8.2

150 OY
PUAN VER
5

Imdb: 8.2 (190.451 OY)

KONUSU

Film, yaşı ilerlemesi ve kızı Anne’nin ısrarlarına rağmen tek başına yaşamakta direnen Anthony’nin, yaşlanma, demans gibi deneyimleri tecrübe edişini çarpıcı bir şekilde ele alıyor.

YORUM YAZ

SPOILER

POPÜLER YORUMLAR

YENİ YORUMLAR

Tüm Yorumlar
Z

@zechra

1 ay önce

8.9 / 10

Bir doktor olarak demans hastalarının neler yaşadığını bildiğimi zannediyordum. Meğer çok teorikmiş bilgim, nasıl bir dünyada yaşadıklarını bu film ile hissettim. Evlerinin ortamlarının değişmemesi, değiştiği zaman streslerinin artacağı ve bu da hastalığın ilerleyeceği anlamına geldiğini biliyordum. O kadar güzel anlatılmış ki bu ayrıntı ince ince yön vermiş filme. Stress faktörü arttıkça, içiçe geçen günler zamanlar kişiler…, demansı yaşayan kişinin baba karakteri olması, muhtemelen en güçlü en sert belki de en frajil karakter. muhteşem senaryo muhteşem oyunculuklar.

@fruit_fly

3 ay önce

7.7 / 10

hopkins giderayak şov yapıyor tamam sensin

@amip

4 ay önce

9.4 / 10

Gerçek dediğin insanın içine öyle bi oturuyor ki, ya bunu kabul ediyorsun ya da kaçıyorsun, eninde sonunda şu an ki sen oluyorsun. Bu film de o gerçeklerden birisi bence. Tüm saflığıyla, hiç bir filtresi olmadan, çırılçıplak anlatılmış bir gerçek.

@rashomon

5 ay önce

8 / 10

Oyunculuklar mükemmel.Senaryo harika.Müzikler de öyle.Tek mekanda geçmesine rağmen akıcı kurgu.İnsanoğlunun yaşamı bu dünya için trajedidir aslında.Hele kaybettiklerimiz ve kayboluşumuzun kaçınılmaz gerçeği varken..Dünyanın en eski şeyi olan ölümün kıyısında alzheimer olan bir insanın dramı.Gözyaşları son sahneye direnemez.

@happinessdawnn

1 yıl önce

I feel as I'm losing all my leaves. The branches and the wind and the rain. I don't know what happened anymore.

@sabiha

2 yıl önce

7.5 / 10

Bu bakış açısıyla eminim ki çok film gelecek bu film ilk örneği olarak kalacak kesin salya sümük ağlayacağım diye gittiğimden ve kurgusuyla sizi yakaladığından gözlerim dolarak çıktım çok ağlamadım ancak böğrüme bir öküz oturmadı değil insanın kendini yükseğe koyan egosunu alaşağı ediyor anlayana çok ders var oyunculuklar muhteşem Anthony Hopkins’i övmekten Olivia Colman’a sıra gelmemiş haksızlık olmasın resmen beyazperdenin içine girip sarılma hissi uyandırıyor Anne karakteriyle...

@ksantippe

2 yıl önce

10 / 10

Keşke annemin demansından önce izleseydim... Film bittiğinde asla bilemeyeceksiniz neyin gerçek neyin gerçek olmadığını.. işte o his tam olarak demans.. tam olarak.. Bu hissi yakından tanımanın üzüntüsü içerisindeyim.. Hopkins babam da kürekle vurdu sağ olsun... Oscarın "estağfurullah abi" dediği bir oyunculuk ..

@denizdibicini

2 yıl önce

İzlediğim en korkunç korku filminden daha korkunç bir filmdi.
her seyi bir alzheimer hastanin gozunden izliyorsunuz o yuzden arka mekanlara dikkatli bakin ki hangi zamanda oldugunuzu daha rahat anlayabilirsiniz.

