Çok film izleyince her filmin bir benzerini buluyor, belli parçalarını özdeşleştiriyorsunuz. Persona'nın bir benzerini izlemedim. İzlerken hissettiğim şeyler de -hayatım için tanıdık- ama filmler için yabancıydı. 1 saat 25 dakika film tüketimi için epey kısa bir süre. Ama film zamanı büküyor ve 4-5 saatlik bir zorluğa sokuyor sanki.
İyi bir yönetmen iyi bir fotoğrafçı olmalıdır. Fotoğrafçılığını filme bu kadar kuvvetli aktaran bir yönetmeni de daha önce görmemiştim. Bergman sinemasına yabancı oluşumun verdiği tecrübesizlikle de etrafa sürekli şaşıran gözlerle bakındım. Yakın açılar aşırı ama aşırı iyi.
Filmin psikolojik çözümlemesi benim bilgi dağarcığımı aşar. Zaten filmin izlenmesi ile okumalarına göz atma süreci peş peşe olmalı diye düşünüyorum. Kafanızı kurcalayan ama tam olarak anlam veremediğiniz çok fazla sahne olacak. Ben sadece şunu söyleyebilirim; gizlendiğim personanın, alter egomun, sakladığım gölgelerin, toplumdan kaçtığım zamanların farkındayım. Ama hayatım boyunc... Devamı
Çok film izleyince her filmin bir benzerini buluyor, belli parçalarını özdeşleştiriyorsunuz. Persona'nın bir benzerini izlemedim. İzlerken hissettiğim şeyler de -hayatım için tanıdık- ama filmler için yabancıydı. 1 saat 25 dakika film tüketimi için epey kısa bir süre. Ama film zamanı büküyor ve 4-5 saatlik bir zorluğa sokuyor sanki.
İyi bir yönetmen iyi bir fotoğrafçı olmalıdır. Fotoğrafçılığını filme bu kadar kuvvetli aktaran bir yönetmeni de daha önce görmemiştim. Bergman sinemasına yabancı oluşumun verdiği tecrübesizlikle de etrafa sürekli şaşıran gözlerle bakındım. Yakın açılar aşırı ama aşırı iyi.
Filmin psikolojik çözümlemesi benim bilgi dağarcığımı aşar. Zaten filmin izlenmesi ile okumalarına göz atma süreci peş peşe olmalı diye düşünüyorum. Kafanızı kurcalayan ama tam olarak anlam veremediğiniz çok fazla sahne olacak. Ben sadece şunu söyleyebilirim; gizlendiğim personanın, alter egomun, sakladığım gölgelerin, toplumdan kaçtığım zamanların farkındayım. Ama hayatım boyunca, en çok bu filmi izlerken farkında oldum. İnanılmaz bir deneyimdi.
Tam bir başyapıt. Sembolizm ögelerini daha iyi kullanan bir yönetmen yoktur. 1966'da çekildiği düşünülünce etkisi daha da artıyor. Bergman'ın diğer filmlerinde olduğu gibi bu film de beni sorgulamaya itmişti ilk izlediğimde. Geçenlerde tekrardan açıp izledim ve bu sefer farklı şeyler sorgulamaya başladım. Her izlediğinizde farklı bir noktadan konuyu ele almanıza neden oluyor. The Seventh Seal filminde olduğu gibi bu filminde de karakterleri yaratırken sembolist bir bakış açısı olduğu aşikar. Bergman'ın her filmi aslında kendinizi bulmanıza yardımcı oluyor. Ingmar Bergman bana göre bir psikolog hatta filozoftur. Bu filme Tarkovskyvari diyenler olmuş fakat aslında tam tersi bu durum. Tarkovsky'nin Bergman'dan ne kadar etkilendiği çok belli. Zaten dönemlerine bakınca kimin kimden etkilendiği apaçık ortada.
Filmi izlemeden önce kesinlikle Jung’un Arketipler Kuramı'nı araştırmalısnız çünkü Bergman bu filmi bu kuramla yazmıştır. Dünyaya gösterdiğimiz dış yüzler, başkalarının görmesine iz... Devamı
Tam bir başyapıt. Sembolizm ögelerini daha iyi kullanan bir yönetmen yoktur. 1966'da çekildiği düşünülünce etkisi daha da artıyor. Bergman'ın diğer filmlerinde olduğu gibi bu film de beni sorgulamaya itmişti ilk izlediğimde. Geçenlerde tekrardan açıp izledim ve bu sefer farklı şeyler sorgulamaya başladım. Her izlediğinizde farklı bir noktadan konuyu ele almanıza neden oluyor. The Seventh Seal filminde olduğu gibi bu filminde de karakterleri yaratırken sembolist bir bakış açısı olduğu aşikar. Bergman'ın her filmi aslında kendinizi bulmanıza yardımcı oluyor. Ingmar Bergman bana göre bir psikolog hatta filozoftur. Bu filme Tarkovskyvari diyenler olmuş fakat aslında tam tersi bu durum. Tarkovsky'nin Bergman'dan ne kadar etkilendiği çok belli. Zaten dönemlerine bakınca kimin kimden etkilendiği apaçık ortada.
