11 yıl önce
7.7
564 OYPUAN VER
5
Imdb: 8.1 (740.614 OY)
KONUSU
1841'de New York'ta yaşayan Solomon Northup, kendisini müziğe adamış siyahi bir adamdır. Ailesiyle birlikte yaşayan Solomon, özgür yaşayan ve istediği şeyleri yapabildiği için mutlu bir adamdır. Fakat bir gün bir müzik işi için 2 adam ile tanışır ve çalışmak için Washington'a gider. İnandığı medeni
... Devamı
1841'de New York'ta yaşayan Solomon Northup, kendisini müziğe adamış siyahi bir adamdır. Ailesiyle birlikte yaşayan Solomon, özgür yaşayan ve istediği şeyleri yapabildiği için mutlu bir adamdır. Fakat bir gün bir müzik işi için 2 adam ile tanışır ve çalışmak için Washington'a gider. İnandığı medeni dünya alt üst olur çünkü kendisini kaçırıp Güney'de bir çiflikte köle olarak çalışması için satarlar. Özgürlüğünü korumak için verdiği tüm emekler ve mücadele yerle bir olmuş, hayatı kabusa dönmüştür. Bu cehennemde Solomon acıyı, şiddeti, küçük düşürülmeyi yeniden öğrenecek ve isyan etmeye cesareti olmayan br grup insanın umutsuzluğuna şahit olacaktır. Sevdiklerini ve hayatını geri almak için ne yapması gerektiğini bulmuştur...
-
Steve McQueen
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Solomon No...
Edwin Epps
Patsey
William Ford
John Tibeats
Mary Epps
Eliza
Brown
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Hollywood un günah çıkarma seanslarından biri daha. Biyografiden uyarlama olması seyirci üzerinde etki yaratsa da etkileyici ve zenginleştirilmiş bir hikaye değil. Oscar yine stratejiye gitti.
Sürprizler sonda olur genellikle ama bu filmde sürpriz filmin başında gerçekleşiyor ve filmin sonuna dek sürekli anımsanılmasa da acaba onlar mı? ve Neden? sorusu aklımızın bir köşesinde kalıyor. Filmin sonunda verilen yanıt tatmin edici değil. Çünkü başlangıçtaki sarhoşluk anında dahi diğer iki kişinin davranışlarında bir olumsuzluk gözlenmiyor. Olay gerçekten böyle gerçekleşmiştir buna bir diyeceğimiz yok ama bu şekilde bir aktarım izleyiciyişaşırtarak ilgiyi canlı tutmaya yönelik ucuz bir tercih.
12 yıl oldukça uzun bir süre ve bu süre sonunda birazcık saçta beyazlama ve o kadar ağır iş ve işkenceden sonra fiziksel çökmeyi görebilmek gerekmez miydi?
Köleliğin olmadığı eyalette devekuşu misali rahat bir yaşam sürerken var olan kayıtsızlık ve zor koşullarda kölelik ederken yanındakilere yapılan, hatta kendisinin alet edildiği eziyetlere karşı tepkisizlik üzerinde durulup "kurtuluş yok tek başına ya hep beraber ya hiçbirimiz - Bertolt ... Devamı
12 yıl oldukça uzun bir süre ve bu süre sonunda birazcık saçta beyazlama ve o kadar ağır iş ve işkenceden sonra fiziksel çökmeyi görebilmek gerekmez miydi?
Köleliğin olmadığı eyalette devekuşu misali rahat bir yaşam sürerken var olan kayıtsızlık ve zor koşullarda kölelik ederken yanındakilere yapılan, hatta kendisinin alet edildiği eziyetlere karşı tepkisizlik üzerinde durulup "kurtuluş yok tek başına ya hep beraber ya hiçbirimiz - Bertolt ... Devamı
Sürprizler sonda olur genellikle ama bu filmde sürpriz filmin başında gerçekleşiyor ve filmin sonuna dek sürekli anımsanılmasa da acaba onlar mı? ve Neden? sorusu aklımızın bir köşesinde kalıyor. Filmin sonunda verilen yanıt tatmin edici değil. Çünkü başlangıçtaki sarhoşluk anında dahi diğer iki kişinin davranışlarında bir olumsuzluk gözlenmiyor. Olay gerçekten böyle gerçekleşmiştir buna bir diyeceğimiz yok ama bu şekilde bir aktarım izleyiciyişaşırtarak ilgiyi canlı tutmaya yönelik ucuz bir tercih.
12 yıl oldukça uzun bir süre ve bu süre sonunda birazcık saçta beyazlama ve o kadar ağır iş ve işkenceden sonra fiziksel çökmeyi görebilmek gerekmez miydi?
Köleliğin olmadığı eyalette devekuşu misali rahat bir yaşam sürerken var olan kayıtsızlık ve zor koşullarda kölelik ederken yanındakilere yapılan, hatta kendisinin alet edildiği eziyetlere karşı tepkisizlik üzerinde durulup "kurtuluş yok tek başına ya hep beraber ya hiçbirimiz - Bertolt Brecht" teması işlenebilseydi, kendini tekrara düşerek uzatılan süre yerine filmin sonunda Patsey’den ayrılığın bir yansıması olarak Solomon Northup’un gelişen,değişen yaşamı ve mücadelesi verilebilseydi, yazılmış kitabın üstüne yönetmenin de bir şeyler demiş olacağını görebilecektik.
