Dunkirk Yorumları

Ne bekliyordum ve ne buldum? Açıkçası "film" olarak beni interstellar'ın etkilediği kadar etkilemedi, ya da bir piyanist değildi. Aşağıdaki arkadaşın da dediği gibi er ryan'ı kurtarmak gibi hiç değildi. Ve gene aşağıdaki yorumdaki gibi iyi ki de böyl yapmış. Filmdeki 1 hafta, 1 gün ve 1 saat şeklinde (üstü kapalı yazıyorum) oluşturduğu anlatım tarzı ilk yarıda ee yani dedirtirken, 2. Yarıda şahlanarak müthiş bir devinimle doruklara tırmanmaya başlıyor. O zamanların kesişmeye başladığı noktalar olağanüstüydü. Nolan AÇIK VE NET film çekmek istememiş. O pek küçük, emir komuta zincirinde en en en aşağıda kalan ve hatta o zincirde yeri dahi olmayan insancıkların gözünden konuyu işleyerek, daha önce karşıma çıkmayan bir savaş gerilimini bize yaşatmak istemiş ve bu konuda kendi açımdan çok başarılı bir iş çıkarmış. Sonunun çok etkilediğini söyleyemeyeceğim, ancak bütün müthiş şeyleri de tek pakette alamayız değil mi? Ayrıca nolan artık nasıl bir kamera yönetimi yapmışsa, film 3 boyutlu filmlerin esamesini bile okumam bunun yanında. Gerek olmadığı gibi filmde aksi bir etki yaratırdı. Çünkü kameranın bakış açısı öyle içine çekiyordu ki... Bu kadar anlattım peki filmle ilgili bir sahne var. 5 bilemedin 10 saniye. Tüylerimi diken diken etti. Şu an yazarken gözlerimi doldurdu. Neydi o? "Arkadaşın, iyi olacak mı?" "Evet." 5-10 saniyeyle ve 3-5 kelimeyle hayattan çıkarılan ciddi bir ders herhalde çok uzun bir süre bu kadar vurucu ve naif bir şekilde başka bir senarist tarafından beyaz perdeye aktarılamayacak...

’Er Ryan’ı Kurtarmak’ beklentisiyle gidenler hayal kırıklığına uğrayacaklardır. Zaten Nolan da isabetli bir kararla filmi öyle yapmak istememiş ve filmi (kendi söylemiyle) ’ŞÜPHE’ kavramı üzerine kurmuş. Bu filmde Naziler, harita başında karar veren komutanlar, askerlerin hayat hikayeleri yerine sadece uzaktan geldiği görülen uçaklar, bombardımanlar, nereden geldiği belli olmayan mermiler, kaçışan askerler görmemiz de bu sebepten.

Hans Zimmer de güzel melodiden ziyade, konuyu iyi ifade etme kaygılı müzikleriyle (interstellar’ın sadece kilise orguyla icra edilmesi, dark knight’ta Jokerin; rises da bane’in gürültü olarak tabir edilecek temaları) hikaye anlatını tamamlıyor.

Filmin müzikeri için ayrıca ’Shepard Tone’ denen kavramı da incelenemizi öneririm çünkü Nolan da filmin hikayesini ’Shepard Tone’ mantığı üzerine kurduğunu söylüyor. Araştırınca ’haaa’ dersiniz benim gibi.

3D, CGI’dan göz gözü görmeyen filmler yapmak yerine gerçek çekimlerle film yapmakta ısrar eden Nolan yine etkisinden kurtulunmayacak bir film yapmış.

Ayrıca imkanı olan muhakkak IMAX bir sinemada gitsin. Çünkü filmin tamamı IMAX kameralarla çekilmiş.