yorumların büyük bölümüne katılmıyorum. filmi çok beğendim. bunu woody allen yapınca beğeniyorsunuz iki yüzlü sinefiller sizi :) gayet güzel, gerçeküstücü bir anlatımı var filmin. beni rahatsız eden tek şey, post prodüksiyondan kaynaklı ufak tefek teknik problemlerdi. (color, noise, greenbox gibi)
En temelinde baktığımızda filmlerin çok sübjektif tarafları vardır. Seyircinin geçirdiği gün, izlerken ekran karşısında aldığı pozisyon, filmi izlediği konum ve daha birçok şey, kişinin filmle kurduğu etkileşimde önemli rol oynar.
Bir filmi birileri beğenir, diğerleri beğenmez. Bu her zaman böyle olmuştur ve her zaman böyle olacaktır. Türkiye’de çok büyük bir problem var. Bir şey ortaya çıkıyor, birileri bu şeyi sevip, sevmeyenleri "Siz zaten ne anlarsınız!’" diye suçluyor, aynı şekilde sevmeyen diğerleri, sevenleri "Siz zaten ne anlarsınız!" diye suçluyor. Bu şekilde hiçbir yere varamayacağımızı düşünüyorum. Oturup bir yapıtın beğendiği ve beğenmediği yönlerini elinden geldiğince, dili döndüğünce açıklamaya çalışan insanları tenzih ediyorum bu arada. Çünkü bana göre gelişim böyle olur. Oturup konuşarak, anlatarak. Bu şekilde basit kelimelerle suçlayarak bir yere varamayız. Demek istediğim o.
Bana gelecek olursak: 9 dakika 45 saniyenin sonunda filmi kapattım.
Açılış, hayatımda görd... Devamı
En temelinde baktığımızda filmlerin çok sübjektif tarafları vardır. Seyircinin geçirdiği gün, izlerken ekran karşısında aldığı pozisyon, filmi izlediği konum ve daha birçok şey, kişinin filmle kurduğu etkileşimde önemli rol oynar.
Bir filmi birileri beğenir, diğerleri beğenmez. Bu her zaman böyle olmuştur ve her zaman böyle olacaktır. Türkiye’de çok büyük bir problem var. Bir şey ortaya çıkıyor, birileri bu şeyi sevip, sevmeyenleri "Siz zaten ne anlarsınız!’" diye suçluyor, aynı şekilde sevmeyen diğerleri, sevenleri "Siz zaten ne anlarsınız!" diye suçluyor. Bu şekilde hiçbir yere varamayacağımızı düşünüyorum. Oturup bir yapıtın beğendiği ve beğenmediği yönlerini elinden geldiğince, dili döndüğünce açıklamaya çalışan insanları tenzih ediyorum bu arada. Çünkü bana göre gelişim böyle olur. Oturup konuşarak, anlatarak. Bu şekilde basit kelimelerle suçlayarak bir yere varamayız. Demek istediğim o.
Bana gelecek olursak: 9 dakika 45 saniyenin sonunda filmi kapattım.
Açılış, hayatımda gördüğüm en kötü açılış sahnelerinden birisi olabilir. Elçin Sangu’yu bu filme kadar daha önce hiçbir projesinde izlememiştim. Oyunculuğunu kendi adıma pek beğenmedim. Ayrıca filmin ses miksajı çok kötüydü. Eğer ki altında bir şey yoksa, sesleri bu şekilde bozmak bana göre yanlıştır. Evirdim, çevirdim, katmanları delmeye çalıştım ama altında özel bir şey bulamadım. Olmamıştı, sesleri başarısızdı. Yani başarısızdı kelimesinden kastım, teknik bir sıkıntı vardı. Sesçileri için üzüldüm filmin. Eminim böyle olsun istememişlerdir.
Wes Anderson evreni, Wes Anderson evrenidir. Ezel Akay evreni ise Ezel Akay evrenidir. Burada Wes Anderson evreni üzerinden kurulmaya çalışılan bir Ezel Akay evreni gördüm ve bu durum hiç hoşuma gitmedi. Çünkü bana göre başarısız olmuş.
