11 yıl önce
7.8
555 OYPUAN VER
5
Imdb: 8.3 (718.612 OY)
KONUSU
2001: Bir Uzay Destanı (İngilizce: 2001: A Space Odyssey), 1968 yılında Stanley Kubrick tarafından yönetilen bilim kurgu filmi. Senaryosu Kubrick ve ünlü bilimkurgu yazarı Arthur C. Clarke tarafından kaleme alınmıştır. Film insan evrimi, teknoloji, yapay zeka tematik unsurlarını işler ve bilimsel ge
... Devamı
2001: Bir Uzay Destanı (İngilizce: 2001: A Space Odyssey), 1968 yılında Stanley Kubrick tarafından yönetilen bilim kurgu filmi. Senaryosu Kubrick ve ünlü bilimkurgu yazarı Arthur C. Clarke tarafından kaleme alınmıştır. Film insan evrimi, teknoloji, yapay zeka tematik unsurlarını işler ve bilimsel gerçekliği, öncü görsel efektleri, provakatif belirsizliği ve bazı yorumculara göre içerdiği gerçeküstü betimleme, geleneksel anlatım teknikleri yerine sessizlik ve asgari düzeydeki karşılıklı konuşmaları ile ün yapmıştır.
Gösterildiğinde aldığı çeşitli eleştirilere rağmen, günümüzde 2001: Bir Uzay Destanı eleştirmenler ve izleyiciler tarafından yapılan en iyi filmlerden biri kabul edilmektedir. Dört Oscar adaylığı aldı ve görsel efetkler Oscarını kazandı. 1991 senesinde Amerika Birleşik Devletleri Kongre Kütüphanesi tarafından "kültürel, tarihi veya estetik açıdan önemli" addedilerek, kütüphanenin Amesrikan Ulusal Film Kayıt defterine alındı.
-vikipedi-
Gösterildiğinde aldığı çeşitli eleştirilere rağmen, günümüzde 2001: Bir Uzay Destanı eleştirmenler ve izleyiciler tarafından yapılan en iyi filmlerden biri kabul edilmektedir. Dört Oscar adaylığı aldı ve görsel efetkler Oscarını kazandı. 1991 senesinde Amerika Birleşik Devletleri Kongre Kütüphanesi tarafından "kültürel, tarihi veya estetik açıdan önemli" addedilerek, kütüphanenin Amesrikan Ulusal Film Kayıt defterine alındı.
-vikipedi-
-
Stanley Kubrick
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Dr. David ...
Dr. Frank ...
Dr. Heywoo...
HAL 9000 (...
Moonwatcher
Dr. Andrei...
Elena
Dr. Ralph ...
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Filmin başlangıcı fonda klasik müzik eşliğinde simsiyah bir ekrandır. Eğer filmin akışıyla ilgili kontrol sizdeyse muhtemelen burada ileri sarmak isteyeceksinizdir (!). İlk kısım insanoğlunun şafak vaktidir ve mükemmel şafak vakti doğa manzaraları, sarp kayalıklar, engin ufuklar görsellikleriyle donatılmıştır ilk dakikalar. Ardından mükemmel tavır senkronu ve makyajlarıyla gerçek olabileceklerini düşünebileceğiniz maymunsular görmeye başlarız, bunlara primatlar demek daha doğrudur. Kubrick’in evrim teorisini benimser şekilde bu maymunsuları insanın öncülleri olarak kullandığı aşikardır. insan öncülü maymunsuların yabanilikleri içinde kabile halinde yaşayışlarını ve teritoryalarını savunmalarını, otla beslenmelerini izleriz.
Bir sabah tüm bu yabanıl ilkel dokuya tamı tamına zıt bir mükemmellikte parlak pürüzsüz bir prizmatik "taş", dikey konumda maymunsuların karşısına çıkar. Öncesindeki tüm do ... Devamı
Bir sabah tüm bu yabanıl ilkel dokuya tamı tamına zıt bir mükemmellikte parlak pürüzsüz bir prizmatik "taş", dikey konumda maymunsuların karşısına çıkar. Öncesindeki tüm do ... Devamı
Filmin başlangıcı fonda klasik müzik eşliğinde simsiyah bir ekrandır. Eğer filmin akışıyla ilgili kontrol sizdeyse muhtemelen burada ileri sarmak isteyeceksinizdir (!). İlk kısım insanoğlunun şafak vaktidir ve mükemmel şafak vakti doğa manzaraları, sarp kayalıklar, engin ufuklar görsellikleriyle donatılmıştır ilk dakikalar. Ardından mükemmel tavır senkronu ve makyajlarıyla gerçek olabileceklerini düşünebileceğiniz maymunsular görmeye başlarız, bunlara primatlar demek daha doğrudur. Kubrick’in evrim teorisini benimser şekilde bu maymunsuları insanın öncülleri olarak kullandığı aşikardır. insan öncülü maymunsuların yabanilikleri içinde kabile halinde yaşayışlarını ve teritoryalarını savunmalarını, otla beslenmelerini izleriz.
