Her ne kadar yaşamımda izlediğim en sıkıcı dizilerden biri olsa da, yiğidi öldür hakkını yeme demişler, muhteşem bir kurgusu var. Herhalde olay ve zaman döngüsü üzerine daha iyi bir dizi gelmeyecek bence. Dizi cehennemi sıkışmışlığı çok güzel anlatıyor.
Yalnız finali de bir o kadar berbat, hatta senaryo hatası var. Keşke seyirci bazı cevaplara kavuşsun diye döngünün sebebini açıklamasalardı, çünkü paradox kurguların sebebi açıklanınca hem senaryo hatasına düşüyor, hem de açıklanan şey izlediğimiz şeyle alakalı olmayan bir şey oluyor.
Ancak Alman soğukluğu ile ruhunu tam olarak yansıtması mümkün olan, öyle olduğu için de mükemmele çok yaklaşmış dizidir. Zihninizi harekete geçirecek, her anında bi tık daha iyi çalışabilmek için çabalamasına sebep olacak ve bittiğinde siz de tamamlanmış hissedeceksiniz. Benzeri o kadar çok iş çıkacak ki onları izleyerek büyüyenler, 33 yıl sonra yetişkin olup bu kült eseri merak ettiklerinde niye bu kadar büyütüldüğünü anlayamayacak. Şu an izleyebilmek büyük şans.
An itibariyle final sezonunu da bitirmis bulunmaktayim. Sezonun 10 bolum oldugunu dusunup 8. bolumun sonunda dizinin tamamiyle bittigini gorunce buyuk bir bosluga dusmus gibi hissettim. Soylenecek yazilacak cok fazla sey var. Ama once biraz duz duvar izleyip bu sezonu hazmetmem gerek. Final bolumunun baglandigi yer cok mu basit kacti yoksa en mantikli olan bu muydu emin degilim. Bir sene daha yeni sezon ciksin diye heyecanlanacagim bir dizi eksildigi icin hayatimdan biraz da burugum.
Netflix Alman yapımı olan dizi Dark diğer Netflix dizilerinden daha farklı çünkü özellikle cinsel görüntü çok az olması. Bu beni çok mutlu etti. Dizi zaman ile ilgili bir bilimkurgu dizisi izlemenizi tavsiye ederim. Çok dramatik bir dizi.
Zaten daha dizinin adını okuduğumuzda bile anlamı gereği bir gizem beklentisine giriyoruz. Şöyle söyleyeyim : fazlasıyla karşılıyor. Dizi bir nükleer santralin bulunduğu küçük bir kasabada Michael Kanward’ın intiharıyla başlıyor. Hiç bir sebep yokken böyle bir intihar girişiminin oluşturduğu soru işareti bitmeden ortadan kaybolan çocukların gizemi, nükleer santralin yanındaki mağara’ya girenin çıkmaması, bazı ihtiyarlar "gene aynı şeyler oluyor" diye diye gezinmeleri derken ilk sezonun ortalarına doğru resmen gizemin içine boğuluyoruz.
Artık gizem parça parça çözülmeye başlıyor, sığınakta bir zamanda atlama sağlayan solucan deliği olduğu ortaya çıkıyor. zamansal atlamanın 33’er yıllık aralarla gerçekleştiğinden günümüz 2017 yılından, 1984 yılına veya 1951 yılına geçilebilmektedir. İşte tüm olayların birbirleri ile olan örgüleri buradan sonra başlıyor. Sık sık bahsedilen şu söz "geçmiş geleceği etkiler, gelecekte geçmişi... Devamı
Aslında Tanrı Zamandır
Zaten daha dizinin adını okuduğumuzda bile anlamı gereği bir gizem beklentisine giriyoruz. Şöyle söyleyeyim : fazlasıyla karşılıyor. Dizi bir nükleer santralin bulunduğu küçük bir kasabada Michael Kanward’ın intiharıyla başlıyor. Hiç bir sebep yokken böyle bir intihar girişiminin oluşturduğu soru işareti bitmeden ortadan kaybolan çocukların gizemi, nükleer santralin yanındaki mağara’ya girenin çıkmaması, bazı ihtiyarlar "gene aynı şeyler oluyor" diye diye gezinmeleri derken ilk sezonun ortalarına doğru resmen gizemin içine boğuluyoruz.
