Beyaz Tanrı Yorumları

Biz beyaz tanrılar, yani gücü elinde tutanlar, bizden olmayan bütün ötekilere tasmalarını takıp sindirme, sömürme, sesini çıkartma başarısını gösterenlerin başını ezme, susturmaya çalışma, işkence etme, istemediğiniz şartlarda sizi köle gibi çalıştırıp emeğinizden cebimizi doldurma ve hatta sizleri öldürme gibi haklara sonuna kadar sahibiz. Siz ise, bu insanlık dışı davranışlarımız sonucu sokaklarda hakkını arama, isyan etme, toplanıp birlik olma, sesinizi duyurma gibi haklara pek tabii sahipsiniz. Hatta bu mide bulandırıcı davranışlarımızı izlerken bize kızacak, ötekilere üzülecek ve onlardan taraf olacak çok kişi olduğunun da farkındayız. Ama şunu unutmamalısınız ki siz ötekiler en nihayetinde biz beyaz tanrıların önünde diz çökmeye mecbur kalacaksınız çünkü sizleri dizginlemek için kullanabileceğimiz bir çok yöntem var. Olmadı müziğin evrenselliğini kullanıp tasmalarınızı takarız.

Filmde yer alan bu düşünceler aşırı rahatsız edici ama bu düşünceyi öven, filme ismini veren beyaz tanrıyı yermesini beklerken tam tersine onu yücelten bu filmin bu kadar sevilmiş olması ise emin olun daha da rahatsız edici.

Haksızlıklara karşı direnmek gerekir.

Zaten yukarıda ne demek istediğimi anladınız. Bir yerde hangi canlı olursa olsun birlik olup var olan haksızlığa karşı gelmelidir. Ne yazık ki bugün dünyada bunu yapabilecek tek tür varsa o da insandır. Film bizlere bunu metafor yani benzetme kullanarak anlatmaya çalışmış. İçinde çok şey saklı bir film. Yakın dönem ülkemde de birlik olmanın sonuçlarını gördük. Unutmayın haksızlığa karşı direnmek haksılığı yapanlarca suç olarak görülür. Bunu filmde çok net görüyoruz. Ne olursa olsun direnmek kazanmaktır. Fazla siyasi yöne çekmek istemesem de ne yazık ki bugün dünyada milyonlarca insan haksızlığı sırf birlik olamadıkları için hayatlarından uzaklaştıramamaktadır. Sırf size bulaşmadıkları için etrafınızda ezilen kişilere yardımdan kaçmayın. Dünya tarihinde bir söz vardır bilirsiniz: " Susma sustukça sıra sana gelecek. "

Filmi çok beğendim. Bir köpeğin insanlık dersi bu olsa gerek. Üstüne oyunculuğuyla büyük bir başarı elde ediyor bu köpekçik. Hatta belki de şimdiye kadar başrolünü en iyi oynayan kişi seçilebilir. İzleyin bu filmi. Tabi filmde sanatın da ne kadar değerli bir gerçeklik olduğunu anlıyoruz. Zamanında çok değerli bir yürek bize bunun önemini anlatmıştı, " Sanatsız kalmış bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir. " Filmi anlamak için tek yapmanız gereken kendinizi o köpekçiğin yerine koymak olacaktır. Başarılı bir yapım. Ha daha çok ana fikrin değerini bilmemiz gerekiyor. Yoksa filmi çok abarttınız o kadar da iyi film değilmiş diyebilirsiniz, ama dediğim gibi içinde saklı birkaç sahne için bile film en iyiler arasına girmeyi hak ediyor. İzleyin, anlayın ve anlatın.

İyi seyirler.

P: 8

2014'ün en iyi, göze batan ve batması gereken filmlerinden. sadece bu filme özgü değil, filmi izlemeden önce ne konusu, ne puanı, ne de yorumlar hakkında hiçbir bilgim yoktu ama neden bilmiyorum, gerçekten bilmiyorum beklentim düşüktü bu filmi izlemeye başlamadan önce. bunun aslında iyi bir şey oluşu bir yana, beklentilerimi fazlası ile karşılayan bir film ile karşılaşmak son derece hoş oldu.

İnsanlardan çok, köpekleri konu alan filmde köpekler başrol oyuncusu, insanlar da konuyu daha iyi anlatabilmek amacıyla yardımcı oyuncu pozisyonunda kalmışlar. ?pire torbası? deyip korku ve tiksinmeyle kovan ve dışlayan burjuvazi kesim, onlar üzerinden vahşiçe nasıl para kazanırım diye düşünen alt tabaka ve sevgiden ve dolayısıyla da korumaktan çok uzaklaştırma görevini üstlenen devlet ve barınaklar çemberi arasında sıkışıp kalmış köpeklerin hikayesi, bir köpeğin ve onu bu çemberin içine atmamaya çalışan bir genç kızın özelinden anlatılıyor.