Benim için sinema her şeyden önce "bir şeyler" hissetmektir. Her nerede olursam olayım ekranın karşısında geçireceğim zaman içinde, sahip olduğum bilincimi, filmden hissettiklerimle harmanlar ve ekranda olanları röntgenleyerek bir şeylerin peşinden koşarım. Bu peşinden koşma etkinliği sırasında bazen kendi peşimden koştuğum bile olur. Ayrıca unutulmaması gereken en önemli şeylerden birisi de seyircinin zamanının çok değerli olduğudur. Günümüz dünyası hız dünyası, filmle etkileşim kuran insanlar, zamanlarının kaybolmaya başladıklarını hissederlerse, geçmiş olsun. Ben bu filmin ilk 10 dakikasında kendimi bir izleyici olarak çok kötü hissettim. Sıkıldım ve zamanımın boşa harcandığını düşündüm. Bu yüzden de filmi kapattım.
Filmi tamamen izlemediğim için sonunda verdiği mesajı da göremedim. Bu konuyla ilgili bir şeyler okuduğum için bu paragrafı yazmak istedim. Seyircinin bir filmin mesajını öğrenebilmesi için, genellikle o filmi sonuna kadar izlemesi gerekmektedir. Sonunda biz salondan nasıl bir mesajla çıkacak olursak olalım, o filmi sonuna kadar izleyemiyorsak o mesajın orada durmasının pek de bir anlamı yoktur diye düşünüyorum. İlk hedef mesaj vermek değil, seyirciyi bir şekilde salonda tutmaktır diye düşünüyorum.
Tabii arada Godard gibi isimler çıkıp: "Beni enteller ve Marksistler izlesin." diyebiliyor. Ama bu tip durumlarda bence istisnalar kaideyi bozmaz.
Film yapmak her bir anıyla muhteşem emek isteyen, muhteşem zorlayıcı bir süreç. Emeği geçen hiç kimsenin hakkına girmek istemem. Herkes bu filmi en iyi şekilde ortaya çıkartmak için günlerce çalışmıştır bundan eminim. Kimsenin emeğine ya da ortaya çıkartılan projeye saygısızlık yapmak istemem. Sadece düşündüklerimi aktarmak istedim.
Bu arada bu proje sinemalar için üretilen, ancak pandemiden dolayı Netflix’te yayınlanan bir proje. Ancak Netflix bu projeyi alıp yayınlıyorsa o zaman gelecek eleştirileri göğüslemek zorunda diye düşünüyorum.
2 saatlik filmde sadece 2 kere gülümsedim, onun dışında filmin bitmesini bekledim. Oyunculuklara lafım yok, gerçekten iyi fakat Haluk Bilginer şarkı söylemese daha iyi olurmuş
Darmadağın bir anlatım, komik olmayan karakterler, tekrarlanan kötü şakalar ve şarkılar, manasız bir senaryo, filmle alakasız bodoslama mesajlar. Beklemediğim kadar kötüydü.
@refikerdal
3 yıl önce
@maximumgore
3 yıl önce
7.5 / 10
@denizdibicini
3 yıl önce
@burak_senel
3 yıl önce
Bir filmi birileri beğenir, diğerleri beğenmez. Bu her zaman böyle olmuştur ve her zaman böyle olacaktır. Türkiye’de çok büyük bir problem var. Bir şey ortaya çıkıyor, birileri bu şeyi sevip, sevmeyenleri "Siz zaten ne anlarsınız!’" diye suçluyor, aynı şekilde sevmeyen diğerleri, sevenleri "Siz zaten ne anlarsınız!" diye suçluyor. Bu şekilde hiçbir yere varamayacağımızı düşünüyorum. Oturup bir yapıtın beğendiği ve beğenmediği yönlerini elinden geldiğince, dili döndüğünce açıklamaya çalışan insanları tenzih ediyorum bu arada. Çünkü bana göre gelişim böyle olur. Oturup konuşarak, anlatarak. Bu şekilde basit kelimelerle suçlayarak bir yere varamayız. Demek istediğim o.
Bana gelecek olursak: 9 dakika 45 saniyenin sonunda filmi kapattım.
Açılış, hayatımda görd ... Devamı
Bir filmi birileri beğenir, diğerleri beğenmez. Bu her zaman böyle olmuştur ve her zaman böyle olacaktır. Türkiye’de çok büyük bir problem var. Bir şey ortaya çıkıyor, birileri bu şeyi sevip, sevmeyenleri "Siz zaten ne anlarsınız!’" diye suçluyor, aynı şekilde sevmeyen diğerleri, sevenleri "Siz zaten ne anlarsınız!" diye suçluyor. Bu şekilde hiçbir yere varamayacağımızı düşünüyorum. Oturup bir yapıtın beğendiği ve beğenmediği yönlerini elinden geldiğince, dili döndüğünce açıklamaya çalışan insanları tenzih ediyorum bu arada. Çünkü bana göre gelişim böyle olur. Oturup konuşarak, anlatarak. Bu şekilde basit kelimelerle suçlayarak bir yere varamayız. Demek istediğim o.