Bu olumsuzluklarına karşın derisi siyah insanların karanlık yaşamlarını anlatırken ne "The Help" te olduğu gibi renklendirip, sulandırılarak bir peri masalına dönüştürülüyor ne de "Django Unchained" te olduğu gibi ırkçılık temasının özünden uzaklaşıp aksiyon filmine dönüşüyor.
Kısaca asıl anlatılması gerekenleri es geçmiş bu film için Oscar çok çok fazla olur... 65/100
12 yıl oldukça uzun bir süre ve bu süre sonunda birazcık saçta beyazlama ve o kadar ağır iş ve işkenceden sonra fiziksel çökmeyi görebilmek gerekmez miydi?
Köleliğin olmadığı eyalette devekuşu misali rahat bir yaşam sürerken var olan kayıtsızlık ve zor koşullarda kölelik ederken yanındakilere yapılan, hatta kendisinin alet edildiği eziyetlere karşı tepkisizlik üzerinde durulup "kurtuluş yok tek başına ya hep beraber ya hiçbirimiz - Bertolt Brecht" teması işlenebilseydi, kendini tekrara düşerek uzatılan süre yerine filmin sonunda Patsey’den ayrılığın bir yansıması olarak Solomon Northup’un gelişen,değişen yaşamı ve mücadelesi verilebilseydi, yazılmış kitabın üstüne yönetmenin de bir şeyler demiş olacağını görebilecektik.
Bu olumsuzluklarına karşın derisi siyah insanların karanlık yaşamlarını anlatırken ne "The Help" te olduğu gibi renklendirip, sulandırılarak bir peri masalına dönüştürülüyor ne de "Django Unchained" te olduğu gibi ırkçılık temasının özünden uzaklaşıp aksiyon filmine dönüşüyor.
Kısaca asıl anlatılması gerekenleri es geçmiş bu film için Oscar çok çok fazla olur... 65/100
12 Years A Slave
Akademi'nin ırkçılık ve kölelik temalarına duyduğu ilgiden hem ben hem birçok sinemasever bahsetmiştir. Aslında bunuhatırlatmaya gerek de yok. Oscar tarihine baktığımızda konu ile ilgili birçok örnekgözümüze çarpıyor. Özellikle geçen yıl yaşanan yarışta bu durumun başrol oynadığına şahit olmuştuk. Lincoln, Django Unchained ve Les Miserables gibi köleliği merkezine oturtan 3yapım Akdemi'nin zaaflarından yararlanarak en iyi film dalında aday olmuştu. Les Miserables'ı dışarıda bırakarakbir yorum yapacak olursamAmerikalıların son zamanlarda utanç dolu geçmişleriyle milyarlar önünde yüzleştiklerini vebunu arttırarak trend haline getirdiklerini söyleyebilirim. Irkçılık karşıtı görüşler dünya çapında şiddetlendikçe ortaya daha cesur işler çıkıyor sinema adına. Çıkmaya da devam edeceğine adım gibi eminim. Trendin bu yılkisancağını büyük övgüler alan 12 Years A Slave'in taşıdığını görüyo ... Devamı
Akademi'nin ırkçılık ve kölelik temalarına duyduğu ilgiden hem ben hem birçok sinemasever bahsetmiştir. Aslında bunuhatırlatmaya gerek de yok. Oscar tarihine baktığımızda konu ile ilgili birçok örnekgözümüze çarpıyor. Özellikle geçen yıl yaşanan yarışta bu durumun başrol oynadığına şahit olmuştuk. Lincoln, Django Unchained ve Les Miserables gibi köleliği merkezine oturtan 3yapım Akdemi'nin zaaflarından yararlanarak en iyi film dalında aday olmuştu. Les Miserables'ı dışarıda bırakarakbir yorum yapacak olursamAmerikalıların son zamanlarda utanç dolu geçmişleriyle milyarlar önünde yüzleştiklerini vebunu arttırarak trend haline getirdiklerini söyleyebilirim. Irkçılık karşıtı görüşler dünya çapında şiddetlendikçe ortaya daha cesur işler çıkıyor sinema adına. Çıkmaya da devam edeceğine adım gibi eminim. Trendin bu yılkisancağını büyük övgüler alan 12 Years A Slave'in taşıdığını görüyo ... Devamı
12 Years A Slave
Akademi'nin ırkçılık ve kölelik temalarına duyduğu ilgiden hem ben hem birçok sinemasever bahsetmiştir. Aslında bunuhatırlatmaya gerek de yok. Oscar tarihine baktığımızda konu ile ilgili birçok örnekgözümüze çarpıyor. Özellikle geçen yıl yaşanan yarışta bu durumun başrol oynadığına şahit olmuştuk. Lincoln, Django Unchained ve Les Miserables gibi köleliği merkezine oturtan 3yapım Akdemi'nin zaaflarından yararlanarak en iyi film dalında aday olmuştu. Les Miserables'ı dışarıda bırakarakbir yorum yapacak olursamAmerikalıların son zamanlarda utanç dolu geçmişleriyle milyarlar önünde yüzleştiklerini vebunu arttırarak trend haline getirdiklerini söyleyebilirim. Irkçılık karşıtı görüşler dünya çapında şiddetlendikçe ortaya daha cesur işler çıkıyor sinema adına. Çıkmaya da devam edeceğine adım gibi eminim. Trendin bu yılkisancağını büyük övgüler alan 12 Years A Slave'in taşıdığını görüyoruz. Birleşik Devletler'in kirliçamaşırlarıarasından çıkanhisli ve yaşanmış bir öykü, Shame veHunger gibi iki etkiliçalışmaya imza atansiyahi yönetmen Steve McQueen eşliğinde karşımızda.Kendisine maratonun başından beri duyduğum güveni boşa çıkarmayarakeleştirmen birliklerine aitödülleri arka arkaya toplayan yapım, Oscar zaferine deemin adımlarla ilerliyor.
