Beklediğimin dışında bir konuya odaklandığı için pek sevemedim ama atmosferi beni yine de gerdiği için izlediğime pişman değilim. Valak’ın ortaya çıkışına şahit olacağımızı düşünüyordum hatta başroldeki Irene’in bedenine girdiği için rahibe olarak göründüğünü anlatacaklarını düşünüyordum. Ama filmde zaten Valak daha önceden var olan güçlü bir şeytani varlık olarak beliriyor, zaten son formunu almış, neden rahibe olarak göründüğü belli değil. Ondan sonra klasik bir korku filmi olay örgüsü nü görüyoruz.
Sevemedim şu Rahibeyi. Dişleri olmasa iyimiş. Bir ara kendisini Marilyn Manson manyağına benzettim. Bu filmlerin atası ’The Exorsist’ sayılır. Pek korku atmosferine giremediği için filmi komedi türünde izlemiş oldum.
The Nun, çok iyi olmayan senaryosunu çok iyi kotardığı atmosferiyle oldukça iyi bir dengeye oturtarak başarıya ulaşıyor.
Filmin esas meselesini tipik bir iyi kötü çatışmasından daha ağır, hollywood klişelerini tamamen olmasa da büyük ölçüde es geçerek iman ve küfür noktasında yoğunlaştırması, çok iyi, çok karanlık, bir çok noktada şaşırtıcı görselliklerle kurulmuş atmosferiyle daha ilgi çekici bir hal alıyor. Daha çok dindar hristiyan bir yönetmenin, senaristin öyküsü gibi görünen senaryo ise elbette anlatmaktan çok hayal ettirmek, göstermek, ima etmek derdinde. Şeytanın, kötülüğün resmedilmesi, hissettirilmesi, gösterilmesi ve onun korkunçluğunun izleyiciye duyurulması için film çok doğru, iyi kullanılmış oyunlar kuruyor; görsel anlamda son derece karanlık, çok az ışıklı ortamlarda, bugüne dek şeytan çıkartma filmlerinde görmediğimiz türden sahne düzenlemeleri, efekt kullanımlarıyla aşina olduğumuz korkutma hilelerinin yanına taze, ilginç yeni numaralar etkiliyor, ama bunlar ilginç,... Devamı
The Nun, çok iyi olmayan senaryosunu çok iyi kotardığı atmosferiyle oldukça iyi bir dengeye oturtarak başarıya ulaşıyor.
Filmin esas meselesini tipik bir iyi kötü çatışmasından daha ağır, hollywood klişelerini tamamen olmasa da büyük ölçüde es geçerek iman ve küfür noktasında yoğunlaştırması, çok iyi, çok karanlık, bir çok noktada şaşırtıcı görselliklerle kurulmuş atmosferiyle daha ilgi çekici bir hal alıyor. Daha çok dindar hristiyan bir yönetmenin, senaristin öyküsü gibi görünen senaryo ise elbette anlatmaktan çok hayal ettirmek, göstermek, ima etmek derdinde. Şeytanın, kötülüğün resmedilmesi, hissettirilmesi, gösterilmesi ve onun korkunçluğunun izleyiciye duyurulması için film çok doğru, iyi kullanılmış oyunlar kuruyor; görsel anlamda son derece karanlık, çok az ışıklı ortamlarda, bugüne dek şeytan çıkartma filmlerinde görmediğimiz türden sahne düzenlemeleri, efekt kullanımlarıyla aşina olduğumuz korkutma hilelerinin yanına taze, ilginç yeni numaralar etkiliyor, ama bunlar ilginç, karanlık bir estetik içeriyor ve bence filmin başka türlü çekilse sırıtacak ve basit bir hollywood korku filmi olmasına neden olacak handikaplarını büyük oranda atlatmasını sağlıyor.
İzlenmese elbette olur, ancak yine de görselliği ve ağırbaşlı, bizi kendisini ciddiye almaya davet eden korkutma çabalarının tamamı için izlenmeyi hak eden bir film bu.
The Conjuring meraklısı ve sevdalısı biri olarak kesinlikle seride en iyi diyebileceğim nitelikte bir film! Film çıkar çıkmaz taze taze izleme şansı buldum ve yine olsa yine izlerim. The Conjuring Valak karakterinin neden rahibe olarak göründüğünü anlatıp, kilise ve manastır kavramlarının seride daha iyi oturmasını sağlayan ancak yine de Ed ve Lorraine Warren’i özleten bir film olmuş. Ben filmi beğenmedim, bayıldım. Genelde korku filmi izlemeyen, izlediğinde korkudan çoğu sahneyi kaçıran ve korku filmi kültürü tam olmayan insanların ağır eleştirilerde bulunmalarını da doğru bulmuyorum. Korku filmlerinin temelinde şeytan, cin, vampir gibi ögeler bulunur ve bu konulardaki senaryolar da artık klişe haline gelmiştir. Yine de ülkemizin vasat filmlerindense klişe de olsa izlenecek binlerce film olduğuna eminim. Sevgili korku filmi severler, The Nun’a kesinlikle bir şans vermelisiniz, pişman olmayacaksınız. Keyifli seyirler!
