Human Yorumları

Belgesel çok sayıda, çok farklı coğrafyalardan insanın bireysel hikayelerini anlatmalarından oluşuyor. Kamera açısının suratlara yakın konumu onlarla bir masada, karşılıklı oturuyormuşuz hissi yaratıyor. Armand Amar'ın besteleri ise çok etkileyici. Ona Alim Qasımov gibi aşırı iyi sesler eşlik ediyorlar. Anlatılan hikayeler de müzikler kadar etkileyici. Fakat belgeselde bir tutarsızlık ve kolaya kaçma durumu söz konusu. İlk 1:30 saatte şunun gibi hikayeler dinliyoruz; lezbiyen olmadığına inandırmak isterken dedesi tarafından zorla cinsel ilişkiye sokulan bir kızı, sevdiği kadını ve çocuğunu katleden bir adamı, Afrika'nın adını bile duymadığımız bir kabilesindeki kadının kuma derdini, terör olaylarına karışan bir adamı. Sonra hikayeler tekdüze olmaya başlıyor, konuşanların söylediklerinin eleştirel seviyesi düşüyor. En kötüsü de belgesel tüm bu sorunları "herkes birbirini severse hallolur" noktasına bağlıyor. Hayır, bir katili sevmeyeceğim. Bir ırkçıyı, cinsiyetçiyi sevmeyeceğim. Sevsem bile çözüm olmayacak.

Yanlış motivasyonuna rağmen yer yer gözümden yaş getiren bir işti. Beğendim ama hikayeler duymak dışında hayata bakışıma bir etki bırakmadı. Bir de çok güzel görünen doğa çekimleri vardı.

Yazmak üzere olduğum şeylerden dolayı beni yargılayanlar olacaktır ama söylemem gerek. 2 saatlik bir duyar izlemek istiyorsanız doğru yerdesiniz. Ben böyle işleri sevmmiyorum açıkçası, 2 saat içinde insanlığın en büyük sorunlarının(açlık, savaş, kadına şiddet gibi) hepsine üstün körü değinip tek çözüm sevgi, hepimiz gardaşız aslında hepsinin çözümü gardaşlık özdeşlik diyemezsin. Ağzı olan konuşuyo insanlığın sorunları hakkında, ama allahaşkına bana biri bu belgeselden sonra büyük 1 aydınlanma yaşadığını, daha önce yapadığı şeyleri yapmaya başladığını falan söyleyebilir mi? Filmdeki herkes filozof zaten, kişisel gelişim kitaplarından fırlamış gibi konuşuyorlar. Açıkçası ben o insanların birçoğunun kendi cümlelerini kurduklarını da sanmıyorum.
Sanatsal açıdan da insan çekimleri dışındakilerin hepsi (tarlalar, şehirler vb.) tanrısal bakış açısıyla çekilmişti, çok yerinde olmuş çünkü insanlar hakkında bu kadar büyük sözler söyleme hem insanlara üstten bakan bir tavır içeriyor hem de tanrıcılık oynamak...