Yahşi Batı

"Yahşi Batı" izleyicisiyle arasında samimiyet bağı kurmaktan aciz bir yapım. Filmin en temel sorunu bu. Bir komedi filminin gereklerini yerine getirememesine rağmen,böyleymiş gibi yapmakta bir sakınca görmüyor. Cem Yılmaz,filme sonradan eklenmiş,yama bir karakter izlenimi uyandırdı bende. Türk sineması açısından oldukça kaliteli bir görsel atmosfere sahip ancak daha fazlasını sunamıyor. Artıları eksilerinden çok daha az bir yapım. Bir tanıtım şovu eşliğinde piyasaya servis edilmesine rağmen,izleyiciden pek de olumlu tepkiler alamaması da bunun göstergesi.

Filmle ilgili en büyük ikinci sorun ise Cem Yılmaz'ın varlığı

Cem Yılmaz, farkında mıdır bilmem ama kendi egosu tarafından katledilmek üzere. Bu cinayetten her işine poh-poh çeken,sırtından sıvazı eksik etmeyen, en kalitesiz işlerine bile alkış deryası koparan, şuursuz hayran kitlesi, medya komprador ve kompetanları da sorumlu.

Zat-ı muhterem, sürekli kendini merkeze çekme peşinde. Uzun zamandır beceremediği"komiklik" işini ısrarla sırtına yüklemeye çalışıyor. Ama olmuyor, ıkıntılı,sıkıntılı esprilerle,toplama senaryolarla, garabet karakterle kendi mezarını kazıyor. Poh-poh kültürünün ne kadar çabuk patlayabileceğini,sırtının ne kadar çabuk boşalabileceğini unutmuşa benziyor. Zirveye yerleşip,kafasına soğuk yiyince aklı başından giden çok sayıda şöhretimizden biri Cem Yılmaz.

Başı sağolsun.

öncelikle cem yılmaz'ın komedi türündeki en iyi filmi olmuş diyerek başlıyorum söze, hokkabaz'ı tenzih ederek (bir de elbette her şey çok güzel olacak ile vizontele filmlerini, ki malumunuz ikisine de cem yılmaz filmi denemez). basit bir türkler uzayda/ilkçağda/vahşi batıda serisi olarak görmemek lazım cem yılmaz filmlerini, evet konu ve hitap ettiği kitle gereği çokca bayağı espri var ama milyonların sinemaya recep ivedik'i izlemeye akın edip anıra anıra güldüğü, bunun dışında son 10 yılda çekilen komedi filmlerimizin kahpe bizans'ı mumla arattığı bir dönemde cem yılmaz sineması önemli bir değerdir diye düşünüyorum. öncelikli eleştirilerim şunlardır ki, film gereğinden uzun ve ilk yarısı gerçekten güldürmekten uzak, hatta yer yer sıkıcı idi. küfürler konusundaki eleştirilere katılmıyorum, çoğu yerinde ve eğlenceliydi bence (bir de şu sinemada küfür kullanımı sorunsalını aşsak ya artık). chuck karakteri üzerinden devamlı yapılan malum espri de güldürmekten uzaktı, nasıl sonlanacağı tahmin edilebilir bir espriydi ve açıkcası çoğunlukla baydı. demet evgar'ın ise filmde ilk göründüğü sahnelerdeki ondan hiç beklemediğim yapmacıklığı bir miktar göze batıyor açıkcası. filmle ilgili önemli eleştirilerim bunlar, güzel olan kısma gelir isek ikinci yarıda forty rivers olayının planlamasının yapıldığı ve "chuck'ı konuşturdum" sahnelerinden itibaren finale kadar durmaksızın güldüm, son zamanlarda izlediğim en eğlenceli (filmdi diyemiyorum) ikinci yarıydı. uğur polat kısa rolünde harikalar yaratmış, demet evgar-cem yılmaz düeti ise pek bir şahaneydi. ve elbette "bir apaçi ağlıyor" şiiriyle biz sinema salonundakileri ağlatan küçük kız ..



gidilesi, izlenilesi, gülünesi bir film olmuş. espriler de genel anlamda arog-gora filmlerine göre daha iyi, daha kısıtlı bir kitleye hitap ediyor belki ama anlayanın gözünden yaş getirdiğine bizzahiti şahit oldum. cem yılmaz'ın eline sağlık diyor, 7.5/10 veriyoruz.



p.s. söylemeden geçemeyeceğim, Zafer Algöz ...!