50'ler jet-sosyetesinin dünyasına radikal yazılarıyla hızlı bir giriş yapıp, o topluluğun içinde yalnız başına yer alan, öykündüğü bu dünyaya ait olabilmek için şivesini bile değiştiren "gençlik"in simgesi Mary ve egemenlerin gözüyle "oldukça iğrenç, güvenilmez terli, alnında sürekli ter damlacıkları bulunan biri" şeklinde kendini tanımlayan işçi sınıfının iradesini temsilen Greville White karakteri üzerinden dönemin siyasal panoraması çiziliyor.
Mary'e bir gecede tanıştığı Greville White servet değerinde şaraplardan bahsederken; çocuk döven piskopos, evinde köle bulunduran bir ünlü, ülke yönetiminde söz sahibi ırkçı bir politikacı ve çocuk istismarcıları üzerine hikayeler anlatınca, Mary her çağın iktidarının sınıfları ve üst yapıları hakkında çarpıcı gerçeklerle de yüzleşmek zorunda kalır.
Greville White bir süre sonra çilekli tatlı ikramı sırasında Mary'e hakim sınıfın ırkçı yüzü tekrar anlatırken "Avam sürüden nefret ediyorum" diyerek ses... Devamı
50'ler jet-sosyetesinin dünyasına radikal yazılarıyla hızlı bir giriş yapıp, o topluluğun içinde yalnız başına yer alan, öykündüğü bu dünyaya ait olabilmek için şivesini bile değiştiren "gençlik"in simgesi Mary ve egemenlerin gözüyle "oldukça iğrenç, güvenilmez terli, alnında sürekli ter damlacıkları bulunan biri" şeklinde kendini tanımlayan işçi sınıfının iradesini temsilen Greville White karakteri üzerinden dönemin siyasal panoraması çiziliyor.
Mary'e bir gecede tanıştığı Greville White servet değerinde şaraplardan bahsederken; çocuk döven piskopos, evinde köle bulunduran bir ünlü, ülke yönetiminde söz sahibi ırkçı bir politikacı ve çocuk istismarcıları üzerine hikayeler anlatınca, Mary her çağın iktidarının sınıfları ve üst yapıları hakkında çarpıcı gerçeklerle de yüzleşmek zorunda kalır.
Greville White bir süre sonra çilekli tatlı ikramı sırasında Mary'e hakim sınıfın ırkçı yüzü tekrar anlatırken "Avam sürüden nefret ediyorum" diyerek sessiz çoğunluğa olan kızgınlığını da dile getirir. Ona ortaklığın, paylaşmanın, çözümün simgesi evinin anahtarını verir.
Değişmeyen kıyafetiyle her devrin devrin adamı olmadığını gösteren Greville White "Herkesi ve her şeyi aynı seviyeye indirmek. Her şeyi avamların yönetmesine izin vermek." sözleriyle sınıfsız bir toplum özlemini çözüm olarak dile getirir.
Vicdanının sağduyunun sesi olacaktır artık Greville White rahatsız edici bir şekilde. Bu nedenle ondan kendisini işsiz bıraktığı için hiçbir zaman hesap sormaya cesaret edemez Mary. Öykündüğü dünya ile o dünyanın ürkütücü gerçekleri onu hangi dünyaya ait olması gerektiği konusunda şaşkın ve kararsız bırakmıştır.
Mary bunları anlayamadığı için huzursuz, mutsuzdur hep. Ta ki ileri yaşında her şeyin başlangıcı olan mahzende bir koridorda yolunu kaybettiğinde "saf" ırktan biri olmayan Joe'ya "Bana yol göster, Joe... buradan çıkmanın yolunu bilmiyorum" diyene kadar.
50'lerin karanlığı doğruyu bulması için erken iken, 60'ların rüzgarıyla bir şeyleri anlamaya başladığında ise geç kalmıştır Mary.
Liza ise tüm güzelliğiyle önce umudu ve geleceği sonra demode giysileriyle, Greville White'in kaybolan etkinliği, gücü gibi zamanın gerisinde kalışını ve Greville White'ın yardım isteği de dünyanın kötüye gidişine karşı bir şey yapamamış olmanın çaresizliği ve burukluğunun ifadesidir.