Filmi izlemeden önce kesinlikle Jung’un Arketipler Kuramı'nı araştırmalısnız çünkü Bergman bu filmi bu kuramla yazmıştır. Dünyaya gösterdiğimiz dış yüzler, başkalarının görmesine izin verdiğimiz kendimizin parçası personamızdır. Yunan oyuncuların taktığı maskelere gönderme yapan persona, başkalarına gösterdiğimiz kişiliklerimizin maskesidir. Toplum tarafından tepki görmemek için gizlediğimiz yanımızı örten kostümdür. Böylece kendimizi tehlikelere karşı korur, çıkarlarımızı güvence altına alırız.Bazı durumlarda birey, taktığı personanın aslında kendisi olduğuna inanır, personasıyla özdeşleşen birey böylece kendisine yabancılaşır. Bu durumu Jung şişme (inflation) olarak tanımlar. Bu bireyler, rollerine kendilerini fazlasıyla kaptırmış, personalarının egemenliği altında kaybolmuşlar, kendi gerçekliklerinden kopmuşlardır. Diğer bir kavram gölgedir. Gölge, personanın karşıtı olan güçtür. Başka bir deyişle kişinin yüzleşmekten kaçındığı, toplumdan gizlediği, hoş karşılanmayan istek ve fikirleridir. Bu her zaman bizimle olan ama çoğu kez fark edilmeyen karanlık yan, öteki bendir(alterego).
Kişinin kendi kendisiyle hesaplaşması ve yüzleşmesi içten içe tükenmesi ..
Böyle bir eziyet olamaz ! Ayrı dönemlerde tek vücutta iki insanın birleşimi .. Geçmişe dönük azap , insanın kendi kendisiyle kaçak göçek aynada yüzleşmesi .. Hele ki insanın kendi kendisini tokatlaması ( o karakteri yok etmek isteyip gönderememek ) Olgun yaşında mantıklı düşüncelerle kendini tedavi edebilme çabası ne kadar gerçek .. Ve bir o kadar affedilmez ..
Sevgili Bergman seni seviyorum ve kızıyorum.. İzleyiciyisini üzerek kendisiyle yüzleştiriyor.. İnanılmazsın ..
" İçimizde taşıdığımız bu kaygılar , umutsuz düşlerimiz .. açıklanamaz zulüm , yok olma korkumuz .. dünyevi koşullarımızın farkına varmış olmamızselamet umudumuzu daha belirginleştiriyor .. İnancımızın ve kuşkumuzun geceki haykırışları perişanlığımızın ve ürkütücü farkındalığımızın en korkunç kanıtları oluyor .. "
Bu film ve hissetirdiği duygular için bir yargıda bulunmak herşeyden önce saçma geliyor eğer gerçekten yazacağımız kelimelerin bu filmdeki duyguları tam olarak karşılayacağını düşünseydi Bergman Elisabeti konuşturmamayı tercih eder miydi? Bu film kelimelere dökülemeyen herşeyin filmi ve sinemanın en ırsi yanını kullanarak muhteşem görüntülerle seyirciyi duygudaşı yapıyor. VE İZLEMEYİN YORUMLARINI KALE ALMAYIN BU FİLM SİZDEN HİÇBİR ENTELLEKTÜEL BİRİKİM İSTEMİYOR (elektra dışında). BENCE FİLMİ İZLEMENİN TEK ÖNŞARTI HİSSEDİBİLEN BİR İNSAN OLMANIZDIR.
Öncelikle şunu belirtmem gerekir ki yönetmeni bergmanla alakalı ve bazı psikolojik kuram bilgilerine sahip olmadan izlenmesi durumunda yarıda bırakabileceğiniz yada ne olduğunu tam manasıyla anlamadan bitirebileceğiniz bir film.Aynı zamanda izledikten sonra merak edip araştırırsanız defalarca izleme isteğiyle başucuna alabilirsiniz.her sahnenin her detayın bir anlamı var ve başlangıçtaki sahnelerine rağmen yinede içine çekiyor film sizi.Üzerine düşündürtmeye zorluyor.
filmin özeti aslında filmde geçen şu cümlelerde
Başkalarının yanındaki sen ile yalnızken ki sen arasındaki uçurum.? Var olmayı boş yere hayal etmek, öyleymiş gibi görünmemek gerçekten olmak..? ama en azından hareket etmeyi, konuşmayı reddedebilirsin o zaman artık yalan konuşmak ve maske takmak zorunda kalmazsın. Ama sen öyle sanırsın, gerçek inatçıdır, saklandığın yer su geçirmez değildir, yaşam dışardan sızar içeri ve tepki vermek zorunda kalırsın??