Bahsettiğim gibi 12 Years A Slave'in hikayesi gerçek bir yaşanmışlıktan alınmış. Anlatılanlar 1800'lü yılların ortasında Amerikalı siyahlara yapılan zulmün 12 yıllık bir kesiti niteliğinde. İki çocuğu ve eşiyle mutlu bir hayat yaşayan siyahi müzisyen Solomon Northup'un (Chiwetel Ejiofor) iki kişi tarafından kandırılıp kaçırılması ve köle olarak satılması olaylara start veriyor. İyi para getiren bir iş yakaladığını düşlerken kabus gibi bir güne uyanıyor Northup. Irkçılığın soğuk ve keskin yüzüyle en yakın planda tanışıyor. Gördüğü köpek muamelesinin şiddetle perçinlendiği yeni hayatına alışmaya çalışırken özgür olamamanın getirdiği ızdırapla kavruluyor. Alınıp satılan bir maldan fazlası olmadığından sahipleri de değişiyor zamanla. Yolculuğu süresince sadece kendi kederi olmuyor endişe ettiği. Her yeni gittiği yerde tanıştığı ırkdaşlarının hayatlarına ortak olup acılarını paylaşmak durumunda kalıyor. Kaçışın olmadığı bir dünyaya adım attığı gerçeğiyle yüzleştikçe zihninde taşıdığı tatlı anılarıyla vedalaşıyor.
12 Years A Slave'in bize anlattığı ve ilettiği çok şey var siyah-beyaz ayrımına dair. Yaşama hakları ellerinden alınmış bir ırkın çektiği acılar 135 dakikaya özenle sığdırılmış. Eşlerinden, çocuklarından, anne ve babalarından acımasızca koparılan bu insanlara yönelik vahşetin toplumca kanıksanmış olduğunu görmek oldukça sarsıcı. Kaçamadıkları, sığınacak bir delik bile bulamadıkları kaderlerine boyun eğmekten başka yapabilecekleri bir şey yok. Öyle aciz ve çaresizler ki kendilerine gösterilen en ufak merhamet duygusuna karşı aşırı bir ezilmişlikle minnet ediyorlar. Her şeye rağmen küçücük bir umudun varlığına inanmak ve hala sevebilmek gerektiğini de hatırlatıyorlar. Siyahların maruz kaldığı insanlık suçu, duyarlı her izleyicinin tüylerini diken diken etmeye yeterli.Neredeyse her sahnesi ile gözler önüne serilen bu ayıba kayıtsız kalmanız ve gözlerinizi kuru tutmanız pek mümkün değil. Filmin finaliyle yarattığı duygusal depremi tanımlamak benim için gerçekten zor. Bizzat Solomon Northup'ın yaşadıklarını yazdığı romandan uyarlanmış bu hikaye yüreğinize dokunmak için fazlasıyla "gerçek" anlayacağınız.
Yalnızca iki uzun metrajlı filmi olmasına rağmen izleyicisini duygusal anlamda dağıtmayı başarmış bir isim Steve McQueen. Tamamen sinirlere oynayan Hunger ve Shame ile kimliğini açıkça ortaya koymuş bir yönetmen. Özellikle şiddetin sınırlarını zorladığı Hunger'daki ürkütücü olduğu kadar imgesel tarzını es geçmek mümkün değil. Bu nedenle McQueen ismini 12 Years A Slave'in yanında ilk gördüğümde doğru bir seçim yapıldığını düşünmüştüm. Böyle içli bir temadan yine hazmı zor bir iş çıkacağını tahmin etmek çok da zor değildi.12 Years A Slave şu ana kadar oluşturduğu en dengeli eseri olmuş yönetmenin. Hunger'da şiddet, Shame'de dram dozu biraz fazla kaçmıştı açıkçası. Bu iki öğenin 12 Years A Slave'deki balansı ise mükemmel. McQueen abartılı bir şiddet üzerinden ajitasyon yapmamış hiç. O yüzden hikaye daha gerçekçi kalmış, izleyici bu doğallıkla vurulmuş. Her şeyin kararında olmasına senaryonun da katkısı var tabii ki. Duygu yoğunluğundaki uyumlu doz, metinle de paralellik taşıyor. John Ridley'nin kaleminden dökülenler böyle hisli ve amacı çarptırılmaya müsait bir hikaye için sade ve tadında bence. Aşırıya kaçıp ana yoldan çıkmamaya özellikle dikkat edilmiş. Oscar maratonu içerisindeki en beğendiğim senaryo olmasa da Ridley'i kutlamak isterim. Tatmin olmadığım tek nokta filmin süresi oldu. Gerek senaryoda gerekse kurguda yapılan oynamalarla süre uzatılabilirdi diye düşünüyorum. Schindler's List'teki gibi hıçkırarak ağlamaya yeterli vaktim olmadı.