@ezgibakr

3 yıl önce

7.9 / 10

Anı dediğimiz; tecrübelerimizin hafızamıza yazıldığı ve kodlandığı bellek içerisinde, bizi aslında biz yapan ve kim olduğumuzu her saniye fark etmemize neden olan olaylar bütünü. Anthony’nin ilk bulunduğu ev ve daha sonra kızının evi ve hastane odası, kapılar, pencere manzarası, insanlar ve aslında kim oldukları, yüzleri ve sözleri ve zamanın adeta solucan deliği gibi bükülmesi her olay zinciri birbirinin içinde ve bunlar Anthony’nin yaşadığı bir günde ve her anda kendini gösteriyor, bu işte insana kim olduğunu unutturan bir hastalık. Halihazırda bir çok kişinin yaşadığı ve yaşlandığımızda bizim de içinde bulunabileceğimiz bir durum. Artık yaşlandım ve annemi istiyorum, çocukluğuma dönmek istiyorum. "Mommy,I want my mommy." Şu sorguyu da yaptım izlerken ki çok kez aklımızdan geçmiş bir düşüncedir: yaşadığım anı gerçek yapan ne? Ya da dünü ve çocukluğumu gerçek yapan şey ne? Hatırlamak veya yaşamak zamanın okunda ilerlerken ,hafıza ve ya
... Devamı
Anı dediğimiz; tecrübelerimizin hafızamıza yazıldığı ve kodlandığı bellek içerisinde, bizi aslında biz yapan ve kim olduğumuzu her saniye fark etmemize neden olan olaylar bütünü. Anthony’nin ilk bulunduğu ev ve daha sonra kızının evi ve hastane odası, kapılar, pencere manzarası, insanlar ve aslında kim oldukları, yüzleri ve sözleri ve zamanın adeta solucan deliği gibi bükülmesi her olay zinciri birbirinin içinde ve bunlar Anthony’nin yaşadığı bir günde ve her anda kendini gösteriyor, bu işte insana kim olduğunu unutturan bir hastalık. Halihazırda bir çok kişinin yaşadığı ve yaşlandığımızda bizim de içinde bulunabileceğimiz bir durum. Artık yaşlandım ve annemi istiyorum, çocukluğuma dönmek istiyorum. "Mommy,I want my mommy." Şu sorguyu da yaptım izlerken ki çok kez aklımızdan geçmiş bir düşüncedir: yaşadığım anı gerçek yapan ne? Ya da dünü ve çocukluğumu gerçek yapan şey ne? Hatırlamak veya yaşamak zamanın okunda ilerlerken ,hafıza ve yaşanan anın arasında gerçeklik ve algıya yansıyış biçimi arasındaki fark bekledikçe silinikleşiyor. Her geçmiş anımızı bellek odalarımızda gerçekle biraz da olsa farklı muhafaza ediyoruz. Filmdeki gösterimler de Yalnıza Anthony ve onun belleğinde savrulup rüzgarın topladığı yapraklar gibi bir oraya bir buraya yığılıp kendilerini gösteriyor.
"Tüm yapraklarımı kaybediyor gibi hissediyorum"
"Ben tam olarak kimim?"

@asdf_13

3 yıl önce

8.7 / 10

Hopkins iyi ama filmin kurgusu daha da iyi. Sinemada alzheimer’ı konu alan ilk film bu olmasa da bu şekilde işleyen ilk film olabilir.
Ludovico Einaudi’nin müziğine değinmemek çok zor. Filmi gerçekten düşünerek mi besteledi yoksa zaten olan bir müzik miydi bilmiyorum.Şahane yakışmış. En son ne zaman bu kadar duygulandığım film izlemiştim hatırlamıyorum.

@gadnokopele

3 yıl önce

Tek kelime hakkım olsa bu filmi transandantal olarak tanımlardım.

@poormf

3 yıl önce

8 / 10

Kafanız mı karışı? İyi öyleyse... 85/100

@linquter

3 yıl önce

8 / 10

Anthony Hopkins ödül almış dediler izleyelim dedik ama şahane oyunculuklar bir yana filmin işlenişi çok başarılı. Gerçekten gerildim, alzheimer ancak bu kadar etkili anlatılabilirdi sanırım.

@furkankavak

3 yıl önce

8 / 10

anthony hopkins için ne desek eksik kalır evet, yaşayan bir okul adeta. hem diyaloglu hem de sessiz oyunlarıyla o kadar yerinde ve kararında ki... olivia colman’ın da hakkını teslim etmeden geçemeyeceğim. öyle samimi ve doğal oynamış ki o da; birimizin ablası, teyzesi gibi, öyle bir bağ kurduruyor insana, o denli içten.

@messiyg

3 yıl önce

"Yavaşça çocuklaşır
bebekleşir
un ufak olur
unutulursun ey yüzüm..."
SPOILER

Baba filmine Benzer Film ekliyorsun.

Arama Sonuçları

Baba filmini Kategorize ediyorsun.

Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.

Arama Sonuçları

Baba filmine Konu ekliyorsun.

Arama Sonuçları

FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
GİRİŞ YAP
Şifremi Unuttum!

ÜYE DEĞİL MİSİNİZ?

HEMEN ÜYE OLUN
Aktivasyon Mailim Gelmedi!
ŞİFREMİ UNUTTUM
AKTİVASYON MAİLİ GÖNDER
ÜYE OL