Bright Star,oldukça dokunaklı bir aşk öyküsünü içeren içten bir film.Filmin konusu çok iyi ancak yönetmenin çekim tarzı için aynı şeyi söylemek mümkün değil.Filme başlarken sanki ilk 15 dakikasını izlememişsiniz gibi hissediyorsunuz.Bazı sahneler çok lüzumsuzken bazı detaylarda çok atlanmış.Ancak filmde işlenen aşk öylesine hisli ki insanın izlerken etkilenmemesi mümkün değil.Sınıf ayrılıklarına rağmen her iki tarafında vazgeçmediği,tende değil ruhta yaşanan güçlü bir aşk.Öyleki bir sahnede kız oğlana "Ne istersen yapabilirim,bunu biliyorsun" der,çocuğun yanıtıysa "Ben vicdanlı biriyim" olur.Filmi izlemeyenler için bu replikler çok boş gelebilir ancak izleyenler ne demek istediğimi anlayacaktır.Vicdanlı bir aşk öyküsü izlemek isteyenlere iyi seyirler...
Aşk anlayışı farklı olanlara, acıyı sevmeyenlere, yapış yapış birlikteliklere merakı olanlara pek tabi yavan gelecek bir film.
Ama o dönemi, şehrin görüntüsünü, kıyafetleri, konuşmaları sevenler için her şeye rağmen sevilecek bir film olmuş. Biyografik olması da etkileyici bir kıstas.
Benim için ise John Keats'in sesi, şiirleri, mağrur duruşu çok sarsıcı idi. Filmin sonunda kızımızın en beğendiğim performansı olan "Mama, mama! I can't breathe!" sırasındaki performansı ile başlayıp Keats'in şiiriyle devam eden gözyaşı, yine kızımızın şiir okuması sırasında bitirmiştir beni. Ben acıyı severim, filmi de sevdim.
bu filmi herkesin kötülediğine inanamıyorum. bir ben mi beğendim yahu diyecem ama çevremde benimle aynı fikirde olan baya da fazla insan var oysaki.
filme konu olan aşk bizim zamanımıza göre imkansız olmayabilir ama filmde bahsi geçen zamanların sosyal yapısı nedeniyle az da olsa soylu bi' ailenin kızının 5 parasız bir yazarla evlenmesi onaylanmayan bi' durum.
ingiliz aksanın alıp götürdüğü şiirleri dinlerken ayaklarım yerden kesilir gibi olur her seferinde ama jonh keats'i oynayan ben whishaw'un sesi daha güzel kıldı herşeyi.
ruhsuzluktan bahsedilmiş önceki yorumlarda. romaya gitmeden önceki son gecelerinde john'un "dokunmanın hafızası vardır." diyip fanny'e dokunduğu sahnedeki duygu yoğunluğunu hissetmemek mümkün değil. ha keza fannynin kara haberi aldığındaki "i can't breath" çığlıkları da aynı şekilde. son sahnede fanny, john'un kendine yazdığı bright star adlı şiiri gözyaşları içinde okurken iki damla gözyaşı istemeden süzülür yanaklard... Devamı
bu filmi herkesin kötülediğine inanamıyorum. bir ben mi beğendim yahu diyecem ama çevremde benimle aynı fikirde olan baya da fazla insan var oysaki.
filme konu olan aşk bizim zamanımıza göre imkansız olmayabilir ama filmde bahsi geçen zamanların sosyal yapısı nedeniyle az da olsa soylu bi' ailenin kızının 5 parasız bir yazarla evlenmesi onaylanmayan bi' durum.
ingiliz aksanın alıp götürdüğü şiirleri dinlerken ayaklarım yerden kesilir gibi olur her seferinde ama jonh keats'i oynayan ben whishaw'un sesi daha güzel kıldı herşeyi.
ruhsuzluktan bahsedilmiş önceki yorumlarda. romaya gitmeden önceki son gecelerinde john'un "dokunmanın hafızası vardır." diyip fanny'e dokunduğu sahnedeki duygu yoğunluğunu hissetmemek mümkün değil. ha keza fannynin kara haberi aldığındaki "i can't breath" çığlıkları da aynı şekilde. son sahnede fanny, john'un kendine yazdığı bright star adlı şiiri gözyaşları içinde okurken iki damla gözyaşı istemeden süzülür yanaklardan.
belki bu kadar beğenilmemesinin nedeni filmin çok sakin olması ve yavaş işlemesidir ama bu da böyle bi' film arkadaşım. hareketlilik isteyenler gitsinler aksiyon filmi izlesinler ama bu filme çamur atmasınlar.
oda arkadaşımla periyodik olarak izleriz biz bu filmi. sonuna geldiğinde ise odada bi sessizlik olur bi "aahh" çekilir ve herkes kendi yatağına geri döner sessizce. kafalarda ise filme konu olan şiirin akılda kalan bi kaç mısrası.
