Film iyi,güzel fena değilde bu nasıl bir son hayatımda gördüm en saçma final olabilir. Film bitmemiş resmen yarıda kesilmiş. Çocuk 1. oldu ödül olarak ne aldı,sonra ödülü naptı,kardeşine ayakkabı aldıysa verdiğinde nasıl tepki verdi,ailesi bu durumu nasıl karşıladı... LAP diye bitti film.
Yokluk/yoksulluk ancak bu kadar başarılı ekrana taşınabilir. Abi - kızkardeş, oldukça yoksul bir ailenin çocuklarıdır. Kızkardeş kaybettiği ayakkabısını kaybetmiştir ve bulundukları yoksulluktan ötürü yeni bir ayakkabı alamayacakları için abisi ile ortak bir şekilde ayakkabı kullanmaktadırlar. Bu süreçte, abinin fedakarlığı ve kızkardeşinin hatalarından ötürü başına gelenlere katlanması, yoksul bir ailedeki kardeş dayanışmasının ne kadar köklü olduğunun bir göstergesidir. Bu film bir yandan da neredeyse herşeyi olduğu halde memnuniyetsiz kimselere de bir ders niteliğindedir. 9 Yaşında bir çocuğa, babası tarafından; "sen artık çocuk değilsin! Ailene yardım etmeli, işlere koşturmalısın" demesi tam anlamıyla bir aile dramı.
Sonlara doğru izlediğimiz bisiklet kazası sahnesi insanı koltuklarına sabitler nitelikteydi. Hemen ardından abinin, ayakkabı sorunsalına yarışmaya katılarak bir son getirmesi ise artık duyguların en üst noktaya ulaştığı ânlardı. Düşük bütçe ile ne kadar iyi film çek... Devamı
Yokluk/yoksulluk ancak bu kadar başarılı ekrana taşınabilir. Abi - kızkardeş, oldukça yoksul bir ailenin çocuklarıdır. Kızkardeş kaybettiği ayakkabısını kaybetmiştir ve bulundukları yoksulluktan ötürü yeni bir ayakkabı alamayacakları için abisi ile ortak bir şekilde ayakkabı kullanmaktadırlar. Bu süreçte, abinin fedakarlığı ve kızkardeşinin hatalarından ötürü başına gelenlere katlanması, yoksul bir ailedeki kardeş dayanışmasının ne kadar köklü olduğunun bir göstergesidir. Bu film bir yandan da neredeyse herşeyi olduğu halde memnuniyetsiz kimselere de bir ders niteliğindedir. 9 Yaşında bir çocuğa, babası tarafından; "sen artık çocuk değilsin! Ailene yardım etmeli, işlere koşturmalısın" demesi tam anlamıyla bir aile dramı.
Sonlara doğru izlediğimiz bisiklet kazası sahnesi insanı koltuklarına sabitler nitelikteydi. Hemen ardından abinin, ayakkabı sorunsalına yarışmaya katılarak bir son getirmesi ise artık duyguların en üst noktaya ulaştığı ânlardı. Düşük bütçe ile ne kadar iyi film çekilebilir denildiğinde, listenin başlarında bulunabilecek bir film.
film boyunca ayakkabı için sayısız mücadele veren ve vicdan azabı çeken çocuğumuzun, babası ona ve kardeşine ayakkabı getirdiğini görünce yaşadığı sevinci izleyebilmek isterdim. hayal gücümle bitirebilirim tabi ki, ama izleyebilmek isterdim. filmi Ali'nin o havuzdaki mahzun duruşuyla bitirmiş olmak yordu beni.
alt metinde yönetmen bizim bitirmemizi istemiş veya günlük hayattan kesit gibi hayat devam ediyor mantığıyla düşünebiliriz. ama yine de: Ali'nin verdiği çabanın bir şekilde sonuçlandığını izleyebilmek isterdim. filmlerde arada olanlar umrumuzda değilmiş gibi zaman atlaması geçtiklerinde nasıl hissettiysem burda da öyle hissettim.
ama film güzeldi, doğaldı, izlemesi keyifliydi. heyecanlıydı da. birinci olmasının daha yüksek mertebe olduğunu bilmeme rağmen lütfen üçüncü olsun diyerek izledim, birinci olunca üzüldüm de.
