Mahşer Günü

Oyunculuklar iyiydi. Mantık hatalarını görmezden geliyorum. Bütçe düşük tutulmuş. Bazı sahneler yapmacık duruyor. Olması gerektiğinden biraz uzun ancak pek de rahatsız etmedi.

Yani filmin en iyi karakterinin sonda ölüme terkedilmesi canımı sıktı. Mickey karakteri zorunda olmamasına rağmen bir grup insanı sığınağına kabul etmiş. Ancak nankörler adama saygı duymuyor. O kadar hazırlık yaptım. Biraz ayrıcalığım olsun diyor ancak hainler adamın mallarına çöküyorlar. Kaç gün içerideler belli değil ancak 30 40 günde avukat bile tecavüzcüye dönüşüyor. Ölecek kadar işkence görerek tecavüze uğrayan Marily karakteri hiç isyan edip birini yaralamıyor. Hadi kafayı sıyırdı desek diğerleri neden korkuyorlar bu kadar onları da anlamış değilim. 2 tecavüzcü diğerlerinin yemeklerini sularını keserken ve her fırsatta ırzlarına geçmeye çalışırken sadece izlemekle yetiniyorlar. Ama ben nasıl insan vururum vicdanı yapıyorlar. Michael Eklund iyi rol yapıyor hakkını vereyim. Normal hayatta ırz düşmanı deseler inanırım. Yani insan bekliyor ki karınları tok iken bari buradan nasıl kurtuluruz diye plan yapacaklar ancak orgy'ye dönüyor ortam. Bu ırz düşmanları nedense baş düşmanları Michael abimizi de öldürmüyorlar. Neden anlamadım. Ama anladığım tek şey şu: filmin baş kötüsü Eva'ymış. Nalet kadın.

Yine orjinal ismiyle alakası olmayan bir çeviri... Türkçe ismine baktığımızda korku filmi izlenimi vermekte. Halbuki psikolojinin sınırlarını zorlayan, klostrofobik bir yapım. O kadar ki böyle bir korkusu bulunanı panik atağa sokar kanımca bu kapana kısılmışlık.

Barındırdığı iç karartıcı ve pesimist tadların yanında son derece sert sahneler içermekte. Yine de bir 'Testere' serisi salt şiddeti değil, bundan daha yaralayıcı ve etkileyici. Çünkü Testere salt şiddet üzerine kurulmuş, ne kadar çok vahşet ve kan o kadar çok prim ve reyting izlenimi var; burada ise yoğun ve karanlık bir psikolojik buhran ile yoğurulmuş şiddet ve olaylar mevcut. Bu sebeple koltuğa mıhlanıyoruz bazı sahnelerde.

Felaket senaryosunun konu içerisinde desteklenmemesi, soru işaretleri bırakması asıl amacın insan ruhuna ve psikolojisine inme çabası sanırım ama yine de konuya daha fazla girilmeliydi, biraz daha olsun aydınlatılmalıydı olay örgüsü.

Yine de değişken koşullarda insan karakterinin ve ruhunun derinliklerindeki gizli benliğinin dışa vurumu iyi anlatılmış. Bazı karakterlerin an ve an nasıl canavarlaştığına şahit olurken bazı karakterlerin de mülayimliğinden uzaklaşmadığını, özünün bu olduğunu görebiliyoruz.

Ayrıca karakterlerden Milo Ventimiglia ile Michael Eklund. Bir ara filmin sonunda Cast yazıları çıkarken; ikisinin ellerinde 'İzleyiciye verdiğimiz kısa rahatsızlıktan dolayı özür dileriz' yazılmış bir pankartla çıkacaklarını hayal ettim; performansları çok başarılıydı.

Sonuç itibariyle, bu filmi severek bir miktar kendimden rahatsız olsam da tavsiye ederim...

Filme yapılan yorumları inceledim ve anladım ki biz millet olarak bu tür yapımlara hazır değiliz.Çünkü böylesi kaliteli bir filmi yerden yere vurmanın başka bir sebebi olacağını düşünmüyorum. Nükleer bir patlama ve bundan korunmak için bir apartmanın bodrum katına sığınan bir düzine insan.Yemek ve su kısıtlı.Bu yüzden yapılması gerekenler olacaktır.Hayatta kalma isteğinin insanı neye dönüştürebileceğini düşündünüz mü? Hayatta kalmak isteği aslında bir içgüdü gibidir.Her insanın içinde saldırganlık saklıdır.Ama bunu görebilmemiz için şartların uygun olması gerekiyor. Unutulmamalıdır ki ''İNSANLARIN EN TEMEL İHTİYACI CİNSELLİK VE YEMEKTİR.'' Bu gerçeği kimse değiştiremez.Bunlar insanın fizyolojik ihtiyaçlarıdır.Bu filmde bir bodrum katında sıkışan kişilerin yemek ve su ları azaldığında nasıl saldırganlaşabileceğini içinde vahşiliğin nasıl ortaya çıkabileceğini görüyoruz. Yönetmen senaryonun hakkını vermiş. Filmde oluşturulan atmosfer, müzikler, oyunculuklar, kamera kullanımı çok iyiydi.Tüm kötü yorumlara rağmen bu filmi çok beğendim. 10/ 8.0

== NOT: Filmi İzlemeyen Kimseler İçin Sakıncalı İfadeler İçerir ==

Divide, günlük yaşamına kocaman bir nükleer bomba düşünce, tıkılı kaldığı sığınakta kendini kaybeden bir grup küçük insanı konu almakta. Film bu haliyle belki "kıyamet sonrası" türüne dahil edilebilir. Ancak türü ne olursa olsun; her haliyle "yorucu" bir film Divide.