Bir sabah tüm bu yabanıl ilkel dokuya tamı tamına zıt bir mükemmellikte parlak pürüzsüz bir prizmatik "taş", dikey konumda maymunsuların karşısına çıkar. Öncesindeki tüm doğa görselleri, taşın kusursuzluğunu-mükemmelliğini vurgulamak içindir. doğada rastlayacağımız hiçbir kaya hiçbir taş bu "monolith"e benzememektedir. maymunsuların monolith’i herhangi bir kayadan ayırarak, garipsemesi ve ondan korkması bundandır. doğada bulunur cinsten bir düzensiz şekilli meteor oraya düşse maymunsular monolith’e verdikleri tepkiyi vermeyecekti. Taş (monolith) mükemmelliğiyle Tanrı dışı bir takım varlıklar tarafından gönderilmiş metayı değil, Tanrı’nın kendisini simgeliyor bana göre. bu yabancı cisimden korkan maymunsular, güçlü merak duygularına korkuya rağmen engel olamayıp ona dokunabilmeye başlıyorlar. Burada maymunsu ilk defa mükemmelliği gördü, bir anlamda tanrının bir yüzünü görmüş oldu ve onunla tanışınca ona imrendi. Kendi yabaniliği içinde, o "mükemmel" e yaklaşma arzusu, güçlü olma ve gücü kullanma dürtüsüne dönüştü. Monolith sahnesinden hemen sonra kemiklerle oynayan maymunun içlerinden birini silah (alet) olarak kullanabilmesi bu dürtüyle gerçekleşmiş oldu. O aleti teritorya savaşında karşı kabileye karşı kullandı ve kazandı. Alet kullanabilen maymunsu, kullanamayan kabileyi yenip su kaynağı olan bölgeyi kazanınca hayatta kalma ve türünü sürdürme şansı ona ait oldu. Gücü keşfeden maymunsuların artık ot yerine devasa cüsseli memelileri öldürüp etlerini yediğini görüyoruz. Bu, evrimsel açıdan da güçlenmenin sembolüydü. Kemiği yani ona gücü tattıran aletini havaya fırlatış sahnesinden uzay aracına geçiş, ilk aleti kullanan insan öncüsünün kademe kademe ilerleyen ateş, yazı, tarım, barut, dişli çark vs. serüveninin son halkası olan uzay çağına birkaç saniyede geçmek demekti ve dahiceydi. o kemik havada dönerken 6 milyon yıl katetti. o sırada uzay aracı dışında süzülen çark ise makineleşmenin başlangıç imi olarak gösterebileceğimiz basit dişli çarkın teknolojide bir mihenk taşı olup bu uzay serüvenine varan ileri teknolojiye onun sayesinde gelindiğini hatırlattı bize. ilerleyen bölümlerde basit olanın önemine yapılan başka vurgular da göreceğiz.
insanoğlu mükemmele (tanrıya) olan imrenişiyle geçen 6 milyon yıl içinde bir basit aletten uzayda yolculuğun sıradanlaştığı en ileri teknoloji seviyesine gelmiştir. fakat uzayda hayat insanı yüceltir cinsten değildir çünkü uzaydaki hayat insanın doğasına uyumsuzdur ve insan buna uymaya çalıştıkça aslında küçük düşer. yürüme, yemek yeme, tuvalet alışkanlığı gibi en temel davranışlarını bile yeniden düzenlemeli ve öğrenmelidir. Bunların yanında, sevgi de artık dünyada kalmıştır. Profesörün kızıyla konuşmasında ve astronotun ailesinin doğum günü kutlaması videosunu izleyişinde bunu görüyoruz. Mükemmelliğe erişme çabası, insanoğlunu uzaya kadar götürebilmiştir ama insan artık orada gücünün eriştiği son yerde yalnız ve acizdir.