Filmdeki oyunculuklar, yönetmenlik ve senaryodan daha güçlü. Yapımın genelinde harika bir cast performansı yakalanmış. Bu noktada 2 isim biraz daha öne çıkıyor: Chiwetel Ejiofor ve Lupita Nyong'o. Ejiofor tek kelimeyle fantastik. Her şeyi onun gözlerinde gördüm ben. Çaresizlik, acı, hayal kırıklığı ve umutladolu her anı gözlerine taşımayı başarmış. İletmek ve anlatmakistediklerini iki oval pencereye yerleştirip sunmuş izleyicisine. Ne yalan söyleyeyim, bu kadar etkileyici bir performans beklemiyordum kendisinden. Dern, McConaughey ve DiCaprio'yu izleme şansı bulamadım ancak Ejiofor bu yılın en iyisi şimdilik. Nyong'o ise kulvarında rakipsiz kalabilir bu sene. Canlandırdığı Patsey karakterine gerçekten içim parçalandı. Görünüşü oyuncuya hiç benzemeyen bu kızcağızın gerçekçi performansına diyecek yok. Sadece kırbaçlanma sahnesi ve öncesinde yaptıklarına bile şapka çıkartılır.
Yapımda Paul Dano, Michael Fassbender ve Sarah Paulson da etkileyici işler çıkarmışlar. Ejiofor ve Nyong'o'dan sonra Dano geliyor benim için. Kısa rolünün hakkını fazlasıyla vermiş yine. Prisoners'taki pasifkarakterine inat coşmuş 12 Years A Slave'de. Solomon'dan dayak yerken çıldırdığı sahneleraklıma hemen There WillBe Blood'ı getirdi. Sanırım iyi kotardığı rollerdeki kaderi değişmeyecek genç ismin. Fassbender ve Paulson birbirindeniğrenilesi iki karakter yaratmışlar. Fassbender'in canlandırdığı Edwin Epps, hasat dönemi kötü gidinceTanrı'nın kendisini zenciler yüzünden cezalandırdığını düşünecek kadarnefret dolubir köle efendisi. Buna rağmensiyahi Patsey'e düşkün. Karakteri kocası Edwin'e baskın gelen ve Patsey'e tahammülü olmayan bayan Epps iseSarah Paulsen'in ustalığıyla çok etkin bir iticiliğe bürünmüş. Brad Pitt ve Benedict Cumberbatch'inperformansları çok etkili değildi kanımca. Zaten fazla da süre almamışlar. Yeterli zamanın sunulmadığı diğer bir isim ise Quvenzhane Wallis. Beasts of the Southern Wild'daçıkardığınitelikli Hushpuppy performansından sonra 12 Years A Slave'deki 1 dakikayı bulmayan rolüne anlam veremiyorsunuz doğal olarak.
Ne American Hustle, ne The Wolf of Wall Street, ne Gravity ne de bir başkası. Sezonun başından berimerakla beklediğimyapım 12 Years A Slave'di. Daha Temmuz-Ağustos döneminde "bu film Oscar'ı alır" demeye başlamıştım. Her yeriyle "ben Oscar için hazırım" diye bağırıyordu çünkü. Böyle duygularla oynayan, dolu dolu yapımlara her zaman zaafım var. Güvenimin boşa çıkmadığını gördüğüm için çok mesudum açıkçası. Ruhumu baştan ayağa kadartatmin etmeyi başaran Steve McQueen ve ekibine şahsım adına teşekkür ediyorum. Oscar yolundaönleri açık olsun hepsinin.
Akademi'nin ırkçılık ve kölelik temalarına duyduğu ilgiden hem ben hem birçok sinemasever bahsetmiştir. Aslında bunuhatırlatmaya gerek de yok. Oscar tarihine baktığımızda konu ile ilgili birçok örnekgözümüze çarpıyor. Özellikle geçen yıl yaşanan yarışta bu durumun başrol oynadığına şahit olmuştuk. Lincoln, Django Unchained ve Les Miserables gibi köleliği merkezine oturtan 3yapım Akdemi'nin zaaflarından yararlanarak en iyi film dalında aday olmuştu. Les Miserables'ı dışarıda bırakarakbir yorum yapacak olursamAmerikalıların son zamanlarda utanç dolu geçmişleriyle milyarlar önünde yüzleştiklerini vebunu arttırarak trend haline getirdiklerini söyleyebilirim. Irkçılık karşıtı görüşler dünya çapında şiddetlendikçe ortaya daha cesur işler çıkıyor sinema adına. Çıkmaya da devam edeceğine adım gibi eminim. Trendin bu yılkisancağını büyük övgüler alan 12 Years A Slave'in taşıdığını görüyoruz. Birleşik Devletler'in kirliçamaşırlarıarasından çıkanhisli ve yaşanmış bir öykü, Shame veHunger gibi iki etkiliçalışmaya imza atansiyahi yönetmen Steve McQueen eşliğinde karşımızda.Kendisine maratonun başından beri duyduğum güveni boşa çıkarmayarakeleştirmen birliklerine aitödülleri arka arkaya toplayan yapım, Oscar zaferine deemin adımlarla ilerliyor.
