Çoğunluk Yorumları

Karakterler iyi oluşturulmuş.Abartisiz, olağan ve hayatın herhangi bir anında karşımıza çıkabilecek kadar doğal.Filmi beğendim.Acikcasi pek umudum yoktu açıp, izlerken ancak ilerledikçe sinema seyri yüksek bir film olduğunu anlıyorsunuz.Sinemamiz adına iyi bir iş

Geç tanıştığım bir film oldu açıkçası birazda pişmanlık hissi. 2010 da çekilmesine rağmen şu an ki Müteahhitler Cenneti ülkemizin ortalama eğitim seviyesini ve aile yapısını özetlemiş. Gerçi çoğu müteahhit oğlu bu eleman gibi pısırık değil, babasını katlar tabi. Filmi bitirdikten sonra herkes şöyle bir düşünmüştür ve ''8 senede hiç bir halt değişmemiş'' demiştir.

Filmi youtubedan izlerseniz sadece yorumları okuyarak bile filmin neyi nlattığını anlayabilirsiniz

faşizmin ete kemiğe bürünmüşlüğü..etkenleri de çeşitlendirilir.

buyuk sehirlerin kucuk burjuva ve istisnasız birbirinin aynısı olan insanları

kaypak cıkarcı her boku bilen cakan

''orta-orta sınıf tipik/ortalama Türk aile yapısı'' dediğimiz mefhum, önemli değişikliklere uğradı..karakterler oldukça yüzeysel kalmış, sanki son dönemde milliyetçilik üzerine yazılan fikir yazılarındaki,makalelerdeki ''kategorik'' milliyetçi insan tipi alınmış ve filme yapıştırılmış! donuk kategoriler temsil etmiyor toplumları, toplumun ve bireyin eğilimlerini bir kaç reflekse indirip, alın size ''çoğunluk '' diyemiyoruz, ne yazık ki..film, bu anlamda daha çok çelişkilere işaret etmeliydi diye düşünüyorum; örneğin, vatan/millet/Sakarya edebiyatını şiar edinmiş babalar, ellerinde biraz para varsa eğer oğullarını er olarak uzun dönem askere göndermemek için ellerinden geleni yapabiliyorlar veya sağdan soldan torpil bulamaya çalışıyorlar hiç olmazsa ''iyi'' bir yere düşsün diye..''milliyetçi insanın'' çelişkileri, açmazları bunlar..

çoğunluğun sana verdiği mesaj: ''işlerin yolunda gitmesini istiyosan çoğunluğun içinde olacaksın.istediğin kadar haklı ol bu çoğunluk için bir anlam ifade etmiyorsa hakılığının da bir önemi yok''

mertkan karakteri için olumsuz bir yargıda bulunamam çünkü babasının ona karşı taa küçüklüğünden beri sergiediği tavır, çocuğun gelecekte kendine nasıl bir yol çizeceğinin göstergesi, arkadaş çevresi de cabası.

sonuç olarak yönetmen/senartist 'çoğunluğa katılıp işlerini kolaylaştırmak mı, çoğunluktan vazgeçip özgür olmak mı?' ikilemine sürüklenen insanların da sonunda çoğunluğu tercih edeceğini düşünmektedir.

Adı gibi içimizdeki çoğunluğu anlatmayı seçmiş bir film. Hepimiz o ya da bu şekilde bu filmdeyiz.

Gişeye oynayan bir yapıya sahip olmayan her filmin sanatsal bir değeri olduğunu düşünen köşe başı eleştirmenlerimizce tüm yorumlarda methiyeler düzülen filmin, toplumun geneline ait olan bir zihniyeti yansıtarak mevcut çirkinliğe ayna tutmak gibi bir derdi vardı. Ta ki tüm bu çirkinliği "Türk" kimliğinin altına itelemeye çalışmak gibi kürt milliyetçiliğine has bir tatlı su kurnazlığını ortaya koyana kadar. Film, işlenmesi gereken bir konu için taşın altına elini sokması, gerçekten orjinal bulduğum ismi ve Settar Tanrıöğen'in iyi oyunculuğu dışında maalesef pek bir artısı olmayan, kaş yapayım derken göz çıkaran, Türk Sineması'ının başarılı yapımları arasında kendine yer bulamayacak vasat bir çalışma.