Pek sevgili arşivi kabarık filimadamı ve madamlarından ve/ya da bu türün severlerinden büyük bir ricam olacak. Lütfen buna benzer bildiğiniz filmleri "bunu izleyen şunu da izler" bölümüne ekleyin. Ayrıca yönetmenin diğer filmi "Sıçan Avcısı (1999)"nın sayfasında yorum yok. Sadece 10 kişinin izlemesine bağladım ama puanı da yüksek? Neyse, bu filmden sonra izleyenlerin sayısı artacaktır büyük ihtimalle. Bu kadar laftan sonra filmi ne kadar beğendiğimi söylemem abes kaçar herhalde. 9.5/10
izlerken yok artık bi çocuk annesine karşı bu kadarda öfke dolu olamaz dedim,
olsada bu öfkesi bir şeylerin bilincine varabildiği yaşlarda olur hiç değilse diye düşündüm,
yani 3 yaşında bi çocuğun annesine karşı tutumu en fazla onunla eğlenceli vakit geçiremediği için birlikte oyun oynamak istememesinden ibarettir diye düşünüyordum, o yüzden biraz abartıldığını düşündüm filmde.
fakat psikoloji okuyan bir arkadaşımın açıklamaları sonucu o çocuğun içinde bulunduğu durumun adını "sosyopat"lık olduğunu ve hiç bir şekilde sorumluluk duygusu taşımayıp, eylemlerinde mana aramayıp, salt eğlence yada öfke amaçlı hareket edebileceği ve hatta filmdede olduğu gibi en yakınlarıda dahil olmak üzere iinsanların canına sebepsizce kıyabileceğini öğrendim.
yani sospatlığı oldukça iyi bir şekilde yansıtmışlar diyebiliriz.
oyunculuklar ise oldukça iyi, tilda ablamızın o farklı yüzü olduça uygun düşmüş filme.
çoğu yerde o yüzündeki ifadeden, çocuğunun nefretin... Devamı
izlerken yok artık bi çocuk annesine karşı bu kadarda öfke dolu olamaz dedim,
olsada bu öfkesi bir şeylerin bilincine varabildiği yaşlarda olur hiç değilse diye düşündüm,
yani 3 yaşında bi çocuğun annesine karşı tutumu en fazla onunla eğlenceli vakit geçiremediği için birlikte oyun oynamak istememesinden ibarettir diye düşünüyordum, o yüzden biraz abartıldığını düşündüm filmde.
fakat psikoloji okuyan bir arkadaşımın açıklamaları sonucu o çocuğun içinde bulunduğu durumun adını "sosyopat"lık olduğunu ve hiç bir şekilde sorumluluk duygusu taşımayıp, eylemlerinde mana aramayıp, salt eğlence yada öfke amaçlı hareket edebileceği ve hatta filmdede olduğu gibi en yakınlarıda dahil olmak üzere iinsanların canına sebepsizce kıyabileceğini öğrendim.
yani sospatlığı oldukça iyi bir şekilde yansıtmışlar diyebiliriz.
oyunculuklar ise oldukça iyi, tilda ablamızın o farklı yüzü olduça uygun düşmüş filme.
çoğu yerde o yüzündeki ifadeden, çocuğunun nefretine anlam verememesini, çaresizliğini, bıkkınlığını, şaşınlığını çok iyi anlayabiliyorsunuz.
müzikler ve kullanım yerleri çok hoş olmuş. filmdeki anne yerine izlerken neredeyse biz oturup kara kara düşünmeye başlıyoruz, ki bir müzikle kendimize biraz gelebiliyoruz.
filmi herhangi bir kategoriye sokamıyorum ama gerilimden ziyade dram en uygunu sanırım.
Okuduğum bir yazıda film için "Kötülüğün Senfonisi" denmiş, daha iyi bir tanım düşünemiyorum. Keza Tilda için izlenecekler listemdeydi, gene döktürmüş..
"Babelfish" arkadaşım yönetmen için nokta atışı yaparak gerilim sahneleri olmadan nasıl gerim gerim geriltirili güzel anlatmış. Yanlız yorumuna bir parantez annesi oğlundan hiç bir zaman vazgeçmiş yada yok saymış değil final sahnesinde aldığı cevap karşısında oğluna sarılıp onu sahiplendiğini bi fiil göstersede, ziyarate gitmeden önce oğlunun odasını düzenlemesi, hayatında ona dair bir köşenin hep var olacağı manasını çıkarır.
yönetmenin bir başka ustalığıda Kevinden bizi tiksindirme becerisi... hele o anne bana ve Kevinin sofrada kardeşine olanları konuşurkunken ki sahne yokmu... O kadar tiksindim ve nefret ettim ki... Türk aile yapısındaki çocuğa yönelik şiddeti haklı bulasım dahi geldi.
of off.. izleyeli 2 gün oldu, iki gündür bu filmden konuşuyorum diye arkadaşlarıma fenalık geldi. anne-oğul ilişkisi, işin içine bir de "doğuştan kötü"lük girince çok fena bir yerlere gitmiş..
