coppola'yı ilk defa izledim; babasından ötürü önyargılı yaklaşıyordum ne zamandır. ama babasını geçmiş bana kalırsa, çok sıcak film, keşke iki oturup sohbet edebilsek
Kötü senaryosu var. Süresi kısa olmasına rağmen sıkmayı başarmış bir film. İçi boş sahneler, gereksiz diyaloglar... Olayın Japonya da geçmesinden başka bir yönü yok. Sanki Japonya reklamı için sipariş edilmiş bir film.
2 evli insanın ki biri daha yeni felsefe mezunu diğeri 50'lerinde bir film yıldızının eşlerini aldatmasını konu alıyor. Film yıldızımız genç bir kızla birlikte olmak istiyor. Genç kızımız biraz nazlı çıkınca Bob, barda tanıştığı ilk kadınla bir gece geçiriyor. Bunu öğrenen evli genç kızımız ne yapıyor. Hiçbir şey olmamış gibi davranmaya devam ediyor. Film yıldızımızın işine gelir tabii. İş gezisinde neredeyse iki kızla birlikte oldu ve evde çocuklarına bakan eşinin olaylardan hiç haberi yok. Oh mis.
53 yaşında ki Bill ile 19'undaki Scarlett'i çift yapmışlar bize de midesi kalkarak izlemek kaldı. Reklam filminden başka bir şey değil! İzlemeseniz de olur.
Okumalarında gördüğüm kadarıyla tarihin en "overthinking" yapılmış filmlerinden bir tanesi. Muhtemelen bir kar topu etkisi oldu ve beğenen sayısı arttı. Sebebi Akademi'nin Oscar vermiş olması olabilir. Yoksa "Japon kültürünü öğrenmek için kesinlikle izleyin" gibi zavallı yorumlar falan var. Hani o kadar fikir yoksunluğu ve delik kapatma çabası. Kaldı ki film Japon kültürüne epey alaycı yaklaşıyor. Hatta Japon kültürü filmdeki iki Amerikalı'nın izole olmasında amaç olarak kullanılıyor. Filmin övgü alan neresini değerlendirsem elimde kalıyor. Yalnızca "kışkırtıcı" olduğu övgüsüne katıldım. Zira sıkıcılık, karakterlerin içi boş motivasyonları kışkırmama sebep oldu. Bir filme ahlakçı yaklaşmak yapılacak en büyük hatalardan ancak eşleri tarafından ihmal edilen iki kişinin aldatmak veya aldatmamak arasındaki karar verme süreçlerini izlemek hiç de iyi hissettirmiyor.
Öte yandan "aşk hikayesi değil, samimi bir dostluk anlatısı" diyen bile var. E yok artık!? Başka bir kadınla seviştiği için... Devamı
Okumalarında gördüğüm kadarıyla tarihin en "overthinking" yapılmış filmlerinden bir tanesi. Muhtemelen bir kar topu etkisi oldu ve beğenen sayısı arttı. Sebebi Akademi'nin Oscar vermiş olması olabilir. Yoksa "Japon kültürünü öğrenmek için kesinlikle izleyin" gibi zavallı yorumlar falan var. Hani o kadar fikir yoksunluğu ve delik kapatma çabası. Kaldı ki film Japon kültürüne epey alaycı yaklaşıyor. Hatta Japon kültürü filmdeki iki Amerikalı'nın izole olmasında amaç olarak kullanılıyor. Filmin övgü alan neresini değerlendirsem elimde kalıyor. Yalnızca "kışkırtıcı" olduğu övgüsüne katıldım. Zira sıkıcılık, karakterlerin içi boş motivasyonları kışkırmama sebep oldu. Bir filme ahlakçı yaklaşmak yapılacak en büyük hatalardan ancak eşleri tarafından ihmal edilen iki kişinin aldatmak veya aldatmamak arasındaki karar verme süreçlerini izlemek hiç de iyi hissettirmiyor.
Öte yandan "aşk hikayesi değil, samimi bir dostluk anlatısı" diyen bile var. E yok artık!? Başka bir kadınla seviştiği için ona küsen bir kadın var filmde. Sonunda birbirlerine tekrar birleşme sözü verip öpüşen bir çift var. Bariz bir aşk hikayesi bu. Motivasyonu da hayatının farklı uçlarında olan iki insanı aynı tabakta buluşturmak, aşık etmek zaten.
Bazen odağı dahi beceremese de fena bir yönetmenlik yok. Ancak bunun için de fark yaratıp izletecek bir iş değil. Handycam ile çekilmiş herhangi bir Tokyo atmosfer videosunu izlemek doyuracaktır. Üzgünüm, bu film 90'lar bakış açısından izlenip, o minimalizme ait hissetmeye çalışınca bile kötü bir film.