Bahsettiğim gibi 12 Years A Slave'in hikayesi gerçek bir yaşanmışlıktan alınmış. Anlatılanlar 1800'lü yılların ortasında Amerikalı siyahlara yapılan zulmün 12 yıllık bir kesiti niteliğinde. İki çocuğu ve eşiyle mutlu bir hayat yaşayan siyahi müzisyen Solomon Northup'un (Chiwetel Ejiofor) iki kişi tarafından kandırılıp kaçırılması ve köle olarak satılması olaylara start veriyor. İyi para getiren bir iş yakaladığını düşlerken kabus gibi bir güne uyanıyor Northup. Irkçılığın soğuk ve keskin yüzüyle en yakın planda tanışıyor. Gördüğü köpek muamelesinin şiddetle perçinlendiği yeni hayatına alışmaya çalışırken özgür olamamanın getirdiği ızdırapla kavruluyor. Alınıp satılan bir maldan fazlası olmadığından sahipleri de değişiyor zamanla. Yolculuğu süresince sadece kendi kederi olmuyor endişe ettiği. Her yeni gittiği yerde tanıştığı ırkdaşlarının hayatlarına ortak olup acılarını paylaşmak durumunda kalıyor. Kaçışın olmadığı bir dünyaya adım attığı gerçeğiyle yüzleştikçe zihninde taşıdığı tatlı anılarıyla vedalaşıyor.
12 Years A Slave'in bize anlattığı ve ilettiği çok şey var siyah-beyaz ayrımına dair. Yaşama hakları ellerinden alınmış bir ırkın çektiği acılar 135 dakikaya özenle sığdırılmış. Eşlerinden, çocuklarından, anne ve babalarından acımasızca koparılan bu insanlara yönelik vahşetin toplumca kanıksanmış olduğunu görmek oldukça sarsıcı. Kaçamadıkları, sığınacak bir delik bile bulamadıkları kaderlerine boyun eğmekten başka yapabilecekleri bir şey yok. Öyle aciz ve çaresizler ki kendilerine gösterilen en ufak merhamet duygusuna karşı aşırı bir ezilmişlikle minnet ediyorlar. Her şeye rağmen küçücük bir umudun varlığına inanmak ve hala sevebilmek gerektiğini de hatırlatıyorlar. Siyahların maruz kaldığı insanlık suçu, duyarlı her izleyicinin tüylerini diken diken etmeye yeterli.Neredeyse her sahnesi ile gözler önüne serilen bu ayıba kayıtsız kalmanız ve gözlerinizi kuru tutmanız pek mümkün değil. Filmin finaliyle yarattığı duygusal depremi tanımlamak benim için gerçekten zor. Bizzat Solomon Northup'ın yaşadıklarını yazdığı romandan uyarlanmış bu hikaye yüreğinize dokunmak için fazlasıyla "gerçek" anlayacağınız.
Yalnızca iki uzun metrajlı filmi olmasına rağmen izleyicisini duygusal anlamda dağıtmayı başarmış bir isim Steve McQueen. Tamamen sinirlere oynayan Hunger ve Shame ile kimliğini açıkça ortaya koymuş bir yönetmen. Özellikle şiddetin sınırlarını zorladığı Hunger'daki ürkütücü olduğu kadar imgesel tarzını es geçmek mümkün değil. Bu nedenle McQueen ismini 12 Years A Slave'in yanında ilk gördüğümde doğru bir seçim yapıldığını düşünmüştüm. Böyle içli bir temadan yine hazmı zor bir iş çıkacağını tahmin etmek çok da zor değildi.12 Years A Slave şu ana kadar oluşturduğu en dengeli eseri olmuş yönetmenin. Hunger'da şiddet, Shame'de dram dozu biraz fazla kaçmıştı açıkçası. Bu iki öğenin 12 Years A Slave'deki balansı ise mükemmel. McQueen abartılı bir şiddet üzerinden ajitasyon yapmamış hiç. O yüzden hikaye daha gerçekçi kalmış, izleyici bu doğallıkla vurulmuş. Her şeyin kararında olmasına senaryonun da katkısı var tabii ki. Duygu yoğunluğundaki uyumlu doz, metinle de paralellik taşıyor. John Ridley'nin kaleminden dökülenler böyle hisli ve amacı çarptırılmaya müsait bir hikaye için sade ve tadında bence. Aşırıya kaçıp ana yoldan çıkmamaya özellikle dikkat edilmiş. Oscar maratonu içerisindeki en beğendiğim senaryo olmasa da Ridley'i kutlamak isterim. Tatmin olmadığım tek nokta filmin süresi oldu. Gerek senaryoda gerekse kurguda yapılan oynamalarla süre uzatılabilirdi diye düşünüyorum. Schindler's List'teki gibi hıçkırarak ağlamaya yeterli vaktim olmadı.