Filmi anlamak için önce Persona kelimesini irdelemek gerekiyor. Persona, "maske" anlamına geliyor. Dış dünya ile bağımızı koparan ve iç dünyamızdaki en zıt yönümüz ile yüzleşmemizi sağlayan bir maske...
Film en başından itibaren çeşitli imgeler ve zıtlıklar içeriyor. İzleyicinin izleyici olarak kalmasını sağlayan ve filmle özdeşleşmesinin önüne geçen imgelerle Bergman bize ne anlatmak istiyor olabilir? Kafası kesilmiş bir hayvan, morgda yatan ölüler, erekte bir penis...
Peki ya zıtlıklar? Komedi filmi sahnesi/trajik bir eylem sahnesi, suskunluk/konuşkanlık, merhamet/şiddet, hastalık/sağlık, sevgi/nefret ve görsel zıtlıklar...
Bergman, tüm bu zıtlıklar neticesinde sanki bizi bir karakter çatışmasıyla başbaşa bırakıyorve bu çatışmalara bir izleyici olarak şahit olmamızı istiyor. Farklı yorumlara açıkbir film olduğu aşikar. Kuşkusuz, filmin sonunda bize açık bir kapı bırakarakBergman da farklı yorumlara açık olmasını istiyor.
"Karakter ç... Devamı
Filmi anlamak için önce Persona kelimesini irdelemek gerekiyor. Persona, "maske" anlamına geliyor. Dış dünya ile bağımızı koparan ve iç dünyamızdaki en zıt yönümüz ile yüzleşmemizi sağlayan bir maske...
Film en başından itibaren çeşitli imgeler ve zıtlıklar içeriyor. İzleyicinin izleyici olarak kalmasını sağlayan ve filmle özdeşleşmesinin önüne geçen imgelerle Bergman bize ne anlatmak istiyor olabilir? Kafası kesilmiş bir hayvan, morgda yatan ölüler, erekte bir penis...
Peki ya zıtlıklar? Komedi filmi sahnesi/trajik bir eylem sahnesi, suskunluk/konuşkanlık, merhamet/şiddet, hastalık/sağlık, sevgi/nefret ve görsel zıtlıklar...
Bergman, tüm bu zıtlıklar neticesinde sanki bizi bir karakter çatışmasıyla başbaşa bırakıyorve bu çatışmalara bir izleyici olarak şahit olmamızı istiyor. Farklı yorumlara açıkbir film olduğu aşikar. Kuşkusuz, filmin sonunda bize açık bir kapı bırakarakBergman da farklı yorumlara açık olmasını istiyor.
"Karakter çatışması" içeren filmlerin de(bkz. Fight Club, Shutter Island) atası niteliğinde olan bu filmin okumasının iyi yapılması gerekiyor. Sonuç olarak isepişman olunmadan izlenebilecek bir başyapıt niteliği taşıyor.
izlediğim ilk bergman filmi.tam anlamıyla şaheser.ilk izleyişimde kafamın güzel olmasından dolayı tekrar izledim ve neler kaçırdığımı ikinci izleyişte farkettim.
insanın kendine,çevresine olan yabancılaşmasını ve aslında bu yabancılaşmayı gizlemek için taktığı maskeyi anlatır en azından ben böyle bi anlam çıkardım zira herkes farklı bi anlam çıkarabilir bu filmden.
en etkilendiğim sahneler doktorun voglere söledikleri ve almanın voglere anlattığı çocuk doğurma hikayesi.hepimiz hayatta bi maske takıyoruz.ailemizin,arkadaşlarımızın istediği kişiyi oynuyoruz.peki çözüm ne vogler bunun çaresini hiç konuşmamak olarak görmüş ama doktorun şu muhteşem sözü bunun da çözüm olmadığını gösterir'seni anlıyorum vogler.susmanı anlıyor ve saygıyla karşılıyorum ama gerçek inatçıdır.saklandığın yer su geçirmez değildir.yaşam bir şekilde sızar içeri ve tepki vermek zorunda kalırsın.'
son söz olarak akıl sağlığınızı etkileyebilir.naçizane fikrim izlemeyin izletmeyin
@dublormike1905
1 hafta önce
@furkandgn9
9 ay önce
8.8 / 10
İyi bir yönetmen iyi bir fotoğrafçı olmalıdır. Fotoğrafçılığını filme bu kadar kuvvetli aktaran bir yönetmeni de daha önce görmemiştim. Bergman sinemasına yabancı oluşumun verdiği tecrübesizlikle de etrafa sürekli şaşıran gözlerle bakındım. Yakın açılar aşırı ama aşırı iyi.
