Sessiz bir şekilde haykıran bir film. Çocuklarının ölümünden sonra çökmüş olan eşi de ölmek üzeredir. Hatta hastane ki doktor; "eşinizi buradan alın yapacak birşeyimiz kalmadı. Bu zamana kadar yapmak isteyip yapamadığı birşey varsa onu yapmaya gidin" der.
Durum böyle olunca Yoshitaka, önce tefeci ile olan işini halleder sonra bir banka soygunu planlar ve son olarakta Fuji dağına eşiyle olan yolculuğuna çıkar. Eşi ile olan anıları muhteşemdir. Filmin sonralarına doğru pointizm tekniği ile çizilmiş olan resim oldukça manidardır. Sanatsal ögelerle güzel bezenmiş olan filmin kendine has sessizlikler içindeki anlatım tarzı ise apayrı bir sanattır. Mutlaka izlenmesi gereken filmlerden biri diyebilirim.
Takeshi Kitano ile nihayet tanışabildim. Aynı sessizlikten konuştuğumuz bir film oldu Hana-bi... Kitano'nun karakteri ani şiddet patlamalarıyla, suskunluğun ardında biriktirdikleriyle, karanlık halleriyle sahici bir portre çiziyor. Filmi izlerken değil de filmin sonrasında Hana-bi'ye daha fazla bağlandım. Kitano'yu henüz takibe alabildim. Olumlu izlenimlerle... Filmin özellikle zamansal kurgusuna bayıldım. Hani bir görüntü, bir an insan zihnine kıymık gibi batar ya ben de öyle bir etki bıraktı Havai Fişekler... Öykünün çok karakterli yapısının altından da başarıyla kalkmış Kitano. Takip etmek için fazla ipucu bıraktı bana.
Hımm adamın (Takeşi) kendi söylediği gibi "görüntü sineması"ndan bir örnek bu film. Hikaye zincirlerle bağlı değil ve daha çok görüntülerin damaklarda bıraktığı tatlar ve duygular var geriye kalan.
İskender gibi... Kebap gibi...
İnanmazsın, bir de başrolde adam kendi oynuyor! Hem yönetmiş hem oynamış, hem kaleci hem oyuncu gibi! Ahh 90'lar...
Arada giren keman inlemeleri, resim parçaları, kar...
@tiamath
1 yıl önce
7.5 / 10
Durum böyle olunca Yoshitaka, önce tefeci ile olan işini halleder sonra bir banka soygunu planlar ve son olarakta Fuji dağına eşiyle olan yolculuğuna çıkar. Eşi ile olan anıları muhteşemdir. Filmin sonralarına doğru pointizm tekniği ile çizilmiş olan resim oldukça manidardır. Sanatsal ögelerle güzel bezenmiş olan filmin kendine has sessizlikler içindeki anlatım tarzı ise apayrı bir sanattır. Mutlaka izlenmesi gereken filmlerden biri diyebilirim.
@cemal_erdem
11 yıl önce
7.2 / 10
@fade
13 yıl önce
Hımm adamın (Takeşi) kendi söylediği gibi "görüntü sineması"ndan bir örnek bu film. Hikaye zincirlerle bağlı değil ve daha çok görüntülerin damaklarda bıraktığı tatlar ve duygular var geriye kalan.
İskender gibi... Kebap gibi...
İnanmazsın, bir de başrolde adam kendi oynuyor! Hem yönetmiş hem oynamış, hem kaleci hem oyuncu gibi! Ahh 90'lar...
Arada giren keman inlemeleri, resim parçaları, kar...
İzleyin. Güzel.