Filmdeki oyunculuklar, yönetmenlik ve senaryodan daha güçlü. Yapımın genelinde harika bir cast performansı yakalanmış. Bu noktada 2 isim biraz daha öne çıkıyor: Chiwetel Ejiofor ve Lupita Nyong'o. Ejiofor tek kelimeyle fantastik. Her şeyi onun gözlerinde gördüm ben. Çaresizlik, acı, hayal kırıklığı ve umutladolu her anı gözlerine taşımayı başarmış. İletmek ve anlatmakistediklerini iki oval pencereye yerleştirip sunmuş izleyicisine. Ne yalan söyleyeyim, bu kadar etkileyici bir performans beklemiyordum kendisinden. Dern, McConaughey ve DiCaprio'yu izleme şansı bulamadım ancak Ejiofor bu yılın en iyisi şimdilik. Nyong'o ise kulvarında rakipsiz kalabilir bu sene. Canlandırdığı Patsey karakterine gerçekten içim parçalandı. Görünüşü oyuncuya hiç benzemeyen bu kızcağızın gerçekçi performansına diyecek yok. Sadece kırbaçlanma sahnesi ve öncesinde yaptıklarına bile şapka çıkartılır.
Yapımda Paul Dano, Michael Fassbender ve Sarah Paulson da etkileyici işler çıkarmışlar. Ejiofor ve Nyong'o'dan sonra Dano geliyor benim için. Kısa rolünün hakkını fazlasıyla vermiş yine. Prisoners'taki pasifkarakterine inat coşmuş 12 Years A Slave'de. Solomon'dan dayak yerken çıldırdığı sahneleraklıma hemen There WillBe Blood'ı getirdi. Sanırım iyi kotardığı rollerdeki kaderi değişmeyecek genç ismin. Fassbender ve Paulson birbirindeniğrenilesi iki karakter yaratmışlar. Fassbender'in canlandırdığı Edwin Epps, hasat dönemi kötü gidinceTanrı'nın kendisini zenciler yüzünden cezalandırdığını düşünecek kadarnefret dolubir köle efendisi. Buna rağmensiyahi Patsey'e düşkün. Karakteri kocası Edwin'e baskın gelen ve Patsey'e tahammülü olmayan bayan Epps iseSarah Paulsen'in ustalığıyla çok etkin bir iticiliğe bürünmüş. Brad Pitt ve Benedict Cumberbatch'inperformansları çok etkili değildi kanımca. Zaten fazla da süre almamışlar. Yeterli zamanın sunulmadığı diğer bir isim ise Quvenzhane Wallis. Beasts of the Southern Wild'daçıkardığınitelikli Hushpuppy performansından sonra 12 Years A Slave'deki 1 dakikayı bulmayan rolüne anlam veremiyorsunuz doğal olarak.
Ne American Hustle, ne The Wolf of Wall Street, ne Gravity ne de bir başkası. Sezonun başından berimerakla beklediğimyapım 12 Years A Slave'di. Daha Temmuz-Ağustos döneminde "bu film Oscar'ı alır" demeye başlamıştım. Her yeriyle "ben Oscar için hazırım" diye bağırıyordu çünkü. Böyle duygularla oynayan, dolu dolu yapımlara her zaman zaafım var. Güvenimin boşa çıkmadığını gördüğüm için çok mesudum açıkçası. Ruhumu baştan ayağa kadartatmin etmeyi başaran Steve McQueen ve ekibine şahsım adına teşekkür ediyorum. Oscar yolundaönleri açık olsun hepsinin.
"Tatmin olmadığım tek nokta filmin süresi oldu. Gerek senaryoda gerekse kurguda yapılan oynamalarla süre uzatılabilirdi"
Kitabı okuduysanız filme herşeyi hatta fazlasını kattıklarını görürdünüz. Mesela gemideki tecavüz sahnesi. Gemicinin kadına tecavüz etmeye kaltığında müdahale etmeye çalışan köleyi öldürmesi tam bir saçmalık ve kitapta yok aslında. Köleler için iyi para ödenir ve gemiciler sadece taşıyıcıdırlar. Köleleri öldüren gemiciler beyaz da olsa sonuçlarına katlanırdı. Filmin kitaptan farklı yanı Solomon'u inançlarına çok yakın göstermeyi tercih etmemesi. Filmde Solomon dindar olarak gösterilmiyor. Hıritiyanlık sürekli olarak köleliği haklı çıkarmak için kullanılan bir afyon olarak yansıtılmış. Bu kısmını ben sevdim ama kitapla bağdaşmıyor doğrusu. En iyi film dalında benim favorim kazanamayacğını bilsem de Her idi ama bu filmin kostümleri Patricia Norris'e ait. Bu film için 1000 tane kostüm dikmişler. Kostüm ödülü ise Muhteşe ... Devamı
Kitabı okuduysanız filme herşeyi hatta fazlasını kattıklarını görürdünüz. Mesela gemideki tecavüz sahnesi. Gemicinin kadına tecavüz etmeye kaltığında müdahale etmeye çalışan köleyi öldürmesi tam bir saçmalık ve kitapta yok aslında. Köleler için iyi para ödenir ve gemiciler sadece taşıyıcıdırlar. Köleleri öldüren gemiciler beyaz da olsa sonuçlarına katlanırdı. Filmin kitaptan farklı yanı Solomon'u inançlarına çok yakın göstermeyi tercih etmemesi. Filmde Solomon dindar olarak gösterilmiyor. Hıritiyanlık sürekli olarak köleliği haklı çıkarmak için kullanılan bir afyon olarak yansıtılmış. Bu kısmını ben sevdim ama kitapla bağdaşmıyor doğrusu. En iyi film dalında benim favorim kazanamayacğını bilsem de Her idi ama bu filmin kostümleri Patricia Norris'e ait. Bu film için 1000 tane kostüm dikmişler. Kostüm ödülü ise Muhteşe ... Devamı
