’üç tür insan vardır; yukarıdakiler, aşağıdakiler ve düşenler. ’ repliği kesinlikle filmin özeti.
Zekice dünyanın düzeni ve gerçeklerini bize o kadar güzel anlatmıştır ki finalinin önemi yok olmuştur. Saatlerce sürse aynı heyecan ve dikkatle izlenebilecek ender filmlerden biridir kesinlikle...
21. yy’da bulunduğumuz dünyadaki sistemi,toplumsal sınıf farklarını gözümüze sokan bir yapım. Ama en ilginci de dünyadaki kaynak kullanımı bakımından en fazla adaletsizlik yapan ülkeler tarafından bu filmin çevrilip piyasaya sürülmüş olması... Kapitalizm yaptığın haksızlıklardan bile kendine yarar çıkarmaktır ne de olsa değil mi?
Dünya’nın kaynakları hepimize yetecek kadar geniş yelpazede ve bol. Filme göre paylaşsak da paylaşmazsak da Tanrı’nın bu konuda bir değerlendirmesi yok. Yalnızca net kurallar belirlenmiş: Oda arkadaşını öldürmek yasak. gibi ve Tanrı bizi kendi halimize bırakmış. Başarıyla çıkana da vaad edilen diploma var mı, yok mu, biz de bilmiyoruz.
herkes filmin mesajına yorum yapmış ben işi tatlı bir espriye dökmek istiyorum. izlerken çok tiksindim. hele bazen elime ablam yemek tutuşturdu, yerken yemeğimde o kadar pismiş gibi midem bulanıyordu.
Bu sadece bir teori tabi, ama bana en mantıklı gelen bu, o şefin kıl sahnesindeki yiyecek ile mesaj olan yiyeceğin aynı olduğunu göz önüne alınca bundan başka bir mantıklı açıklama bulamıyorum:
Filmin finali büyük ölçüde yanlış anlaşılıyor. Filmin son kısmı sandığınız gibi asıl final değil, filmin içindeki başka bir sahne asıl final.
Hatırlıyor musunuz filmin bir kısmında şef, o panna cotta’dan kıl çıktı diye kızıyordu aşçılara, o panna cotta Goreng ve Baharat’ın mesaj niyetine gönderdiği panna cotta’nın ta kendisi. Şef mesajı anlamıyor ve aşçılarına "kıl düşürmüşsünüz o yüzden yememişler" diye kızıyor. Kıl düşme sahnesi boşuna mı koyuldu zannediyordunuz? O sahne, asıl final işte.
"Ama panna cotta’yı kız yemişti? Kızı mesaj olarak göndermemişler miydi?" diyorsanız filmin son kısımlarının hayalden ibaret olduğunu anlamamışsınız.
Miharu’nun kızı sandığımız kişi aslında yok, sadece bir hayalden ibaret. Delik’e girecekleri içeri almakla sorumlu olan kadın Imoguiri’nin dediğini ha... Devamı
Bu sadece bir teori tabi, ama bana en mantıklı gelen bu, o şefin kıl sahnesindeki yiyecek ile mesaj olan yiyeceğin aynı olduğunu göz önüne alınca bundan başka bir mantıklı açıklama bulamıyorum:
Filmin finali büyük ölçüde yanlış anlaşılıyor. Filmin son kısmı sandığınız gibi asıl final değil, filmin içindeki başka bir sahne asıl final.
Hatırlıyor musunuz filmin bir kısmında şef, o panna cotta’dan kıl çıktı diye kızıyordu aşçılara, o panna cotta Goreng ve Baharat’ın mesaj niyetine gönderdiği panna cotta’nın ta kendisi. Şef mesajı anlamıyor ve aşçılarına "kıl düşürmüşsünüz o yüzden yememişler" diye kızıyor. Kıl düşme sahnesi boşuna mı koyuldu zannediyordunuz? O sahne, asıl final işte.
