Ya harika bir animasyon film. Resmen nefes açıyor. Uzun zamandır bu kadar ince anlamlar barındıran, bu kadar yaratıcı bir film izlememiştim. 76 dakikalık bu film, hızlandırılmış hayat dersi gibi. Bolca sanat başta olmak üzere, aşk, hiyerarşi, seks, savaş herşey bir çırpıda olabileceğinin en mükemmel şekliyle işlenmiş.
Çizimlerin; tastamam, yarım ve eskiz şeklinde bölünüp, ressamın kayıplara karışmış olduğu bu film, kendini bilinmeyen bir ressamın eskizi gibi hisseden insanlara umut veriyor, yani en azından benim içimi umutla doldurmayı başardı. Ne yapın ne edin bu kısa ama tadı mutlaka damakta kalacak harika filmi izleyin bir an önce. İyi seyirler dilerim şimdiden.
Konu oldukça sıra dışıydı. Fransızların sanatsal temalı işlerdeki başarısı gerçekten bende başka bir tezahür buluyor. Sanki Stendhal Sendromu'na giriyorum. Müzikleri de oldukça hoştu. Tadı damağımda kaldı ve final sahnesi bitirişlerin en güzellerindendi...
Eskizleri görünce Turgut Uyar'ın şu sözleri geldi aklıma,
"Halbuki acemilik. Efendimiz acemilik. Bir taş alacaksınız, yontmaya başlayacaksınız. Şekillenmeye yüz tutmuşken atacaksınız elinizden. Bir başka taş, bir başka daha. Sonunda bir yığın yarım yamalak biçimler bırakacaksınız. Belki başkaları sever tamamlar. Ama her taşa sarılırken gücünüz, aşkınız, korkunuz yenidir, tazedir. Başaramamak endişesinin zevkiyle çalışacaksınız."
türkçeye çevrilmiş en güzel film ismidir herhalde.
şimdiye kadar yapılanların en iyisinden. kapitalizmi, statü farklarının getirisini, güçsüzlerin ezilişini, toplumda kabul görmek için "aynı olmak" gerekliliğini, yaratıcısına kızgın (ya tabi evet, her şey mükemmel çizilmiş, uyum harmoni ve boşluk hah) ama ölesiye de merak eden pafini ve reufları şiirsel bi şekilde resmederek anlatmak da müthiş bir hayalgücünün varlığı olsa gerek.
en çok da tüm askerlerin aynı renge boyanmasını sevdim.
filmi ing. altyazı olarak izledim. şaheser olabilecekken sıradan olmanın üstüne çıkamıyor.
iyi yanları: sanatçının savaş resmi yaptığı döneme inceden bir eleştiri var, sanatın propaganda aracı olarak kullanıldığı neo-klasik döneme eleştiri olarak. ayrıca savaşın içinde yer alan figür: bir ressam manzara resmi yapmalı diyerek romantizm özlemini dile getirmesi hoş bir nüans olmuş.
cezanne, schiele ve post-empresyonist ve ekspresif ressamlar unutulmamış. hatta modigliani tipleri de vardı (gözleri yapmayışından anlayabiliyoruz.
animasyonda üstünde durulan sınıf ayrımı çok yaratıcı bir tema. eskiz ve yarım kalan resimlerin dışlanması, rokoko mekandan dışlanıp doğada yaşamaya mahkum kalmaları yine romantizme ince bir gönderme...
kötü yanları: bir kere resmin hep eksik kaldığından bahsedilip yarım kalmış figürleri alt sınıf olarak göstermişler. bir kere bir resim hiç bir zaman bitmez ayrıca resimde ileriye doğru bir gidiş söz konusu değildir.ÖYLE ... Devamı
filmi ing. altyazı olarak izledim. şaheser olabilecekken sıradan olmanın üstüne çıkamıyor.
iyi yanları: sanatçının savaş resmi yaptığı döneme inceden bir eleştiri var, sanatın propaganda aracı olarak kullanıldığı neo-klasik döneme eleştiri olarak. ayrıca savaşın içinde yer alan figür: bir ressam manzara resmi yapmalı diyerek romantizm özlemini dile getirmesi hoş bir nüans olmuş.
