Kız Kardeşim Mommo Yorumları

Başıma pek çok şey gelecek ama beğenmedim. Ekşi sözlükte de sayfalarca entry arasından beğenmeyen bir kişi bile çıkmamasına çok şaşırdım, insanların hayata bakışı böyleyse daha ne duruyoruz kapatalım dükkanı gidelim artık diye de düşündüm.

Bir kere film tamamen acındırma, ağlatma üzerine kurulu, başka hiçbir şey vaadetmiyor. Giriş-gelişme-sonuç diye bölümler yok. Gazete haberi gibi film. Çok kez benzerleri yaşanmış ve yaşanacak bir olay üzerinden izleyiciye bir şeyler anlatmak yerine, alıp kütük gibi önümüze koymuşlar. Diyaloglar çok kötü yazılmış, mevzuyu aptala anlatır gibi aktarmaktan başka bir işlevi yok. Duygusal olmasını umdukları (ve bunu da seyirciye gayet iyi yedirdikleri) sözler söyleniyor fakat herhangi bir duygu içermiyor, derinlikten uzak ve son derece yapaylar. Kızmak, gülmek, heyecanlanmak, şaşırmak, bir şeylere kafa yormak gibi her saniye binlercesi yaşanan ve sürekli değişen insani hisler yok; bol bol uzaklara bakma var, ifadesiz bir suratla repliği söyleyip kafayı çevirme var, repliği söyleyip cevabını bekleyip tekrar kafayı çevirme var. Oyuncular da bunda kabahatli değil, özellikle çocuklar. Pek çok sahnede onları kendi halinde bıraksalarmış çok daha doğal oynarlarmış, fakat kötü bir senarist ve yönetmen yüzünden robot gibi gözükmüşler. Stv dizilerindeki "ibretlik öykü" formatlı dizilerden pek farklı bir film değil açıkçası. İyi insanlar var, kötü pis kaka insanlar var. Bir de etliye sütlüye karışmayan figüranlar var. Bu kadar sığ, bu kadar amatör bir film işte.

Bu filme "Hüngür hüngür ağladım" , "Hayat ne kadar acı" , "Ay o çocuklar nasıldı öyle yerim" gibi yorumlar yazanlara ise söylenecek çok şey var. Muhtemelen hayatta böyle şeylerin içinde hiç bulunmamış, hep uzaktan görüp acımakla yetinmişler, diğer bir tabirle böyle bir sahtekarlığa kaptırmışlar kendilerini. İnsan yapısında birilerine, birşeylere acıyıp, ağlamak kadar riyakar bir davranış yoktur. Bir de bunu duygusallık olarak açıklıyor ve kendilerini öyle kandırıyorlar. He duygusalsınız he. Gülben Ergen, Seda Sayan ve türevleri her gün televizyonda bu tarz haberleri okuyup ağlıyorlar. Sizin gibi gençleri işte oralarda görmek isteriz, potansiyel kankalarınızın yanında.

Özet geç diyenlere söylüyorum: "sası" bir film.

Not: Eksiler yığınla gelecek sanırım ama zaten bu yorumu yazma sebebim de bu. Yoksa bu fikirde herhangi birini görseydim artıya basar, hayatıma devam ederdim kendimi yormazdım.

---spoiler---

Ya arkadaş filmde şöyle bir sahne var düşün: Kızlar seksek oynuyor, sonra bizim kız kardeş Ayşe, abisiyle onların yanına geliyor. Abisi Ayşe’ye sen de oyna diyor, o sırada kızlar da hep bir ağızdan "sen de oyna sen de oyna " diyorlar (varan 1).

Ardından bizim Ayşe durur mu, ağzından başka hiçbir söz çıkmadan, azıcık düşünüp repliği veriyor: Biz almanyaya gitcez, teyzem alıcak bizi yanına (varan 2).

Bunu duyan büyük kızlardan biri bir anda dark side’a geçiyor ve: "Sen gavur mu olcan almanyada" isimli eseri korosuyla birlikte okuyacaklarını biz değerli izleyicilerine duyuruyor (varan 3).

İşareti alan kızlar korosu, bu repliği tempolu ve ezgili bir şekilde, tekrar tekrar söylüyorlar, tabi ki bunu yaparken de Ayşeyi parmakla işaret ederek gülmeyi unutmuyorlar (varan 4).

Şimdi bu ve bunun gibi onlarca sahneyi izlemiş bir insan bu filme nasıl doğal diyebiliyor bi anlatsın lütfen. Hangi köyde böyle çocuk görmüşler, bana bi söylesinler. Varsa çünkü gidip ağzını burnunu kırmak istiyorum o çocukların.