Aynı "Kynodontas - Dogtooth - Köpek Dişi (2009)" ve "The Cook the Thief His Wife & Her Lover - Aşçı, Hırsız, Karısı Ve Aşığı (1989)" filmlerinde olduğu gibi bu filmde de kapalı siyasal anlatım var.
Bu politik anlatım tarzını sevenler için filmde romantik, sürükleyici, gizemli hikaye ile birlikte ölümlerin ardından olduğu gibi yarım kalmışlık ve yapmadıklarımız, yapamadıklarımız için kendi geçmişimize ağlama, hesaplaşma duygusu da güçlü bir şekilde hissediliyor... 75/100
@poormf
10 yıl önce
7.5 / 10
Mary'e bir gecede tanıştığı Greville White servet değerinde şaraplardan bahsederken; çocuk döven piskopos, evinde köle bulunduran bir ünlü, ülke yönetiminde söz sahibi ırkçı bir politikacı ve çocuk istismarcıları üzerine hikayeler anlatınca, Mary her çağın iktidarının sınıfları ve üst yapıları hakkında çarpıcı gerçeklerle de yüzleşmek zorunda kalır.
Greville White bir süre sonra çilekli tatlı ikramı sırasında Mary'e hakim sınıfın ırkçı yüzü tekrar anlatırken "Avam sürüden nefret ediyorum" diyerek ses ... Devamı
Mary'e bir gecede tanıştığı Greville White servet değerinde şaraplardan bahsederken; çocuk döven piskopos, evinde köle bulunduran bir ünlü, ülke yönetiminde söz sahibi ırkçı bir politikacı ve çocuk istismarcıları üzerine hikayeler anlatınca, Mary her çağın iktidarının sınıfları ve üst yapıları hakkında çarpıcı gerçeklerle de yüzleşmek zorunda kalır.
Greville White bir süre sonra çilekli tatlı ikramı sırasında Mary'e hakim sınıfın ırkçı yüzü tekrar anlatırken "Avam sürüden nefret ediyorum" diyerek sessiz çoğunluğa olan kızgınlığını da dile getirir. Ona ortaklığın, paylaşmanın, çözümün simgesi evinin anahtarını verir.
Değişmeyen kıyafetiyle her devrin devrin adamı olmadığını gösteren Greville White "Herkesi ve her şeyi aynı seviyeye indirmek. Her şeyi avamların yönetmesine izin vermek." sözleriyle sınıfsız bir toplum özlemini çözüm olarak dile getirir.
Vicdanının sağduyunun sesi olacaktır artık Greville White rahatsız edici bir şekilde. Bu nedenle ondan kendisini işsiz bıraktığı için hiçbir zaman hesap sormaya cesaret edemez Mary. Öykündüğü dünya ile o dünyanın ürkütücü gerçekleri onu hangi dünyaya ait olması gerektiği konusunda şaşkın ve kararsız bırakmıştır.
Mary bunları anlayamadığı için huzursuz, mutsuzdur hep. Ta ki ileri yaşında her şeyin başlangıcı olan mahzende bir koridorda yolunu kaybettiğinde "saf" ırktan biri olmayan Joe'ya "Bana yol göster, Joe... buradan çıkmanın yolunu bilmiyorum" diyene kadar.
50'lerin karanlığı doğruyu bulması için erken iken, 60'ların rüzgarıyla bir şeyleri anlamaya başladığında ise geç kalmıştır Mary.
Liza ise tüm güzelliğiyle önce umudu ve geleceği sonra demode giysileriyle, Greville White'in kaybolan etkinliği, gücü gibi zamanın gerisinde kalışını ve Greville White'ın yardım isteği de dünyanın kötüye gidişine karşı bir şey yapamamış olmanın çaresizliği ve burukluğunun ifadesidir.
Aynı "Kynodontas - Dogtooth - Köpek Dişi (2009)" ve "The Cook the Thief His Wife & Her Lover - Aşçı, Hırsız, Karısı Ve Aşığı (1989)" filmlerinde olduğu gibi bu filmde de kapalı siyasal anlatım var.
Bu politik anlatım tarzını sevenler için filmde romantik, sürükleyici, gizemli hikaye ile birlikte ölümlerin ardından olduğu gibi yarım kalmışlık ve yapmadıklarımız, yapamadıklarımız için kendi geçmişimize ağlama, hesaplaşma duygusu da güçlü bir şekilde hissediliyor... 75/100