Filmi yorucu yapan, şiddet dozu yada izlemesi zor sahneleri değil. Aslında filmde öyle sizi kendinizden geçirecek düzeyde bir şiddet veya sınırlarda gezen sahneler yok. Eğer biraz b sınıfı snuff'a aşinalığınız varsa diğer insanların hassas midelerine şaşabilirsiniz.

Xavier Gens, sittim billah tekrar edilen bir tematiği alıp ne yapmaya çalışıyor ? Aslında bu soruya cevap bulamamak bence filmi yorucu yapan temel problem. Karakterler arasındaki iletişim çok yapay. Ayrıklaşma süreci o kadar hızlı ki. Odaya yapılan baskından sonra, izleyici dışarıda ne olduğunu merak ederken, içeride hiç bir şey olmaması da ikinci problemimiz. O noktadan sonra,birbirlerine düşen bir grup küçük Amerikalı; sinema salonunu dolduran bir grup küçük izleyicinin umrunda bile olmuyor.

Düşük bütçeli bir filme, biraz aksiyon sosu bulandırarak, artık pek "ilginç" gelmeyen bir ezber üzerine kurulu psikolojik bir sorgulama Divide. Daha fazlası değil. Açıkçası "sınırlar"da gezdiği iddia edilen bir yönetmenden daha ilginç bir film beklerdim.

Sürükleyici bir film izlemeyi ummayın. Sıkıcı da değil. Ancak 120 dakika bana bir noktadan sonra yük gibi gelmeye başladı. Yine de, çok şey ummuyorsanız,iyi seyirler dilerim.

Aylar öncesinde fragmanını gördüğüm, ilk imdb puanınından sonra (7.4) şöyle bikaç arkadaşla toplaşalımda izleyelim dediğim bu film hakkında şu an aklımda tek beliren kelime "düşüş". Bu düşüş kelimesi her anlamda filme uygun kaçıyor.

Birinci "düşüş" filmi izlerken aramızdan ayrılan arkadaşların sayısını ifade ediyor. Filmi izlemeye başladığımızda 5 kişiydik. 45. dakikaya kadar sayımız hala aynıydı. Bu dakikadan sonra 1 kişi işi olduğu gerekçesiyle filmden vazgeçti. Dakikalar 70'i gösterdiğinde 2 arkadaş şiddet sahnelerinden bıktığını söyleyerek aramızdan ayrıldı. Ben ve diğer arkadaşım kalmıştık başbaşa. Bu arada bende de hafif vicdan azabı vardı. Giden arkadaşlara bu filmin süper bi aksiyonumsu gerilimsi bilimkurgusal film olduğuna dair çeşitli sallamalarda bulunmuştum en başta. İlerleyen dakikalarda filmin insanoğlunun zor durumlarda zihin ve vicdan olarak ne kadar düşebileceğini göstermesi aynı zamanda filme dair ikinci düşüşe takabül ediyordu. Sinemada birçok kez gösterilen ama hayat hakkındaki en gerçekçi görüşlerden biri olan kontrol ve güç kimdeyse ezme hakkıda ondadır görüşü veya gerçeği. Velhasıl türünde yazan gerilim bizzat insan tarafından oluşturulan gerilim. Son düşüş ise filmin imdb puanıyla alakalı. 7,4 ten 6'ya büyük ihtimalle bundan sonrada 5 lere kadar yolu var.

Sonuçta sonda çalan güzel şarkının eşliğinde filmi bitirdiğimde (maalesef diğer arkadaşımda uyuyakalmıştı) kötü eleştiri olarak belirtebileceğim filmdeki zaman sorunu ve birkaç mantık hatası. Bence en ilginç özelliği ise popüler aksiyon ve korku filmi yönetmiş bir rejisör ve dizilerden tanıdık gelen birkaç güzel yüzlü oyuncunun Hollywood da böyle bir film çekmiş olmaları. İçimden bir ses bu filmin yıllar sonra yapılacak listelerde gözden kaçan veya underrated filmler arasında bulunacağını söylüyor. Çünkü içimdeki o ses insanoğlunun filmde gösterildiği kadar düşebileceğine inanıyor. Ama dış sesim sadece bilimkurgu gerilim filmi arıyorsanız uzak durun diyebiliyor.