Filmin psikolojik çözümlemesi benim bilgi dağarcığımı aşar. Zaten filmin izlenmesi ile okumalarına göz atma süreci peş peşe olmalı diye düşünüyorum. Kafanızı kurcalayan ama tam olarak anlam veremediğiniz çok fazla sahne olacak. Ben sadece şunu söyleyebilirim; gizlendiğim personanın, alter egomun, sakladığım gölgelerin, toplumdan kaçtığım zamanların farkındayım. Ama hayatım boyunc ... Devamı
İyi bir yönetmen iyi bir fotoğrafçı olmalıdır. Fotoğrafçılığını filme bu kadar kuvvetli aktaran bir yönetmeni de daha önce görmemiştim. Bergman sinemasına yabancı oluşumun verdiği tecrübesizlikle de etrafa sürekli şaşıran gözlerle bakındım. Yakın açılar aşırı ama aşırı iyi.
Filmin psikolojik çözümlemesi benim bilgi dağarcığımı aşar. Zaten filmin izlenmesi ile okumalarına göz atma süreci peş peşe olmalı diye düşünüyorum. Kafanızı kurcalayan ama tam olarak anlam veremediğiniz çok fazla sahne olacak. Ben sadece şunu söyleyebilirim; gizlendiğim personanın, alter egomun, sakladığım gölgelerin, toplumdan kaçtığım zamanların farkındayım. Ama hayatım boyunca, en çok bu filmi izlerken farkında oldum. İnanılmaz bir deneyimdi.
@kaaniml
2 yıl önce
Filmi izlemeden önce kesinlikle Jung’un Arketipler Kuramı'nı araştırmalısnız çünkü Bergman bu filmi bu kuramla yazmıştır. Dünyaya gösterdiğimiz dış yüzler, başkalarının görmesine iz ... Devamı
Filmi izlemeden önce kesinlikle Jung’un Arketipler Kuramı'nı araştırmalısnız çünkü Bergman bu filmi bu kuramla yazmıştır. Dünyaya gösterdiğimiz dış yüzler, başkalarının görmesine izin verdiğimiz kendimizin parçası personamızdır. Yunan oyuncuların taktığı maskelere gönderme yapan persona, başkalarına gösterdiğimiz kişiliklerimizin maskesidir. Toplum tarafından tepki görmemek için gizlediğimiz yanımızı örten kostümdür. Böylece kendimizi tehlikelere karşı korur, çıkarlarımızı güvence altına alırız.Bazı durumlarda birey, taktığı personanın aslında kendisi olduğuna inanır, personasıyla özdeşleşen birey böylece kendisine yabancılaşır. Bu durumu Jung şişme (inflation) olarak tanımlar. Bu bireyler, rollerine kendilerini fazlasıyla kaptırmış, personalarının egemenliği altında kaybolmuşlar, kendi gerçekliklerinden kopmuşlardır. Diğer bir kavram gölgedir. Gölge, personanın karşıtı olan güçtür. Başka bir deyişle kişinin yüzleşmekten kaçındığı, toplumdan gizlediği, hoş karşılanmayan istek ve fikirleridir. Bu her zaman bizimle olan ama çoğu kez fark edilmeyen karanlık yan, öteki bendir(alterego).
@ezgibakr
2 yıl önce
@subcomanmarcos
6 yıl önce
@naksidil
7 yıl önce
9.5 / 10
Böyle bir eziyet olamaz ! Ayrı dönemlerde tek vücutta iki insanın birleşimi .. Geçmişe dönük azap , insanın kendi kendisiyle kaçak göçek aynada yüzleşmesi .. Hele ki insanın kendi kendisini tokatlaması ( o karakteri yok etmek isteyip gönderememek ) Olgun yaşında mantıklı düşüncelerle kendini tedavi edebilme çabası ne kadar gerçek .. Ve bir o kadar affedilmez ..
Sevgili Bergman seni seviyorum ve kızıyorum.. İzleyiciyisini üzerek kendisiyle yüzleştiriyor.. İnanılmazsın ..