cezanne, schiele ve post-empresyonist ve ekspresif ressamlar unutulmamış. hatta modigliani tipleri de vardı (gözleri yapmayışından anlayabiliyoruz.
animasyonda üstünde durulan sınıf ayrımı çok yaratıcı bir tema. eskiz ve yarım kalan resimlerin dışlanması, rokoko mekandan dışlanıp doğada yaşamaya mahkum kalmaları yine romantizme ince bir gönderme...
kötü yanları: bir kere resmin hep eksik kaldığından bahsedilip yarım kalmış figürleri alt sınıf olarak göstermişler. bir kere bir resim hiç bir zaman bitmez ayrıca resimde ileriye doğru bir gidiş söz konusu değildir.ÖYLE OLSA PİCASSONUN RESİMLERİ NEDEN ANTİK YUNAN ESERLERİNDEN DAHA GERİ, İLKEL? SONUÇTA 20. YÜZYIL ARTIK RESİM BİLİM GİBİ GELİŞİYORSA MALZEME KULLANIMI OLARAK HİPER REALİSMİN BİLE ÜSTÜNE ÇIKILIRDI) yani daha renkli bitmiş, olanlar daha moderndir diyemeyiz. animasyonun sonunda tüm figürler kendini boyuyor, burjuva orta sınıfı kabul ediyor ve herkes mutlu oluyor. bu kadar basite mi kaçar bir senaryo. şunu anlamalarını beklerdim 19. ve 20. yüzyılda önem kazanan resim dili kaba çizgiler, konturlar bitmemiş görünümlü desenler. ama yok illa süslü olup tam olabiliyor resim. insan bir sanat tarihini açar okur.
ayrıca tuvalden çıkan resim nasıl 3 boyutlu olabiliyor? resim boya lekesi olarak çıksa resimden tapardım filme açıkcası. zor hedef fare misali çıkıp geziniyorlar etrafta. resmi üç boyutlu yapan ressamın tini, idesidir. resim salt boya yığınıdır diğer türlü ama bu figürler kendini tamamlıyor (hadi bunu tiner dökülmüş, ya da zamanla solan değerler olarak yapsalar o da yaratıcı olurmuş)
yani havada kalmış, bir aslan kraldan vol.i den iyi değil... en azından onların hedef kitlesi belli, insanı umutlandırmadan şaşırtıyorlar...
@vegidemiyorum
10 yıl önce
Çizimlerin; tastamam, yarım ve eskiz şeklinde bölünüp, ressamın kayıplara karışmış olduğu bu film, kendini bilinmeyen bir ressamın eskizi gibi hisseden insanlara umut veriyor, yani en azından benim içimi umutla doldurmayı başardı. Ne yapın ne edin bu kısa ama tadı mutlaka damakta kalacak harika filmi izleyin bir an önce. İyi seyirler dilerim şimdiden.
@thematrixhasyou
11 yıl önce
@betimser
12 yıl önce
"Halbuki acemilik. Efendimiz acemilik. Bir taş alacaksınız, yontmaya başlayacaksınız. Şekillenmeye yüz tutmuşken atacaksınız elinizden. Bir başka taş, bir başka daha. Sonunda bir yığın yarım yamalak biçimler bırakacaksınız. Belki başkaları sever tamamlar. Ama her taşa sarılırken gücünüz, aşkınız, korkunuz yenidir, tazedir. Başaramamak endişesinin zevkiyle çalışacaksınız."
...
@pnarpnar
12 yıl önce
10 / 10
şimdiye kadar yapılanların en iyisinden. kapitalizmi, statü farklarının getirisini, güçsüzlerin ezilişini, toplumda kabul görmek için "aynı olmak" gerekliliğini, yaratıcısına kızgın (ya tabi evet, her şey mükemmel çizilmiş, uyum harmoni ve boşluk hah) ama ölesiye de merak eden pafini ve reufları şiirsel bi şekilde resmederek anlatmak da müthiş bir hayalgücünün varlığı olsa gerek.
en çok da tüm askerlerin aynı renge boyanmasını sevdim.