Zahra'nın ne olursa olsun yine de anne babasına bir şey söylememesi ve günlerce bu durumu devam ettirmeleri güzeldi.
Çocukken top oynadığım için yırtılan ayakkabılarımı hatırladım. Okulda utandığımdan delik kısmını saklamak için elimden geleni yapardım. Delik olduğu anlaşılmasın diye sıradan kalkmazdım. Babamda öyle hemen alamazdı ayakkabı bir iki kere tamirciye gider gelirdi o ayakkabı sonra alınırdı yenisi.
Ne kadar zor hayatlar var. İki kardeşin dokunaklı dayanışmasını izlerken gözyaşlarımı durduramadım. Hiçbir şeyden memnun olmayan, elindekinin kıymetini bilmeyip her şeye burun kıvıranlar özellikle izlesin. Biraz şükür öğenirler belki diyeceğim bu filmden sonra. Ne kadar nankörüz bunu film bize öyle gerçekçi gösteriyor ki! Bittikten sonra şükürsüzlüğümüze utandım! Ali ve Zahra, yokluğun içinde var olan en güzel şeyler sizlerdiniz. Asıl yok olan da bizleriz.
Çok saf bir sevgiydi bu 1 buçuk saatte şahit olduğum güzellik. O kadar duru ilerliyor ki film, İran sinemasında sevdiğim en güzel özelliği oluşturuyor. Hangi hayat kötü yada hangisi daha kötü gibi birçok düşüncelere götüren ve bakış açısıyla beni büyüleyen bir filmdi. Mutlaka izleyin, izletin.
@mertcannn
1 yıl önce
6.5 / 10
@maryrose
1 yıl önce
7.4 / 10
@tiamath
1 yıl önce
9 / 10
Sonlara doğru izlediğimiz bisiklet kazası sahnesi insanı koltuklarına sabitler nitelikteydi. Hemen ardından abinin, ayakkabı sorunsalına yarışmaya katılarak bir son getirmesi ise artık duyguların en üst noktaya ulaştığı ânlardı. Düşük bütçe ile ne kadar iyi film çek ... Devamı
Sonlara doğru izlediğimiz bisiklet kazası sahnesi insanı koltuklarına sabitler nitelikteydi. Hemen ardından abinin, ayakkabı sorunsalına yarışmaya katılarak bir son getirmesi ise artık duyguların en üst noktaya ulaştığı ânlardı. Düşük bütçe ile ne kadar iyi film çekilebilir denildiğinde, listenin başlarında bulunabilecek bir film.
@henriette
1 yıl önce
alt metinde yönetmen bizim bitirmemizi istemiş veya günlük hayattan kesit gibi hayat devam ediyor mantığıyla düşünebiliriz. ama yine de: Ali'nin verdiği çabanın bir şekilde sonuçlandığını izleyebilmek isterdim. filmlerde arada olanlar umrumuzda değilmiş gibi zaman atlaması geçtiklerinde nasıl hissettiysem burda da öyle hissettim.
ama film güzeldi, doğaldı, izlemesi keyifliydi. heyecanlıydı da. birinci olmasının daha yüksek mertebe olduğunu bilmeme rağmen lütfen üçüncü olsun diyerek izledim, birinci olunca üzüldüm de.
Zahra'nın ne olursa olsun yine de anne babasına bir şey söylememesi ve günlerce bu durumu devam ettirmeleri güzeldi.
@melihkaya
3 yıl önce
@vedat_cakra
4 yıl önce
10 / 10
@siyahtuval
4 yıl önce
8.9 / 10
@feyyaz11
4 yıl önce
@ravenna
4 yıl önce
10 / 10
@iamgzde
5 yıl önce
8.3 / 10