François Ozon izleme günlerim devam ediyor. Afişi çok güzel ve dikkat çekici bu filmi merakla izledim. Ozon filmlerinin önemli özelliklerinden birisi olarak; karakterlerin bize verdiği gerçeklik hissi, bu karakterlerin önemsenerek içlerinin doldurulması, onların hikayelerinin bizim için önemli bir hale gelerek, hikayeyi izlememizi de sağlıyor. Bu filmde de aynı şey var: karakterler derinliğe sahip, onları umursuyoruz. Hikaye kendini izletiyor.
Yönetmenin ana temalarından biri olarak gerçeklik, gerçekliğin sinemada temsili, gerçekliğin bireysel veya toplumsal hikaye ve anlatılarla zedelenmesi ve sinemanın bu hikayeleri yayarak gerçekliği algılamamızı zorlaştırması, manipüle etmesi üzerinden Ozon bu sefer bir başka toplumsal hikayeye eğiliyor: toplumsal cinsiyet. Ozon; erkek, kadın kimliklerinin toplumsal anlamdaki kabul gören hallerine dair, onların biyolojik bir olgu olmalarının ötesinde toplumsal görünüş, belirleniş ve bu gerçekliğin yaşanması şeklindeki anlatı ve hikayeleri ters yüz... Devamı
François Ozon izleme günlerim devam ediyor. Afişi çok güzel ve dikkat çekici bu filmi merakla izledim. Ozon filmlerinin önemli özelliklerinden birisi olarak; karakterlerin bize verdiği gerçeklik hissi, bu karakterlerin önemsenerek içlerinin doldurulması, onların hikayelerinin bizim için önemli bir hale gelerek, hikayeyi izlememizi de sağlıyor. Bu filmde de aynı şey var: karakterler derinliğe sahip, onları umursuyoruz. Hikaye kendini izletiyor.
Yönetmenin ana temalarından biri olarak gerçeklik, gerçekliğin sinemada temsili, gerçekliğin bireysel veya toplumsal hikaye ve anlatılarla zedelenmesi ve sinemanın bu hikayeleri yayarak gerçekliği algılamamızı zorlaştırması, manipüle etmesi üzerinden Ozon bu sefer bir başka toplumsal hikayeye eğiliyor: toplumsal cinsiyet. Ozon; erkek, kadın kimliklerinin toplumsal anlamdaki kabul gören hallerine dair, onların biyolojik bir olgu olmalarının ötesinde toplumsal görünüş, belirleniş ve bu gerçekliğin yaşanması şeklindeki anlatı ve hikayeleri ters yüz ediyor. Travestiler, transseksüeller, eşcinseller sinemada defalarca temsil edilen cinsel kimlik farklılıkları olsa bile bu farklılığın temsili ile ilgili genel kabul görmüş her şeyin ters yüz edildiğini söyleyebiliriz bu filmde. Ozon, David /Virginia karakterini acemiliği, kıstırılmışlığı, yaşama arzusu ve sevme kapasitesinin her olasılığa açık oluşunu ince ince işliyor, gerçek bir karakter haline geliyor ve eşcinsel/travesti/transseksüellerle ilgili genel kabul gören hikayeleri dışlamasa bile ona daha geniş bir çember ve çerçeve kazandıran, bir derinlik katan bir biçimde anlatılıyor. İzlediğimiz şey alışık olduğumuz bir şey değil kesinlikle: kadın giysileri giymiş bir erkeğin taşıdığı "rol"ün yani oyunun bir parçası olmasına rağmen bir "karakter" olarak ortaya konuş biçimi, onun sevme, cinselliğin yaşama biçimi ve buna heteroseksüelliğin de dahil edilerek aşkın cinsiyetler ya da toplumsal kimliklerin ötesine taşınması bir cesaret işi, çünkü Ozon hem bu büyük hikayeyi kaşıyor ve hem de ona akması için yeni bir nehir yatağı hazırlıyor. Böylece David’e/Virginia’ya hem de Claire’e hem biyolojik cinsiyetleri, hem toplumsal cinsiyetleri, hem cinsel yönelimleri açısından ayrı ayrı bakarak onları değerlendirirken sevginin ya da aşkın hiç bir isme veya yeni bir büyük hikayeye ihtiyaç duymadan var olmaya çalıştığını görüyoruz. OZon bu anlamda sıradışı bir çalışma yapıyor; ancak diğer Ozon filmlerinde görmediğim bir şeyin eksik olduğunu söyleyebilirim burada, o şeyin de ritm olduğunu söyleyebilirim, bu benim ne olduğunu tam doğru şekilde tespit edebildiğim bir şey değil; sadece bunun var olduğunu hissediyorum. Yine de ilgi çekici bir deneme diyebilirim bu film için,çok büyük keyif alarak izlenmese de ilgi çekmeyi başardığını söyleyebilirim. Öneririm.