Kevin, annesini sadece sevmiyor, onu hiç kimseyle paylaşmak dahi istemiyor aslında.. İmza günü afişinin önünde duruşuyla verilen bu ipucu, en sonunda aile fertlerini tamamen ortadan kaldırmak ile noktalanıyor sanki.. İçinde öyle bir genetik kod var ki, sevgisini ancak bu şekilde ifade edebiliyor: O hariç, herkesi öldürerek. Aslında en başından en sonuna kadar sevdiği tek kişi annesi. Gerçek duygularını, normal insanlar gibi ifade edebilmesi de ancak kontrolü başkalarına kaptırdığı çaresizlik zamanlarında mümkün oluyor: Kolunun kırılması, hastalık, ve en sonunda da, mahkum olduğunda.. Fakat annede de durum aslında çok iç açıcı değil. Filmde çok da üzerinde durulmayan "doğum sonrası sendrom", aslında kendisinde ciddi anlamda hissediliyor olmalı. Bunun dışı... Devamı
of off.. izleyeli 2 gün oldu, iki gündür bu filmden konuşuyorum diye arkadaşlarıma fenalık geldi. anne-oğul ilişkisi, işin içine bir de "doğuştan kötü"lük girince çok fena bir yerlere gitmiş..
Kevin, annesini sadece sevmiyor, onu hiç kimseyle paylaşmak dahi istemiyor aslında.. İmza günü afişinin önünde duruşuyla verilen bu ipucu, en sonunda aile fertlerini tamamen ortadan kaldırmak ile noktalanıyor sanki.. İçinde öyle bir genetik kod var ki, sevgisini ancak bu şekilde ifade edebiliyor: O hariç, herkesi öldürerek. Aslında en başından en sonuna kadar sevdiği tek kişi annesi. Gerçek duygularını, normal insanlar gibi ifade edebilmesi de ancak kontrolü başkalarına kaptırdığı çaresizlik zamanlarında mümkün oluyor: Kolunun kırılması, hastalık, ve en sonunda da, mahkum olduğunda.. Fakat annede de durum aslında çok iç açıcı değil. Filmde çok da üzerinde durulmayan "doğum sonrası sendrom", aslında kendisinde ciddi anlamda hissediliyor olmalı. Bunun dışında, Kevin'e ilgi gösterdiği sahneler olduğunu görüyoruz ama hiçbir zaman bu ilginin içinde ciddi anlamda bir şefkat yok. Yani aslında durum, sevgisini nasıl göstereceğini bilemeyen bir anne ile bir oğulun dramı özetle. Anneye de hayatında kalan tek şey oğlu. Kendisini sevdiğini de biliyor aslında artık, çünkü onun yaşamasını istedi. O da artık 15 senenin sonunda oğlunun kendisine karşı bir sevgisi olduğunu anlamanın haklı sevinciyle, oğlunu yok saymaktansa, ona yapabildiğince sarılıyor. Hem birinci, hem de mecazi anlamda..
Ayrıca, yönetmeni hiçbir vahşet sahnesi göstermeden yarattığı gerilim için de ayrıyetten tebrik etmek lazım.. Her şeyi seyircinin hayalgücüne bıraktığı için insan daha bir sıkıntıya giriyor kafasında canlandırdığı sahnelerle..
sonunu baştan biliyorsunuz ama merakla izliyorsunuz. ben buna iyi film derim :) yalnız hakkaten çocuklardan soğudum . amann düşman başına :) Tilda Swinton hayatının performansını göstermiş.. müthişti!
Film mükemmeldi.fragmanı izleyenler için yanıltıcı olabilir. böyle güzel pazar şarkısı gibi bir müzikle başlayıp her şey yolunda gösterilmeye çalışıyor ama aslında öyle değil.ufak bir aile sorunu ya da boşanma gibi basit bir konusu da yok.Tilda swinton zaten mükemmel bir oyuncuydu umarım bu rolüyle de oscarlı şubat ayının sonunda alacak.
