Bu kadar az biliniyor olması üzücü, zira gerçekten iyi bir film. Yüzünüzde güzel tebessümler bırakıyor. İzleyin sahici,dokunaklı,sevimli bir film eklensin listenize
iyi bir filmdi ancak film de şuna dikkat ettim anneannenin de çocuğu öldü ama o evde bekledi. evin erkekleri kendi acılarına çare bulup geldi. o da bir çiçek dikti bahçeye.o evde kurabiye yapıp bağrına taş bastı. evin erkekleri gelince mutlu oldu.
İzlemeye başlarken bu kadar güzel bir filme başladığımı bilmiyordum. Mükemmel bir "kendini arayış" filmi. Bir bisiklet sever olarak da yolculukların tandem bisikletle yapılıyor olduğunu az da olsa görmek beni ayrı bir sevindirdi. Ayrıca tavla bilmiyorsanız bile öğrenirsiniz bu filmle beraber.
Az kişinin izlemiş ve pek tanınmamış olmasına bakmayın. Değeri bilinmiyor henüz.
Acayip tavla oynama isteği uyandıran film. Balkan samimiyeti diye bir şey varsa, onu bu yapımda muhakkak hissedeceksiniz. Bir de o nasıl bir zar atmadır arkadaş.
Bazen insanoğlu aslında kim olduğunu unutabiliyor. Bunu hatırlamanın en iyi yolu da geçmişinde yapacağın ufak bir yolculuk sanırım. Zar atmak zorunda da kalsan hayatta, şansa çok da ihtiyacın yok aslında..herşey senin elinde çünkü, ve gerçek yaşamda olduğu gibi neleri kaybedersek kaybedelim ,neler yaşarsak yaşayalım her zaman yanımızda olan destek çıkan sıcak samimi aile bireyleri, dünya çok büyük olsa da mutluluk yanıbaşımızda...
Koca Dünyada Kurtuluş Pusuda - Umut Vermek Bir Sinema Erdemidir
21. yüzyılda yaşıyoruz. Teknoloji iyiden iyiye gelişmiş, hayatımızın her alanında mevcut. Yüksek binalar etrafımızı çevrelemiş, hemen her şeye rahatlıkla ulaşabiliyoruz. Şık markalar, moda, para... vesaire vesaire... İyi de, tüm dünya bu denli mükemmel gözükürken, yani yaşanılası, bizim en çok umuda ihtiyaç duyduğumuz anlar nasıl oluyor da bu harika düzenin geliştiği anlar oluyor. Nasıl oluyor da yabancılaşma böyle içimize işliyor.
Sinema işte, basit lanse edilebilir. Lakin o denli basit değil. Bir film izlersiniz, ruhunuza işler. Ömür boyu sizinle gelir. Kendinizi sorgularsınız. Bir film izlerseniz, yanınızda harika bir insan vardır, dünya umurunuzda olmaz. Filmin sonunda harika bir tebessümle ayrılırsınız salondan. Babanız elinizden tutup götürür ilk izleyeceğiniz filme. Okul arkadaşlarıyla toplanır, bir atmosfere dahil olursunuz. İzleyeceğiniz her kare hayatınızın parçası olur, zira gerçek hayatı çözdüyseniz durum vah... Devamı
Koca Dünyada Kurtuluş Pusuda - Umut Vermek Bir Sinema Erdemidir
21. yüzyılda yaşıyoruz. Teknoloji iyiden iyiye gelişmiş, hayatımızın her alanında mevcut. Yüksek binalar etrafımızı çevrelemiş, hemen her şeye rahatlıkla ulaşabiliyoruz. Şık markalar, moda, para... vesaire vesaire... İyi de, tüm dünya bu denli mükemmel gözükürken, yani yaşanılası, bizim en çok umuda ihtiyaç duyduğumuz anlar nasıl oluyor da bu harika düzenin geliştiği anlar oluyor. Nasıl oluyor da yabancılaşma böyle içimize işliyor.