"Tatmin olmadığım tek nokta filmin süresi oldu. Gerek senaryoda gerekse kurguda yapılan oynamalarla süre uzatılabilirdi"
Kitabı okuduysanız filme herşeyi hatta fazlasını kattıklarını görürdünüz. Mesela gemideki tecavüz sahnesi. Gemicinin kadına tecavüz etmeye kaltığında müdahale etmeye çalışan köleyi öldürmesi tam bir saçmalık ve kitapta yok aslında. Köleler için iyi para ödenir ve gemiciler sadece taşıyıcıdırlar. Köleleri öldüren gemiciler beyaz da olsa sonuçlarına katlanırdı. Filmin kitaptan farklı yanı Solomon'u inançlarına çok yakın göstermeyi tercih etmemesi. Filmde Solomon dindar olarak gösterilmiyor. Hıritiyanlık sürekli olarak köleliği haklı çıkarmak için kullanılan bir afyon olarak yansıtılmış. Bu kısmını ben sevdim ama kitapla bağdaşmıyor doğrusu. En iyi film dalında benim favorim kazanamayacğını bilsem de Her idi ama bu filmin kostümleri Patricia Norris'e ait. Bu film için 1000 tane kostüm dikmişler. Kostüm ödülü ise Muhteşem Gatsby'e gitti. Son olarak şunu belirteyim Amerika 1000 tane film de yapsa böyle Akademi hepsine de ödül verse LA Clippers'ın sahibi olan Donald Sterling gibi insanlar olacak. Ha bizim fakımız ne? Bizde olsaydı tamam adam ırkçıymış ama bu adam nasıl dinledi diyerek belki de ırkçılığı örtüp olayı paralele yıkarlardı:)
Kitabı okuduysanız filme herşeyi hatta fazlasını kattıklarını görürdünüz. Mesela gemideki tecavüz sahnesi. Gemicinin kadına tecavüz etmeye kaltığında müdahale etmeye çalışan köleyi öldürmesi tam bir saçmalık ve kitapta yok aslında. Köleler için iyi para ödenir ve gemiciler sadece taşıyıcıdırlar. Köleleri öldüren gemiciler beyaz da olsa sonuçlarına katlanırdı. Filmin kitaptan farklı yanı Solomon'u inançlarına çok yakın göstermeyi tercih etmemesi. Filmde Solomon dindar olarak gösterilmiyor. Hıritiyanlık sürekli olarak köleliği haklı çıkarmak için kullanılan bir afyon olarak yansıtılmış. Bu kısmını ben sevdim ama kitapla bağdaşmıyor doğrusu. En iyi film dalında benim favorim kazanamayacğını bilsem de Her idi ama bu filmin kostümleri Patricia Norris'e ait. Bu film için 1000 tane kostüm dikmişler. Kostüm ödülü ise Muhteşem Gatsby'e gitti. Son olarak şunu belirteyim Amerika 1000 tane film de yapsa böyle Akademi hepsine de ödül verse LA Clippers'ın sahibi olan Donald Sterling gibi insanlar olacak. Ha bizim fakımız ne? Bizde olsaydı tamam adam ırkçıymış ama bu adam nasıl dinledi diyerek belki de ırkçılığı örtüp olayı paralele yıkarlardı:)
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Beyaz Amerikalıların yine vicdan mastürbasyonu yaptığı bir film olmuş , bu konsepte tek beğendiğim film green book 'tu
bir film ancak bu kadar mükemmel olabilirdii başından sonuna kadar en iyi film oscarını sonuna kadar hak etti bence
Beğendim mi beğenmedim mi buna yoğunlaşamıyorum. Çünkü insanların ten renkleri yüzünden bu tür eziyetleri yaşamalarını aklım vicdanım kabul edemiyor. Filmin sonuna sevinemiyorsun çünkü binlerce insan bu acıları yaşamış ve hala dünyanın her yerinde insanlar hala tenleri, ırkları, dinleri yüzünden ayrımcılığa uğruyor, acı çekiyor.. Berbat bir dünyada yaşıyoruz.
Parmak bastığı konu açısından tabii ki önemli bir film fakat Steve McQueen'in diger filmlerindeki tadı alamadım. Özellikle Shame'in görüntü yönetmenliginin yaninda bu film cılız kalıyor. Ayrıca ilk iki filminde de karakterlerini daha iyi tanıttığını düşünüyorum yönetmenin. Michael Fassbender ise ileride zamanının jönlerinden olarak anılacak bir oyuncu. Filmin en iyi performansına sahipti. Sonuç olarak McQueen-Fassbender ikilisine daha iyi bir film yakışırdı bence.
overrated dalında oscar alması gereken film. Bir de @fruit flyshawshank redemption'la karşılaştırmışsın, elmay'la armut meselesi olmuş. imdb birincisi diye her filmishawshank redemption'la mı kıyaslıyacağız?
