Yaratılan Yorumları

Uzun zamandır ertelediğim, bir yandan da açıkçası yorumlar yüzünden çekindiğim yapım. Taner Ölmez role yakışmış ancak yer yer bazı sahnelerdeki performansı yorucuydu. Erkan Kolçak Köstendil'in performansı üst düzeydi. Son zamanlarda yerli yapımlar içinde rolüyle beni etkileyen çok az oyuncudan biri. İhsan karakterini çook sevdim. Ziya'nın karakter gelişimi de olabildiğince iyi verilmişti. Kumpanyanın olduğu bölümler ve oradaki hikâye dizinin içerisinde izleyiciyi farklı bir atmosfere sürüklüyor. Ana hikâyenin boğulmasını engellemiş. Keyifle izledim. Kumpanyada yer alan oyuncuların performansı da çok iyiydi. Her birinin rolleri üzerine biçilmiş kaftan gibiydi. Dizideki müzikler harikaydı. Çağan Irmak zaten önem verir yaptığı işlerde müziklerin seçimine. Dönem dizileri içerisinde sağlam bir yer edinmiş. Bilindik bir hikâyeyi Osmanlı'nın son dönemine çok yakıştırdım. Hakikati arama dizisi ama hangi hakikat, kimin hakikati? Hangi dönemde olursa olsun sınıf ayrımının keskinliği: Yunus'un Hamdi Bey'in evinde delik çorabını saklaması, Darwin üzerinden köpeklerin toplatılıp öldürülmesine değinilmesi, sizi dayıma söyleyeceğim diyen adamın dayısının arkasına saklanması:) , cehaletin her yerde, her zaman farklı suretlerde aynı şekilde yer alması gibi, kibir, bencillik gibi konular ince ince işlenmiş. Cehennem tasvirini beğendim. Yapay durmuyordu. Yunus Emre, Habil Kabil, Güzel ve Çirkin göndermeleri de hikâyenin bağını güçlendirmiş. Beğendiğim bir iki alıntıyı da bırakıp kaçıyorum:
"Hakikat insanın kalbinin çirkinliğidir.Dışarısı, yani bu dünya alem bize yalandır. Bizim gibilerin tek hakikati budur yavrum. İtilip kakılanlar hakikati birbirlerinde bulurlar. Bizim vatanımız, bizim toprağımız birbirimizin kalbi kadardır. Ne kadar anlarsak birbirimizi o kadar genişler topraklarımız."
+Havlayan köpek ısırmazmış. -Ama bunlar insan.
-Korkmuştum çünkü. Senden korktum. +Yok, korkmadın. Keşfetme arzunu, kibrini, yaradan olma açlığını doyurdun. Tıpkı o kudretli sahipleri, kainata hükmedenler gibi. Korumak, kollamak, yeniden öğretmek yerine tüketip, atıp gitmeyi tercih ettin. E, keşfedecek yüzlerce daha yeni yer varken benim gibi çorak bir toprağı yeşertmek zoruna gitti.
İnsanın kendinden olmayana karşı duyduğu nefreti gördüm. Kalabalıkların vicdanının bir pul etmediğini gördüm. Kalabalıklara karıştığı için kendini kuvvetli sanan aptallar kendilerinden olmayanları seyreyleyip hor görüyorlardı. İnsan kendi kuvvetine güvenmediği zaman kendine sığınacak bir kalabalık arıyor. Sonra da güçsüzlüğünden intikam almaya çalışıyor.
Dipnot: Neden bilmiyorum dizi, Amak-ı Hayal kitabını hatırlattı bana. Tekrar okumaya başladım.