Korkunç. Korkunç bir film. Var olan her şeyi parçaladı ,sadece korku ,titreyen ses kaldı. Bu kültürde yaşadım ,bu gri eski ,yarısı yıkılmış binalarda. Bundan dolayı filmi tam anlamıyla hissettim. Yakından hissettim maalesef. Bizde böyle yetiştirme tarzı yaygındı eskiden. Psikolojiyi, yıkılmış hayalleri her şeyi boşverin. Neyin psikolojisi ,hayat bile yok. Ölümün oyuncak veya kaçış olduğu bir yerde sözlerin anlamı yok. Yabancı ellerin hayatımıza dokunuşu ne kadar da korkunç olabiliyor. En temel şeyler eksik olunca hangi ellere koşacağımız belli mi ,nerden yardım bekleyeceğimiz. Çaresizlikten filmi kapatmak istedim ama yapamadım. İçimdeki bir şey bağırmak istedi ,yok olmak istedim. Çok güçlü bir film. Psikolojiyi yerle bir eden. Sözler bitti. Lilya’nın hayatı bittiğine sevindim ,filmin bitmesine de. Özel bir film, fazlasıyla.
lilya… “Zambak çiçeğinin tatlı ve masum güzelliği ona taze yaşam ve yeniden doğuşun birlikteliğini vermiştir”
çok etkilenip neden ağladığımı hiç bilmeden o kadar çok ağlamıştım ki bu filme bir kenara not almışım hislerimi. şimdi yazdığım o notu bulunca buraya bir hatıra bırakmak istedim, hâlâ kendimle neyi özdeşleştirip ne bulduğumu bilmiyorum bu filmde çünkü çok bağ kurmuştum ve içimde göremediğim hüzünlü bir şeye değinmişçesine ağlamıştım. belki de yaşamı yaşamayı gerçek anlamda huzurla yaşamayı ne kadar özlediğimi ve uzak kaldığımı hatırlattı bana bu film. lilya’nınki de yaşayamadığı bir yaşamdı, kaçırdığı bir yaşam…
tüm bu kişisel yorumların dışında film basit bi dramdan ibaret değil kendine çeken ve sürükleyen bi yanı var. lilyayla birlikte siz de mücadele ediyorsunuz sanki
En son ne zaman ağladığımı hatırlamıyorum sene olmuştur belki de. Bir çok dram filmi izledim aşinayım bu tarz hüzünlü filmlere çoğunda da duygulanırım bir hüzün karamsarlık basar beni fakat bu film nasıl başardı bilmiyorum ama az önce sümüklerim akana kadar ağladım filmin bitmesiyle birlikte arkadaki müziğinde etkisiyle çok fena oldum. Bana filmde esas darbe vuran şey volodjanın sahneleri oldu neden bilmiyorum ama volodja bana daha yakın geldi filme onun gözünden bakmak istedim. Ağlamak insanı rahatlatıyor bu tarz filmleri kolay kolay bulamıyorum izlediğim için büyük keyif aldım.
İzledikten iki gün sonra unutacağımız filmlerden. Çünkü böyle ’acı’ filmleri değil de,aksiyonu ya da oscarlı oyuncuları olan filmleri hatırlamak isteriz. Sıradan bir film gibi gözükse de, sizi gerçekten karamsar/pesimist/mizantropist yapabilecek bir derinliği var filmin. Ben mizantropistim, antihümanistim, çocuk yapılmasına karşıyım. Bu filmde de durduğum noktanın doğruluğunu gördüm açıkcası.
böyle ciğerim çıka çıka ağlamıştım. Yani o kadar da dram filmi geçmişim vardır hiç böyle olmamıştım. Olayın işleyişini insanın içine oturtur cinsten kurmuşlar. Bu yüzdendir ki boğazınıza bir yumru otururcasına ağlayıveriyor insan. Yani en azında bende böyle gelişti olaylar. İyi seyirler dilerim izleme arifesinde olan herkese. Yanınızda yörenizde peçete falan bulundurun bu arada .
@p666olina
3 ay önce
Korkunç. Korkunç bir film. Var olan her şeyi parçaladı ,sadece korku ,titreyen ses kaldı. Bu kültürde yaşadım ,bu gri eski ,yarısı yıkılmış binalarda. Bundan dolayı filmi tam anlamıyla hissettim. Yakından hissettim maalesef. Bizde böyle yetiştirme tarzı yaygındı eskiden. Psikolojiyi, yıkılmış hayalleri her şeyi boşverin. Neyin psikolojisi ,hayat bile yok. Ölümün oyuncak veya kaçış olduğu bir yerde sözlerin anlamı yok. Yabancı ellerin hayatımıza dokunuşu ne kadar da korkunç olabiliyor. En temel şeyler eksik olunca hangi ellere koşacağımız belli mi ,nerden yardım bekleyeceğimiz. Çaresizlikten filmi kapatmak istedim ama yapamadım. İçimdeki bir şey bağırmak istedi ,yok olmak istedim. Çok güçlü bir film. Psikolojiyi yerle bir eden. Sözler bitti. Lilya’nın hayatı bittiğine sevindim ,filmin bitmesine de. Özel bir film, fazlasıyla.
@thecherrynight
1 yıl önce
10 / 10
çok etkilenip neden ağladığımı hiç bilmeden o kadar çok ağlamıştım ki bu filme bir kenara not almışım hislerimi. şimdi yazdığım o notu bulunca buraya bir hatıra bırakmak istedim, hâlâ kendimle neyi özdeşleştirip ne bulduğumu bilmiyorum bu filmde çünkü çok bağ kurmuştum ve içimde göremediğim hüzünlü bir şeye değinmişçesine ağlamıştım. belki de yaşamı yaşamayı gerçek anlamda huzurla yaşamayı ne kadar özlediğimi ve uzak kaldığımı hatırlattı bana bu film. lilya’nınki de yaşayamadığı bir yaşamdı, kaçırdığı bir yaşam…
tüm bu kişisel yorumların dışında film basit bi dramdan ibaret değil kendine çeken ve sürükleyen bi yanı var. lilyayla birlikte siz de mücadele ediyorsunuz sanki
@masquerade
1 yıl önce
@zemzem
3 yıl önce
10 / 10
@fthgzl79
3 yıl önce
6.5 / 10
Sıradan bir film gibi gözükse de, sizi gerçekten karamsar/pesimist/mizantropist yapabilecek bir derinliği var filmin.
Ben mizantropistim, antihümanistim, çocuk yapılmasına karşıyım. Bu filmde de durduğum noktanın doğruluğunu gördüm açıkcası.
@aglamalikbaby
3 yıl önce
10 / 10
@ksantippe
3 yıl önce
@fnk
4 yıl önce
@aysaaw
5 yıl önce
1 / 10
@kbrcktlbs
1 yıl önce
@zagros
6 yıl önce