Sinema işte, basit lanse edilebilir. Lakin o denli basit değil. Bir film izlersiniz, ruhunuza işler. Ömür boyu sizinle gelir. Kendinizi sorgularsınız. Bir film izlerseniz, yanınızda harika bir insan vardır, dünya umurunuzda olmaz. Filmin sonunda harika bir tebessümle ayrılırsınız salondan. Babanız elinizden tutup götürür ilk izleyeceğiniz filme. Okul arkadaşlarıyla toplanır, bir atmosfere dahil olursunuz. İzleyeceğiniz her kare hayatınızın parçası olur, zira gerçek hayatı çözdüyseniz durum vahimdir. Gerçek, acıtıcıdır, perdede gördüklerinize ihtiyacınız vardır. Hem bir şeyleri daha iyi kavramak, hem mücadele etmek, hem de kendinizi bulmak için. Çünkü ömrünüz boyunca maruz kaldıklarınızın çoğu, size siz olduğunuzu söyleyen olgular, birer yalandan ibarettir. Seçim size ait değildir, bir filmi izlemek ise sizin tercihinizdir.
Bu denli girizgah yeter; "Koca Dünyada Kurtuluş Pusuda" yı izlediğim anı hiç unutmayacağıma eminim. Seyrettiğim en samimi filmlerden olduğunu, herkese izletme çabamı, olur olmadık her yerde filmi önermemi kendi adıma mazur görebiliyorum.
Konusuna bakıldığında, anne ve babasını bir trafik kazasında kaybeden ana karakterimizi, yıllardır görmediği dedesi sahiplenir. Kendi topraklarına, köklerine, Bulgaristan’a dönüş yolculuğu böylece başlar. Artıları saymakla bitmez filmin. Bir dramı acitasyona gerek duymadan işlemesi, ince mizahı, siyası alt metni, güçlü dramatik yapısı ve gelgelelim 21. yüzyılda en çok ihtiyaç duyduğumuz duyguları, umudu, samimiyeti olağanca aktarması. Aynı zamanda bir yol filmi olması ve tabii ki "Tavla" oyunu... Yani bir başka klasik sanat. Filmi izlerken bir Türk filmi izliyormuş hissine yer yer kapılmak pekala mümkün. Ne de olsa, kültürel benzerliklerimiz var.
Odak noktasına Alex’in içinde büyüyen boşluğu kapatmaya çalışan dede figürü yerleşirken, ortadaki tüm ilişkilerin özü sevgiden meydana geliyor. Öyle böyle bir sevgi de değil, ayakta durması zor. Dile kolay aradan yıllar geçmiş.
Yol filmi özelliğine yeniden dönersek, yolculuğun bisikletle yapılması ayrıca beni benden almıştır. Bisiklet, hakikaten çok değer verdiğim bir yol aracıdır. Belki, yol için verilen emeğin artması, belki daha özgür bir ifade sembolü olması.
Anlatarak bitmez bu film. İzlemeniz şiddetle tavsiyedir. Özellikle karamsarlığa kapıldığınızda, boşluğa düştüğünüzde, yani ömrünüzce birkaç defa izlemeniz sizi kendinize getirir. Sinemaya teşekkürler...
@starrynight
8 yıl önce
Yüzünüzde güzel tebessümler bırakıyor. İzleyin sahici,dokunaklı,sevimli bir film eklensin listenize
@aslihanulu
11 yıl önce
@masuka
11 yıl önce
9 / 10
Az kişinin izlemiş ve pek tanınmamış olmasına bakmayın. Değeri bilinmiyor henüz.
@thekaramamba
11 yıl önce
@mmbaykal
11 yıl önce
@cemal_erdem
12 yıl önce
10 / 10
21. yüzyılda yaşıyoruz. Teknoloji iyiden iyiye gelişmiş, hayatımızın her alanında mevcut. Yüksek binalar etrafımızı çevrelemiş, hemen her şeye rahatlıkla ulaşabiliyoruz. Şık markalar, moda, para... vesaire vesaire... İyi de, tüm dünya bu denli mükemmel gözükürken, yani yaşanılası, bizim en çok umuda ihtiyaç duyduğumuz anlar nasıl oluyor da bu harika düzenin geliştiği anlar oluyor. Nasıl oluyor da yabancılaşma böyle içimize işliyor.