"Ama panna cotta’yı kız yemişti? Kızı mesaj olarak göndermemişler miydi?" diyorsanız filmin son kısımlarının hayalden ibaret olduğunu anlamamışsınız.
Miharu’nun kızı sandığımız kişi aslında yok, sadece bir hayalden ibaret. Delik’e girecekleri içeri almakla sorumlu olan kadın Imoguiri’nin dediğini hatırlarsanız Miharu Delik’e tek başına gelmişti. Yalnızdı, zaten 16 yaşından küçük kimse de giremiyordu. Miharu, Goreng’in hayatını kurtarmıştı ama Goreng onu kurtaramadı, ölümüne engel olamadı. Bundan dolayı pişmanlık duydu ve onun deli olmadığına, gerçekten kızını arayan masum biri olduğuna inanmak istedi. Bundan dolayı hayalinde çocuğun gerçek olduğuna inandı. Bunu Goreng’in rüyasında Miharu ile seviştiğini gördüğünden dolayı ondan hoşlandığı ve bu yüzden deli olduğuna inanmak istemediği ile de açıklayabiliriz. Filmin son kısımları büyük ölçüde Goreng’in hayalinden ibaret.
Gerçekte olanlar ise;
-Yukarıya sadece panna cotta çıktı.
-Baharat kan kaybından öldü.
-Goreng, Baharat’ın öldüğünü görünce panna cotta’yı mesaj olarak gönderdi ve çok büyük ihtimalle kendisi de kısa bir süre sonra kan kaybından öldü. Mesajını göndermenin rahatlığı ile öldü, ancak insanoğlu uslanmaz olduğundan onu sadece "kıl düşmüş" diye yemediğini zannettiler. Mesaj, yalan oldu.
Goreng’in öldüğünü ve en alt katın ahiret metaforu olduğunu söylemek güç değil, zira Trimagasi de oradaydı.
Filmdeki İncil göndermelerini de yabana atmamak lazım. Goreng’in Delik’teki hayatı hem Hz. İsa’nın hayatına, hem kapitalist sağcı sistemlerin gerçek yüzüne parmak basıyor. Filmdeki her olayı hem Hz. İsa’nın hayatıyla hem de günümüz kapitalist sistemlerindeki hayatla bağdaştırılabiliyor. Tam anlamıyla bir başyapıt.
@sineperest
7 ay önce
8 / 10
@asim_2
9 ay önce
10 / 10
@shamur_musti
2 yıl önce
5 / 10
@delahoya
3 yıl önce
9.8 / 10
Zekice dünyanın düzeni ve gerçeklerini bize o kadar güzel anlatmıştır ki finalinin önemi yok olmuştur. Saatlerce sürse aynı heyecan ve dikkatle izlenebilecek ender filmlerden biridir kesinlikle...
@fsymg
3 yıl önce
9 / 10
+bu ay inanıyorum.
21. yy’da bulunduğumuz dünyadaki sistemi,toplumsal sınıf farklarını gözümüze sokan bir yapım. Ama en ilginci de dünyadaki kaynak kullanımı bakımından en fazla adaletsizlik yapan ülkeler tarafından bu filmin çevrilip piyasaya sürülmüş olması... Kapitalizm yaptığın haksızlıklardan bile kendine yarar çıkarmaktır ne de olsa değil mi?
@mavimilena
3 yıl önce
7.2 / 10
@eski_takvim
3 yıl önce
@deadmanwalking
3 yıl önce
7.7 / 10
@denihiszionlevi
3 yıl önce
@patrickjane
3 yıl önce
8.5 / 10
Filmin finali büyük ölçüde yanlış anlaşılıyor. Filmin son kısmı sandığınız gibi asıl final değil, filmin içindeki başka bir sahne asıl final.