Boşlukta bir film, belirsizliklerle dolu, çok fazla duygu yoğunluğu var ama aşk değil. Bir anlam arayışından çok boşluk hissinden kaçış. Keyifli bir insanla kısa da olsa güzel zaman geçirmek veya sadece o insanla sessizliği paylaşmak. İlgisiz ve sevgisiz kalmış iki kişinin kalabalıklar içinde birbirini bulması daha doğrusu birbirini çekmesi, kendi eşleri bile onları umursamazken, birbirlerini dinlemeleri, anlamaya çalışmaları, problemlerine çözüm bulamasalar da, dinlemeleri, birbirlerini değerli hissettirmeleri ve bu sayede kendilerini değerli hissetmeleri, yabancısı oldukları bir kültür ve toplum içerisinde yaşadıkları yoğun yabancılık ve yalnızlık duygusu ve bu duyguyu birbirlerine yaklaşarak hafifletmeye çalışmaları. Konusu basit, durağan ama duygu yoğunluğu yüksek bir film. En azından ben de oluşan his böyle.
Hepimizin başından geçebilecek bir hikayeyi, olması gerektiği gibi sade ve samimi şekilde işleyen bir film. Biraz durağan, klişe ve sonunda ne olacağını az çok kestirebiliyorsunuz ama yine de izlettiriyor kendini. Bunu da güzel oyunculuklarına ve rengarenk Tokyo manzaralarını güzel bir sinematografiyle sunmasına borçlu bence. Velhasıl büyük beklentilere girmeden izlenmesi gereken hoş bir film Lost in Translation.
Not: Normalde Scarlett Johansson’ın oyunculuğunu sevmem ama bu filmde hiç fena olmayan bir performans sergilemiş. Gençliğinden midir bilmem, çok duru ve inandırıcı geldi bana oyunculuğu. Keşke hep bu tarz filmlerde oynasaymış.
Tokyo şehrini ve japon kültürüne dair şeyleri öğrenmek isterseniz bu filmi izlemeyin arkadaşlar. belgesel izleyin. filmin özeti; Japonyada 5 yıldızlı bi otele Bill Murray ve SCarlett Johanssonu koyup 1saat42dakikalık zaman kaybı yaratmak.
Genellikle bir durumu değil bir olayı anlatan filmleri izlemeye daha çok alışığım. O nedenle durgun senaryoya, hikaye akışına sahip filmleri pek sevemiyorum. Ama bu film anlatmak istediği hikayeyi anlatırken bizi bambaşka bir atmosfere götürmüş. Japonya tercihi çok başarılı olmuş. Yoksa bu orta yaş bunalımındaki adamla hayatında ne yapacağını bilmeyen genç kızın hikayesini Amerika'da da anlatabilirdi. Ancak Japonya da bu filmde üçüncü bir başrol adeta. Özellikle filmin çekildiği 2003 yılında, her ne kadar dünya globalleşmiş olsa da günümüzdeki kadar aynılaşmış değil. Japon kültürü çok farklı Dünyanın geri kalanına komik ve tuhaf geliyor. Kendine bile yabancılaşma sürecindeki iki Amerikalıya ise oldukça tuhaf gelmekte. Ama aslında Bill Murraynin oynadığı karakterin kalmak istemesinden sorunun Japonya olmadığını anlıyoruz. Bu noktada eleştireceğim konu Japonya'da çok kısa süre kalmış olmaları. Belki bu süre biraz daha uzun olmuş olsaydı bunalımları daha ikna edici olabilirdi.
Ayrıca oy... Devamı
Genellikle bir durumu değil bir olayı anlatan filmleri izlemeye daha çok alışığım. O nedenle durgun senaryoya, hikaye akışına sahip filmleri pek sevemiyorum. Ama bu film anlatmak istediği hikayeyi anlatırken bizi bambaşka bir atmosfere götürmüş. Japonya tercihi çok başarılı olmuş. Yoksa bu orta yaş bunalımındaki adamla hayatında ne yapacağını bilmeyen genç kızın hikayesini Amerika'da da anlatabilirdi. Ancak Japonya da bu filmde üçüncü bir başrol adeta. Özellikle filmin çekildiği 2003 yılında, her ne kadar dünya globalleşmiş olsa da günümüzdeki kadar aynılaşmış değil. Japon kültürü çok farklı Dünyanın geri kalanına komik ve tuhaf geliyor. Kendine bile yabancılaşma sürecindeki iki Amerikalıya ise oldukça tuhaf gelmekte. Ama aslında Bill Murraynin oynadığı karakterin kalmak istemesinden sorunun Japonya olmadığını anlıyoruz. Bu noktada eleştireceğim konu Japonya'da çok kısa süre kalmış olmaları. Belki bu süre biraz daha uzun olmuş olsaydı bunalımları daha ikna edici olabilirdi.
Ayrıca oyunculuklar çok başarılı, ikisi arasındaki uyum ise inanılmaz. Aralarındaki ilişkinin net bir aşk hikayesi olmaması, güzel bir bağ olmasını da çok sevdim.