Filmi bugün taze taze izledim. Gitmeden biraz yorumlara bakayım demiştim. Herkes kotulemis. Millet gelmiş geçmiş en kötü film ilan etmiş. Bunu söyleyenler sanırsam hayatında en fazla 4-5 film izlemiş. Özellikle bir film korku filmi ise beklentiyi düşük tutarım. Korku filmi sektörü zaten düşük bütçeli ve hızlı yazılmış senaryolar ile doludur. On onluk bir film beklentisine girilmesi saçma. Bu yüzden herkes berbat diyor. Filmin atmosferi, mekanı ve kamera yönetimi bence gayet iyiydi. Oyuncuları da beğendim. Başarılı buldum. Makyaj ve kostümlerde iyiydi. Bence filmin en büyük eksisi final sahnesiydi. Vurucu bir son yoktu. Senaryo ağır klişe merkezliydi. Gizem ve merak unsurlarından yoksundu. Yine de sonuna kadar kopmadan izledim. Eğlendim de. Bir Conjuring değil ama yer yer gerildim de. Korku piyasasındaki birçok filme göre gideri olan bir film.
@papercut
7 ay önce
6.5 / 10
@aphazel
3 yıl önce
@crowfuu
5 yıl önce
@parfenrogojin
5 yıl önce
Filmin esas meselesini tipik bir iyi kötü çatışmasından daha ağır, hollywood klişelerini tamamen olmasa da büyük ölçüde es geçerek iman ve küfür noktasında yoğunlaştırması, çok iyi, çok karanlık, bir çok noktada şaşırtıcı görselliklerle kurulmuş atmosferiyle daha ilgi çekici bir hal alıyor. Daha çok dindar hristiyan bir yönetmenin, senaristin öyküsü gibi görünen senaryo ise elbette anlatmaktan çok hayal ettirmek, göstermek, ima etmek derdinde. Şeytanın, kötülüğün resmedilmesi, hissettirilmesi, gösterilmesi ve onun korkunçluğunun izleyiciye duyurulması için film çok doğru, iyi kullanılmış oyunlar kuruyor; görsel anlamda son derece karanlık, çok az ışıklı ortamlarda, bugüne dek şeytan çıkartma filmlerinde görmediğimiz türden sahne düzenlemeleri, efekt kullanımlarıyla aşina olduğumuz korkutma hilelerinin yanına taze, ilginç yeni numaralar etkiliyor, ama bunlar ilginç, ... Devamı
Filmin esas meselesini tipik bir iyi kötü çatışmasından daha ağır, hollywood klişelerini tamamen olmasa da büyük ölçüde es geçerek iman ve küfür noktasında yoğunlaştırması, çok iyi, çok karanlık, bir çok noktada şaşırtıcı görselliklerle kurulmuş atmosferiyle daha ilgi çekici bir hal alıyor. Daha çok dindar hristiyan bir yönetmenin, senaristin öyküsü gibi görünen senaryo ise elbette anlatmaktan çok hayal ettirmek, göstermek, ima etmek derdinde. Şeytanın, kötülüğün resmedilmesi, hissettirilmesi, gösterilmesi ve onun korkunçluğunun izleyiciye duyurulması için film çok doğru, iyi kullanılmış oyunlar kuruyor; görsel anlamda son derece karanlık, çok az ışıklı ortamlarda, bugüne dek şeytan çıkartma filmlerinde görmediğimiz türden sahne düzenlemeleri, efekt kullanımlarıyla aşina olduğumuz korkutma hilelerinin yanına taze, ilginç yeni numaralar etkiliyor, ama bunlar ilginç, karanlık bir estetik içeriyor ve bence filmin başka türlü çekilse sırıtacak ve basit bir hollywood korku filmi olmasına neden olacak handikaplarını büyük oranda atlatmasını sağlıyor.
İzlenmese elbette olur, ancak yine de görselliği ve ağırbaşlı, bizi kendisini ciddiye almaya davet
eden korkutma çabalarının tamamı için izlenmeyi hak eden bir film bu.
@dilsadplt
6 yıl önce
7.7 / 10
@murhin
6 yıl önce
7 / 10
@ahmetoz
6 yıl önce
6.9 / 10