Bu filmin anlatısı çok hoşuma gitti Darren Aronofsky hayat yaratılış kadına bakışı çok metaforik anlatım yapmış filmden sonra biraz okumanız lazım filmin en vurucu noktasını şu replikle açıklana bilir ’yazdığım şiiri hepsi farklı yorumlamış’’ çok hassas bir durumu yansıtan bir cümle. Büyük sancılar sonrası ortaya çıkmış olan şiir kitabını incil olarak düşünecek olursak; farklı yorumlamalar yüzünden zaman içinde çoğaltılan incil’in durumuna/ ya da dinlerin insanlar tarafından farklı yorumlanışına yorulabilir.
Filmi izlerken metaforları fark ediyor ya da filmi izledikten sonra okuyup anlıyorsanız çok başarılı bulmamak mümkün değil gibi düşünüyorum. Müthiş düşünülmüş, çok ince işlenmiş. Oyuncu kalitesi de üst düzey. İzlerken bu kadar gerildiğim çok az film hatırlıyorum. Misafirlik olayını pek sevmeyen, yüzsüz insanlara tahammül edemeyen biri olarak misafirlerin davranışları inanılmaz rahatsız etti. Anneyle birlikte ben de çıldırdım. Filmin son bölümlerine kadar "neden hiçbir karakterin ismi yok?" diye düşünüyordum ki, son bölümde şok üstüne şok geldi. Anlamadığım kısımları da bitirince okudum. Aslında çok da karmaşık olmadığını okuyunca fark ettim. Eğer anlamasaydım "Bu adam nasıl bir şiir yazdı da bu millet böyle çıldırdı ?" diye düşünecektim.
Keşke göstergebilimle ilgili bilgilerim tazeyken izleseymişim bu filmi, pişmanım geciktirdiğim için. Aronofsky seyircide psikoloji bırakmamaya ant içmiş, helal olsun ne diyeyim.
Tanrı, insan, Adem ile Havva, yaratılış hikayesinin tekrar anlatımı. Yaratılış hikayesinin kendisi ne kadar doğru ve iyiyse bu filmde anlatılanlar da o kadar doğru ve iyi. Bilinmeyenleri öğrenmek için bilimin ışığında ilerlemek çaba sarf etmek varken metafiziğin, mistisizmin yüceltildiği bu filmin nesini sevelim?! 30/100
Film kendini izletiyor. Başından sonuna kadar merakla izliyorsunuz. Ambiyans harika. Oyunculara gelirsek Ed Harrisi oldum olası sevmişimdir. Ekstradan Domhnall Gleeson Javier Bardem beğenmesemde genç yaşında oscar alan Jennifer Lawrence Michelle Pfeifer hatta azıcık Kristen Wiig bence baya baya iyi bir kadro. Ama son bu mudur yani? Saçma sapan inanışınızın teatral bir fragmanı mı? Zekice bir son ortaya koymak yerine sembolizm kasma derdinde yönetmenleri sevmiyorsanız bu filmin sonunu da sevmeyeceksiniz. Bir filmdeki basit sembolizmi çözdüğünüz için o filme direkt oooo yönetmen yine döktürmüş modunda yaklaşmıyorsanız da pek seveceğinizi sanmam. Herşeye rağmen kötü değildi. Sadece çok daha farklı olabilirdi.
Filmde iki ana karakter var. Kadın, filme isim olan anne kavramını sembolize ederken adamı da baba kavramına oturtmak gerekiyor. Bu çift, kadının her bir karışında emeği olan eski bir evi restore edip birlikte inzivaya çekilmiş. Adam bir şair. Bir gün evlerine bir başka adam konuk olarak geliyor. Bir süre sonra o adamın eşi ve daha niceleri Yani evsahibi kadının gözü gibi baktığı ev yol geçen hanına dönüyor. Buna sebep ise, şair kocanın bu konuklar tarafından şiirlerinin yüceltilmesi ile kendini zaman içinde Tanrılaştırma zaafiyeti... Bu zaafiyet öyle büyüyor, öyle gözünü kör ediyor ki, sırf egosu daha da büyüsün kocaman olsun diye, sevdiği herşeyden vazgeçiyor. Kadın ise filmin ilerleyen sahnelerinde anaçlığı ve anne kimliği ile iyiliğin ama eşine karşı boyun eğişi ile de saflığın sembolü Sahneler durağan geçişler yavaş izlemesi sıkıntılı, sıkıcı bir film Ama izlerken izleyiciyi salt seyreden konumunda bırakmıyor, katmanlı anlatımındaki katmanl... Devamı
Filmde iki ana karakter var. Kadın, filme isim olan anne kavramını sembolize ederken adamı da baba kavramına oturtmak gerekiyor. Bu çift, kadının her bir karışında emeği olan eski bir evi restore edip birlikte inzivaya çekilmiş. Adam bir şair. Bir gün evlerine bir başka adam konuk olarak geliyor. Bir süre sonra o adamın eşi ve daha niceleri Yani evsahibi kadının gözü gibi baktığı ev yol geçen hanına dönüyor. Buna sebep ise, şair kocanın bu konuklar tarafından şiirlerinin yüceltilmesi ile kendini zaman içinde Tanrılaştırma zaafiyeti... Bu zaafiyet öyle büyüyor, öyle gözünü kör ediyor ki, sırf egosu daha da büyüsün kocaman olsun diye, sevdiği herşeyden vazgeçiyor. Kadın ise filmin ilerleyen sahnelerinde anaçlığı ve anne kimliği ile iyiliğin ama eşine karşı boyun eğişi ile de saflığın sembolü Sahneler durağan geçişler yavaş izlemesi sıkıntılı, sıkıcı bir film Ama izlerken izleyiciyi salt seyreden konumunda bırakmıyor, katmanlı anlatımındaki katmanları tek tek kaldırıp içindeki anlam parçalarını bulsun, filmi izleyen anlamlandırsın istiyor. Sanatsal filmleri sevenler çok sevecektir.
Film kesinlikle çok çarpıcıydı sahnelerde Aranofskynin o an hissettirmek istediği bütün duyguları hissediyordun ve o anı yaşıyordun.Ayrıca içindeki yoğun metaforu aslında o kadar basit yansıtmıştı ki insan izlerken vay anasını diyor sayın seyirciler!! Kesinlikle izleyin ve film bittikten sonra verdiği hafif sarhoşluğun tadını çıkarın
@yigithan300
2 yıl önce
7.4 / 10
@stiff
3 yıl önce
7.5 / 10
@deranged0
3 yıl önce
@fruit_fly
3 yıl önce
@poormf
3 yıl önce
3 / 10
@hashasin
4 yıl önce
6.3 / 10
@enginbora
4 yıl önce
@rusyena
5 yıl önce
7 / 10
@duckdisystem
5 yıl önce
@barista
5 yıl önce
2.1 / 10