İnsanoğlu monolith ile bu kez Ay’da karşılaşır. Maymunsuların milyonlarca yıl önce onu gördüğünde verdiği şaşırma, garipseme ve korkma tepkileri vermez. Çünkü dünyası mekanikleşmiş doğadan kopmuştur. kusursuz parlak ve pürüzsüz cisimlerle doludur etrafı. korkmadan dokunabiliyor ona. insan tanrının mükemmelliğine karşı artık kayıtsızdır. taş karşısında heyecanlanmaz, onu tuhaf bulmazlar. 6 milyon yıldır o mükemmele karşı ivmeyle yaklaşan insan, kibir sahibi olmuştur çoktan. astronotların monolith önünde fotoğraf çekinmesinden bunu görebiliyoruz.
18 ay sonrası Jüpiter yolcuğundayız. HAL, son teknoloji, hatasız çalıştığına inanılan, düşünebilen, muhakeme yeteneği olan, sorgulayan ve yargılara varabilen, kendi zekası olan bir bilgisayardır. Uzay gemisi HAL tarafından kontrol edilir, HAL her yeri görebilecek ve duyabilecek teknolojiye sahiptir. İnsan, tanrıya özenmesinin sonucunda, tanrıcılık oynarken kendine hükmeden bir tanrı yaratır eliyle, HAL. Yalnız burada bir sorun vardır, mükemmel olmayan insan becerisiyle geliştirilen bilgisayar elbette ki hata verir. Bunu fark eden insan, HAL’ı etkisiz hale getirmeye çalışır fakat HAL’ın zihin gücü insanı bile geçer. insan, kendi eliyle ürettiği bilgisayara malup olur. (hem satranç sahnesinde hem de HAL’ın dudak okuyarak astronotların planını bozmasında görüyoruz.) Teknoloji ile insan arasında savaş burada başlar. Tanrı rolünü insan bilgisayara kaptırmıştır. HAL Jüpiter görevini tamamlamaya programlanmıştır ve bunun için astronotları yok etmeye karar verir. Kendi hakimiyeti ve kontrolünde olan astronotları öldürür. son astronot gözünü karartır ve bu dev teknolojiyi en basit aletle, tornavidayla yener. basit olanın karmaşık olana karşı üstünlüğü burada yine vurgulanır.
Teknolojiye karşı savaşını kazanan insan mükemmellik tutkusunun, tanrıya imrenişin sonucunu görür. gelişimini borçlu olduğu bu hırs, kendi varlığının en büyük tehditi olmuştur. Uzayda süzülen monolith’i görürüz. İnsan burada artık kendi egosuna karşı mahçup, uzayda hiçbir şeyin kontrolü altında değil ve çaresiz, eve dönme özlemi yaşıyor. Monolith bir karadelik olup astronotu zamansızlığın ve mekansızlığın içinden geçirerek, o sembolik "ev"e götürüyor. burada astronotun yaşlı olması, zaman kavramının yitmesi esnemesi olarak düşünülebilir. çok reel bakmak istenirse de, Jüpiter’in yörüngesinde bir tam tur tamamlamak dünya yörüngesinde tamamlamaktan çok çok daha uzun sürer. 1 Jüpiter yılı ile 1 dünya yılı karşılaştırılırsa, Jüpiterde geçen bir saat bile dünyada onlarca yıla denk gelebilir. benim varsayımıma göre astronot uzaydan dünyadaki bir "ev" e dönüş yaptıysa, Jüpiterde (uzayda) geçirdiği vakte karşılık dünyada yaşlanmış olması beklenirdir. Kendini yemek yerken görür masada, uzaydaki acizliğini hatırlar doğasının gereği gibi yenilecek yemeği bile özlemiştir, mükemmelleşmeye çalışırken kendinden uzaklaşmıştır. Çok yaşlı olmasına rağmen hareketlerinin pek yavaş olmaması da başka bir zaman katmanında aslında yaşlanmadan yaşlandığını göstermek ister gibidir.
