Dunkirk

Sürükleyici ve kaliteli bir yapımdı , Nolan’ın diğer filmlerinin aksine ( protagonist-antagonist veya baş kahraman-villain karakterler yerine) genel anlamda ,savaşı tüm yönleriyle ele almaya çalışan , bazen bireye indirgenip kahraman yaratmaya çalışma durumları olsa da karada,denizde,havada savaşan ,kurtulmaya çalışan tüm askerlerin içinde bulundukları vaziyeti ve ruhsal durumlarını yansıtmaya çalışan bir film . Bunun için Dunkerque Tahliyesi’ni ele almış tarihsel olarak ve tahliyenin ilerdeki sonucuna dikkat çekmek istemiş .Hitler’in saldırı emri vermedeki tereddütünden yararlanarak (2.Dünya Savaşı ile ilgili yazılmış en kapsamlı ve objektif kitaplardan birinin yazarı olan Basil Liddell Hart’ın kitabında bu konuyla ilgili olarak Nazilerin Avrupa’da kendilerinin bile tahminlerinin ötesindeki hızlı ilerleyişlerinden dolayı Hitler’in tuzağa çekildiklerini düşünmesi ve kıyıya sıkışmış İngiliz askerlerine saldırı konusunda tereddütte kalmasına neden olduğunu belirtir.) gerçekleştirilen bu eylem sonrası kurtulan askerlerin Normandiya Çıkarması’yla Avrupa’yı Nazi işgalinden kurtmasına vurgu yapılmak istenmiş fakat dünyayı Nazi işgalinden kurtaran en büyük etken Nazilerin Sovyet topraklarını da bu kadar kolay geçebileceklerini sanması ama Rusya’da Avrupa’daki kadar güzel yollar ,yer şekilleri ve iklimle karşılaşmaması ve de Rusya’da Avrupa’da görmediği ( belki de dünya tarihinde eşi benzeri görülmemiş ) halk direnişini hesaba katmaması . Filmde her ne kadar bu geri çekilmenin ilerdeki bir zafere ,kahramanlığa dönüşeceği vurgulanmak istense de asıl gerçek yani Normandiya’nın da sebebi Sovyet halklarının eşsiz direnişidir ...

Her ne kadar tüm payı kendinde görmek ister gibi bir görüntü çizse de film ; bu ayrıntılar hesaba katılmazsa oyunculuk ve kurgu olarak , görsel ve sekans geçişleri açısından başarılı bir film . 7.5/10

Savaş filmleri genelde, empati kurabileceğimiz bir ana karakterin etrafında döner. (Braveheart, Life is Beautiful, Er Ryan vs)

Bu filmde, az az gördüğümüz ve bizi çok da etkilemeyen karakterler olduğu için onlara üzülmedik ya da kurtuluşlarına sevinmedik. Haliyle belgesele döndü film ve heyecansız, sıkıcı bir hal aldı.

Nolan fimlerinde hikayeyi destekleyen müzik arka planda devamlı olur ve hikaye sürükleyici olduğu için fark etmezsiniz bile. Ancak burada hikaye içine almadığı için arkadaki müzik ’Hadi gerilin’ zorlaması bir hal almış. 100 dk boyunca arka planı müzikli bir yerli dizi izler gibi oldum bir ara. Müzik devamlı var ama hikaye, gerilim?

Filmin sonuna gelirken neyse en azından film savaş kahramanlığı ya çığırtkanlığı yapmamış dedim. Onu da finaldeki yapay gazete cümleleriyle çöpe attı. Tüyünü de dikti ve büyük bir hayal kırıklığı oldu benim adıma.Üç ayrı zaman dilimi konusuna hiç girmiyorum bile. Filme pek de bir hizmeti olmamış.

Bir Nolan filmi için bunları yazacağım aklıma gelmezdi. Özetle : Hayal kırıklığı.