Related: Her.. İki film arasındaki bağlantıyı yıllar sonra öğrenmekle kalmadım tekrar izleyerek , kendimi onların ellerine bıraktım. Çok özgün bir yapım, sanatsal olmasına gerek yok. Senaryosu gereği yönetmenden çok izler taşıyor.
@kbrcktlbs
1 yıl önce
6 / 10
@mehmetm
1 yıl önce
ekleme: senaryo ile oscar almış zaten
@neuromancer
1 yıl önce
5 / 10
2 evli insanın ki biri daha yeni felsefe mezunu diğeri 50'lerinde bir film yıldızının eşlerini aldatmasını konu alıyor. Film yıldızımız genç bir kızla birlikte olmak istiyor. Genç kızımız biraz nazlı çıkınca Bob, barda tanıştığı ilk kadınla bir gece geçiriyor. Bunu öğrenen evli genç kızımız ne yapıyor. Hiçbir şey olmamış gibi davranmaya devam ediyor. Film yıldızımızın işine gelir tabii. İş gezisinde neredeyse iki kızla birlikte oldu ve evde çocuklarına bakan eşinin olaylardan hiç haberi yok. Oh mis.
53 yaşında ki Bill ile 19'undaki Scarlett'i çift yapmışlar bize de midesi kalkarak izlemek kaldı. Reklam filminden başka bir şey değil! İzlemeseniz de olur.
@furkandgn9
1 yıl önce
4.5 / 10
Öte yandan "aşk hikayesi değil, samimi bir dostluk anlatısı" diyen bile var. E yok artık!? Başka bir kadınla seviştiği için ... Devamı
Öte yandan "aşk hikayesi değil, samimi bir dostluk anlatısı" diyen bile var. E yok artık!? Başka bir kadınla seviştiği için ona küsen bir kadın var filmde. Sonunda birbirlerine tekrar birleşme sözü verip öpüşen bir çift var. Bariz bir aşk hikayesi bu. Motivasyonu da hayatının farklı uçlarında olan iki insanı aynı tabakta buluşturmak, aşık etmek zaten.
Bazen odağı dahi beceremese de fena bir yönetmenlik yok. Ancak bunun için de fark yaratıp izletecek bir iş değil. Handycam ile çekilmiş herhangi bir Tokyo atmosfer videosunu izlemek doyuracaktır. Üzgünüm, bu film 90'lar bakış açısından izlenip, o minimalizme ait hissetmeye çalışınca bile kötü bir film.
@talha89
1 yıl önce
8 / 10
@erutururu
3 yıl önce
7 / 10
şekilde işleyen bir film. Biraz durağan, klişe ve sonunda ne olacağını az çok kestirebiliyorsunuz ama yine de izlettiriyor kendini. Bunu da güzel oyunculuklarına ve rengarenk Tokyo manzaralarını güzel bir sinematografiyle sunmasına borçlu bence. Velhasıl büyük beklentilere girmeden izlenmesi gereken hoş bir film Lost in Translation.
Not: Normalde Scarlett Johansson’ın oyunculuğunu sevmem ama bu filmde hiç fena olmayan bir performans sergilemiş. Gençliğinden midir bilmem, çok duru ve inandırıcı geldi bana oyunculuğu. Keşke hep bu tarz filmlerde oynasaymış.
@theugurkaya
4 yıl önce
6.6 / 10
@galadrim
4 yıl önce
7 / 10
Dünyanın geri kalanına komik ve tuhaf geliyor. Kendine bile yabancılaşma sürecindeki iki Amerikalıya ise oldukça tuhaf gelmekte. Ama aslında Bill Murraynin oynadığı karakterin kalmak istemesinden sorunun Japonya olmadığını anlıyoruz. Bu noktada eleştireceğim konu Japonya'da çok kısa süre kalmış olmaları. Belki bu süre biraz daha uzun olmuş olsaydı bunalımları daha ikna edici olabilirdi.
Ayrıca oy ... Devamı
Dünyanın geri kalanına komik ve tuhaf geliyor. Kendine bile yabancılaşma sürecindeki iki Amerikalıya ise oldukça tuhaf gelmekte. Ama aslında Bill Murraynin oynadığı karakterin kalmak istemesinden sorunun Japonya olmadığını anlıyoruz. Bu noktada eleştireceğim konu Japonya'da çok kısa süre kalmış olmaları. Belki bu süre biraz daha uzun olmuş olsaydı bunalımları daha ikna edici olabilirdi.
Ayrıca oyunculuklar çok başarılı, ikisi arasındaki uyum ise inanılmaz. Aralarındaki ilişkinin net bir aşk hikayesi olmaması, güzel bir bağ olmasını da çok sevdim.
@aysaaw
5 yıl önce
@iamgzde
5 yıl önce