Bisiklet Hırsızları Yorumları

hayata tutunduğu dalı kesip götüren hırsızların peşinde bir baba ve oğlun hikayesi. çok etkileyici. boşuna çoğu sinemacının bu işi yapma sebebi olmamış demek ki.

beni en çok etkileyen sahnelerden biri; çocuğunu köprüde beklemesi için tembihledikten sonraki boğulma sahnesiydi. çok şey anlatır.

Hayatın içinden denir ya genelde gerçekçiliği anlatmak için önemli olan hayatının içinden olması değil hangi hayatların içinden olduğudur belki.

Bruno nun gözyaşlarıyla babasının yüzündeki çaresizliği görmek için baktığı o sahne.Filmlerden parçalarının dönüp durduğu hafızamdaki sırasına eklendi.

Film,ikinci dünya savaşı sonrası dönemin İtalya'sındaki açlığı ve sefaleti,tüm çıplaklığıya ele alıyor..İş bulmanın mucize olduğu bir dönemde bisikletle afiş ve poster asma işini alan bir adamın,işe başladığı gün bisikletini çaldırmasıyla başlayan ve sonrasında gelişen olaylar,izlerken içinizi acıtacak,uzunca düşünmeye sevk edecek türden..Bisiklet Hırsızları günümüz için farklı ya da ilgi çekici gibi bir konu gibi durmasa da,sinema tarihinde realizm akımının öncü filmlerinden olarak kabul edilir..Ayrıca yönetmen Vittoria de Sica,sinemanın en önemli filmlerinden biri sayılan filminde neredeyse tamamen amatör oyunculara yer vermiştir..Başroldeki Antonio karakteri bir fabrika içşisi,küçük çocuğumuz-ki sinema tarihinin en iyi çocuk performanslarından birini göstermiştir-gazete dağıtıcısı olarak çalşmaktadır.Filmin final sahnesi isekelimelerin bittiği yerdir..

yaşamın güzelliklerinin bazılarını pas geçtiğini tekrar tekrar anlatmış film.

--spoiler--

bisikletini çaldıran antonio'nun çaresizlik içinde etrafa bakınışı, eşi maria'nın yine aynı çaresizlikle çarşaflarını satması, bisikletini geri alabilen antonio ve eşinin sevinci, aslında biraz eğlenmek ve her şeyi unutmak için kendilerine ziyafet çekerken birden bisiklet olsaydı ne kadar kazanacaklarını hatırlamaları ve en çok da bisiklet çalıp çalmama konusunda gel gitler yaşayan antonio'nun kararsızlığı filmde tekrar tekrar izlenecek sahneler olmuş

--spoiler--

bir kişi için değerli olan bir şey başkaları için ne kadar da değerli olabilir. italyan yeni gerçekçilik sinemasının önde gelen filmlerinden. gerçekçi, hüzünlü ve tekrar tekrar izlenilesi bir film... çocuğun oyunculuğu da ayrıca kayda değer.. şimdi aklıma gelen bir başka şey de italyanların neden mafyayla anıldığını bir kez daha anlayabiliyoruz.. spoiler vermemek için bahsetmiyorum o kısımdan:)

yalnızca küçük bruno'nun jestleri, mimikleri, sürekli babasına bakışları için bile izlenilecek filmdir. yere düştükten sonra babasının " ne oldu ? " diye sormasına " düştüm işte ! " diye çıkışması da ayrıca güldürür..

Vittorio De Sicahümanist bir yönetmen olduğundan ötürü yaptığı filmler işçi sınıfını,halkı en üst kademeye çıkartır ve onları anlar. dertlerine ortak olur. işte Bisiklet Hırsızları buna en iyi örnek. İş bulamayan bir baba ve oğlu ile bisikletini bulma çabasını izliyoruz film boyunca. baba ve oğlun üst cemiyetin gittiği bir restorantta yedikleri yemek esnasında aralarında geçendiyaloglartoplumun en acı gerçeğini göz önüne seriyor. Sinemadan anlayan ve sinema aşıkları kesinlikle izlemeliler....

Hayat filmlerden farklıdır ve herzaman mutlu sonla bitmez.. Karma felsefesi bazılarına hiç uğramaz.. Sinemayı sadece eğlendirmek için değil bazende ayna olarak kullanmayı tercih eden filmlerden biri. Belkide en önemlisi.. İtalyan yeni gerçekçi sinemasının en üstündeki film..

Hayatınızda çok önemli yerlerde olacak insanları test etmek için izletilecek filmlerden biri. Gerçi bu film onlar için torpil gibi bir şey olur sanırım, etkilenmemek elde değil çünkü.