İki cinsiyet arasında sıkışmak çok üzücü olmalı. Filmde ince bir ayrıntı anne faktörüdür. David karakteri çok samimi oynamış . Kadını oynamak bir erkeğe bu kadar yakışır mı ? Yer yer güldüğüm , düşündüğüm oldukça doğal bir film.
Bir kaç yıl önce idi sanırım, Dans la Maison-Evde"yi izlediğimde François Ozon"un izlediğim tek filmi olduğunu fark ettim. Evde"yi başucu filmim yaptım ve bir şey izlemeye hevesli kim varsa uzun dönem önerip durdum. Yeni Kız Arkadaşım insanı derinden etkileyen bir film. Hepimizin içinde yatan "diğer" i yansıtan bir cinsel kimlik duygusundan, anne, baba, aile kurumu, toplumdaki tüm seçtiğimiz ve seçmediğimiz roller üzerine iyi bir derleme. İnsanların temelde yatan en sevdiğimiz kişiye sahip olma arzusunun dönüştüğü kıskançlığın, bizi-aslında onun kim olduğu ve ne yaşadığına dair- nasıl yüzeysel bir bakış açısına ittiğini gösteriyor. İzlenmeye değer buldum...
@parfenrogojin
4 yıl önce
6.5 / 10
Yönetmenin ana temalarından biri olarak gerçeklik, gerçekliğin sinemada temsili, gerçekliğin bireysel veya toplumsal hikaye ve anlatılarla zedelenmesi ve sinemanın bu hikayeleri yayarak gerçekliği algılamamızı zorlaştırması, manipüle etmesi üzerinden Ozon bu sefer bir başka toplumsal hikayeye eğiliyor: toplumsal cinsiyet. Ozon; erkek, kadın kimliklerinin toplumsal anlamdaki kabul gören hallerine dair, onların biyolojik bir olgu olmalarının ötesinde toplumsal görünüş, belirleniş ve bu gerçekliğin yaşanması şeklindeki anlatı ve hikayeleri ters yüz ... Devamı
Yönetmenin ana temalarından biri olarak gerçeklik, gerçekliğin sinemada temsili, gerçekliğin bireysel veya toplumsal hikaye ve anlatılarla zedelenmesi ve sinemanın bu hikayeleri yayarak gerçekliği algılamamızı zorlaştırması, manipüle etmesi üzerinden Ozon bu sefer bir başka toplumsal hikayeye eğiliyor: toplumsal cinsiyet. Ozon; erkek, kadın kimliklerinin toplumsal anlamdaki kabul gören hallerine dair, onların biyolojik bir olgu olmalarının ötesinde toplumsal görünüş, belirleniş ve bu gerçekliğin yaşanması şeklindeki anlatı ve hikayeleri ters yüz ediyor. Travestiler, transseksüeller, eşcinseller sinemada defalarca temsil edilen cinsel kimlik farklılıkları olsa bile bu farklılığın temsili ile ilgili genel kabul görmüş her şeyin ters yüz edildiğini söyleyebiliriz bu filmde. Ozon, David /Virginia karakterini acemiliği, kıstırılmışlığı, yaşama arzusu ve sevme kapasitesinin her olasılığa açık oluşunu ince ince işliyor, gerçek bir karakter haline geliyor ve eşcinsel/travesti/transseksüellerle ilgili genel kabul gören hikayeleri dışlamasa bile ona daha geniş bir çember ve çerçeve kazandıran, bir derinlik katan bir biçimde anlatılıyor. İzlediğimiz şey alışık olduğumuz bir şey değil kesinlikle: kadın giysileri giymiş bir erkeğin taşıdığı "rol"ün yani oyunun bir parçası olmasına rağmen bir "karakter" olarak ortaya konuş biçimi, onun sevme, cinselliğin yaşama biçimi ve buna heteroseksüelliğin de dahil edilerek aşkın cinsiyetler ya da toplumsal kimliklerin ötesine taşınması bir cesaret işi, çünkü Ozon hem bu büyük hikayeyi kaşıyor ve hem de ona akması için yeni bir nehir yatağı hazırlıyor. Böylece David’e/Virginia’ya hem de Claire’e hem biyolojik cinsiyetleri, hem toplumsal cinsiyetleri, hem cinsel yönelimleri açısından ayrı ayrı bakarak onları değerlendirirken sevginin ya da aşkın hiç bir isme veya yeni bir büyük hikayeye ihtiyaç duymadan var olmaya çalıştığını görüyoruz. OZon bu anlamda sıradışı bir çalışma yapıyor; ancak diğer Ozon filmlerinde görmediğim bir şeyin eksik olduğunu söyleyebilirim burada, o şeyin de ritm olduğunu söyleyebilirim, bu benim ne olduğunu tam doğru şekilde tespit edebildiğim bir şey değil; sadece bunun var olduğunu hissediyorum. Yine de ilgi çekici bir deneme diyebilirim bu film için,çok büyük keyif alarak izlenmese de ilgi çekmeyi başardığını söyleyebilirim. Öneririm.
@naksidil
8 yıl önce
7.5 / 10
@fruit_fly
8 yıl önce
@gundula
9 yıl önce