İkinci kere bile büyük bir zevkle izlenebilecek gerçekten güzel bir film.Bir filmde aradığım her şey bu filmde vardı.Mutlaka izlenmesini tavsiye ederim.
büyük kardeşi canlandıran Vladimir Garin’in, filmde kardeşiyle atladıkları yerden sırf eğlencesine atlaması ve boğularak vefat etmesi çok acı. Rus sinemasının en iyi oyuncularından biri olabilecekken, ilk ve son filmini izleyemeden gitmesi çok acı. filmin sonunda film boyunca kardeşlerin çektiği fotoğrafların gösterilmesi çok güzel ayrıntıydı. günlükte yazılanları da bilmek isterdim. dürbünle etrafı izledikleri sahnenin aynı şekilde yansıtılması harikaydı. Çocukların babası bey, size de üzüldüm sonlarda ama çok kötü bir insansınız. bu şekilde davranayım bir şeyler öğrensinler mantığıyla mı hareket ediyordu bilmiyorum ama, hayatlarında bir baba yokken de o çocuklar her şeyi öğreniyordu zaten.
İki kardeşten büyük olan durumu kabullenen ve ağır başlı iken, küçük olanın onun tam zıttı bir karaktere sahip olduğunu görüyoruz. Uzun zaman sonra eve dönen babalarını gördüklerinde büyük çocuk, annesinin babanız geldi demesini gelen kişinin babaları olduğuna inanmak için yeterli bulurken küçük çocuk, gördüğü adamın babası olup olmadığından emin olabilmek için evdeki fotoğrafına bakıp kontrol edecek kadar şüphecidir. Kardeşler ve baba birlikte yolculuğa başladıklarında ise küçük çocuğun arka koltukta ve tek başına oturduğunu görürüz. Oysa büyük çocuk ön koltukta babanın yanında oturmuş ve rahatlıkla uykuya dalmıştır. Baba karakteri ise evde göründüğü andan itibaren aradan geçen onca yıla rağmen evdeki otoritesinden hiçbir şey kaybetmemiştir. Evdeki anne ve büyük anne onun yemek masasındaki çocuklara da şarap verilmesini istemesine hiçbir şey diyememişlerdir. Çocuklarla olan yolculuk esnasında da onlara karşı bu üslubunu korumaya devam eder ve ... Devamı
İki kardeşten büyük olan durumu kabullenen ve ağır başlı iken, küçük olanın onun tam zıttı bir karaktere sahip olduğunu görüyoruz. Uzun zaman sonra eve dönen babalarını gördüklerinde büyük çocuk, annesinin babanız geldi demesini gelen kişinin babaları olduğuna inanmak için yeterli bulurken küçük çocuk, gördüğü adamın babası olup olmadığından emin olabilmek için evdeki fotoğrafına bakıp kontrol edecek kadar şüphecidir. Kardeşler ve baba birlikte yolculuğa başladıklarında ise küçük çocuğun arka koltukta ve tek başına oturduğunu görürüz. Oysa büyük çocuk ön koltukta babanın yanında oturmuş ve rahatlıkla uykuya dalmıştır. Baba karakteri ise evde göründüğü andan itibaren aradan geçen onca yıla rağmen evdeki otoritesinden hiçbir şey kaybetmemiştir. Evdeki anne ve büyük anne onun yemek masasındaki çocuklara da şarap verilmesini istemesine hiçbir şey diyememişlerdir. Çocuklarla olan yolculuk esnasında da onlara karşı bu üslubunu korumaya devam eder ve yaptıklarının, isteklerinin sorgulanmasına fırsat vermez.
Filmle ilgili teknik açıdan bir değerlendirme yapmak gerekirse; kullanılan müzikler ve aydınlatma, filmdeki gerilim ve duygusal anların yoğun bir şekilde hissedilmesine oldukça katkı sağlıyor. Filmin tamamında güçlü bir ışık olmadığından oldukça kasvetli bir hava hakim, ışıklandırmaya ihtiyaç duyulan sahnelerde ise genel olarak bölgesel ve tanrısal bir ışık görüyoruz ya da caravaggio aydınlatma kullanılarak yaratılan ışık gölge ve karşıtlığıyla oluşturulan kontrast görüntülerle dramatik yapı daha da güçlendirilmiş. Sahneler arasındaki geçişlerde ise herhangi bir mix ya da efekt kullanılmamış. Filmin finalinde çocukların yolculuk boyunca çektikleri fotoğraflardan bazılarını görüyoruz. Aslında filmin tamamında da böyle bir durum var zaten, hemen hemen filmin her karesi bir fotoğraf gibi. Belki de bu fotografik etkinin bozulmaması için mix ve efekt kullanımından özellikle kaçınılmış.
Filmde göstergeler, metaforlar ve simgesel anlatım oldukça etkin bir biçimde kullanılmış.Bu sebepten film birbirinden çok farklı okumalara olanak tanıyor. İlk olarak filmin en başında babanın evde yatakta uyurken görüldüğü sahne, Andrea Mantegna?nın ?ölü isa? isimli tablosunun canlandırılmasıdır. Tablo da isa çarmıhtan indirilmiş ayak ve ellerinde çivi izleri görülmektedir. Baba da aynı şekilde yatakta ölü gibi yatmaktadır. Bu sahneden yola çıkarak baba karakterini isa gibi yol gösterici olarak görebiliriz, bunun yanı sıra bir şeylerin kefaretini ödemiş ve cezasını çekmiş olarak döndüğünü de düşünebiliriz. Zaten babanın finalde çocuklarla gittiği adadaki bir harabeden kazarak çıkardığı kutudan(muhtemelen içerisinde değerli bir şey var) yola çıkarak babanın uzun zamandır ya hapiste ya da savaşta olabileceği düşüncesi kuvvetle muhtemel.
