çocuğa yaşattıkları açısından rahatsız edici bir filmdi. her sahneden önce, "hayır bunu yapmasınlar, yapmamış olsunlar" deyip durdum. biliyoruz ki bu olaylar yaşanıyor, dünyada binlerce Ben var. Ben’e zorbalık eden kişiler gibi binlerce kişi de var. şizofreniyi konuya dahil etmeliler miydi emin olamadım. ayrıca ne zamandan itibaren başladı onu da anlayamadım. yani kız Ben’in yaşadığı yere hiç gelmedi mi? ya da trende yanyana oturduktan sonra Ben ordan ayrıldı ve bir daha hiç görüşmediler mi? kendini raylara atmak istediği andan sonra mı kızı görmeye başladı? cevabını bilmediğim için mutlu olduğum sorular. keşke filmin son bir dakikasını izlemeseydim de bu şizofrenlik olayını bilmeseydim. otizm açısından belgesel gibi olmuş, yaşadıkları, çevrelerinden gördükleri anlatılmış. bir kişinin bile çıkıp, "bu çocuğa böyle davranamazsınız" dediğini görmek isterdim. en azından gerçek hayatta olmasını umut ettiğim temenni bu. her neyse, çok iyi filmdi, çok harikaydı.
Didaktik yapısını beğenmediğim fakat finalinin çok şey anlattığını düşündüğüm film. Oyunun zararlarından farklı olarak şu eksende bakabilirsek filme sosyal hayattan kaçış ve kendini yeni bir dünya da varetme arayışı. Başka bir dünya da yaşama alışkanlığı sonucu kişinin en son hayatttan bunalıp kendi dünyasında yaşamaya başlaması. Hayata perde çekme ve şizofrenik bir boyutta yaşamak. Sadece otizm hastaları için değil ergenlik sonrası şizofreni krizi geçiren küçüklüğünde ve gençliğinde ezilmiş çocukları örnek verirsek, filmin ne anlatmak istediğini daha rahat anlayabiliriz.
Ne otizmli olmak suç ne de otizmin ne anlama geldiğini bilmemek suç . Duyarsız asalak bilinçsiz insanların anne baba sıfatıyla yetiştirdiği çocuklardır suç ..Okullarda izlettirilmesi gereken ibretlik bir filmdir.
Acaba biz de bir online oyunda mıyız dedirtmiştir.Yaptıklarımız kendi kararlarımız gibi hissediyoruz fakat yönlendiren bir üst boyuttaki başka bir varlık mı sorusunu sordurdu bana.
Otizm'den, şizofreniden ya da güçlü olanın güçsüzü ezme temasından daha ağır basmıştır yukarıda bahsettiğim felsefi yönü...
Otizmli biri olmanın da, otizmli birinin yakını olmanın da nasıl olduğu bakış açısını insana kazandırabilen bir film olduğunu düşünüyorum.
Kurgusu da oldukça yaratıcıydı, filmin sonuna kadar 'la naptılar bunlar, naptılar hadi anlatın' diye kafa karışıklığı yaşadım.
Ki çekim teknikleri konusunda çok çok başarılıydı.
Müzik hakkındaki şu sözleri çok hoşuma gitmişti:
"Gürültüye karşı da bir silah var; başka gürültü. Ama daha iyisi. İyi gürültü."
Otizm hakkında şu açıklama da çok hoştu:
"Tamamen farklı şekilde programlanmış bir bilgisayar gibi düşünün. Her dalı çok net görürler ama ağaç olarak görmezler. Şöyle diyebiliriz; dallardan ağaçları göremezler."
"İnsanlar garipler. Sadece konuşuyorlar, konuşuyorlar, konuşuyorlar."
"Kan ne kadar temizdi oysa."
"Her şey cesarettir. Yapamadığını yine de yapmak."
"Ama benim tek söylediğim; hiçbir şey."
Şahsi görüşüm; işin içine şizofreni durumunu karıştırmamaları gerekiyordu.
Harika bir filmdi. Özellikle oynadığı online oyundaki grafiklerin ögelerin gerçek hayata taşınması , karşılaştırma yapılması kusursuzdu. Mutlaka başucu yapılması gereken bir yapıt.
@henriette
4 yıl önce
7.6 / 10
şizofreniyi konuya dahil etmeliler miydi emin olamadım. ayrıca ne zamandan itibaren başladı onu da anlayamadım. yani kız Ben’in yaşadığı yere hiç gelmedi mi? ya da trende yanyana oturduktan sonra Ben ordan ayrıldı ve bir daha hiç görüşmediler mi? kendini raylara atmak istediği andan sonra mı kızı görmeye başladı? cevabını bilmediğim için mutlu olduğum sorular.
keşke filmin son bir dakikasını izlemeseydim de bu şizofrenlik olayını bilmeseydim.
otizm açısından belgesel gibi olmuş, yaşadıkları, çevrelerinden gördükleri anlatılmış. bir kişinin bile çıkıp, "bu çocuğa böyle davranamazsınız" dediğini görmek isterdim. en azından gerçek hayatta olmasını umut ettiğim temenni bu.
her neyse, çok iyi filmdi, çok harikaydı.
@olanzveins
7 yıl önce
6.3 / 10
@oldiessong
8 yıl önce
Pek çok ortak yönümüz var aslında bunu farkediyorsun sadece daha yoğun ve daha fazla kendi içinde yaşıyor.
İnsanlar hep iyiyim der ya.İyi misin? Onlarda hep evet,evet der.Evet iyiyiz çok iyiyiz.Hep iyi olacağız daima. En sevdiğim repliği bu oldu
@naksidil
8 yıl önce
@nurisenrecper
8 yıl önce
Otizm'den, şizofreniden ya da güçlü olanın güçsüzü ezme temasından daha ağır basmıştır yukarıda bahsettiğim felsefi yönü...
@ucurumdakisoz
8 yıl önce
8.1 / 10
@mementomori23
10 yıl önce
7.5 / 10
@eliifozkan
10 yıl önce
Otizmli biri olmanın da, otizmli birinin yakını olmanın da nasıl olduğu bakış açısını insana kazandırabilen bir film olduğunu düşünüyorum.
Kurgusu da oldukça yaratıcıydı, filmin sonuna kadar 'la naptılar bunlar, naptılar hadi anlatın' diye kafa karışıklığı yaşadım.
Ki çekim teknikleri konusunda çok çok başarılıydı.
Müzik hakkındaki şu sözleri çok hoşuma gitmişti:
"Gürültüye karşı da bir silah var; başka gürültü. Ama daha iyisi. İyi gürültü."
Otizm hakkında şu açıklama da çok hoştu:
"Tamamen farklı şekilde programlanmış bir bilgisayar gibi düşünün. Her dalı çok net görürler ama ağaç olarak görmezler. Şöyle diyebiliriz; dallardan ağaçları göremezler."
"İnsanlar garipler. Sadece konuşuyorlar, konuşuyorlar, konuşuyorlar."
"Kan ne kadar temizdi oysa."
"Her şey cesarettir. Yapamadığını yine de yapmak."
"Ama benim tek söylediğim; hiçbir şey."
Şahsi görüşüm; işin içine şizofreni durumunu karıştırmamaları gerekiyordu.
@sieman
10 yıl önce
@tallman
10 yıl önce
10 / 10