Bir Rüya İçin Ağıt Yorumları

Bundan 1,5 2 yıl önce izlemiştim. Bu filmin benim için önemi Ellen Burstyn ve Jared Leto' yu tanımamdır herhalde. Öncelikle güzel filmdi vesselam.. O korkunç yürüyen buzdolabı sahnesinde Ellen Burstyn'ın oyunculuğunu ve mutsuzluğun tavan yaptığı finalini unutamam. Birbirlerinin hayatlarında olan insanların birbirinden apayrı hayatlarını anlatıyor sanki. Etkileyici bir film olduğu kesin, özellikle anlatımı hem açık, sade hem de yoğun, kapalı.. Bu çelişkiler sanki bir doyumsuzluk yaratıyor filme karşı. Evet izledim ve kesinlikle pişman değilim! :)

Darren Aronofskyinsanı filmin içinde yaşatıyor resmen, yalnızlığı bağımlılığı öyle bi anlatmış ki, sahnelere altyazıyı okuyamayacak kadar daldım. Ellen Burstyn'in oyunculuğuna gerçekten diyecek hiçbişey yok film boyunca yapmadığı bir mimik kalmadı. oturup yüzünü saatlerce izleyebilirsiniz mimik yaparken. Ama filmden aklımda en çok kalacak sahneler uyuşturucu ve hap sahneleriydi. Bilmiyorum daha önce benzeri yapılmış mı ama filmin tarzı inanılmaz derecede dikkat çekiciydi.

insanın ruhunu bağlayıcı bir şekilde daraltarakgerçek anlamda bağımlılığı hissettirir.

Ellen Burstyn ve şahane oyunculuğu için bile izlenir. Bir filmden güçlü ve filme hoş bir şekilde harmanlanmış bir mesaj içermesini bekliyorsanız Requiem for a dream sizi kuzu kuzu bekliyor bence onu daha fazla bekletmeyin.

Filmden aklımda kalanlar. Ellen Burstyn'in şaheser oyunculuğu, Jennifer Connelly'nin inanılmaz güzelliği ve Aronofsky'nin her zamanki aşırı rahatsız ediciliği.

ziyadesiyle overrated bir film. bağımlılığı iyi konu eden bir senaryoya ve dönemine göre kullandığı farklı anlatım tekniklerine sahip bir film olabilir ama olup olabileceği de en fazla bu. içeriğinde barındırdığı uyuşturucu karşıtı temanın etkisinden ileri gelen abartı imdb puanı ve puanın çoşkusu ile birleşen, filmin bir dönem filmi olma özelliğinden kaynaklanan ’’requiem for a dream oğlum manyak film bir seyret’’ zihniyeti ile pekişerek günümüze kadar popülaritesini sürdürebilmiş bir filmdir bu. ki zamanında ben de yaptım bunu. imdb’de 8 puanı yapıştırıvermişim ilk seyrettiğimde. filmadamı puanını görünce bu film madem bu kadar harikaydı neden yıllardır bir daha seyretmedim diye düşündüm, üşenmedim açtım seyrettim. yılların hatrına en son 70/100 oldu. ki gaspar noe’nin hakkını yediğimi Enter the Void’in bir şaheser olduğu farketmiş oldum bu sayede. Demem o ki şu filmi sağduyuyla bir kez daha seyreden her adem evladı film biter bitmez aklına ilk şunu getirir: overrated

gerek kurgusu gerek müziğiyle çok başarılı işlenmiş bir yapıt normalde bu tarz filmlerden pek hoşlanmazdım ama bağımlılık anca bu kadar mükemmel ifade edilebilirdi diye düşünüyorum..

Yorumları okuyunca ergenlerin beğeniceği tarzda bi film gibi yorumlar görmek beni üzdü açıkçası.Bana göre izlenilen film insanı etkisi altına almalı, film bittiğinde iyiki izlemişim vay canına tarzında tepkiler vermeli beyniniz.Ve bu film kesinlikle psikolojiyi darmadağın eden bi başyapıt ve sadece dram olarak etiketlemek hoş değil-psikolojik bi dram:) Filmi uzun zaman önce izlememe rağmen hala etkisinde olduğumu da belirtmeden geçemeyeceğim.

dram namına izleyipte beğendiğim tek filmdir kendisi o kadar başarılıdır ki izlerken içinizi bunaltır kurtulmak istersiniz karakterlerin içlerindeki boşlukları içinizde hissedersiniz duygulanırsınız ama bir o kadar da bağlanırsınız sadece müzikleri için bile izlenilebilincek bir film