Bana gelecek olursak: 9 dakika 45 saniyenin sonunda filmi kapattım.
Açılış, hayatımda gördüğüm en kötü açılış sahnelerinden birisi olabilir. Elçin Sangu’yu bu filme kadar daha önce hiçbir projesinde izlememiştim. Oyunculuğunu kendi adıma pek beğenmedim. Ayrıca filmin ses miksajı çok kötüydü. Eğer ki altında bir şey yoksa, sesleri bu şekilde bozmak bana göre yanlıştır. Evirdim, çevirdim, katmanları delmeye çalıştım ama altında özel bir şey bulamadım. Olmamıştı, sesleri başarısızdı. Yani başarısızdı kelimesinden kastım, teknik bir sıkıntı vardı. Sesçileri için üzüldüm filmin. Eminim böyle olsun istememişlerdir.
Wes Anderson evreni, Wes Anderson evrenidir. Ezel Akay evreni ise Ezel Akay evrenidir. Burada Wes Anderson evreni üzerinden kurulmaya çalışılan bir Ezel Akay evreni gördüm ve bu durum hiç hoşuma gitmedi. Çünkü bana göre başarısız olmuş.
Benim için sinema her şeyden önce "bir şeyler" hissetmektir. Her nerede olursam olayım ekranın karşısında geçireceğim zaman içinde, sahip olduğum bilincimi, filmden hissettiklerimle harmanlar ve ekranda olanları röntgenleyerek bir şeylerin peşinden koşarım. Bu peşinden koşma etkinliği sırasında bazen kendi peşimden koştuğum bile olur. Ayrıca unutulmaması gereken en önemli şeylerden birisi de seyircinin zamanının çok değerli olduğudur. Günümüz dünyası hız dünyası, filmle etkileşim kuran insanlar, zamanlarının kaybolmaya başladıklarını hissederlerse, geçmiş olsun. Ben bu filmin ilk 10 dakikasında kendimi bir izleyici olarak çok kötü hissettim. Sıkıldım ve zamanımın boşa harcandığını düşündüm. Bu yüzden de filmi kapattım.
Filmi tamamen izlemediğim için sonunda verdiği mesajı da göremedim. Bu konuyla ilgili bir şeyler okuduğum için bu paragrafı yazmak istedim. Seyircinin bir filmin mesajını öğrenebilmesi için, genellikle o filmi sonuna kadar izlemesi gerekmektedir. Sonunda biz salondan nasıl bir mesajla çıkacak olursak olalım, o filmi sonuna kadar izleyemiyorsak o mesajın orada durmasının pek de bir anlamı yoktur diye düşünüyorum. İlk hedef mesaj vermek değil, seyirciyi bir şekilde salonda tutmaktır diye düşünüyorum.
Tabii arada Godard gibi isimler çıkıp: "Beni enteller ve Marksistler izlesin." diyebiliyor. Ama bu tip durumlarda bence istisnalar kaideyi bozmaz.
Film yapmak her bir anıyla muhteşem emek isteyen, muhteşem zorlayıcı bir süreç. Emeği geçen hiç kimsenin hakkına girmek istemem. Herkes bu filmi en iyi şekilde ortaya çıkartmak için günlerce çalışmıştır bundan eminim. Kimsenin emeğine ya da ortaya çıkartılan projeye saygısızlık yapmak istemem. Sadece düşündüklerimi aktarmak istedim.
Bu arada bu proje sinemalar için üretilen, ancak pandemiden dolayı Netflix’te yayınlanan bir proje. Ancak Netflix bu projeyi alıp yayınlıyorsa o zaman gelecek eleştirileri göğüslemek zorunda diye düşünüyorum.
@fawkessa
3 yıl önce
@uniqueen
3 yıl önce
@cemfest
3 yıl önce
5 / 10
@haoff
3 yıl önce
3 / 10
@mahi
3 yıl önce
@philocine
3 yıl önce
4 / 10