Phoebe ve arkadaşlarının bu hem güzel hem üzücü hikayesi hiç sıkmadan çoğu şeye ışık tutmuş. Çocuklara istemeden de olsa nasıl zarar verdiğimizi bize hiç hissettirmeden yüzümüze vurmuş. Onlara yardım etmek istiyoruz ama kendilerini ifade etmelerine izin vermiyoruz, konuşmalarını beklemiyoruz, konuştuklarında dinlemiyoruz, istedikleri şeyi yapmalarına sırf onları koruma bahanesiyle engel oluyoruz, duygularına önem vermiyoruz.
Phoebe 9 yaşında ve tourette sendromu olan bi kız. Anne babası ise onun farklılığını hep iyi yönde düşünüp yaptığı yanlışları kabul edemeyip, her çocuğun böyle olduğunu düşünüyor. Bazen ne kadar zor da olsa hastalığı en başta ebeveynler kabul etmeli aslında. Kabul edebilmeliler ki çocukları da bunu kabul edip buna göre yaşamayı öğrensin (tıpkı filmin sonunda olduğu gibi). Ama yine de filmde hemen hemen her ebeveynin vereceği tepkiyi bence çok güzel yansıtmışlar. Çocuklara bunu yapmalısın deyip kendimiz tam tersi davranmamal... Devamı
Phoebe ve arkadaşlarının bu hem güzel hem üzücü hikayesi hiç sıkmadan çoğu şeye ışık tutmuş. Çocuklara istemeden de olsa nasıl zarar verdiğimizi bize hiç hissettirmeden yüzümüze vurmuş. Onlara yardım etmek istiyoruz ama kendilerini ifade etmelerine izin vermiyoruz, konuşmalarını beklemiyoruz, konuştuklarında dinlemiyoruz, istedikleri şeyi yapmalarına sırf onları koruma bahanesiyle engel oluyoruz, duygularına önem vermiyoruz.
Phoebe 9 yaşında ve tourette sendromu olan bi kız. Anne babası ise onun farklılığını hep iyi yönde düşünüp yaptığı yanlışları kabul edemeyip, her çocuğun böyle olduğunu düşünüyor. Bazen ne kadar zor da olsa hastalığı en başta ebeveynler kabul etmeli aslında. Kabul edebilmeliler ki çocukları da bunu kabul edip buna göre yaşamayı öğrensin (tıpkı filmin sonunda olduğu gibi). Ama yine de filmde hemen hemen her ebeveynin vereceği tepkiyi bence çok güzel yansıtmışlar. Çocuklara bunu yapmalısın deyip kendimiz tam tersi davranmamalı, onlara örnek olmaya çalışmalıyız çünkü çocuğa bunu yap demektense biz yapıp onlara göstermeliyiz çünkü hem davranışlarımız kelimelerimizden daha fazla şey anlatır hem de çocuklar taklit etmeye meyillidir. Ayrıca filmde öğretmenlerinin onlara seçmekte özgür olduklarını hissettirmesi, istedikleri şeyi yapabilecekleri göstermesi ve sonra onların bunu öğretmenleri başlarında olmasa da devam ettirdiklerini görmek gerçekten çok güzeldi. Keşke bütün sıkıcı, katı, sadece kitaplara ve kurallara uyarak ezberci ve boş sistemi devam ettiren öğretmenler yerine Miss Dodger gibi öğretmenlerimiz olsa. Duygulara, düşüncelere, sanata, farklılıklara önem veren ve bunların önemini başkalarına böyle güzel aktarabilen. Jaime gibi aslında normal olan şeyleri farklı bir şeymiş gibi gören arkadaşlarına rağmen hiç korkmadan istediği şeyin peşinden giden çocuklar olsa.
Çocuklara bu yoldan gideceksin değil de birçok yolu olduğunu yani seçimin onun özgürce vereceği karar olduğunu ve doğru seçimi yapacağına inandığımızı, neyi seçerse seçsin (yanlış veya doğru) her zaman yanında olduğumuzu hissettirmeliyiz. Hata yapmalarına izin vermeliyiz ki kendi doğrularını bulsunlar. Onlara şunu yapmalısın veya yapmamalısın diyorsak nedeniyle birlikte açıklamalıyız. Phoebe In Wonderland benim çok çok beğendiğim bir film oldu. Tüm önyargılarınızı bir kenara bırakıp biraz empati yaparak mutlaka izlemenizi tavsiye ederim.