Filme gelirsek uzun zamandan beri izlediğim en etkileyici insanın kimi yerlerinden tüylerini diken diken eden cinsindendi.Franklin karakteri dışında ki kendisi çok ortalıtka yoktu zaten. bütün oyuncuların oyunculuklarını çok beğendim kevinin küçüklüğü ve ergenliğini oynayan karakterler birbirine inanılmaz benziyorlardı ve çok iyi oyun çıkardılar. Filmin gidişli gelişli önceli sonralı olması zaten gerilmenizi psikolojik olarak sağlıyor bu konu da amacına ulaşmış bir film.Konusu ise basit gibi görünen ama altında bir çok göndermeler ve çözümlemelerin yattığı bir konu.Başta her şey normal başlıyor aslında çocuk annesinden pek hoşlanmıyor gibi genelde erk... Devamı
Film mükemmeldi.fragmanı izleyenler için yanıltıcı olabilir. böyle güzel pazar şarkısı gibi bir müzikle başlayıp her şey yolunda gösterilmeye çalışıyor ama aslında öyle değil.ufak bir aile sorunu ya da boşanma gibi basit bir konusu da yok.Tilda swinton zaten mükemmel bir oyuncuydu umarım bu rolüyle de oscarlı şubat ayının sonunda alacak.
Filme gelirsek uzun zamandan beri izlediğim en etkileyici insanın kimi yerlerinden tüylerini diken diken eden cinsindendi.Franklin karakteri dışında ki kendisi çok ortalıtka yoktu zaten. bütün oyuncuların oyunculuklarını çok beğendim kevinin küçüklüğü ve ergenliğini oynayan karakterler birbirine inanılmaz benziyorlardı ve çok iyi oyun çıkardılar. Filmin gidişli gelişli önceli sonralı olması zaten gerilmenizi psikolojik olarak sağlıyor bu konu da amacına ulaşmış bir film.Konusu ise basit gibi görünen ama altında bir çok göndermeler ve çözümlemelerin yattığı bir konu.Başta her şey normal başlıyor aslında çocuk annesinden pek hoşlanmıyor gibi genelde erkek cocuklarının belli bir dönem babacı olması aslında normal her ne kadar anneye aşık oldukları bir dönemde olursa.Burada cocuk annesini biraz fazla sevmiyor. Babasının yanında iyi evlat dışarda gurur duyulan bir cocuk fakat annesinin yanında öyle gözükmüyor.Aradan bir zaman geçiyor ve kevinin bir kız kardeşi oluyor. bu durumda kevin babadan biraz uzaklaşıyor anneci olmaya başlıyor ama bu kısa sürüyor tabi. neyse gerisini anlatmayacağım filmi izlemeyenler için tek diyeceğim şey her detayın filmin sonunda işinize yarayacağınızı unutmayın ve mutlaka izledikten sonra beğenirseniz izlettirin. :) müziklere ise diyecek laf bulamıyorum radiohead grubunu çok seven biri olarak.
Oyunculuklar çok iyi. Nasıl iğrenç bir çocuktur hayattan soğudum. Filmin çok gereksiz yerlerinde düşerken tekrar dengelemek için güzel soundtrackler seçmişler. İzlenesi.
oyunculuklara diyecek hiçbirşey yok mükemmel..ama film insanı çocuktan soğutuyor :) şideetle tavsiye edilir..fazla yorum yapamıyorum yaparsam ağır spoiler içerir..
Kevin Hakkında Konuşmalıyız uzun zamandır beni en çok etkileyen filmlerden biri oldu. Flashback'lerle dönüşler insanı olayın buraya nasıl geldiği ya da ne olduğu merakını gitgide artırıyor. Tilda Swinton'un inanılmaz oyunculuğunun yanı sıra John C. Reilly'nin oyunculuğu da şaşırtıcı. Konuyu zaten okursunuz. Filmi anlatmak istemiyorum. İstediğim yüreğinizi burkacak ama bir o kadar da gerilimli bu hikayeyi izlemeniz. Uzun zaman hatırdan çıkmayacak bir film bu...
@venezue
13 yıl önce
7.5 / 10
---spoiler !!!---
- Bana bunu neden yaptığını söylemeni istiyorum.
- Bildiğimi sanıyordum, ama şimdi o kadar emin değilim.