Babanın finalde çocuğun başına bir şey gelecek endişesiyle peşinden koşması ve yine öldüğünde gözlerinin açık gitmesinden, çocukları ve ailesi için aslında bir şeyler yapmak istediğini gerçekten de döndüğünü anlıyoruz. Kutuda ise bunları gerçekleştirmek için gerekli olduğunu düşündüğü şey vardı. Baba kutuyla birlikte suyun dibine gömüldü. Ama bir babanın çocuklarına bırakabileceği en değerli şey tabi ki mal mülk değil öğretileridir. Zaten onlara hayata karşı nasıl durulması gerektiğini olabildiğince öğretmeye çalışmıştı sadece yedi gün bile olsa, tanrı da dünyayı sadece yedi gün de yaratmamış mıydı.
Yaralandım. Eksik bir şeylerin kalması çok acı. Ayrıca Andrey karakterini canlandıran oyuncunun film gösterime girmeden önceki üzücü ölümü beni bir kat daha yaraladı. Bu gece uyuyamayacağım.
Sanki onların yaşamını uzaktan izlemişim gibi, filmde olduğumu unuttum öyle içine alıyor ki insanı. Ivan'ın yaşadıklarını hissettiriyor izleyiciyi mahvediyor diyebilirim. izleyin, yaşayın.
@sinefiliz
2 yıl önce
10 / 10
@superhans
3 yıl önce
10 / 10
@apen
3 yıl önce
8 / 10
@henriette
4 yıl önce
8.9 / 10
filmin sonunda film boyunca kardeşlerin çektiği fotoğrafların gösterilmesi çok güzel ayrıntıydı. günlükte yazılanları da bilmek isterdim.
dürbünle etrafı izledikleri sahnenin aynı şekilde yansıtılması harikaydı.
Çocukların babası bey, size de üzüldüm sonlarda ama çok kötü bir insansınız. bu şekilde davranayım bir şeyler öğrensinler mantığıyla mı hareket ediyordu bilmiyorum ama, hayatlarında bir baba yokken de o çocuklar her şeyi öğreniyordu zaten.
@enik_kral
7 yıl önce
Filmle ilgili teknik açıdan bir değerlendirme yapmak gerekirse; kullanılan müzikler ve aydınlatma, filmdeki gerilim ve duygusal anların yoğun bir şekilde hissedilmesine oldukça katkı sağlıyor. Filmin tamamında güçlü bir ışık olmadığından oldukça kasvetli bir hava hakim, ışıklandırmaya ihtiyaç duyulan sahnelerde ise genel olarak bölgesel ve tanrısal bir ışık görüyoruz ya da caravaggio aydınlatma kullanılarak yaratılan ışık gölge ve karşıtlığıyla oluşturulan kontrast görüntülerle dramatik yapı daha da güçlendirilmiş. Sahneler arasındaki geçişlerde ise herhangi bir mix ya da efekt kullanılmamış. Filmin finalinde çocukların yolculuk boyunca çektikleri fotoğraflardan bazılarını görüyoruz. Aslında filmin tamamında da böyle bir durum var zaten, hemen hemen filmin her karesi bir fotoğraf gibi. Belki de bu fotografik etkinin bozulmaması için mix ve efekt kullanımından özellikle kaçınılmış.
Filmde göstergeler, metaforlar ve simgesel anlatım oldukça etkin bir biçimde kullanılmış.Bu sebepten film birbirinden çok farklı okumalara olanak tanıyor. İlk olarak filmin en başında babanın evde yatakta uyurken görüldüğü sahne, Andrea Mantegna?nın ?ölü isa? isimli tablosunun canlandırılmasıdır. Tablo da isa çarmıhtan indirilmiş ayak ve ellerinde çivi izleri görülmektedir. Baba da aynı şekilde yatakta ölü gibi yatmaktadır. Bu sahneden yola çıkarak baba karakterini isa gibi yol gösterici olarak görebiliriz, bunun yanı sıra bir şeylerin kefaretini ödemiş ve cezasını çekmiş olarak döndüğünü de düşünebiliriz. Zaten babanın finalde çocuklarla gittiği adadaki bir harabeden kazarak çıkardığı kutudan(muhtemelen içerisinde değerli bir şey var) yola çıkarak babanın uzun zamandır ya hapiste ya da savaşta olabileceği düşüncesi kuvvetle muhtemel.
Babanın finalde çocuğun başına bir şey gelecek endişesiyle peşinden koşması ve yine öldüğünde gözlerinin açık gitmesinden, çocukları ve ailesi için aslında bir şeyler yapmak istediğini gerçekten de döndüğünü anlıyoruz. Kutuda ise bunları gerçekleştirmek için gerekli olduğunu düşündüğü şey vardı. Baba kutuyla birlikte suyun dibine gömüldü. Ama bir babanın çocuklarına bırakabileceği en değerli şey tabi ki mal mülk değil öğretileridir. Zaten onlara hayata karşı nasıl durulması gerektiğini olabildiğince öğretmeye çalışmıştı sadece yedi gün bile olsa, tanrı da dünyayı sadece yedi gün de yaratmamış mıydı.
@nysa
7 yıl önce
Ayrıca Andrey karakterini canlandıran oyuncunun film gösterime girmeden önceki üzücü ölümü beni bir kat daha yaraladı. Bu gece uyuyamayacağım.
@saronsham
7 yıl önce
10 / 10
Dün ''Leviathan'' bugün ise Vozvrashcheniye...
Andrey Zvyagintsev'i, sürekli takip edeceğim yönetmenler arasına alıverdim.
@fight_club_ile
8 yıl önce
10 / 10
@crio
8 yıl önce
8 / 10
izleyin, yaşayın.
@stavrogin
9 yıl önce