Kimseye kızmıyorum artk.
Suçlu aramaktan vazgeçtim.
Kimseye cevabı olmayan sorular sormuyorum!
Biraz kırgınım ama olsun artık daha güçlüyüm!
Galiba büyüyorum!
Sabahları artık gülerek uyanmıyorum!
Ama hiç olmassa ağlamıyorum da!!
İstemiyorum artık çok fazla şey bilmek!
Yaşamak dediğin böylesine bişey demek!
Öylesine yaşıyorum!
Someone
FORUM
şiirsiz yaşanır mı, sevdiğiniz şiirler ?
Hüznü yürekte dokuyan önce kadındı
Ellerinde anahtarsız bir kelepçe vardı.
Gülümserdi inatla soldurmadan umudunu
Yalnız değildi aslında, biliyordu bunu
Susarak direnmeyi denedi ölümüne
Çözüm sandı yaşamındaki kördüğümlere
Savurdu saçlarını tel tel ayrıldı ayrılıklar
Gülüşüne saklandı gözündeki yaşlar
Umut, saçında açan funda çiçekleri rengiydi
Hasretle baktığı denizlerin derin mavisiydi.
Deniz grileşti
Yağmur gözyaşı oldu, değdi tenine
Ruhu şarkılar söyledi, bilmediği günlere
Dingin bir limanda demirledi sevgiyi
Attı bir çentik hayatına saydı dileklerini
İşte bir gülümseme yerleşmişti yüzüne
Artık en güzel şiirleri yazıyordu günlüğüne
Ellerindeki kelepçeyi çıkarıp, yarınlarına taktı
Uzak bir rüzgardan da olsa mutluluğu tattı.
Dilek Hokkaömeroğlu
Ellerinde anahtarsız bir kelepçe vardı.
Gülümserdi inatla soldurmadan umudunu
Yalnız değildi aslında, biliyordu bunu
Susarak direnmeyi denedi ölümüne
Çözüm sandı yaşamındaki kördüğümlere
Savurdu saçlarını tel tel ayrıldı ayrılıklar
Gülüşüne saklandı gözündeki yaşlar
Umut, saçında açan funda çiçekleri rengiydi
Hasretle baktığı denizlerin derin mavisiydi.
Deniz grileşti
Yağmur gözyaşı oldu, değdi tenine
Ruhu şarkılar söyledi, bilmediği günlere
Dingin bir limanda demirledi sevgiyi
Attı bir çentik hayatına saydı dileklerini
İşte bir gülümseme yerleşmişti yüzüne
Artık en güzel şiirleri yazıyordu günlüğüne
Ellerindeki kelepçeyi çıkarıp, yarınlarına taktı
Uzak bir rüzgardan da olsa mutluluğu tattı.
Dilek Hokkaömeroğlu
şiir değil ama şiir gibi.
"yaşamın, tasarladıkların ile gerçekleştirebildiklerin arasında gidip gelecek : gerçekleştirebildiklerin tasarladıklarından hep eksik; tasarladıkların gerçekleştirebildiklerinden hep fazla.
hep, hem eksik, hem fazla olacak yaşamın - gerçekleri eksik, tasarıları fazla... hep eksiklikler yaşayacaksın - ve,hep, fazlalıklar..
yaşamın bu olacak işte:
eksik - fazla.."
oruç aruoba - de ki işte
"yaşamın, tasarladıkların ile gerçekleştirebildiklerin arasında gidip gelecek : gerçekleştirebildiklerin tasarladıklarından hep eksik; tasarladıkların gerçekleştirebildiklerinden hep fazla.
hep, hem eksik, hem fazla olacak yaşamın - gerçekleri eksik, tasarıları fazla... hep eksiklikler yaşayacaksın - ve,hep, fazlalıklar..
yaşamın bu olacak işte:
eksik - fazla.."
oruç aruoba - de ki işte
Sevgili Anneciğim
Binlerce kez açıldım,
binlerce kez kapandım yokluğunda
Kocaman bir dağ lalesi gibi
Ve kapkara göbeğini dünyaya
fırlatacakmış gibi duran.
Şimdi mucizevi bir yerdeyim
Muc'un ucuz evinde
Sanki mürekkebi rutubet olan bir kalem
Duvarlara hep senin resmini çiziyor
Dili geçmiş zamanda birçok resim,
Hep gülümsüyorsun
Aklının ortasında mavi bir yıldız varmış gibi
Ve o yıldız karanlık bir şubat akşamında
Durmadan soluyormuş gibi.
Hatırlar mısın?
Mavi saçlı bir Tanrı gibi severdim Burdur gölünü
O göl şimdi içimde kocaman bir anne ölüsü
Vişne bahçeleriyle dolu,
Neşeli bir şehre benzerdi senin sesin.
Bazen ölmek istiyorum.