@kaede
12 yıl önce
5.8 / 10
iyi yanları: sanatçının savaş resmi yaptığı döneme inceden bir eleştiri var, sanatın propaganda aracı olarak kullanıldığı neo-klasik döneme eleştiri olarak. ayrıca savaşın içinde yer alan figür: bir ressam manzara resmi yapmalı diyerek romantizm özlemini dile getirmesi hoş bir nüans olmuş.
cezanne, schiele ve post-empresyonist ve ekspresif ressamlar unutulmamış. hatta modigliani tipleri de vardı (gözleri yapmayışından anlayabiliyoruz.
animasyonda üstünde durulan sınıf ayrımı çok yaratıcı bir tema. eskiz ve yarım kalan resimlerin dışlanması, rokoko mekandan dışlanıp doğada yaşamaya mahkum kalmaları yine romantizme ince bir gönderme...
kötü yanları: bir kere resmin hep eksik kaldığından bahsedilip yarım kalmış figürleri alt sınıf olarak göstermişler. bir kere bir resim hiç bir zaman bitmez ayrıca resimde ileriye doğru bir gidiş söz konusu değildir.ÖYLE ... Devamı
iyi yanları: sanatçının savaş resmi yaptığı döneme inceden bir eleştiri var, sanatın propaganda aracı olarak kullanıldığı neo-klasik döneme eleştiri olarak. ayrıca savaşın içinde yer alan figür: bir ressam manzara resmi yapmalı diyerek romantizm özlemini dile getirmesi hoş bir nüans olmuş.
cezanne, schiele ve post-empresyonist ve ekspresif ressamlar unutulmamış. hatta modigliani tipleri de vardı (gözleri yapmayışından anlayabiliyoruz.
animasyonda üstünde durulan sınıf ayrımı çok yaratıcı bir tema. eskiz ve yarım kalan resimlerin dışlanması, rokoko mekandan dışlanıp doğada yaşamaya mahkum kalmaları yine romantizme ince bir gönderme...
kötü yanları: bir kere resmin hep eksik kaldığından bahsedilip yarım kalmış figürleri alt sınıf olarak göstermişler. bir kere bir resim hiç bir zaman bitmez ayrıca resimde ileriye doğru bir gidiş söz konusu değildir.ÖYLE OLSA PİCASSONUN RESİMLERİ NEDEN ANTİK YUNAN ESERLERİNDEN DAHA GERİ, İLKEL? SONUÇTA 20. YÜZYIL ARTIK RESİM BİLİM GİBİ GELİŞİYORSA MALZEME KULLANIMI OLARAK HİPER REALİSMİN BİLE ÜSTÜNE ÇIKILIRDI) yani daha renkli bitmiş, olanlar daha moderndir diyemeyiz. animasyonun sonunda tüm figürler kendini boyuyor, burjuva orta sınıfı kabul ediyor ve herkes mutlu oluyor. bu kadar basite mi kaçar bir senaryo. şunu anlamalarını beklerdim 19. ve 20. yüzyılda önem kazanan resim dili kaba çizgiler, konturlar bitmemiş görünümlü desenler. ama yok illa süslü olup tam olabiliyor resim. insan bir sanat tarihini açar okur.
ayrıca tuvalden çıkan resim nasıl 3 boyutlu olabiliyor? resim boya lekesi olarak çıksa resimden tapardım filme açıkcası. zor hedef fare misali çıkıp geziniyorlar etrafta. resmi üç boyutlu yapan ressamın tini, idesidir. resim salt boya yığınıdır diğer türlü ama bu figürler kendini tamamlıyor (hadi bunu tiner dökülmüş, ya da zamanla solan değerler olarak yapsalar o da yaratıcı olurmuş)
yani havada kalmış, bir aslan kraldan vol.i den iyi değil... en azından onların hedef kitlesi belli, insanı umutlandırmadan şaşırtıyorlar...