Elle Fanning yetenekli biri. Çocuk filmi gibi görünen,çerezlikmiş gibi bir imaj çizen afişine aldanmadan izlenilmesi gereken bir film bence, ilk dakikalarda klasik çocuk filmi gibi başlayıp farklı bir tarafa yöneliyor.
Tourette sendromunu çok güzel anlatmış bir film bence.Alice Harikalar diyarının pek çok versiyonu çekilmişse de Alice Harikalar Diyarı sendromu ya da bu tarz Tourette sendromu gibi bir psikolojik rahatsızlığın ele alınması çok hoştu.
@pinarrr
7 yıl önce
10 / 10
Phoebe 9 yaşında ve tourette sendromu olan bi kız. Anne babası ise onun farklılığını hep iyi yönde düşünüp yaptığı yanlışları kabul edemeyip, her çocuğun böyle olduğunu düşünüyor. Bazen ne kadar zor da olsa hastalığı en başta ebeveynler kabul etmeli aslında. Kabul edebilmeliler ki çocukları da bunu kabul edip buna göre yaşamayı öğrensin (tıpkı filmin sonunda olduğu gibi). Ama yine de filmde hemen hemen her ebeveynin vereceği tepkiyi bence çok güzel yansıtmışlar. Çocuklara bunu yapmalısın deyip kendimiz tam tersi davranmamal ... Devamı
Phoebe 9 yaşında ve tourette sendromu olan bi kız. Anne babası ise onun farklılığını hep iyi yönde düşünüp yaptığı yanlışları kabul edemeyip, her çocuğun böyle olduğunu düşünüyor. Bazen ne kadar zor da olsa hastalığı en başta ebeveynler kabul etmeli aslında. Kabul edebilmeliler ki çocukları da bunu kabul edip buna göre yaşamayı öğrensin (tıpkı filmin sonunda olduğu gibi). Ama yine de filmde hemen hemen her ebeveynin vereceği tepkiyi bence çok güzel yansıtmışlar. Çocuklara bunu yapmalısın deyip kendimiz tam tersi davranmamalı, onlara örnek olmaya çalışmalıyız çünkü çocuğa bunu yap demektense biz yapıp onlara göstermeliyiz çünkü hem davranışlarımız kelimelerimizden daha fazla şey anlatır hem de çocuklar taklit etmeye meyillidir. Ayrıca filmde öğretmenlerinin onlara seçmekte özgür olduklarını hissettirmesi, istedikleri şeyi yapabilecekleri göstermesi ve sonra onların bunu öğretmenleri başlarında olmasa da devam ettirdiklerini görmek gerçekten çok güzeldi. Keşke bütün sıkıcı, katı, sadece kitaplara ve kurallara uyarak ezberci ve boş sistemi devam ettiren öğretmenler yerine Miss Dodger gibi öğretmenlerimiz olsa. Duygulara, düşüncelere, sanata, farklılıklara önem veren ve bunların önemini başkalarına böyle güzel aktarabilen. Jaime gibi aslında normal olan şeyleri farklı bir şeymiş gibi gören arkadaşlarına rağmen hiç korkmadan istediği şeyin peşinden giden çocuklar olsa.
Çocuklara bu yoldan gideceksin değil de birçok yolu olduğunu yani seçimin onun özgürce vereceği karar olduğunu ve doğru seçimi yapacağına inandığımızı, neyi seçerse seçsin (yanlış veya doğru) her zaman yanında olduğumuzu hissettirmeliyiz. Hata yapmalarına izin vermeliyiz ki kendi doğrularını bulsunlar. Onlara şunu yapmalısın veya yapmamalısın diyorsak nedeniyle birlikte açıklamalıyız. Phoebe In Wonderland benim çok çok beğendiğim bir film oldu. Tüm önyargılarınızı bir kenara bırakıp biraz empati yaparak mutlaka izlemenizi tavsiye ederim.
@gandikgundik
12 yıl önce
7.4 / 10
Tourette sendromunu çok güzel anlatmış bir film bence.Alice Harikalar diyarının pek çok versiyonu çekilmişse de Alice Harikalar Diyarı sendromu ya da bu tarz Tourette sendromu gibi bir psikolojik rahatsızlığın ele alınması çok hoştu.