bardağın kırılışı semboliktir. kırılan bardak parçalara ayrılır artık birleşemez ama doğada kaybolmaz da. insan bedenini temsil eder. beden çürür, parçalara moleküllere ayrılır, başka canlılarda ya da cansızlarda var olmaya devam eder. şimdiye kadar makro düzeyde baktığımız evrende insan tanrıya ona benzemeye çalışarak varmaya çalışıyordu ve bunu başaramadı . camın kırılmasıyla algı mikro evrene geçer. bedenin ayrışıp moleküler düzeyde var olmaya devam etmesiyse hiçlik düzeyinde ancak mükemmele varılacağını gösterir insana. zaman kavramı yitmiş olan bu odada, iyice yaşlanmış olan astronotu görürüz yatakta. bu aynı zamanda yemek yiyen yaşlının da gördüğüdür. mükemmele varışın yolunu keşfetmesi, onun ölüme en yakın halini getirir odaya. Ve monolith’i son kez görüşümüzdür. yaşlı astronot, Ay’daki meraksız meslektaşlarına zıt olarak, merakla ve ilgiyle monolith’e dokunmak ister, ona doğru doğrulur. bu artık bilinmeyene merak değil, bilinmeyenin bilinmezliğine teslim oluştur. Uzaydaki çaresiz astronotun eve dömek istemesine benzer ama daha derin şekilde, başlangıca, en başa dönmek ister. Bu ana rahmine dönüş isteğidir. Bedenin ömrü son bulmuş, moleküler düzeye parçalanmıştır. mikro evrendeki moleküler varlığın devamına eş olarak makro evrende de bilincin zaman mekan ötesinde varlığını sembolize etmek üzere saf bilinci temsil eden embriyoyu bir yıldızmış gezegenmiş gibi görüyoruz. aynı zamanda ana rahmine dönüşün, sonsuzluğun, mükemmelliğin karşılığıdır.
İnsanın milyonlarca yıllık tanrıya varma çabasının uygarlığın gelişmesindeki temel itici güç olduğunu ve vardığı en son noktada insanların tanrıya (mükemmele) nasıl varacaklarını anlattığını düşündüğümden bu filmi tanrıyı sorgulayan ya da inkar eden bir eser olarak göremiyorum. Ne evrimi savunup tanrıyı inkar ediyor ne de insan öncülü manymunsuları yok sayıyor. tanrı eliyle idare edilip geliştirilen bir kontrollü evrimi anlatmak istemiş diye düşünüyorum. (yoruma çok açık bir kısım) Ama düşünme zincirimi farklı bir noktadan başlatsam belki o noktaya da varabilirdim. Bu filmin değeri de buradadır belki de herkese kendi anlama yolunu yaratmada özgürlük tanımıştır. Yukarıda yaptığım tüm yorumlar kendi görüşüm ve hissiyatımdır.
Filmin sahnelerinin yavaşlığı, uzun uzun detayların verilmesi ve baştaki o birkaç dakikalık karanlık ekran aslında sabırsızlığımızla yüzleşmemiz için Kubrick tarafından hassasiyetle düşünülüp planlanmıştır diye düşünüyorum. Çünkü biz o maymunsulardan 6 milyon yıl sonraki, teknolojisiyle tanrıcılık oynayan, her şeyi kontrol etmek isteyen, sabırsız, kibirli insanoğluyuz.
Bir sabah tüm bu yabanıl ilkel dokuya tamı tamına zıt bir mükemmellikte parlak pürüzsüz bir prizmatik "taş", dikey konumda maymunsuların karşısına çıkar. Öncesindeki tüm doğa görselleri, taşın kusursuzluğunu-mükemmelliğini vurgulamak içindir. doğada rastlayacağımız hiçbir kaya hiçbir taş bu "monolith"e benzememektedir. maymunsuların monolith’i herhangi bir kayadan ayırarak, garipsemesi ve ondan korkması bundandır. doğada bulunur cinsten bir düzensiz şekilli meteor oraya düşse maymunsular monolith’e verdikleri tepkiyi vermeyecekti. Taş (monolith) mükemmelliğiyle Tanrı dışı bir takım varlıklar tarafından gönderilmiş metayı değil, Tanrı’nın kendisini simgeliyor bana göre. bu yabancı cisimden korkan maymunsular, güçlü merak duygularına korkuya rağmen engel olamayıp ona dokunabilmeye başlıyorlar. Burada maymunsu ilk defa mükemmelliği gördü, bir anlamda tanrının bir yüzünü görmüş oldu ve onunla tanışınca ona imrendi. Kendi yabaniliği içinde, o "mükemmel" e yaklaşma arzusu, güçlü olma ve gücü kullanma dürtüsüne dönüştü. Monolith sahnesinden hemen sonra kemiklerle oynayan maymunun içlerinden birini silah (alet) olarak kullanabilmesi bu dürtüyle gerçekleşmiş oldu. O aleti teritorya savaşında karşı kabileye karşı kullandı ve kazandı. Alet kullanabilen maymunsu, kullanamayan kabileyi yenip su kaynağı olan bölgeyi kazanınca hayatta kalma ve türünü sürdürme şansı ona ait oldu. Gücü keşfeden maymunsuların artık ot yerine devasa cüsseli memelileri öldürüp etlerini yediğini görüyoruz. Bu, evrimsel açıdan da güçlenmenin sembolüydü. Kemiği yani ona gücü tattıran aletini havaya fırlatış sahnesinden uzay aracına geçiş, ilk aleti kullanan insan öncüsünün kademe kademe ilerleyen ateş, yazı, tarım, barut, dişli çark vs. serüveninin son halkası olan uzay çağına birkaç saniyede geçmek demekti ve dahiceydi. o kemik havada dönerken 6 milyon yıl katetti. o sırada uzay aracı dışında süzülen çark ise makineleşmenin başlangıç imi olarak gösterebileceğimiz basit dişli çarkın teknolojide bir mihenk taşı olup bu uzay serüvenine varan ileri teknolojiye onun sayesinde gelindiğini hatırlattı bize. ilerleyen bölümlerde basit olanın önemine yapılan başka vurgular da göreceğiz.