Artık gizem parça parça çözülmeye başlıyor, sığınakta bir zamanda atlama sağlayan solucan deliği olduğu ortaya çıkıyor. zamansal atlamanın 33’er yıllık aralarla gerçekleştiğinden günümüz 2017 yılından, 1984 yılına veya 1951 yılına geçilebilmektedir. İşte tüm olayların birbirleri ile olan örgüleri buradan sonra başlıyor. Sık sık bahsedilen şu söz "geçmiş geleceği etkiler, gelecekte geçmişi" yerini bulmaya başlıyor. Ulrich Nielsen’in oğlu Michael’in geçmişe gitmesi gibi, bir çok karakterin zamanda dolaşıp yaptıkları bir çok eyleme tanıklık ediyoruz. Bize bir nevi karanlık ve aydınlık tarafın zamana attıkları rötuşlarla dünya’yı nasıl bir sona hazırladıklarını gösteriyor. Fakat dizinin en kritik noktası şudur : H.G.Tannhaus : Bir zaman makinemiz olduğunda veya geçmişe yolculuk yapma imkanına sahip olduğumuzda, yaptığımız eylemlerle geleceği değiştirebileceğimizi zannederiz. Ama aslında zaten yaptıklarımızdan dolayı gelecek böyledir.
İşte bu yüzden dizi boyunca yapılan eylemler hiç bir şekilde geleceği değiştirmemektedir. Bizler aslında, geleceğin nasıl bu halde olduğunu izlemekteyiz. Çok fazla karakter olduğu ve çok fazla zaman diliminden hikaye anlatıldığı için zaman zaman kopmalar olabiliyor ve bir çok paradoksu insan sorgulamadan edemiyor. Örneğin bu kadar çok zaman makinesi nereden çıktı? Daha yazılmamış kitap adama getirildiğine göre bu kitap ilk nasıl yazıldı? Anne-Kız/Kız-Anne döngüsünün başlangıcı nasıl oldu ? (elizabeth ve Charlotte Doppler) Gelecek sezon nasıl bir senaryo izleyeceğiz bilmiyorum ama muhtemelen ikinci sezonun sonundaki paralel evren/sicim kuramı bağlantısı ile bu soruları yanıtlayacaklarını düşünmekteyim.
Tüm zaman dilimleri için seçilen oyuncular oldukça uyumlu. Aynı zamanda dizi için eğer geçmişe giden biri yüzünden günümüzde sevdiğimiz bir karakter bir anda akrabamıza dönüşürse ne olabilir sorusuna bile yer verilmiş. (Martha / Jonas) Tüm bunların dışında birde olgunluğun nirvanasına ulaşmış Addam karakterimiz var. Kim olduğunu öğrenince bir şok etkisi yapıyor evet ama mantık çerçevesinde bakınca, zamanda bu kadar yolculuk yapmak artık asıl önemli olan şeyin ne olduğunu keşfetmeyi sağlıyor. Söylediği her söz bir atasözü niteliğinde denilebilir.
Dizinin son derece başarılı müzikleri ve bir kaç zamandaki aynı karakterleri yan yana getirilerek gösterildiği sahnelerde sanatsal bir yapı izliyoruz. Öte yandan bir çok kişinin ceplerinde bu kadar basit bulunan bir şeymiş gibi sezyum elementi taşımaları da ayrı bir merak konusu? Ve bu iş için (Atom saati yapımında kullanılan) sezyum atomunun seçilmiş olması da çok manidar olmuş. Tabii herşey bu kadar ince düşünülüp sık dokunurken bazı noktalarda basite kaçmalar göze batıyor. Mesela Egon Tidemann, Hemşire İnes’e sorular sormak için ziyarete geldiğinde çocuğa içirdiği ilaçların öylece ortada olması gibi.
Üçüncü sezonunu merakla beklemekle birlikte, şimdiye kadar izlemiş olduğum en iyi diziler arasında diyebilirim.
