Işık oyunları, kamera açıları ve ilginç mekan çekimleriyle ile görsel olarak etkilerken, kurgusu sayesinde diyoloğa fazla ihtiyacı olmadan derdini anlatabilen film EO. Anlatım dili doğa da sevgi iken, insanların bulunduğu bölümlerde şiddete dönüşüyor.
Sirkte başlayıp sığır yetiştirilen bir çiftlikte sonu belirsizleştirilerek sonlanan senaryo hayvan olarak bir eşeğin insanlar arasında ve insandan uzakta insana yabancı doğasında birtakım olayların içine sürüklenerek ancak dışında kalarak ilgi duyduğu insana ya da odağa yönelik arayışı insani özelliklerle aktarılmış bir film olmuş.
Konuları birbirinden bağımsız replikleri sınırlandırılmış eşeğin doğal davranışları yakalanılmaya çalışılmış ve kahramanın çevresindeki figüranlara süreç içinde odaklanılmış kamera açıları belirgin ve değişken hale getirilmiş durağan ve dağınık bir yapımdır diyebiliriz.
Film eşeğe kimlik ya da kahramanlık kazandırmaya çalışıyormuş da dram ve naturel yönü buna izin vermiyormuş gibi bir havası olduğu söylenebilir. Ai, aaiii...
Deneysel filmlerden. Bir sanat filmi. Bir eşeğin gözünden insanları ve oluşturdukları düzeni izliyoruz. Müzikler ve görüntüler iyiydi. Bu filmi izlerken 1966 yapımı Rastgele Balthazar filmi aklıma geldi, yine bir eşeğin başrol olduğu.. Çok iyi filmdi bunu değil onu öneririm.
EO nun yönetmeni bu filmin ilhamı olarak Rastgele Balthazar filmini söylemiştir...Hayatında ağladığı ilk ve tek filmin Rastgele Balthazar olduğunu söylemiştir...
Sanat filmi severler için, gerek çekim açıları gerekse filmdeki ana kahraman EO olay örgüsündeki dallanışı çekimlerinin sıkmaması güzeldi. Vermek istediği güzel mesajlar vardı. EO'nun ozgurluk adımları sahne sahne incelenebiliyordu. Lakin bazı sahnelerde çok aşırı renk patlamaları rahatsız edebiliyordu. Filmin uzunluğu da tadında güzeldi. Sonunu anlamak bagdastirma açısından da ağır bir sanat filmi denebilir.
@kumcular
1 yıl önce
9 / 10
@ucuzmiskin
1 yıl önce
Konuları birbirinden bağımsız replikleri sınırlandırılmış eşeğin doğal davranışları yakalanılmaya çalışılmış ve kahramanın çevresindeki figüranlara süreç içinde odaklanılmış kamera açıları belirgin ve değişken hale getirilmiş durağan ve dağınık bir yapımdır diyebiliriz.
Film eşeğe kimlik ya da kahramanlık kazandırmaya çalışıyormuş da dram ve naturel yönü buna izin vermiyormuş gibi bir havası olduğu söylenebilir. Ai, aaiii...
@kiti
1 yıl önce
6 / 10
@maul
5 ay önce
@akileus
1 yıl önce
6 / 10