insanoğlu mükemmele (tanrıya) olan imrenişiyle geçen 6 milyon yıl içinde bir basit aletten uzayda yolculuğun sıradanlaştığı en ileri teknoloji seviyesine gelmiştir. fakat uzayda hayat insanı yüceltir cinsten değildir çünkü uzaydaki hayat insanın doğasına uyumsuzdur ve insan buna uymaya çalıştıkça aslında küçük düşer. yürüme, yemek yeme, tuvalet alışkanlığı gibi en temel davranışlarını bile yeniden düzenlemeli ve öğrenmelidir. Bunların yanında, sevgi de artık dünyada kalmıştır. Profesörün kızıyla konuşmasında ve astronotun ailesinin doğum günü kutlaması videosunu izleyişinde bunu görüyoruz. Mükemmelliğe erişme çabası, insanoğlunu uzaya kadar götürebilmiştir ama insan artık orada gücünün eriştiği son yerde yalnız ve acizdir.
İnsanoğlu monolith ile bu kez Ay’da karşılaşır. Maymunsuların milyonlarca yıl önce onu gördüğünde verdiği şaşırma, garipseme ve korkma tepkileri vermez. Çünkü dünyası mekanikleşmiş doğadan kopmuştur. kusursuz parlak ve pürüzsüz cisimlerle doludur etrafı. korkmadan dokunabiliyor ona. insan tanrının mükemmelliğine karşı artık kayıtsızdır. taş karşısında heyecanlanmaz, onu tuhaf bulmazlar. 6 milyon yıldır o mükemmele karşı ivmeyle yaklaşan insan, kibir sahibi olmuştur çoktan. astronotların monolith önünde fotoğraf çekinmesinden bunu görebiliyoruz.
18 ay sonrası Jüpiter yolcuğundayız. HAL, son teknoloji, hatasız çalıştığına inanılan, düşünebilen, muhakeme yeteneği olan, sorgulayan ve yargılara varabilen, kendi zekası olan bir bilgisayardır. Uzay gemisi HAL tarafından kontrol edilir, HAL her yeri görebilecek ve duyabilecek teknolojiye sahiptir. İnsan, tanrıya özenmesinin sonucunda, tanrıcılık oynarken kendine hükmeden bir tanrı yaratır eliyle, HAL. Yalnız burada bir sorun vardır, mükemmel olmayan insan becerisiyle geliştirilen bilgisayar elbette ki hata verir. Bunu fark eden insan, HAL’ı etkisiz hale getirmeye çalışır fakat HAL’ın zihin gücü insanı bile geçer. insan, kendi eliyle ürettiği bilgisayara malup olur. (hem satranç sahnesinde hem de HAL’ın dudak okuyarak astronotların planını bozmasında görüyoruz.) Teknoloji ile insan arasında savaş burada başlar. Tanrı rolünü insan bilgisayara kaptırmıştır. HAL Jüpiter görevini tamamlamaya programlanmıştır ve bunun için astronotları yok etmeye karar verir. Kendi hakimiyeti ve kontrolünde olan astronotları öldürür. son astronot gözünü karartır ve bu dev teknolojiyi en basit aletle, tornavidayla yener. basit olanın karmaşık olana karşı üstünlüğü burada yine vurgulanır.