---spoiler !!!---
@vital87
13 yıl önce
9.5 / 10
@kavunici
13 yıl önce
olsada bu öfkesi bir şeylerin bilincine varabildiği yaşlarda olur hiç değilse diye düşündüm,
yani 3 yaşında bi çocuğun annesine karşı tutumu en fazla onunla eğlenceli vakit geçiremediği için birlikte oyun oynamak istememesinden ibarettir diye düşünüyordum, o yüzden biraz abartıldığını düşündüm filmde.
fakat psikoloji okuyan bir arkadaşımın açıklamaları sonucu o çocuğun içinde bulunduğu durumun adını "sosyopat"lık olduğunu ve hiç bir şekilde sorumluluk duygusu taşımayıp, eylemlerinde mana aramayıp, salt eğlence yada öfke amaçlı hareket edebileceği ve hatta filmdede olduğu gibi en yakınlarıda dahil olmak üzere iinsanların canına sebepsizce kıyabileceğini öğrendim.
yani sospatlığı oldukça iyi bir şekilde yansıtmışlar diyebiliriz.
oyunculuklar ise oldukça iyi, tilda ablamızın o farklı yüzü olduça uygun düşmüş filme.
çoğu yerde o yüzündeki ifadeden, çocuğunun nefretin ... Devamı
olsada bu öfkesi bir şeylerin bilincine varabildiği yaşlarda olur hiç değilse diye düşündüm,
yani 3 yaşında bi çocuğun annesine karşı tutumu en fazla onunla eğlenceli vakit geçiremediği için birlikte oyun oynamak istememesinden ibarettir diye düşünüyordum, o yüzden biraz abartıldığını düşündüm filmde.
fakat psikoloji okuyan bir arkadaşımın açıklamaları sonucu o çocuğun içinde bulunduğu durumun adını "sosyopat"lık olduğunu ve hiç bir şekilde sorumluluk duygusu taşımayıp, eylemlerinde mana aramayıp, salt eğlence yada öfke amaçlı hareket edebileceği ve hatta filmdede olduğu gibi en yakınlarıda dahil olmak üzere iinsanların canına sebepsizce kıyabileceğini öğrendim.
yani sospatlığı oldukça iyi bir şekilde yansıtmışlar diyebiliriz.
oyunculuklar ise oldukça iyi, tilda ablamızın o farklı yüzü olduça uygun düşmüş filme.
çoğu yerde o yüzündeki ifadeden, çocuğunun nefretine anlam verememesini, çaresizliğini, bıkkınlığını, şaşınlığını çok iyi anlayabiliyorsunuz.
müzikler ve kullanım yerleri çok hoş olmuş. filmdeki anne yerine izlerken neredeyse biz oturup kara kara düşünmeye başlıyoruz, ki bir müzikle kendimize biraz gelebiliyoruz.
filmi herhangi bir kategoriye sokamıyorum ama gerilimden ziyade dram en uygunu sanırım.
farklı bi filmdi.
@jamais_vu
13 yıl önce
9 / 10
"Babelfish" arkadaşım yönetmen için nokta atışı yaparak gerilim sahneleri olmadan nasıl gerim gerim geriltirili güzel anlatmış. Yanlız yorumuna bir parantez annesi oğlundan hiç bir zaman vazgeçmiş yada yok saymış değil final sahnesinde aldığı cevap karşısında oğluna sarılıp onu sahiplendiğini bi fiil göstersede, ziyarate gitmeden önce oğlunun odasını düzenlemesi, hayatında ona dair bir köşenin hep var olacağı manasını çıkarır.
yönetmenin bir başka ustalığıda Kevinden bizi tiksindirme becerisi... hele o anne bana ve Kevinin sofrada kardeşine olanları konuşurkunken ki sahne yokmu... O kadar tiksindim ve nefret ettim ki... Türk aile yapısındaki çocuğa yönelik şiddeti haklı bulasım dahi geldi.
