Walter Mitty’nin Gizli Yaşamı

Sonuçların sunulduğu karelerde hayatı ararız fakat yaşamın süreğenliği öyle değildir. Değil mi? Eğer öyle olsaydı atılan okların havada asılı kaldığı bir dünyaya uyanırdık. Doğruluk ve anın bilgisi gerçekliği ifade etmiyorken biz doğrulukla oyalanırız. Tabii çok da kaptırmamak gerekiyor. Giriş biraz bilinç akışı oldu fakat silmeyeceğim.

Film bir derginin kapağından günümüz dünyasının imgeler içindeki yaşamını ve mutluluk pazarlarını düşünebilmemizi sağlayabilir tabii bu film de üretilmiş bir mutluluk oyunu, dilsel bir ihtiyaç ve tüketim materyali olarak görülebilir, belki de olay budur. Yalnızca günümüz dünyasının değil tarihler içinde farklı şekillerde ortaya çıkmış bir tartışmanın temel sorusunu sorabiliriz; bir şeyin bilgisi ile kendisinin bilgisi arasındaki ilişki nedir?

Ana karakterin olanaklar içinde yaşadığı bir dünyadan -hayalperest bir yaşamdan- gerçeğin sonuçlu ve süreğen alanına girmesi, planların ve kurgunun ötesinde olan gerçekliğe; yalnız, bir ve tek olan gerçekliğin varlığına dönmesi söz konusu. Sonunda ise asıl gerçek denilen yere bir geri dönüş ve tercihlerin ağırlığı, görünenin ve sunulanın güzelliğinden yaşanılan alan dönüş var. Yani bir insanın gerçeğin bilgisinin bilincine varmaya çalışmasını izliyoruz, bir de bu durumun insanlarda olduğu gibi olduğunu görüyoruz. İktisadi ve sınıfsal sonuçlarıyla var olan bir ilişki de bu nedenle vurgulanıyor olabilir, benim gördüklerim bunular. Yollanılan cüzdanın tek tek hepimizin cebinde varlığını sürdüren ve sürdürmesi gereken bir ilişki aracı olması gibi taşıdığımız kendiliğimiz de zorunlulukla taşıdığımız bir ilişki aracı. Peki bu araçlar nasıl kullanılır, bu yaşamda araçları iyi kullanmak için ne yapmalıyız ve ne yapıyoruz?