Teknolojiye karşı savaşını kazanan insan mükemmellik tutkusunun, tanrıya imrenişin sonucunu görür. gelişimini borçlu olduğu bu hırs, kendi varlığının en büyük tehditi olmuştur. Uzayda süzülen monolith’i görürüz. İnsan burada artık kendi egosuna karşı mahçup, uzayda hiçbir şeyin kontrolü altında değil ve çaresiz, eve dönme özlemi yaşıyor. Monolith bir karadelik olup astronotu zamansızlığın ve mekansızlığın içinden geçirerek, o sembolik "ev"e götürüyor. burada astronotun yaşlı olması, zaman kavramının yitmesi esnemesi olarak düşünülebilir. çok reel bakmak istenirse de, Jüpiter’in yörüngesinde bir tam tur tamamlamak dünya yörüngesinde tamamlamaktan çok çok daha uzun sürer. 1 Jüpiter yılı ile 1 dünya yılı karşılaştırılırsa, Jüpiterde geçen bir saat bile dünyada onlarca yıla denk gelebilir. benim varsayımıma göre astronot uzaydan dünyadaki bir "ev" e dönüş yaptıysa, Jüpiterde (uzayda) geçirdiği vakte karşılık dünyada yaşlanmış olması beklenirdir. Kendini yemek yerken görür masada, uzaydaki acizliğini hatırlar doğasının gereği gibi yenilecek yemeği bile özlemiştir, mükemmelleşmeye çalışırken kendinden uzaklaşmıştır. Çok yaşlı olmasına rağmen hareketlerinin pek yavaş olmaması da başka bir zaman katmanında aslında yaşlanmadan yaşlandığını göstermek ister gibidir.
bardağın kırılışı semboliktir. kırılan bardak parçalara ayrılır artık birleşemez ama doğada kaybolmaz da. insan bedenini temsil eder. beden çürür, parçalara moleküllere ayrılır, başka canlılarda ya da cansızlarda var olmaya devam eder. şimdiye kadar makro düzeyde baktığımız evrende insan tanrıya ona benzemeye çalışarak varmaya çalışıyordu ve bunu başaramadı . camın kırılmasıyla algı mikro evrene geçer. bedenin ayrışıp moleküler düzeyde var olmaya devam etmesiyse hiçlik düzeyinde ancak mükemmele varılacağını gösterir insana. zaman kavramı yitmiş olan bu odada, iyice yaşlanmış olan astronotu görürüz yatakta. bu aynı zamanda yemek yiyen yaşlının da gördüğüdür. mükemmele varışın yolunu keşfetmesi, onun ölüme en yakın halini getirir odaya. Ve monolith’i son kez görüşümüzdür. yaşlı astronot, Ay’daki meraksız meslektaşlarına zıt olarak, merakla ve ilgiyle monolith’e dokunmak ister, ona doğru doğrulur. bu artık bilinmeyene merak değil, bilinmeyenin bilinmezliğine teslim oluştur. Uzaydaki çaresiz astronotun eve dömek istemesine benzer ama daha derin şekilde, başlangıca, en başa dönmek ister. Bu ana rahmine dönüş isteğidir. Bedenin ömrü son bulmuş, moleküler düzeye parçalanmıştır. mikro evrendeki moleküler varlığın devamına eş olarak makro evrende de bilincin zaman mekan ötesinde varlığını sembolize etmek üzere saf bilinci temsil eden embriyoyu bir yıldızmış gezegenmiş gibi görüyoruz. aynı zamanda ana rahmine dönüşün, sonsuzluğun, mükemmelliğin karşılığıdır.
İnsanın milyonlarca yıllık tanrıya varma çabasının uygarlığın gelişmesindeki temel itici güç olduğunu ve vardığı en son noktada insanların tanrıya (mükemmele) nasıl varacaklarını anlattığını düşündüğümden bu filmi tanrıyı sorgulayan ya da inkar eden bir eser olarak göremiyorum. Ne evrimi savunup tanrıyı inkar ediyor ne de insan öncülü manymunsuları yok sayıyor. tanrı eliyle idare edilip geliştirilen bir kontrollü evrimi anlatmak istemiş diye düşünüyorum. (yoruma çok açık bir kısım) Ama düşünme zincirimi farklı bir noktadan başlatsam belki o noktaya da varabilirdim. Bu filmin değeri de buradadır belki de herkese kendi anlama yolunu yaratmada özgürlük tanımıştır. Yukarıda yaptığım tüm yorumlar kendi görüşüm ve hissiyatımdır.