Film, son düzlüğe kadar son derece gerçekçi bir havada ilerliyor. Köpeklerin yaşadığı zorluklar karşısında bir yandan duygulanıyor, diğer yandan da kendi türünüze söve söve filmi götürüyorsunuz. Burada bazı sahnelerin gerçekten çok acımasız olduğunu belirtmem gerekiyor ki filmin gerçekçiliği de tam olarak buradan geliyor aslında. Köpeklerin zincirlerini kopartıp o çemberden kaçışı ise, belki biraz da o gerçeklikten taviz verilerek destansı bir şekilde işlenmeye başlanmış. Ötekileştirmenn sonuçları şeklinde özetlenebilinecek ikinci yarı diyebileceğim bu kısımda ise, gerilim dolu dakikalar yaşayacak olsanız da o hangi kesime hak vereceğiniz konusunda tereddütler yaşayabilmeniz son derece muhtemel. Hoş, ben hiç tereddüt yaşamadım ama yönetmen buradaki tereddüt kısmını, filmin başından beri köpeklere sevgi ile yaklaşan genç kız karakterinde vermeye çalışmış ve başarılı da olmuş.

Duygusal açıdan son derece yoğun anlar yaşayabileceğiniz, genel olarak son derece gerçekçi ve dram ağırlık olduğunu ancak bu dramatikliğin, yani üzüldüğünüz kişilerin filmde zaman zaman yer değiştirdiğini söyleyebilirim.

Filmin gerçekçiliği ve klişelerden son derece uzak yapısı, Avrupa sinemasını holivud?a tercih edişimin de cevabı niteliğinde. Film beni çok fazla şaşırtmadı ama filmi izlerken ister istemez, ?ahan şu olacak? şimdi dediğim birçok noktada da yanılmam, filmi benim için güzel kılan noktalardan bir tanesiydi. Genç kızımızın aldığı müzik eğitimi sayesinde, filmin içine çok iyi bir şekilde yedirildiğini düşündüğüm klasik müzik ise olayları tamamlar nitelikte olmuş. Bu şiddet ile klasik müzik arasındaki ilişki nedir bilmiyorum ama ikisi birlikte muhteşem bir ikili oluşturuyor.

Son olarak bir tavsiye: eğer hayvanlarla özellikle de köpeklerle sıkı bir dostluğunuz varsa, bir köpek besliyorsanız ve/veya aktif bir hayvansever konumundaysanız bu filmi izlerken iki, hatta üç kere düşünün. Yer yer sizi orgazm edecek sahneler bulunsa da sadece canlı olduklarından ötürü seven, sayan ama yine de uzak duran benim gibi birisini bile yerle yeksan eden sahneler mevcuttur. İzleyecekseniz bu sahnelere şimdiden hazırlıklı olun. Benden uyarması. Sonra kulaklarımı çınlatmayın lütfen.

Hem estetik hem de ideolojik açıdan çok kötü bir film. Filmi izlemeyenler de şu çok ufak spoiler içeren yazıyı okusunlar ve bu filmi izlemesinler istiyorum.

Hikaye inanılmaz basit. Bir sonraki adımda neler olacağını tahmin ediyorsunuz. Irkçılığı anlatmak için aklına gelen ilk fikre atlamış yönetmen/senarist arkadaş. Hiçbir şey eklememiş, o aklına gelen fikri kuru ekmek gibi önümüze koymuş. Tüm karakterlerin içi boş, neyi neden yaptıklarını bilemiyoruz. Karakterlerin birbiriyle ilişkileri hiçbir temele oturmuyor. Hikaye bu kadar yavan olunca, bize izletecek bişey de bulamamışlar. Filmin ilk 50-60 dakikalık bölümü "Beethoven" ile "Evde Tek Başına" filmlerinin bir karışımı gibi. Amerikan çocuk komedisi tadında aşırı uzun kovalamaca sahneleri izliyoruz. Aslında izleyemiyoruz, zira kameranın bi yerinde durduğu yok, sallaya sallaya bir hal olmuşlar. Sanırım daha sonraki köpek dövüş sahnelerinde -gerçekten köpekleri dövüştürecek halleri yok- hareketli görüntülerle aksiyon etkisi katacaklardı ve orada sırıtmasın diye bunu tüm filme yaymışlar. Filmin açılış sahnesinde görkemli bir hava vardı evet, ama daha sonra o sahneyi tekrar izleyince o da fos çıktı, çünkü o sahnede hiçbir şey olmuyor, en ufak bir önemi yok.

Gelelim filmin sakat ideolojisine. Avrupa ve amerikada çekilmiş yüzlerce benzerinde yer alan kurtarıcı beyaz adam ögesi burada da var. Filmin, adındaki "Beyaz Tanrı"ya eleştirel bir bakış getireceğini sanıyoruz ama tam tersine bu beyaz tanrıyı yüceltiyor. Bu tarz filmlerde azınlıklara acınır, güya onların hakları savunur, dertleri dinlenir, ama onları kurtaracak olan da yine hep beyaz adamdır. Çünkü onlar kendi kendilerini kurtaracak güce ve akla asla sahip değillerdir. Bu filmin söylediği de çok açık: "Biz beyazız, biz üstün varlığız. Köpeklere, zencilere, çingenelere, göçmenlere, fakirlere tasmayı takar ve hükmederiz. Ama kötü davranmayalım sakın ha, hep sevelim onları, onlar bizim korumamıza muhtaçlar. Kötü davranırsak kontrolden çıkıp bizden intikam almaya gelirler dikkat edelim. Gerçi bize baş kaldırsalar bile aklımızı, becerimizi ve doğru enstrümanı kullanarak onları tekrar ehlileştiririz.".

İşte böyle bir mesaja sahip olan film oldukça rahatsız edici. Daha da rahatsız edici olansa, bu filmin bu kadar baştacı edilmesi.

30 puan verdim, o da beni çok güzel bir klasik parçadan haberdar ettiği için:

Franz Liszt - Hungarian Rhapsody No. 2