Eski dostumuz Dostoyevski'den, bir dönüşümün, trajik bir yok oluşun hikayesi.
Masumiyetin ve saflığın simgesi olarak kadın, filmde bir tür bibloyu,çok güzel bir heykeli andırır.
Adam sevmektedir ama neyi, kadını mı, saflığı mı, yoksa hayallerini mi ? Kadın bundan asla emin olamaz. Adam, sabırla kadını şekillendirmeye çalışır ama aslında biçim verdiği ideal kendisine mi aittir ?
Adam kadına sürekli onu ne kadar sevdiğini söyler ve kadın sürekli ağlar. Adam kadına sürekli ona tapacağını söyler ve kadın sürekli yalvarır.
Öfke yoktur,nefret yoktur, sadece keder vardır. Kadın sürekli kederlidir.
Sürekli acı çeker ve sürekli ölmek ister. Ama aslında kadın, o yüzüğü taktığı gece ölmüştür.
@havlayankuzu
14 yıl önce
Masumiyetin ve saflığın simgesi olarak kadın, filmde bir tür bibloyu,çok güzel bir heykeli andırır.
Adam sevmektedir ama neyi, kadını mı, saflığı mı, yoksa hayallerini mi ? Kadın bundan asla emin olamaz. Adam, sabırla kadını şekillendirmeye çalışır ama aslında biçim verdiği ideal kendisine mi aittir ?
Adam kadına sürekli onu ne kadar sevdiğini söyler ve kadın sürekli ağlar. Adam kadına sürekli ona tapacağını söyler ve kadın sürekli yalvarır.
Öfke yoktur,nefret yoktur, sadece keder vardır. Kadın sürekli kederlidir.
Sürekli acı çeker ve sürekli ölmek ister. Ama aslında kadın, o yüzüğü taktığı gece ölmüştür.