Filmin sahnelerinin yavaşlığı, uzun uzun detayların verilmesi ve baştaki o birkaç dakikalık karanlık ekran aslında sabırsızlığımızla yüzleşmemiz için Kubrick tarafından hassasiyetle düşünülüp planlanmıştır diye düşünüyorum. Çünkü biz o maymunsulardan 6 milyon yıl sonraki, teknolojisiyle tanrıcılık oynayan, her şeyi kontrol etmek isteyen, sabırsız, kibirli insanoğluyuz.
www.kubrick2001.com adresinde filmin anlaşılması açısından güzel bir animasyon mevcuttur, türkçe dil seçeneğinin olması da ayrı bir güzellik. :)
öncelikle filmin aykırı olduğunu söylemeliyim. sıkıcı gelebileceki fazla uzatılmış sahnelere klasik müzik ekleyerek, en azından bana göre, muhteşem sahneler elde edilmiş. filmin içeriği konusunda ilk bakışta pek bir şey göremesenizde alt anlamları incelediğinizde ortaya nasıl bir şaheser çıktığını farkedeceksiniz. bundan sonra yazacaklarım filmin içeriğinin kendi yorumumla anlatımı şeklindedir. filmi izledikten sonra okumanızı tavsiye ederim. dediğim gibi kendi yorumum olduğu için bir doğruluğu yoktur. zaten filmin en büyük özelliği sahnelerin herkes tarafından değişik şekilde yorumlanabilmesidir. çok uzun olsa da filmi izledikten sonra sıkılmadan okuyabileceğinizin garantisini veririm.
* olayı monolit'ten başlayarak incelemek gerek. film tam olarak insanlığın oluşumuna kadar inemese de monolit'in atalarımıza cesaret ve merak yetisini verdiğini görürüz. bu yetiler sonucunda zeka kavramı ortaya ç ... Devamı
* olayı monolit'ten başlayarak incelemek gerek. film tam olarak insanlığın oluşumuna kadar inemese de monolit'in atalarımıza cesaret ve merak yetisini verdiğini görürüz. bu yetiler sonucunda zeka kavramı ortaya ç ... Devamı
öncelikle filmin aykırı olduğunu söylemeliyim. sıkıcı gelebileceki fazla uzatılmış sahnelere klasik müzik ekleyerek, en azından bana göre, muhteşem sahneler elde edilmiş. filmin içeriği konusunda ilk bakışta pek bir şey göremesenizde alt anlamları incelediğinizde ortaya nasıl bir şaheser çıktığını farkedeceksiniz. bundan sonra yazacaklarım filmin içeriğinin kendi yorumumla anlatımı şeklindedir. filmi izledikten sonra okumanızı tavsiye ederim. dediğim gibi kendi yorumum olduğu için bir doğruluğu yoktur. zaten filmin en büyük özelliği sahnelerin herkes tarafından değişik şekilde yorumlanabilmesidir. çok uzun olsa da filmi izledikten sonra sıkılmadan okuyabileceğinizin garantisini veririm.
* olayı monolit'ten başlayarak incelemek gerek. film tam olarak insanlığın oluşumuna kadar inemese de monolit'in atalarımıza cesaret ve merak yetisini verdiğini görürüz. bu yetiler sonucunda zeka kavramı ortaya çıkar. monolit insanlara zeka'nın tanrı tarafından verilmediğini göstermektedir. zeka yetisine kavuşan atalarımız kemiği savaşmak için kullanmaya başlar. işte tam burada belki de çekilebilecek en güzel sahne meydana çıkmıştır. kemiğin fırlatıldığı sahne tüm medeniyetin oluşumunu 7 saniyede anlatarak kubrick'in artık aştığını göstermiştir bize. ateşi, barutu, silahları göstermeden atalarımızın ilk olarak kullandıkları aletten uzay gemisine geçmesi muhteşem değil de nedir?
*profesörün hal ve hareketlerinden uzay yolculuğunun artık tamamen basitleştiğini, kadıköy-taksim arası otobüs yolculukları kadar normalmiş gibi gösterildiğini farkedebiliriz. profesörün uzay gemisinde cebinden düşen kalemi kontrol edememesi, uzaya göre tuvalet terbiyesi öğrenmesi, insanlığın uzayda tekrar bebekleşmeye başlmasını gösterir. *ay'a geçtiğimizde orda da bir monolit olduğunu görürüz. bu ilk monolit ile aynı yerden gelmektedir. insanlığın 4.5 milyon yıl sonra ay'a çıktığındaki halini görebilmek için aynı güç tarafından gönderilmiştir. bu noktada farkedilmesi gereken aya çıkan insanların da atalarımızında monolit'e cesaret ve merakla yaklaştıklarıdır.