Dizinin ne kadar başarılı olduğunu anlatmak zor. Adının hakkını veren son derece gizemli bir zamansal paradoksu, bir çok zaman çizelgesinden anlatarak seyirciye sunuyor. Gerek müzikleri, gerek oyuncu seçimi ve oyunculukları oldukça başarılı ve kesinlikle izlenilmesi gereken dizilerden biridir.
(bu paragraf son sezondan sonra eklendi) Son sezonu izledikten sonra, beklenildiği gibi bir final yapılamadığı kanaatine vardım. Sanki olayın içinden çıkmak için sicim kuramı ve kuantum dolanıklığına sığınılmış gibi geldi. Peki burda ne yapıcaz? çağır başka bir evrenden bir karakter devam et gitsin... ha yine güzel değilmiydi? elbette güzeldi ama yetersiz olduğu kanaatindeyim.
@ecegurbuz
3 yıl önce
@gokhanbaskan
3 yıl önce
8.4 / 10
Yalnız finali de bir o kadar berbat, hatta senaryo hatası var. Keşke seyirci bazı cevaplara kavuşsun diye döngünün sebebini açıklamasalardı, çünkü paradox kurguların sebebi açıklanınca hem senaryo hatasına düşüyor, hem de açıklanan şey izlediğimiz şeyle alakalı olmayan bir şey oluyor.
@sersak53
4 yıl önce
10 / 10
@kumik
4 yıl önce
Benzeri o kadar çok iş çıkacak ki onları izleyerek büyüyenler, 33 yıl sonra yetişkin olup bu kült eseri merak ettiklerinde niye bu kadar büyütüldüğünü anlayamayacak. Şu an izleyebilmek büyük şans.
@hsynaybar
4 yıl önce
@kaktusum
4 yıl önce
@basakakpinar
4 yıl önce
9.4 / 10
@feyyaz11
4 yıl önce
@tiamath
5 yıl önce
9 / 10
Zaten daha dizinin adını okuduğumuzda bile anlamı gereği bir gizem beklentisine giriyoruz. Şöyle söyleyeyim : fazlasıyla karşılıyor. Dizi bir nükleer santralin bulunduğu küçük bir kasabada Michael Kanward’ın intiharıyla başlıyor. Hiç bir sebep yokken böyle bir intihar girişiminin oluşturduğu soru işareti bitmeden ortadan kaybolan çocukların gizemi, nükleer santralin yanındaki mağara’ya girenin çıkmaması, bazı ihtiyarlar "gene aynı şeyler oluyor" diye diye gezinmeleri derken ilk sezonun ortalarına doğru resmen gizemin içine boğuluyoruz.
Artık gizem parça parça çözülmeye başlıyor, sığınakta bir zamanda atlama sağlayan solucan deliği olduğu ortaya çıkıyor. zamansal atlamanın 33’er yıllık aralarla gerçekleştiğinden günümüz 2017 yılından, 1984 yılına veya 1951 yılına geçilebilmektedir. İşte tüm olayların birbirleri ile olan örgüleri buradan sonra başlıyor. Sık sık bahsedilen şu söz "geçmiş geleceği etkiler, gelecekte geçmişi ... Devamı
Zaten daha dizinin adını okuduğumuzda bile anlamı gereği bir gizem beklentisine giriyoruz. Şöyle söyleyeyim : fazlasıyla karşılıyor. Dizi bir nükleer santralin bulunduğu küçük bir kasabada Michael Kanward’ın intiharıyla başlıyor. Hiç bir sebep yokken böyle bir intihar girişiminin oluşturduğu soru işareti bitmeden ortadan kaybolan çocukların gizemi, nükleer santralin yanındaki mağara’ya girenin çıkmaması, bazı ihtiyarlar "gene aynı şeyler oluyor" diye diye gezinmeleri derken ilk sezonun ortalarına doğru resmen gizemin içine boğuluyoruz.
