Climax Yorumları

Efsane kötü

bu bi film değildi, bi deneyimdi sanki. filmi yaşadım.
o kameranın her dönüşünden, her bir karakterden, her neon ışıktan ayrı ayrı keyif aldım. süperdi.

Gaspar Noe sanatına saygı duyuyorum,akıllıca ve yaratıcı buluyorum. Malum hayat bu aralar zor zaten bir de şimdi Gaspar Noe ağzıma tükürmesin, minnoş psikolojimi durduk yere bozmayayım diyordum ama dayanamadım uygun bir gece bekleyip izledim.Cahilce bir abooow dedim,izlemeye de doyamadım,sarsıldım.Eminim çok saçma zamanlarda aklıma bazı sahneler gelecek, hafızamdan asla silinmeyecek.Bir de imgeleri hakkında bilgi edinince daha bir tatmin oldum.

yazıldığı kadar etkilemeyen film
inanılmaz metaforlar internetten araştırabilirsiniz

Tam bir yönetmen filmi olmuş. Gaspar Noe, bir çok kişinin de dediği gibi imzasını filme atmış.
Gaspar Noe hiç izlememiş, psikolojik gerilim filmleri konusunda da çok bir deneyime sahip olmayıp bu filmi izleme/izlememe ikilisi arasında kalanlara tavsiyem şu; zor bir film. Sağlam bir psikolojiniz ve sabrınız olmalı çünkü Gaspar Noe’nin rahatsız ediciliği genelde x sahnesini istediği kadar uzatmak. Her sahnesi kıymetli, sinir bozucu ve bazen alıştığınızdan daha uzun.
O yüzden, eğer kendi sabrınıza güveniyorsanız mutlaka izleyiniz.
Geri kalan her şey söylenmiş olduğu için ben de izlemek isteyenlere böyle bir öneri vermek istedim :)

"Doğum eşsiz bir deneyimdir."
"Hayat kolektif bir imkansızlıktır."
"Ölüm olağandışı bir deneyimdir."
Filmdeki dans sahneleri en baştaki koreografi hariç doğaçlama imiş. Seçilen cast’e bakarsak yalnzca Sofia B.(selva)’nın oyunculuk deneyimi olduğunu ve diğerlerinin yalnızca dansçılardan seçilen bir kadrodan oluştuğunu görebiliriz. Her zamanki gibi rahatsız edici sahneleri oldukça fazla izlerken oturduğunuz yeri yadsımanıza neden oluyor.

2001: A Space Odyssey’e tersten bir gönderme yapmış. Asit etkisini göstermeye başlayınca paranoyaklaşan insanlar(!) kaosun şöleni... Buz dağının altındaki id etkisini tüm tanımlamalarıyla gösteriyor. Vahşet dürtüleri, korkular, cinsel istekler ve sapkın davranışlar...
Gaspar Noe’nun filmin başındaki karlarda yürüyen kızı vicdan ve id perdesi olarak tasvir etmiş olabileceğini düşünüyorum. Bembeyaz zihnin içinde acıdan kıvranıyor ancak kapıdan bir kere atıldı ve zihnin kontrolü onda değil artık...

Filmi bir yandan seviyorsun bir yandan nefret ediyorsun. Değişik bir deneyim. Bitsin isterken aynı zamanda biraz daha devam etsin diye düşünüyorsun. Sonu bağlansın ama tam olarak bağlanıp tat kaçırmasın, biraz merakta bıraksın. Süresi çok iyi, derinliği kararında, zorlama mesajlar yok.

Overdose etkisi altındaki bir grup dansçıdan bir film çıkarmak isteyip hakkını vermiş. Şu ana kadar kendisinin izlediğim üçüncü filmi ve diğerleri gibi bunun için de şunu söyleyebilirim; fazlasıyla gerçekçi. Normalde bir yerden gelip bir sonuca bağlanmayan filmlere pek ısınamıyorum ancak Gaspar Noe öyle bir şey yapıyor ki rahatsız olduğunuz halde hayranlıkla izliyorsunuz çünkü adamın filmle yapmak istediği şey tam olarak size o rahatsız edici ortamı film yoluyla resmetmek, sizi o anın içerisine sokabilmek. Müzikleriyle, renkleriyle, kamera hareketleriyle kullanabileceği her şeyi bunun için kullanıp amacına ulaşıyor. Film nedir sorusunun cevabını veriyor sanki her filmi. Evet yaptığı işlerin aykırı olması tartışma yaratıyor ve işinin önüne geçebiliyor ancak bu karakterde birisi olmasa belki de bu filmler asla ortaya çıkmayacaktı. O yüzden izlerken sizi rahatsız etmesine izin vererek izlemeniz gerekiyor. Diğer türlü filmin amacına direndiğiniz için zaten filmden keyif alamazsınız.

Overdosedan bir öncesi badtrip kafası yaşamak istiyorsanız güvendiğiniz kişiyi yanınıza alıp ışıkları söndürün (yalnız daha etkili kafası)