Hatırlıyor musunuz filmin bir kısmında şef, o panna cotta’dan kıl çıktı diye kızıyordu aşçılara, o panna cotta Goreng ve Baharat’ın mesaj niyetine gönderdiği panna cotta’nın ta kendisi. Şef mesajı anlamıyor ve aşçılarına "kıl düşürmüşsünüz o yüzden yememişler" diye kızıyor. Kıl düşme sahnesi boşuna mı koyuldu zannediyordunuz? O sahne, asıl final işte.
"Ama panna cotta’yı kız yemişti? Kızı mesaj olarak göndermemişler miydi?" diyorsanız filmin son kısımlarının hayalden ibaret olduğunu anlamamışsınız.
Miharu’nun kızı sandığımız kişi aslında yok, sadece bir hayalden ibaret. Delik’e girecekleri içeri almakla sorumlu olan kadın Imoguiri’nin dediğini ha ... Devamı
Filmin finali büyük ölçüde yanlış anlaşılıyor. Filmin son kısmı sandığınız gibi asıl final değil, filmin içindeki başka bir sahne asıl final.
Hatırlıyor musunuz filmin bir kısmında şef, o panna cotta’dan kıl çıktı diye kızıyordu aşçılara, o panna cotta Goreng ve Baharat’ın mesaj niyetine gönderdiği panna cotta’nın ta kendisi. Şef mesajı anlamıyor ve aşçılarına "kıl düşürmüşsünüz o yüzden yememişler" diye kızıyor. Kıl düşme sahnesi boşuna mı koyuldu zannediyordunuz? O sahne, asıl final işte.
"Ama panna cotta’yı kız yemişti? Kızı mesaj olarak göndermemişler miydi?" diyorsanız filmin son kısımlarının hayalden ibaret olduğunu anlamamışsınız.
Miharu’nun kızı sandığımız kişi aslında yok, sadece bir hayalden ibaret. Delik’e girecekleri içeri almakla sorumlu olan kadın Imoguiri’nin dediğini hatırlarsanız Miharu Delik’e tek başına gelmişti. Yalnızdı, zaten 16 yaşından küçük kimse de giremiyordu. Miharu, Goreng’in hayatını kurtarmıştı ama Goreng onu kurtaramadı, ölümüne engel olamadı. Bundan dolayı pişmanlık duydu ve onun deli olmadığına, gerçekten kızını arayan masum biri olduğuna inanmak istedi. Bundan dolayı hayalinde çocuğun gerçek olduğuna inandı. Bunu Goreng’in rüyasında Miharu ile seviştiğini gördüğünden dolayı ondan hoşlandığı ve bu yüzden deli olduğuna inanmak istemediği ile de açıklayabiliriz. Filmin son kısımları büyük ölçüde Goreng’in hayalinden ibaret.
Gerçekte olanlar ise;
-Yukarıya sadece panna cotta çıktı.
-Baharat kan kaybından öldü.
-Goreng, Baharat’ın öldüğünü görünce panna cotta’yı mesaj olarak gönderdi ve çok büyük ihtimalle kendisi de kısa bir süre sonra kan kaybından öldü. Mesajını göndermenin rahatlığı ile öldü, ancak insanoğlu uslanmaz olduğundan onu sadece "kıl düşmüş" diye yemediğini zannettiler. Mesaj, yalan oldu.
Goreng’in öldüğünü ve en alt katın ahiret metaforu olduğunu söylemek güç değil, zira Trimagasi de oradaydı.
Filmdeki İncil göndermelerini de yabana atmamak lazım. Goreng’in Delik’teki hayatı hem Hz. İsa’nın hayatına, hem kapitalist sağcı sistemlerin gerçek yüzüne parmak basıyor. Filmdeki her olayı hem Hz. İsa’nın hayatıyla hem de günümüz kapitalist sistemlerindeki hayatla bağdaştırılabiliyor. Tam anlamıyla bir başyapıt.
@nateke
7 ay önce
@roninac
8 ay önce