Tarafsız Bölge

bu başyapıt için bir şeyler yazmaya fazlasıyla değer...90 dakikada bir dünya ancak böyle net ve çarpıcı bir şekilde tasvir edilir...iyiniyetli çavuşa hepimiz bakmadıkmı muhabir kız camlarını kaparken sipere bak desin diye...ya da ... sadece ihtirasları peşinde koşan ve kimseyi beğenmeyen muhabir kızın egosunu zorlayarak herşeyi bilmediğini kabul etsin diye...siper siperdir ya da salak fransız aptal balkanlılar vesaire...peki ya o alman asker dakikliği vurgulanırken riski görünce dönüvermesi...evet o siperde tüm obfektifler ona çevriliyken yatan adami yani asker altında bomba elinde kız arkadaşının resmi ile yönetmen onu patlatmamış ve kararı bize bırakmış...o yatan adam bugünün bosnasıbın aynısı ne farklı ki...altında bir mayın hala yaşamaya çalışıyor...ve gözü kapalı bir dünya alabildiğine ama kameralar ona dönük ve hala popüler....bu başyapıt için yönetmene teşekkür etmek gerekmezmi...ben uzun zamandır bu kadar güçlü alt metinleri olan vurgulu sade ve etkileyici bir film izlemedim...enfesti...etkilendim...

Berlin film festivalinde Danis Tanovic ödül kazanınca uzun süredir izlemeyi ertelediğimNoMan’sLandiçin ekran başına geçmeye karar verdim. Tarafsız bölgede bulunan bir siperde yolları kesişen iki düşman askerinin hikayesi ne kadar ilgi çekici diye düşünmeden edemiyor insan. İşte Tanovic’in başarısı da bu noktada ortaya çıkıyor. Siper gibi daracık bir alandan yola çıkarak savaşla ilgili neredeyse değinmedik nokta bırakmıyor. Üstelik bir yandan bir dramı aktarırken diğer yandan da incelikle filmin içine serpiştirilmiş mizah duygusuyla yüzlerimizde tebessümü de eksik etmiyor.

Sırp ve Boşnak askerin ilk diyalogunda her iki tarafında kendisini nasıl haklı gördüğünü gözlemliyoruz. İlerleyen sahnelerde de silaha sahip olananın söz hakkına da sahip olduğu vurgulanıyor. Tanovic bu sahnelerde izleyicisinin kendisine "düşman" olarak empoze edilen ülkeler için empati kurmasını sağlıyor. Birleşmiş Milletlerin ve MEdya’nın savaştaki rolu de ihmal edilmemiş. BM görevlilerinin derdinin barışa katkıda bulunmak değilde sadece kendi makam ve mevkilerini korumak olduğu açıkça gözler önüne seriliyor.

Öte yandan filmin içinde güzel detaylarda mevcuttu. Örneğin Fransızların İngilizce yerine ilk olarak "Fransızca biliyor musun?" diye sormaları ve Almanların dakikliği bu detaylardan sadece birkaçı. Özetlemek gerekirse, ilk filminde bu kadar iyi işler çıkaran Tanovic’in Berlin’de ödül alan filmini izlemek için İstanbul Film Festivalini dörtle gözle bekliyor olacağım.

"Bu arada eğer bu film hoşunuza gittiyseWelcome to Dongmakgol’u da bir araştırın derim."