İkinci kez yorum yapma gereği duyduğum tek film; sebebi aslında her ne kadar izleyenler olsa da izleyip şifreyi çözmüş imajı vermeye çalışıp da bunu başardığı görülen abes mahlukların da ötesine geçmeyi başaran nadir filmlerden oluşu, farklı olabilmek için farklı olmaya çalışan mahlukların, farklı olayım derken aynılaşan, yassılaşan, süngerleşen, kana üşüşen, şekere biriken abesle iştigalcilerin de ötesine geçmeyi başaran bir film oluşu... Aslında tam da rol yapanların, tüm bu rol yapanların yüzlerini şekillendiren bir balta oluşu...

Film felsefesizliği anlatıyor, bazı poormfsotelesler felsefenin ciddi bir olduğunu söylese de M.Ö.3 milyardan beri- ki biz evde hep yapıyoruz gerekli malzemeleri temin edersek de siz ne kadar ciddisiniz bunu derken, önemli olan bu, sonuçta "felsefe ciddi bir iş" sözü bir kuramdır basit durumlarla ispatlanması gereken ve genele yayılan ki genele yayıldıkça bu kuram çuvallar içindeki ciddiyet ve söyleyendeki hakkaniyet ekinden dolayı(bana ciddi olan o felsefeden bahset, lütfen, o temeli boş bırakma:))- film dramsızlığı anlatıyor, film- sizin çıkardığınız abes sonuçların aksine- medyanın manipülasyonunu anlatıyor, eğer bu çıkarımı yanlış buluyorsanız da David Fincher'in "Logorama" kısa filmini izleyin, film delil, süresi de bence mühim değil ... Film enformasyon bombardımanına tutulmuş nesli anlatıyor, tüketim toplumuna en büyük taşlamayı fazla kilolarla yapan başka eser var mı rast geldiğiniz? Salt acıdan bahsediyor mesela hastanede karşılaşma ihtimalinizin az olduğu kamil bir doktor modeliyle, çocuk sahibi olma iradesiyle çocuk sahibi olamama kaderiyle yüzleştirerek.

Ergenler aksiyon filmi sanar( ismine ve konusuna hakim olduğunu sanıp) , yaşı geçenler reklam sanar( hormonları bi kontrol ettirin ve de inanmayıp da inandırdığınız fikirlerinizi) Oysa film sadece bir sorunsala atış yapar? Bir derken tüm olasılıkların toplamının 1 e vardığı o 1 e yapar atışı duyulan acıyı hiçe sayıp. Gerçekte kim olduğunuza acımadan saldırır film, gerçek olmayan gerçeküstü olmayan, sadece gerçek sandığınız, " ben" sandığınız "öteki" ne saldırır film. Sosyal medyanın farkı olma başlığıyla kandırıp da aynılaştırdığı ama aynılaştığının farkına varmayan( aslında iki taraf da bilir niyeti, amaç bellidir, sonuç bellidir, sadece takınılan rol, takılan maske önemlidir.) o nesli taşlar o neslin güneş etrafındaki turunu hesap etmeden her ne kadar bu nesil bunu hesaplasa da farklı olabilme iştigali adına... Değerlerin boşaltılıp yeni düzene göre doldurulduğu o yemeğe işaret eder, yiyenlere, yemeyenlere, yiyemeyenlere... En önemlisi de sizin sadece siz olduğunuzu çarpar tüm yüzey alanınıza, acımadan, kendi protagonist karakterine acımadan... Kaosun, düzenin, kaostan doğan düzenin nihai sonunu, amacını, planını döker kuş bakışı...

Film soru sormuyor, felsefi bir temele dayanmıyor( postmodernizm hangi felsefi temele dayanıyor sayın müteahhit yazarlar?); cahillerin sözlük anlamına,gerçek anlamına hitap ediyor, her dilde aynı manaya gelen manasına hizmet ediyor aslında; Sizler sadece sizsiniz, siz değil sadece "siz" siniz, lütfen bir daha değerlendirin filmde reklam sandığınız kareleri, belki zihin kontrolünü es geçtiğiniz ve kapitalizme yorduğunuz sahnelerin yerleştirilme amacındaki mantığı kavrarsınız, eğer görmek isterseniz...Felsefe ciddi bir iş mi ? Size bunu cümle içinde kullanma imkanı veren bu filme, filmin yarattığı bu ortama teşekkür ediniz... 10/10

"Felsefenin kalan tek görevi dilin çözümlenmesidir."

-Ludwig Wittgenstein (20.yy'ın ortalarında hayata veda eden , yaşadığı yüzyılın en önemli felsefecisi sayılan şahsın sözü)