Fractured Yorumları

Filmle ilgili yorumum spoiler içerebilir.

Yönetmenin The Machinist filmini hatırladım: hikayenin anlatılış tarzı Fractured’a benziyordu ve baş karakterlerin zihinleri de yaşadıkları büyük travmaları sebebiye anlık ya da uzun süreli yeni gerçeklikler kurarak geçmişini reddeden, hatırlayamayan karakterlerin zihinleriydi. Fractured’da da The Machinist’tekine benzeyen ızdırap çeken bir ruh söz konusu. Bu ruhlar acı çekiyorlar, çünkü hatırlamıyorlar . Ve hatırlamadıkları şey de onların cehennemi yaşamalarına sebep oluyor.

Fractured’la ilgili pek iyi şeyler okumadım, haklı oldukları noktalar bence mevcut, ama es geçtikleri şeyler de olabilir: her şeyden önemlisi yönetmenin kesinlikle huzursuz edici, rahatsız edici bir atmosfer kurabilmesi. Bu rahatsız edici atmosfer filmin hemen başında hissediliyor. Baş karakterimizin ruh halinin sağlıklı olmadığını en baştan anlıyoruz, böylece yönetmen filmin sonuna bir sürpriz saklamıyor, Ray’in anlayamadığı şeyi biz en baştan anlıyoruz: filmin sonunda büyük bir sürpriz olmayacağını anlıyoruz, çünkü film böyle bir şeye niyet etmediğini filmin ortalarında tamamen açık ediyor. Doktorlar, polisler, hemşireler ve diğer herkesin anladığı şeyi biz de anlamış bulunuyoruz: Ray rahatsız, ve bunun sebebi de yaşadığı çok büyük travma. Böylece yönetmen bir hollywood numarası çekmek yerine böyle bir travma yaşayan bir insanın zihnine, ruhsal karmaşasına bizi dahil ederek huzursuz edici, rahatsız edici bir film çıkarıyor önümüze. Bu huzursuz ediciliği yeşil tonlara boyalı görselliği, odaklanması kayan kamerası, filtresi ve başrol oyuncusunun oyuncu hissi veremeyecek denli aksak sarsak oyunculuğu ile veriyor: Ray dışında herkes iyi rol yapıyor, Ray ise rol yapamıyor ve bu yüzden travması, yaşadığı şok daha net hissediliyor. Bütün bunların kasıtlı olarak seçildiğini düşünüyorum. The Machinist’te de eğer yanlış hatırlamıyorsam böyle bir yaklaşım vardı gibi.

Fractured, filmin "sonunda" beklenen heyecanı veremiyor, vermiyor, çünkü bir gerilim veya heyecan, aksiyon filmi olmadığını çok net hissettiriyor: Fractured, çok büyük bir şok ve travma yaşayan bir insanın başına gelenlerle yüzleşemeyerek gerçekliği reddederek onu bozması, değiştirmesi ve kendine ait bir zihinsel mekan yaratarak onun içerisinde debelenerek ruhsal ve zihinsel olarak yıkılmasını anlatıyor. Ve bunu rahatsız edici bir gerçeklik hissi yaratarak başarıyor. Filmin bir çok yerinde karşımıza çıkan klişeler filmin bu anlamdaki gücüne hasar veriyor, ama bu gücü tamamen yok ettiğini bence söyleyemeyiz.