Hayatın İçinden

Size bir hikaye anlatayım.

İki sevgili varmış birbirlerini deliler gibi çok seven. Kırlarda neşe içinde el ele dolaşıp, parklarda birbirilerini salıncaklarda sallarlarmış romantik romantik.

Zaman her ikisi için böyle mutlu mesut su gibi akıp geçerken, delikanlımızın askere gitme vakti gelmiş çatmış. Askere gitmeden evvel bu delikanlımızın aklını sevdiceğinin askerliğinin bitmesini beklemeden bir başkasını bulup, onunla evleneceği düşüncesi sarmış ve bu korkusunu da sevdiceğiyle paylaşmış. Kız, delikanlıya bir yüzük uzatmış ve kendisinden bu yüzüğü askerliği boyunca sürekli parmağında tutması ve askerden döndükten sonra bu yüzüğü parmağında görmesi şartıyla kendisiyle evleneceğinin sözünü vermiş, yalancının anası babası ölsün demiş.

Gel zaman git zaman, bizim delikanlı askerliği boyunca geçirmiş olduğu zorlu eğitim şartları sebebiyle zayıflamış ve parmakları incelmiş. Yine bir gün yapmış oldukları spor eğitimi sırasında koşarken, talihsizlik bu ya, yüzük delikanlının parmağından fırlamış, yere düşüp yuvarlanmış yuvarlanmış ve tam delikanlı yakalayacakken, parkur kenarındaki derenin içine düşmüş. Şanssızlığı bir türlü yakasından düşmeyen delikanlı dereye doğru eğilip yüzüğe ulaşacağı sırada, deredeki balıklardan biri yüzüğü yutarak hop mideye indirmiş ve suyun dibine doğru yol almış.

Bizim delikanlıyı sıkıntı, stres basmış. Aylar boyu döndüğünde sevdiceği parmağında yüzüğü göremeyince ne cevap vereceğini düşünmüş. Gün gelip askerden terhis olup, sevdiceğini karşısında bulduğunda hiç eveleyip gevelemeden, başından ne geçtiyse onu anlatmış. Kız da delikanlının anlattığı her şeye inandığını belirtmekle birlikte, yine de ortada verilmiş bir söz olduğu için delikanlıdan ayrılması gerektiğini söylemiş. E kız da haklı, daha parmağındaki küçücük bir yüzüğe sahip çıkamayan adam koca bir ömür o kızcağıza nasıl sahip çıkacaktı?

Neyse çok uzatmayayım, delikanlı da çaresiz durumu kabullenmiş ve veda öncesi o çok sevdiği kız arkadaşından güzel hatıralarla ayrılmak için, kendisini son bir kez akşam yemeğine davet etmiş. Kız kabul etmiş. Sözleştikleri bir akşam, delikanlı kızı şık bir restauranta götürmüş ve yemek için balık sipariş etmişler. Bir süre sonra sipariş ettikleri balıklar önlerine geldiğinde, çatal-bıçağına davranan kızın balığının içinden ne çıkmış dersiniz?

Tabii ki kılçık.

İşte bu film de yukarıdaki hikaye gibi en doğal haliyle ve olması gerektiği gibi sürüp bitiyor.

Yukarıdaki hikayenin sonuyla ilgili olarak, balığın içinden yüzük çıkacağını düşünen arkadaşlara bu sözüm: Böyle şeyler yalnızca Yeşilçam filmlerinde olur.