Sinema işte, basit lanse edilebilir. Lakin o denli basit değil. Bir film izlersiniz, ruhunuza işler. Ömür boyu sizinle gelir. Kendinizi sorgularsınız. Bir film izlerseniz, yanınızda harika bir insan vardır, dünya umurunuzda olmaz. Filmin sonunda harika bir tebessümle ayrılırsınız salondan. Babanız elinizden tutup götürür ilk izleyeceğiniz filme. Okul arkadaşlarıyla toplanır, bir atmosfere dahil olursunuz. İzleyeceğiniz her kare hayatınızın parçası olur, zira gerçek hayatı çözdüyseniz durum vah ... Devamı
21. yüzyılda yaşıyoruz. Teknoloji iyiden iyiye gelişmiş, hayatımızın her alanında mevcut. Yüksek binalar etrafımızı çevrelemiş, hemen her şeye rahatlıkla ulaşabiliyoruz. Şık markalar, moda, para... vesaire vesaire... İyi de, tüm dünya bu denli mükemmel gözükürken, yani yaşanılası, bizim en çok umuda ihtiyaç duyduğumuz anlar nasıl oluyor da bu harika düzenin geliştiği anlar oluyor. Nasıl oluyor da yabancılaşma böyle içimize işliyor.
Sinema işte, basit lanse edilebilir. Lakin o denli basit değil. Bir film izlersiniz, ruhunuza işler. Ömür boyu sizinle gelir. Kendinizi sorgularsınız. Bir film izlerseniz, yanınızda harika bir insan vardır, dünya umurunuzda olmaz. Filmin sonunda harika bir tebessümle ayrılırsınız salondan. Babanız elinizden tutup götürür ilk izleyeceğiniz filme. Okul arkadaşlarıyla toplanır, bir atmosfere dahil olursunuz. İzleyeceğiniz her kare hayatınızın parçası olur, zira gerçek hayatı çözdüyseniz durum vahimdir. Gerçek, acıtıcıdır, perdede gördüklerinize ihtiyacınız vardır. Hem bir şeyleri daha iyi kavramak, hem mücadele etmek, hem de kendinizi bulmak için. Çünkü ömrünüz boyunca maruz kaldıklarınızın çoğu, size siz olduğunuzu söyleyen olgular, birer yalandan ibarettir. Seçim size ait değildir, bir filmi izlemek ise sizin tercihinizdir.
Bu denli girizgah yeter; "Koca Dünyada Kurtuluş Pusuda" yı izlediğim anı hiç unutmayacağıma eminim. Seyrettiğim en samimi filmlerden olduğunu, herkese izletme çabamı, olur olmadık her yerde filmi önermemi kendi adıma mazur görebiliyorum.
Konusuna bakıldığında, anne ve babasını bir trafik kazasında kaybeden ana karakterimizi, yıllardır görmediği dedesi sahiplenir. Kendi topraklarına, köklerine, Bulgaristan’a dönüş yolculuğu böylece başlar. Artıları saymakla bitmez filmin. Bir dramı acitasyona gerek duymadan işlemesi, ince mizahı, siyası alt metni, güçlü dramatik yapısı ve gelgelelim 21. yüzyılda en çok ihtiyaç duyduğumuz duyguları, umudu, samimiyeti olağanca aktarması. Aynı zamanda bir yol filmi olması ve tabii ki "Tavla" oyunu... Yani bir başka klasik sanat. Filmi izlerken bir Türk filmi izliyormuş hissine yer yer kapılmak pekala mümkün. Ne de olsa, kültürel benzerliklerimiz var.
Odak noktasına Alex’in içinde büyüyen boşluğu kapatmaya çalışan dede figürü yerleşirken, ortadaki tüm ilişkilerin özü sevgiden meydana geliyor. Öyle böyle bir sevgi de değil, ayakta durması zor. Dile kolay aradan yıllar geçmiş.
Yol filmi özelliğine yeniden dönersek, yolculuğun bisikletle yapılması ayrıca beni benden almıştır. Bisiklet, hakikaten çok değer verdiğim bir yol aracıdır. Belki, yol için verilen emeğin artması, belki daha özgür bir ifade sembolü olması.
Anlatarak bitmez bu film. İzlemeniz şiddetle tavsiyedir. Özellikle karamsarlığa kapıldığınızda, boşluğa düştüğünüzde, yani ömrünüzce birkaç defa izlemeniz sizi kendinize getirir. Sinemaya teşekkürler...
@filmsever
14 yıl önce
8.3 / 10
@ustunkoru
14 yıl önce
8 / 10
Neşeli, hüzünlü, içkili, şarkılı tabi ki efkarlı tam bir balkan filmi..
@bankai
15 yıl önce
8.3 / 10
@outcast
15 yıl önce
8.9 / 10