@beniuyurkencek, bi kaç kişide denedim hakkaten herkes öyle okudu, senin yorumu gösterip güldük sonra evlere dağıldık.
Oyunculuklar konusunda söyleyecek pek fazla söz yok tamamen kusursuzdu. Film biraz duygusal değerlendirilmiş olacak ki bu kadar yüksek oy almış, kötü bir film değil ama oyunculuklar dışında muadillerinden pek bir farkı olmayan film.
Üzerine çok kez film çekilmiş bir konuyu işlemek, yeni şeyler söyleme zorunluluğunu da beraberinde getiriyor. Bu yüzden filmi yeterli bulmadım. Gerçek bir yaşam öyküsü olması da bu gerçeği değiştirmiyor.
Müziklerini bir kenara ayırırsak (Hans Zimmer yine harikalar yaratmış), film Amerikalı izleyicilerini tatmin etme ve o küçük heykelciği kucaklama arzusu ile yola çıkmış, emeline de ulaşmış.
Anlattığı hikaye önemli, hem de çok önemli, fakat bu, filmi "önemli" yapmaya yetmiyor.
Müziklerini bir kenara ayırırsak (Hans Zimmer yine harikalar yaratmış), film Amerikalı izleyicilerini tatmin etme ve o küçük heykelciği kucaklama arzusu ile yola çıkmış, emeline de ulaşmış.
Anlattığı hikaye önemli, hem de çok önemli, fakat bu, filmi "önemli" yapmaya yetmiyor.
Özgürlük bir insanın yaşamanın en önemli ögesi şüphesiz. Günümüzde bile bundan yoksun olan insanlar var maalesef. Şu ülke bu ülke diye ayırt etmeden konuşmak gerek her ülkenin tarihinde vardır benzeri olaylar. Önemli olan bundan ne kadar ders çıkarılıp suçluların cezalandırıldığıdır.
Filme gelecek olursak ise bence böyle bir konu için yetersiz kalıyor izlerken çoğu zaman sıkıldım denebilir. Michael Fassbender dışında başarılı diyebileceğim bir oyunluk göremedim. Filmin kurgusundaki boşluklar çok fazla rahatsız ediyor. Ayrıca geçen 12 yıl tam olarak yansıtılamamış. Konu itibariyle dikkat çekici işleniş yönüyle vasat bir film.
Puanım: 6
Filme gelecek olursak ise bence böyle bir konu için yetersiz kalıyor izlerken çoğu zaman sıkıldım denebilir. Michael Fassbender dışında başarılı diyebileceğim bir oyunluk göremedim. Filmin kurgusundaki boşluklar çok fazla rahatsız ediyor. Ayrıca geçen 12 yıl tam olarak yansıtılamamış. Konu itibariyle dikkat çekici işleniş yönüyle vasat bir film.
Puanım: 6
Yarattığı sansasyona bakınca daha iyi bir film bekliyordum. Özgür bir siyahın kaçırılıp esaret çekmesinden çok daha iyi bir senaryo çıkarılabilirdi. 1977 yapımı Roots'un daha iyi bir prodüksiyonla yeniden çevrimi gibi olmuş. Özgünlükten yoksun ama iyi bir hikaye...
Filmi çok beğenmesem de ırkçılığın her daim gündemde kalması önemli. Saçma sapan efekt yığını filmlerdense böyle filmleri tercih ederim.
Filmin bu kadar başırılı olmasının sebebi muhtemelen yönetmenlikten kaynaklanıyor.Her ne kadar en iyi yönetmen ödülünü Cuaron kapmış olsada bu filmde de çok dengeli bir yönetmenlik var. Duygu sömürüsüne bağlamaktansa yaşananları gerçekçi olarak anlatılmak yeğlenmiş...
Filmi çok beğenmesem de ırkçılığın her daim gündemde kalması önemli. Saçma sapan efekt yığını filmlerdense böyle filmleri tercih ederim.
Filmin bu kadar başırılı olmasının sebebi muhtemelen yönetmenlikten kaynaklanıyor.Her ne kadar en iyi yönetmen ödülünü Cuaron kapmış olsada bu filmde de çok dengeli bir yönetmenlik var. Duygu sömürüsüne bağlamaktansa yaşananları gerçekçi olarak anlatılmak yeğlenmiş...
Gençler film tamam güzel tamam ama bir köle pis kokuyorum, pislik içindeyim, kendimden iğreniyorum diye zırlıyor sonra kırbaçlanırken bir bakıyorsun kadının dişleri yapılmış ve mükemmel derecede güzel ve beyaz :) Film 1841'de geçiyorsa ayrıntılar önemli.
Adamlar ne ırkçılık yapmış ne ırkçılık yapmış be sonra da her yere demokrasi götürüyorlar iyi mi . Film gerçek bir hikayeden alıntı ve kesinlikle izlenesi
Güvenebileceğiniz de bir insan ..
Güvenemeyeceğiniz de bir insan..
Güvenemeyeceğiniz de bir insan..
12 Yıllık Esaret filmine Benzer Film ekliyorsun.
12 Yıllık Esaret filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
12 Yıllık Esaret filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL