Açıkcası senaryosunu ilginç bulup izlemek istedim.Lakin filmi zor bitirdim diyebilirim.Aşırı iç mekan ve diyaloglarla film tamamen sıkıcı olmuş.Çok daha güzel işlenebilecek iken vasatı bile bulamamış.Asıl konu kenarda kalıp yan unsurlar ön plana çıkmış.Oyunculuklar da pek iyi değildi.Hatta giriş sahneleri fazlaca amatördü.Ben filmden en çok savaşın psikolojisinden kurtulamamış burjuva kesiminin yaşantısı hakkında bilgi edindim.Sanırım Wajda 'da bu durumdan rahatsız olmuş olacak ki filmi bu konu üzerinde döndürmüş.O dönemin sineması adına izlenebilir sadece.
Bir müddettir sıcağı sıcağına yorum yapma heyecanı yaşamamıştım. Andrzej Wajda ile tanışmama vesile olan film Küller ve Elmaslar bu heyecana yeniden ortak olmamı sağladı. içinde harika sekanslar barındıran güçlü bir politik sinema örneği. Hep tartışılır, neden bizim sinemamızda politik sinema diye bir türden fazlaca bahsedemiyoruz. Aslında son beş yıldır belki ondan da fazla bir süredir politik sinema sayılabilecek örneklere rastlıyoruz. Daha da gelişecektir bu tür. Belki bizim politik sinema diyebileceğimiz filmlerdeki en büyük sıkıntı göstermenin imaya hep baskın gelmesi. Sinemamızın genel sıkıntılarından biri zaten mevzu. Gösterdiğimiz kareleri ya aşırı biçimde anlaşılır sunuyoruz ya da diyaloglarla açıklama ihtiyacı hissediyoruz. Bak bunlar bunlar olmuş, böyle olmuş, ben ise şöyle düşünüyorum. Politik sinemada da durum aynı. Oysa Wajda tamamen politik karakterler etrafında dönen öyküsüne bile gayet sıradan hayat hikayeleri yedirmiş ve aynı zamanda söylemek istediklerini de yüze çar... Devamı
Bir müddettir sıcağı sıcağına yorum yapma heyecanı yaşamamıştım. Andrzej Wajda ile tanışmama vesile olan film Küller ve Elmaslar bu heyecana yeniden ortak olmamı sağladı. içinde harika sekanslar barındıran güçlü bir politik sinema örneği. Hep tartışılır, neden bizim sinemamızda politik sinema diye bir türden fazlaca bahsedemiyoruz. Aslında son beş yıldır belki ondan da fazla bir süredir politik sinema sayılabilecek örneklere rastlıyoruz. Daha da gelişecektir bu tür. Belki bizim politik sinema diyebileceğimiz filmlerdeki en büyük sıkıntı göstermenin imaya hep baskın gelmesi. Sinemamızın genel sıkıntılarından biri zaten mevzu. Gösterdiğimiz kareleri ya aşırı biçimde anlaşılır sunuyoruz ya da diyaloglarla açıklama ihtiyacı hissediyoruz. Bak bunlar bunlar olmuş, böyle olmuş, ben ise şöyle düşünüyorum. Politik sinemada da durum aynı. Oysa Wajda tamamen politik karakterler etrafında dönen öyküsüne bile gayet sıradan hayat hikayeleri yedirmiş ve aynı zamanda söylemek istediklerini de yüze çarpmadan söylemiş. Artı olarak savaşın dramatik yapısını da, sınıfların durumunu da güzel işlemiş. Belki artık bizim de çok konuşan fakat az sinemaya yapan filmlerden yine çok konuşan sinemasal anlamda çok konuşan filmlere geçmemiz gereklidir.
Katilin resepsiyonistle konuşması, diyalogları harikaydı. Özellikle onu gizliden gizliye istediği odayı almaya ikna edişi. Yakınlık kuruşu. İşte diyalog budur. Harika sekanslardan biri de son bölümde adamın ölüp katiline sarılması, içerde yaşanılan politik kutlama, patlayan havai fişekler...
@ustilago
8 yıl önce
@camerman
10 yıl önce
6.3 / 10
@cemal_erdem
12 yıl önce
8 / 10
Katilin resepsiyonistle konuşması, diyalogları harikaydı. Özellikle onu gizliden gizliye istediği odayı almaya ikna edişi. Yakınlık kuruşu. İşte diyalog budur. Harika sekanslardan biri de son bölümde adamın ölüp katiline sarılması, içerde yaşanılan politik kutlama, patlayan havai fişekler...
Güçlü bir sinema deneyimiydi. Değmeyin keyfime :)