Bir yazarla beraber kaleme alınan senaryo, çok konuşan geveze bir film çıkarmış ortaya. Diyaloglar doğal. Oyunculuklar güzel. Ana karakterin yanına yanaşan / muhatap olduğu tipler başarılı. Trendeki uzun planları ve kimi zaman anlamlandıramadığım geçişleri çok beğenmesem de Türkiye sineması adına başarılı bir film.
Başak Köklükayanın doğal oyunculuğu yine göze çarpıyor. Öykü Karayel de aşağı kalır değil. Bir tren yolculuğunda geçen, hayata dair sorgulamalar yaşatan bir film. Müzik ve şiirlerle geçen bir hikaye. Sıkmayan anlatımı izlenebilir kılıyor. Ödülleri haketmiş...
Pelin Esmer’in diğer filmlerine nazaran daha kendine has bir üslup oturttuğu, izleyiciyle daha çok etkileşim kurabilen ve daha keyifli diyebileceğimiz bir film. Son kertede Javier Bardem’in "İçimdeki Deniz"i hatırlatsa da bu film nevi şahsına münhasır olduğunu söyleyebiliriz.
Başak Köklükaya’nın trenle seyahat ederken bir yandan da hayata tanıklığı çok hoş bir anlatı olmuş. Fakat dışarıdaki insan görüntüleri daha doğal çekilebilirdi zira kurgu olduğu izlenimi bence çok aşikar. Grafiti yapan oğlanı ilk seferde görmemiz ve Başak K. ile göz göze gelmesi film için hoş bir enstantane olmakla beraber ikinci ve üçüncü kez tekrarlarının filme bir şey kattığı bence pek söylenemez. Öykü Karayel’in son sahnelerdeki bu ağır durumu soğukkanlılıkla kabullenişi ve bir an önce nihayete erdirmek istemesi fazla abartılı oynanmış ya da yazılmış bir ruh halini düşündürüyor.
Gezici Festival’e gidip izlediğim, Başak Köklükaya ve Yiğit Özşener başta olmak üzere oyunculuklarını harika bulduğum bir yapım İşe Yarar Bir Şey. Müzikler de yerli yerinde kullanılmış, hele ki o çellonun sesi... Çok ağır imgeler yok filmde, beklediğim kadar durağan bir yapım da değildi.
İzmirimi görünce pek bir mutlu olduğum, Öykü Karayel’i bir kez daha sevmeme sebep olan, Yiğit Özşener’in hasta yatağında bile karizmatik olduğu, şiirleri ayrı güzel, doğallığı ayrı güzel bi o kadar da durağan olan (maalesef), ama atmosferine alan garip bir film, gülümseten bir film. "Ben turuncuyum ve hiçbir şey turuncuyla kafi değil"
@berat_k
4 yıl önce
7.8 / 10
@cevat
4 yıl önce
@ozan_taylan
5 yıl önce
Başak Köklükaya’nın trenle seyahat ederken bir yandan da hayata tanıklığı çok hoş bir anlatı olmuş. Fakat dışarıdaki insan görüntüleri daha doğal çekilebilirdi zira kurgu olduğu izlenimi bence çok aşikar. Grafiti yapan oğlanı ilk seferde görmemiz ve Başak K. ile göz göze gelmesi film için hoş bir enstantane olmakla beraber ikinci ve üçüncü kez tekrarlarının filme bir şey kattığı bence pek söylenemez. Öykü Karayel’in son sahnelerdeki bu ağır durumu soğukkanlılıkla kabullenişi ve bir an önce nihayete erdirmek istemesi fazla abartılı oynanmış ya da yazılmış bir ruh halini düşündürüyor.
@rorschachv1
6 yıl önce
8 / 10
@ozgeolmez
7 yıl önce
"Ben turuncuyum ve hiçbir şey turuncuyla kafi değil"
@ruby
7 yıl önce
9 / 10