Hansel ve Gretel: Cadı Avcıları Yorumları

Kendi ülkelerinde çektikleri başarılı filmlerle dikkat çektikten sonra Hollywooda geçen yönetmenler furyasına Norveçli yönetmen Tommy Wirkola da eklendi. 2009 yılında çekmiş olduğu zombi Naziler ile ilgili korku-komedi filmi Dead Snowun başarısından sonra bu projeye el atan Wirkola, çocukluk masallarından Hansel ve Greteli hiç olmadığı şekilde ele alıp, kendi türü olan korku-komedi kalıbına sokmaya çalışıyor. Fakat ortaya koyduğu film, son zamanlarda yine bir çocukluk masalından (Pamuk Prenses) yapıbozucu bir başyapıt çıkaran Pablo Bergerin Blancanieves (2012) iyle karşılaştırılamayacak derecede vasat bir seyirlik.

Her şeyden önce Hansel ve Gretel karakterlerinden birer aksiyon kahramanı yaratılacağı fikri ilk duyulduğunda hakkında bayağı dalga geçilmişti. Çocukluğumuzun naif masal karakterlerinin, özgünlük yoksunundan muzdarip Hollywood tarafından ele alınacağı kesindi. Fakat onların yoğun kan-şiddet-cinsellik bileşiminde birer cadı avcılarına dönüşeceğini nereden bilebilirdik ki? Bu formül üzerinden Hansel ve Gretel, keyifli bir seyirlik adı altında piyasaya sunuluyor ve tam da tahmin edeceğiniz üzere tutarsa diye finalinde açık kapı bırakılarak Hansel ve Gretel 2ye de göz kırpan bir finalle sonlanıyor.

Tommy Wirkolanın bu projenin başına bilinçli olarak getirildiği bir gerçek. Çünkü Wirkola tıpkı bundan önceki filmi Dead Snow gibi korku/komedi ögeleri üzerinden kendini ciddiye almadan eğlenceli bir seyirlik sunmaya çalışıyor. Şeker hastası olduğundan kendine insülin iğnesi yapan Hansel fikrinin bizzat kendisine ait olma ihtimalini yüksek buluyorum. Yazarken oldukça eğlenmiş olabilir fakat izleyicinin aynı şekilde eğlenebildiğini söylemek güç. Jeremy Renner ve Gemma Artertonun ise kendilerini hiç yormadan en rahat para kazandıkları yapım bu olabilir. Keza, Renner bir aksiyon kahramanı edasıyla film boyunca aynı artistik poz tavrını takınırken, Arterton da neredeyse baştan sona aynı yüz ifadesiyle ve göğüsleriyle! filmi sonlandırıyor.

Filmin yaş sınırının ülkemizde +15 olması mantıklı bir karar. Çünkü Wirkola, normal bir Hollywood yönetmeninin cesaret edemeyeceği şekilde çok fazla kan ve şiddete başvuruyor. İşin içine cinsel ögeleri de dahil edince çocuklara ait bir masalda çocukları devre dışı bırakmış oluyor. Wirkola, Gençlere yönelik bir aksiyon-macera filmi çekmek istiyormuş gibi görünüyor fakat işin içine Dev troll Edward gibi bir karakter katınca tam olarak hangi kitleyi hedeflediğini anlamakta güçlük çekebiliyoruz. Buna rağmen film 88 dakikalık oldukça kısa sayılacak süresiyle eğlendiriyor, hoşça vakit geçirttiriyor ve tam bir popcorn sineması olarak görevini kısmen yerine getiriyor.

İşin 3 boyutlu kısmına gelirsek, filme ekstradan bir güç kattığını ya da daha fazla zevk verdiğini söyleyemeyiz. Sıradan bir 3 boyut işte. İzlediğiniz her filmde 3Dyi seviyorsanız zaten keyif alırsınız. Fakat filmin başında gösterilen G.I. Joe: Retaliation (2013) ın 4 dakikalık muazzam 3D sahnelerinin yanında çocuk oyuncağı gibi kaldığı da bir gerçek.