Angelopoulos ne güzel demiş : ' Yaşadığımız çürüyen dünyaya belki de en son direniş formudur sinema.' Mütevazi bütçesiyle Oscar fetişlerine ders vermiş bir film. Kültür politikalarının ve ardı arkası kesilmeyen ticari filmlerin arasında ısrarla sanat yapan bir ülke sinemasına sahibiz artık. Efekt pornosundan sıkıldıysanız bu filmle yeniden başlayabilirsiniz.
Yalanların, sırların, söylenemeyenlerin ağırlığı ve bu yükü taşıyan insanların vicdanlarının tarumar oluşunun hikayesi.En iyilerinden bir yüzleşme ve vicdan öyküsü.Karakterlerin hepsi kendince öyle haklı ki açıkçası ben bir seçim yapamadım.Dinin arkayıklaşmış rollerİ ve bunun meydana getırdıgı kadın-erkek ilişkisi epey güzel anlatılmış.
Asghar Farhadi'ye oskar heykelciğini kazandıran film. İran'da bu film çok eleştiriliyor, aslında hiç güzel olmamasına rağmen sadece politik bir sebeple oskar verildiği söyleniyor. Sahiden filmi izlediğinizde düşünmeden edemiyorsunuz, oskarlık bir film miydi diye!
Gelelim filme;
Küçücük yalanların neleri değiştirdiğini ve herşeye rağmen vicdan muhasebesinden kurtulamayan insanların hikayesi. İlginç olan iki tarafa da kızamıyor , hak verip vermeme de sürekli saf değiştiriyorsunuz.
Birde yargıcı görmememiz sanki onları biz dinliyor ve yargılıyoruz imajı vermiş ki ben bunu çok sevdim.
İran sineması dendiğinde söylenebilecek en ayırt edici özelliği için doğallığı ve gerçekçiliği denilebilir. Bu film bu karakteri yansıtan en güzel örnek. Doğal ve gerçek ama belgesel gibi değil. İzleyiciye olayı, durumu, duyguları, düşünceleri yaşatan içine alan bir anlatımı var seyirci kılan değil... 10/10
Bu İran filmlerindeki doğal oyunculuğun hastasıyım. Tabii ki senaryonun da hastasıyım, çünkü insani tepkilerin nasıl olması gerektiğini çok iyi biliyor ve yansıtıyor genelde senaristler. Özellikle bu yönetmen bu işi çok iyi yapıyor. İnsan psikolojisinden bihaber Hollywood filmlerinde filme tat katan şey müzik ve efektler iken, hiç müzik ve efekt kullanılmayan bir filmin sizi içine alıyor olmasının en önemli nedeni budur kanımca.
Oyunculuklara diyecek birşey yok.Kıyaslama yapmak istemiyorum ama yapıcam :) bana göre bir zamanlar anadolu bu filmden daha kaliteli bir film..Buna benzer çok film izledik içinde ayrılan eşler ortada kalmış çocuklar vb bir fark var elbette burda çocuğa düşen seçme hakkının seyirciyi düşündürerek bir dram yaratılmış olması.Kramer vs kramer vardır mesela taş gibi buna benzer konuda ve finaliyle yarmıştır.Bu filmde yoksul ve zenginin bireysel korumacılığın ve dinin insanlardaki etkisini anlatıyor.Film güzeldir hoştur ama fazla abartılmıştır.
İran sineması çok köklü ve geleneği olan bir yapıdan geliyor. Onun için bu filmi izleyip de "aa İran'dan da böyle filmler çıkıyormuş" demek abes biraz.
Ha tabi ki "Bir Ayrılık" gerçekten enfes. Söylediklerim onun değerinden bir şey kaybettirmiyor kesinlikle.
Adım adım izlenip, etüd edilecek filmler listesinde. Bir daha izlemeyi dört gözle bekliyorum.
film boyunca en çok beni etkileyen filmin samimi anlatımıydı.çok gündelik (iran için) abartısız anlatılmış olmasını çok sevdim,böyle filmleri az buluyoruz .
@kafamdakibalikl
11 yıl önce
@timeofgypsies
11 yıl önce
İzlenmesi gerekn bir filmdir kendileri.
@eski_takvim
11 yıl önce
Gelelim filme;
Küçücük yalanların neleri değiştirdiğini ve herşeye rağmen vicdan muhasebesinden kurtulamayan insanların hikayesi. İlginç olan iki tarafa da kızamıyor , hak verip vermeme de sürekli saf değiştiriyorsunuz.
Birde yargıcı görmememiz sanki onları biz dinliyor ve yargılıyoruz imajı vermiş ki ben bunu çok sevdim.
@kimolaki
11 yıl önce
7 / 10
@birsu
11 yıl önce
8.3 / 10
@poormf
11 yıl önce
10 / 10
@babelfish
11 yıl önce
8.5 / 10
Bunu seven şunu da sever: Darbareye Elly
@rashomon
11 yıl önce
7.8 / 10
@ledddd
11 yıl önce
8.9 / 10
Ha tabi ki "Bir Ayrılık" gerçekten enfes. Söylediklerim onun değerinden bir şey kaybettirmiyor kesinlikle.
Adım adım izlenip, etüd edilecek filmler listesinde. Bir daha izlemeyi dört gözle bekliyorum.
@amip
11 yıl önce
7.6 / 10