İngiliz Hasta

İzlemesi zor ama oldukça başarılı bir film. İzlemesi zor olmasının nedeni, filmin altyapısını öyle geniş bir zaman dilimine oturtmuşlar ve bu esnadaki kullanılan anlatım biçimi de öyle bir yapıda ki sıkılmamak imkansız. Filmin ilk bir buçuk saatlik kısmını bir şekilde aşmayı başarabilirseniz, deyim yerindeyse ödüllendirilme kısmına geçebilmiş oluyorsunuz. Burayı aşabilmek için kendinize bir motivasyon kaynağı bulmanızı öneririm. Mesela benim kaynağım, Juliette'nin o dönemlerdeki sempatik oyunculuğu ve güzelliğini beğendiğim için beni filme devam ettirmeyi başardı.

Film, başlangıçta bir ikinci dünya savaşı hikayesi gibi giriş yapıyor ama ilerledikçe, tamamen aşk hikayesine dönüyor. Bu cümle, sanki filmi basitleştirmiş gibi gelebilir ama anlatım ve hikayedeki zenginliği gördüğünüzde öyle basit bir aşk hikayesi olmadığını söylemek isterim.

Alt metinlerde, sevginin farklı farklı türleri, savaş bitse bile acılarının devam edebileceği, insanların bazı tercihleri yapmada etkili olan unsurların neler olabileceği gibi konular da işlenmektedir. Sevginin, insanı kendi hayat görüşüyle bile nasıl ters düşürebileceği Count'un, Katharine ile küvetteki konuşmasında, "birine ait olmayı sevmem, bu yüzden buradan çıkınca beni unut" derken, baloda, "sen bana aitsin, bana ait olana dokunmak istiyorum" demesi. Bu konudaki belirgin örnekti.

Bu esnada filmin geçtiği coğrafya itibariyle oldukça sık bir şekilde ezan sesi (sanki 12 vakit namaz kılınıyormuş gibi) ve hırsızın parmak-el kesilmesi unsurları da pas geçilmemiş. Çöl coğrafyası filmde iyi hissettirilmişken, filmin müzikleri oldukça başarılıydı. Filmin bazı noktalarında, örneğin, Katharine'nin sinema oturaklarının altında başını vurduğu sahne ya da Hana'nın kiliseyi meşale ile gözlemlediği sahne gibi sahneler ile filmin sıkıcı gidişatına biraz renk katılmak istenmiş ama bu sahneleri o kadar geç görüyoruz ki beklenen etkiyi yapmıyor.

Başarılı bir filmdi, sabırla film izlemeyi sevenlere önerebilirim :)

Çok duyduğum denk geldiğim ama izlemekte tereddüt ettiğim bir filmdi, ayrıca uzun olduğu için de çekincelerim vardı ama şimdi iyi ki izlemişim diyorum. Filmin uzunluğu konuyu geniş bir ölçekte işlemesine izin veriyor, sıkmadan ilerliyor merak unsuru var, elbette günümüz koşuşturmacası içinde film sıkıcı, yavaş ya da durağan gibi yorumlanabilir ancak kesinlikle değil. Böyle derin bir duygu ve tutkuyu, II. Dünya Savaşı'nın gölgesinde ve içinde vermek için konuyu yayarak işlemenin atmosferi izleyiciye geçirmek açışından gerekli olduğunu düşünüyorum aksi takdirde derinlik isteyen konular çok havada kalıyor. İşin ilginç tarafı izlerken bütün karakterleri sevdim diyemiycem benim favori karakterim Juliette Binoche oldu. Ancak filmin sonunda iyi ki izledim dedim. İzlediğiniz parçaları sonda bir kotada toplayıp yorumlayabiliyorsunuz ki bence iyi bir film izledikten sonra olması gereken de bu. Oldukça beğendiğim bir film oldu, bu kadar adının geçmesinin bir nedeni varmış dedim. Benim gibi izlemekte tereddüt edenleriniz varsa söyleyeyim şiddetle tavsiye ediyorum.