Beni yeniden doğurman için
İri, ekşi bir vişne tanesi gibi
Kışbaşında bir ton kömür yığarlardı kapıya
Bazen görülen rüyalar gibi kapkara
Bir ton rüya çıtırdarken
Sen kar yağmadan önce başkaydın,
Kar yağdıktan sonra bambaşka.
Sanki hep buluğ çağındaydın.
Kuşlar zaptederdi sonra her yeri, sabahları
Binlerce kez söylerlerdi, söyleyeceklerini.
Bizim hiç anlamayacağımız bir şeyi.
Senin şarkıların aç kuşlara buğday saçardı.
Kediler yusyuvarlak dururdu karın ortasında
Kar manzaralı bir resmin ortasında durur gibi
Gri kediler sarmıştı etrafımızı, gri dağlar...
Bir tek senin çocuklar üşüyecek rengi saçların vardı.
Ben bu eve Muc'un ucuz evi diyorum.
Yokluğunda böyle oldum.
Mucize öldükten sonra, buraya taşındım.
Ve inan
Muc bu evi bana ucuza verdi.
Yaşasaydın, hayatının ortasına
Güller yığan bir adam olsun isterdim babam.
Sen bir çocuk romanı annesi ol isterdim.
Ölü mısır tarlaları hışırdıyordu
Ve kalbimde çıngıraklı yılan sürüleri
diye başlayan bir çocuk romanında...
Şalına sarınırdın, toprağa sarınır gibi
Erken öleceğini biliyordum bana bırakmak için,
bu acımasız ölü anne sesini.
Şimdi mucizevi bir yerdeyim
Zaman bir salyangozun vücudunda yaşıyor burda
Ve çok ağır ilerliyor.
Yüzümdeki çillerden başka
İsyan eden biri yok hayatımda.
NOT: Ölen her kadın için bir şiir yazdım.
Onları Muc'a evin karşılığında verdim
Çok ucuza.
Artık bütün üzgün oluşlarımın adı:
Anne.
Didem Madak
Binlerce kez açıldım,
binlerce kez kapandım yokluğunda
Kocaman bir dağ lalesi gibi
Ve kapkara göbeğini dünyaya
fırlatacakmış gibi duran.
Şimdi mucizevi bir yerdeyim
Muc'un ucuz evinde
Sanki mürekkebi rutubet olan bir kalem
Duvarlara hep senin resmini çiziyor
Dili geçmiş zamanda birçok resim,
Hep gülümsüyorsun
Aklının ortasında mavi bir yıldız varmış gibi
Ve o yıldız karanlık bir şubat akşamında
Durmadan soluyormuş gibi.
Hatırlar mısın?
Mavi saçlı bir Tanrı gibi severdim Burdur gölünü
O göl şimdi içimde kocaman bir anne ölüsü
Vişne bahçeleriyle dolu,
Neşeli bir şehre benzerdi senin sesin.
Bazen ölmek istiyorum.
Beni yeniden doğurman için
İri, ekşi bir vişne tanesi gibi
Kışbaşında bir ton kömür yığarlardı kapıya
Bazen görülen rüyalar gibi kapkara
Bir ton rüya çıtırdarken
Sen kar yağmadan önce başkaydın,
Kar yağdıktan sonra bambaşka.
Sanki hep buluğ çağındaydın.
Kuşlar zaptederdi sonra her yeri, sabahları
Binlerce kez söylerlerdi, söyleyeceklerini.
Bizim hiç anlamayacağımız bir şeyi.
Senin şarkıların aç kuşlara buğday saçardı.
Kediler yusyuvarlak dururdu karın ortasında
Kar manzaralı bir resmin ortasında durur gibi
Gri kediler sarmıştı etrafımızı, gri dağlar...
Bir tek senin çocuklar üşüyecek rengi saçların vardı.
Ben bu eve Muc'un ucuz evi diyorum.
Yokluğunda böyle oldum.
Mucize öldükten sonra, buraya taşındım.
Ve inan
Muc bu evi bana ucuza verdi.
Yaşasaydın, hayatının ortasına
Güller yığan bir adam olsun isterdim babam.
Sen bir çocuk romanı annesi ol isterdim.
Ölü mısır tarlaları hışırdıyordu
Ve kalbimde çıngıraklı yılan sürüleri
diye başlayan bir çocuk romanında...
Şalına sarınırdın, toprağa sarınır gibi
Erken öleceğini biliyordum bana bırakmak için,
bu acımasız ölü anne sesini.
Şimdi mucizevi bir yerdeyim
Zaman bir salyangozun vücudunda yaşıyor burda
Ve çok ağır ilerliyor.
Yüzümdeki çillerden başka
İsyan eden biri yok hayatımda.
NOT: Ölen her kadın için bir şiir yazdım.
Onları Muc'a evin karşılığında verdim
Çok ucuza.
Artık bütün üzgün oluşlarımın adı:
Anne.
Didem Madak
ÜYE OL