@babelfish
13 yıl önce
8.5 / 10
Kevin, annesini sadece sevmiyor, onu hiç kimseyle paylaşmak dahi istemiyor aslında.. İmza günü afişinin önünde duruşuyla verilen bu ipucu, en sonunda aile fertlerini tamamen ortadan kaldırmak ile noktalanıyor sanki.. İçinde öyle bir genetik kod var ki, sevgisini ancak bu şekilde ifade edebiliyor: O hariç, herkesi öldürerek. Aslında en başından en sonuna kadar sevdiği tek kişi annesi. Gerçek duygularını, normal insanlar gibi ifade edebilmesi de ancak kontrolü başkalarına kaptırdığı çaresizlik zamanlarında mümkün oluyor: Kolunun kırılması, hastalık, ve en sonunda da, mahkum olduğunda.. Fakat annede de durum aslında çok iç açıcı değil. Filmde çok da üzerinde durulmayan "doğum sonrası sendrom", aslında kendisinde ciddi anlamda hissediliyor olmalı. Bunun dışı ... Devamı
Kevin, annesini sadece sevmiyor, onu hiç kimseyle paylaşmak dahi istemiyor aslında.. İmza günü afişinin önünde duruşuyla verilen bu ipucu, en sonunda aile fertlerini tamamen ortadan kaldırmak ile noktalanıyor sanki.. İçinde öyle bir genetik kod var ki, sevgisini ancak bu şekilde ifade edebiliyor: O hariç, herkesi öldürerek. Aslında en başından en sonuna kadar sevdiği tek kişi annesi. Gerçek duygularını, normal insanlar gibi ifade edebilmesi de ancak kontrolü başkalarına kaptırdığı çaresizlik zamanlarında mümkün oluyor: Kolunun kırılması, hastalık, ve en sonunda da, mahkum olduğunda.. Fakat annede de durum aslında çok iç açıcı değil. Filmde çok da üzerinde durulmayan "doğum sonrası sendrom", aslında kendisinde ciddi anlamda hissediliyor olmalı. Bunun dışında, Kevin'e ilgi gösterdiği sahneler olduğunu görüyoruz ama hiçbir zaman bu ilginin içinde ciddi anlamda bir şefkat yok. Yani aslında durum, sevgisini nasıl göstereceğini bilemeyen bir anne ile bir oğulun dramı özetle. Anneye de hayatında kalan tek şey oğlu. Kendisini sevdiğini de biliyor aslında artık, çünkü onun yaşamasını istedi. O da artık 15 senenin sonunda oğlunun kendisine karşı bir sevgisi olduğunu anlamanın haklı sevinciyle, oğlunu yok saymaktansa, ona yapabildiğince sarılıyor. Hem birinci, hem de mecazi anlamda..
Ayrıca, yönetmeni hiçbir vahşet sahnesi göstermeden yarattığı gerilim için de ayrıyetten tebrik etmek lazım.. Her şeyi seyircinin hayalgücüne bıraktığı için insan daha bir sıkıntıya giriyor kafasında canlandırdığı sahnelerle..
@senackn
13 yıl önce
@dwyanewadecns
13 yıl önce
Filme gelirsek uzun zamandan beri izlediğim en etkileyici insanın kimi yerlerinden tüylerini diken diken eden cinsindendi.Franklin karakteri dışında ki kendisi çok ortalıtka yoktu zaten. bütün oyuncuların oyunculuklarını çok beğendim kevinin küçüklüğü ve ergenliğini oynayan karakterler birbirine inanılmaz benziyorlardı ve çok iyi oyun çıkardılar. Filmin gidişli gelişli önceli sonralı olması zaten gerilmenizi psikolojik olarak sağlıyor bu konu da amacına ulaşmış bir film.Konusu ise basit gibi görünen ama altında bir çok göndermeler ve çözümlemelerin yattığı bir konu.Başta her şey normal başlıyor aslında çocuk annesinden pek hoşlanmıyor gibi genelde erk ... Devamı
Filme gelirsek uzun zamandan beri izlediğim en etkileyici insanın kimi yerlerinden tüylerini diken diken eden cinsindendi.Franklin karakteri dışında ki kendisi çok ortalıtka yoktu zaten. bütün oyuncuların oyunculuklarını çok beğendim kevinin küçüklüğü ve ergenliğini oynayan karakterler birbirine inanılmaz benziyorlardı ve çok iyi oyun çıkardılar. Filmin gidişli gelişli önceli sonralı olması zaten gerilmenizi psikolojik olarak sağlıyor bu konu da amacına ulaşmış bir film.Konusu ise basit gibi görünen ama altında bir çok göndermeler ve çözümlemelerin yattığı bir konu.Başta her şey normal başlıyor aslında çocuk annesinden pek hoşlanmıyor gibi genelde erkek cocuklarının belli bir dönem babacı olması aslında normal her ne kadar anneye aşık oldukları bir dönemde olursa.Burada cocuk annesini biraz fazla sevmiyor. Babasının yanında iyi evlat dışarda gurur duyulan bir cocuk fakat annesinin yanında öyle gözükmüyor.Aradan bir zaman geçiyor ve kevinin bir kız kardeşi oluyor. bu durumda kevin babadan biraz uzaklaşıyor anneci olmaya başlıyor ama bu kısa sürüyor tabi. neyse gerisini anlatmayacağım filmi izlemeyenler için tek diyeceğim şey her detayın filmin sonunda işinize yarayacağınızı unutmayın ve mutlaka izledikten sonra beğenirseniz izlettirin. :) müziklere ise diyecek laf bulamıyorum radiohead grubunu çok seven biri olarak.
@aravis
13 yıl önce
7 / 10
@quijote
13 yıl önce
@gundula
13 yıl önce
10 / 10