Filmin puanına bakarak çok büyük umutla izledim ama sonuç tam bir hayal kırıklığı.Nasıl bu kadar yüksek puan almış hayret doğrusu.İzlediğim en sıkıcı en ruhsuz aşk filmiydi diyebilirim.Aşk sahnelerinde ben o hissi yaşamadım şahsen başarılı bir aktarım olduğunu düşünmüyorum.Yine bişeyler eksikti sanki.Film o kadar ağırdı ki sonunu zor getirdim açıkçası pek beğenmedim.Filme puanım 10/4 o'da şiirlerin hatırına.
Jane Campion, aynı terraneyi okuyacak diye izleyeyim demiştim, lakin ne okuma var, ne dinleme.. Lady Tabak Yüz ile Şair Islak Kedinin daraltan aşk hikayesi.. Dönem filmlerini sevenleri bu filmden uzak durmaya davet ediyorum.
Lady Tabak Yüz neredeyse gün içerisinde 3 kere giyinip kuşanırken, diğer karakterlerin hepsi filmi aynı kılıkla tamamlamışlardır..
@meyziyade
11 yıl önce
10 / 10
@vitall
11 yıl önce
8 / 10
@rien_toutce
11 yıl önce
7.5 / 10
Ama o dönemi, şehrin görüntüsünü, kıyafetleri, konuşmaları sevenler için her şeye rağmen sevilecek bir film olmuş. Biyografik olması da etkileyici bir kıstas.
Benim için ise John Keats'in sesi, şiirleri, mağrur duruşu çok sarsıcı idi. Filmin sonunda kızımızın en beğendiğim performansı olan "Mama, mama! I can't breathe!" sırasındaki performansı ile başlayıp Keats'in şiiriyle devam eden gözyaşı, yine kızımızın şiir okuması sırasında bitirmiştir beni. Ben acıyı severim, filmi de sevdim.
@meymetkaplan
12 yıl önce
yandı gülüm keten helvası. caanım John Keats.
@fkhrm_217
12 yıl önce
7.5 / 10
filme konu olan aşk bizim zamanımıza göre imkansız olmayabilir ama filmde bahsi geçen zamanların sosyal yapısı nedeniyle az da olsa soylu bi' ailenin kızının 5 parasız bir yazarla evlenmesi onaylanmayan bi' durum.
ingiliz aksanın alıp götürdüğü şiirleri dinlerken ayaklarım yerden kesilir gibi olur her seferinde ama jonh keats'i oynayan ben whishaw'un sesi daha güzel kıldı herşeyi.
ruhsuzluktan bahsedilmiş önceki yorumlarda. romaya gitmeden önceki son gecelerinde john'un "dokunmanın hafızası vardır." diyip fanny'e dokunduğu sahnedeki duygu yoğunluğunu hissetmemek mümkün değil. ha keza fannynin kara haberi aldığındaki "i can't breath" çığlıkları da aynı şekilde. son sahnede fanny, john'un kendine yazdığı bright star adlı şiiri gözyaşları içinde okurken iki damla gözyaşı istemeden süzülür yanaklard ... Devamı
filme konu olan aşk bizim zamanımıza göre imkansız olmayabilir ama filmde bahsi geçen zamanların sosyal yapısı nedeniyle az da olsa soylu bi' ailenin kızının 5 parasız bir yazarla evlenmesi onaylanmayan bi' durum.
ingiliz aksanın alıp götürdüğü şiirleri dinlerken ayaklarım yerden kesilir gibi olur her seferinde ama jonh keats'i oynayan ben whishaw'un sesi daha güzel kıldı herşeyi.
ruhsuzluktan bahsedilmiş önceki yorumlarda. romaya gitmeden önceki son gecelerinde john'un "dokunmanın hafızası vardır." diyip fanny'e dokunduğu sahnedeki duygu yoğunluğunu hissetmemek mümkün değil. ha keza fannynin kara haberi aldığındaki "i can't breath" çığlıkları da aynı şekilde. son sahnede fanny, john'un kendine yazdığı bright star adlı şiiri gözyaşları içinde okurken iki damla gözyaşı istemeden süzülür yanaklardan.
belki bu kadar beğenilmemesinin nedeni filmin çok sakin olması ve yavaş işlemesidir ama bu da böyle bi' film arkadaşım. hareketlilik isteyenler gitsinler aksiyon filmi izlesinler ama bu filme çamur atmasınlar.
oda arkadaşımla periyodik olarak izleriz biz bu filmi. sonuna geldiğinde ise odada bi sessizlik olur bi "aahh" çekilir ve herkes kendi yatağına geri döner sessizce. kafalarda ise filme konu olan şiirin akılda kalan bi kaç mısrası.
@okaliptuss
13 yıl önce
4 / 10
@ustunkoru
14 yıl önce
3 / 10
Lady Tabak Yüz neredeyse gün içerisinde 3 kere giyinip kuşanırken, diğer karakterlerin hepsi filmi aynı kılıkla tamamlamışlardır..