Artık gizem parça parça çözülmeye başlıyor, sığınakta bir zamanda atlama sağlayan solucan deliği olduğu ortaya çıkıyor. zamansal atlamanın 33’er yıllık aralarla gerçekleştiğinden günümüz 2017 yılından, 1984 yılına veya 1951 yılına geçilebilmektedir. İşte tüm olayların birbirleri ile olan örgüleri buradan sonra başlıyor. Sık sık bahsedilen şu söz "geçmiş geleceği etkiler, gelecekte geçmişi" yerini bulmaya başlıyor. Ulrich Nielsen’in oğlu Michael’in geçmişe gitmesi gibi, bir çok karakterin zamanda dolaşıp yaptıkları bir çok eyleme tanıklık ediyoruz. Bize bir nevi karanlık ve aydınlık tarafın zamana attıkları rötuşlarla dünya’yı nasıl bir sona hazırladıklarını gösteriyor. Fakat dizinin en kritik noktası şudur : H.G.Tannhaus : Bir zaman makinemiz olduğunda veya geçmişe yolculuk yapma imkanına sahip olduğumuzda, yaptığımız eylemlerle geleceği değiştirebileceğimizi zannederiz. Ama aslında zaten yaptıklarımızdan dolayı gelecek böyledir.
İşte bu yüzden dizi boyunca yapılan eylemler hiç bir şekilde geleceği değiştirmemektedir. Bizler aslında, geleceğin nasıl bu halde olduğunu izlemekteyiz. Çok fazla karakter olduğu ve çok fazla zaman diliminden hikaye anlatıldığı için zaman zaman kopmalar olabiliyor ve bir çok paradoksu insan sorgulamadan edemiyor. Örneğin bu kadar çok zaman makinesi nereden çıktı? Daha yazılmamış kitap adama getirildiğine göre bu kitap ilk nasıl yazıldı? Anne-Kız/Kız-Anne döngüsünün başlangıcı nasıl oldu ? (elizabeth ve Charlotte Doppler) Gelecek sezon nasıl bir senaryo izleyeceğiz bilmiyorum ama muhtemelen ikinci sezonun sonundaki paralel evren/sicim kuramı bağlantısı ile bu soruları yanıtlayacaklarını düşünmekteyim.
Tüm zaman dilimleri için seçilen oyuncular oldukça uyumlu. Aynı zamanda dizi için eğer geçmişe giden biri yüzünden günümüzde sevdiğimiz bir karakter bir anda akrabamıza dönüşürse ne olabilir sorusuna bile yer verilmiş. (Martha / Jonas) Tüm bunların dışında birde olgunluğun nirvanasına ulaşmış Addam karakterimiz var. Kim olduğunu öğrenince bir şok etkisi yapıyor evet ama mantık çerçevesinde bakınca, zamanda bu kadar yolculuk yapmak artık asıl önemli olan şeyin ne olduğunu keşfetmeyi sağlıyor. Söylediği her söz bir atasözü niteliğinde denilebilir.
Dizinin son derece başarılı müzikleri ve bir kaç zamandaki aynı karakterleri yan yana getirilerek gösterildiği sahnelerde sanatsal bir yapı izliyoruz. Öte yandan bir çok kişinin ceplerinde bu kadar basit bulunan bir şeymiş gibi sezyum elementi taşımaları da ayrı bir merak konusu? Ve bu iş için (Atom saati yapımında kullanılan) sezyum atomunun seçilmiş olması da çok manidar olmuş. Tabii herşey bu kadar ince düşünülüp sık dokunurken bazı noktalarda basite kaçmalar göze batıyor. Mesela Egon Tidemann, Hemşire İnes’e sorular sormak için ziyarete geldiğinde çocuğa içirdiği ilaçların öylece ortada olması gibi.
Üçüncü sezonunu merakla beklemekle birlikte, şimdiye kadar izlemiş olduğum en iyi diziler arasında diyebilirim.
@tiamath
5 yıl önce
9 / 10
(bu paragraf son sezondan sonra eklendi) Son sezonu izledikten sonra, beklenildiği gibi bir final yapılamadığı kanaatine vardım. Sanki olayın içinden çıkmak için sicim kuramı ve kuantum dolanıklığına sığınılmış gibi geldi. Peki burda ne yapıcaz? çağır başka bir evrenden bir karakter devam et gitsin... ha yine güzel değilmiydi? elbette güzeldi ama yetersiz olduğu kanaatindeyim.