" İçimizde taşıdığımız bu kaygılar , umutsuz düşlerimiz .. açıklanamaz zulüm , yok olma korkumuz .. dünyevi koşullarımızın farkına varmış olmamızselamet umudumuzu daha belirginleştiriyor .. İnancımızın ve kuşkumuzun geceki haykırışları perişanlığımızın ve ürkütücü farkındalığımızın en korkunç kanıtları oluyor .. "
@barissgercek
7 yıl önce
@sedaaozalpp
7 yıl önce
8.4 / 10
filmin özeti aslında filmde geçen şu cümlelerde
Başkalarının yanındaki sen ile yalnızken ki sen arasındaki uçurum.? Var olmayı boş yere hayal etmek, öyleymiş gibi görünmemek gerçekten olmak..? ama en azından hareket etmeyi, konuşmayı reddedebilirsin o zaman artık yalan konuşmak ve maske takmak zorunda kalmazsın. Ama sen öyle sanırsın, gerçek inatçıdır, saklandığın yer su geçirmez değildir, yaşam dışardan sızar içeri ve tepki vermek zorunda kalırsın??
@balayenes
8 yıl önce
8.5 / 10
Film en başından itibaren çeşitli imgeler ve zıtlıklar içeriyor. İzleyicinin izleyici olarak kalmasını sağlayan ve filmle özdeşleşmesinin önüne geçen imgelerle Bergman bize ne anlatmak istiyor olabilir? Kafası kesilmiş bir hayvan, morgda yatan ölüler, erekte bir penis...
Peki ya zıtlıklar? Komedi filmi sahnesi/trajik bir eylem sahnesi, suskunluk/konuşkanlık, merhamet/şiddet, hastalık/sağlık, sevgi/nefret ve görsel zıtlıklar...
Bergman, tüm bu zıtlıklar neticesinde sanki bizi bir karakter çatışmasıyla başbaşa bırakıyorve bu çatışmalara bir izleyici olarak şahit olmamızı istiyor. Farklı yorumlara açıkbir film olduğu aşikar. Kuşkusuz, filmin sonunda bize açık bir kapı bırakarakBergman da farklı yorumlara açık olmasını istiyor.
"Karakter ç ... Devamı
Film en başından itibaren çeşitli imgeler ve zıtlıklar içeriyor. İzleyicinin izleyici olarak kalmasını sağlayan ve filmle özdeşleşmesinin önüne geçen imgelerle Bergman bize ne anlatmak istiyor olabilir? Kafası kesilmiş bir hayvan, morgda yatan ölüler, erekte bir penis...
Peki ya zıtlıklar? Komedi filmi sahnesi/trajik bir eylem sahnesi, suskunluk/konuşkanlık, merhamet/şiddet, hastalık/sağlık, sevgi/nefret ve görsel zıtlıklar...
Bergman, tüm bu zıtlıklar neticesinde sanki bizi bir karakter çatışmasıyla başbaşa bırakıyorve bu çatışmalara bir izleyici olarak şahit olmamızı istiyor. Farklı yorumlara açıkbir film olduğu aşikar. Kuşkusuz, filmin sonunda bize açık bir kapı bırakarakBergman da farklı yorumlara açık olmasını istiyor.
"Karakter çatışması" içeren filmlerin de(bkz. Fight Club, Shutter Island) atası niteliğinde olan bu filmin okumasının iyi yapılması gerekiyor. Sonuç olarak isepişman olunmadan izlenebilecek bir başyapıt niteliği taşıyor.
10/8.
İyi seyirler.
@eyupk
8 yıl önce
10 / 10
insanın kendine,çevresine olan yabancılaşmasını ve aslında bu yabancılaşmayı gizlemek için taktığı maskeyi anlatır en azından ben böyle bi anlam çıkardım zira herkes farklı bi anlam çıkarabilir bu filmden.
en etkilendiğim sahneler doktorun voglere söledikleri ve almanın voglere anlattığı çocuk doğurma hikayesi.hepimiz hayatta bi maske takıyoruz.ailemizin,arkadaşlarımızın istediği kişiyi oynuyoruz.peki çözüm ne vogler bunun çaresini hiç konuşmamak olarak görmüş ama doktorun şu muhteşem sözü bunun da çözüm olmadığını gösterir'seni anlıyorum vogler.susmanı anlıyor ve saygıyla karşılıyorum ama gerçek inatçıdır.saklandığın yer su geçirmez değildir.yaşam bir şekilde sızar içeri ve tepki vermek zorunda kalırsın.'
son söz olarak akıl sağlığınızı etkileyebilir.naçizane fikrim izlemeyin izletmeyin