*daha sonra başrol diyebileceğimiz HAL9000 çıkar karşımıza. HAL9000 son teknoloji ürünü bir bilgisayardır. HAL9000 uzay gemisindeki insanların sıkıcı ve kendisini tamir etmekten başka bir işe yaramadığını farkeder. kusursuz olan HAL9000 sistemde hata olduğuna dair uyarı verir. insanlar hata olmadığını farkedip HAL9000'i affeder. HAL9000 tekrar hata verip sistemi bozar ancak bu sefer insanlar bunu farkeder ve HAL9000'i kapatmaya karar verir. bunun farkına vardan HAL900 insanlarla oynamaya başlar. (frank ve dave'in HAL9000'i kapatmaya karar verdikleri sahnede HAL9000 dudak okuyarak kapatılacağını anlar. o dönem kimse böyle bir bilgisayarın mümkün olmadığını söylemiş. ancak ilerleyen yıllarda dudak okuyabilen bir bilgisayar geliştirilmiştir.) HAL9000'in frank'ı öldürdüğü sahnede yaklaşık 4 dakika sadece uzayın sessizliğinde nefes alıp verişleri dinleriz. bu insanın en temel ihtiyacına yapılan vurgudur. ayrıca insan zekasının ürettiği HAL9000'in zekasının artık bir insan gibi işlediğini farkederiz. bu da en başta söylediğim insanoğluna zekanın tanrı tarafından değil bir dış güç tarafından verildiğini doğrular niteliktedir. dave'i öldürmek için içeri almayan HAL9000 herşeyi hesaplamasına rağmen bir şeyi unutuyor. o da insan cesaretidir. dave tüm riske rağmen solunum cihazı olmadan içeri girmeye çalışıyor. dave HAL9000'in belleğini silmeye başlıyor. burada HAL9000'in kendini kapatmaması için dave'e yalvardığını görüyoruz.. hatta öyle yalvarıyor ki insanlık belirtileri olarak algılayabiliriz bunları. peki dave HAL9000'i neyle kapatıyor? teknolojinin geldiği son nokta dave tarafından bir adet tornavidayla kapatılıyor.
*HAL9000 kapatıldıktan sonra dave yani insanoğlu uzayda yalnız kalıyor. bu yalnızlıkla beraber artık varış yerine de yaklaşıyor. sonra iki monolit'ten de çok daha büyük bir monolit görüyoruz. dave tüm cesaretini kullanarak o monolit'e gidiyor ve hop! dave çok hızlı bir yolcuktan sonra artık eski dave değil. dave hatta normal uzayda bile değil, 3 boyut kavramı kalmıyor. dave artık 4 boyutlu zamann içerisinde, zaman oluyor. düşünce hızından daha hızlı hareket edebilen, ışık hızına ulaşıyor. artık dave bir odanın içersine giriyor. bu oda 4 boyutu temsil ediyor. önce şimdiki kendisine bakıyor daha sonra ise başka kendisine bakmak zorunda; yaşlılığına. ve dave, yani insanoğlunun artık en korktuğu en büyük şeyle yani ölümle yüzleşmesi gerekiyor. dave bu noktada ölümle yüzleşiyoır. son yemeğinde şarabı döküyor ve kadeh parçalanıyor. burada kadehin parçalanmasına rağmen şarabın hala orada olduğunu görüyoruz. bu beden-ruh ilişkisine bir göndermedir. dave daha sonra kendi ölümünü görüyor. ve ölümden sonra yeniden doğuşa tanık oluyoruz. nietzsche'nin übermensch'ini de içinde bulunduran metaforlara tanık oluyoruz bu noktada.
* olayı monolit'ten başlayarak incelemek gerek. film tam olarak insanlığın oluşumuna kadar inemese de monolit'in atalarımıza cesaret ve merak yetisini verdiğini görürüz. bu yetiler sonucunda zeka kavramı ortaya çıkar. monolit insanlara zeka'nın tanrı tarafından verilmediğini göstermektedir. zeka yetisine kavuşan atalarımız kemiği savaşmak için kullanmaya başlar. işte tam burada belki de çekilebilecek en güzel sahne meydana çıkmıştır. kemiğin fırlatıldığı sahne tüm medeniyetin oluşumunu 7 saniyede anlatarak kubrick'in artık aştığını göstermiştir bize. ateşi, barutu, silahları göstermeden atalarımızın ilk olarak kullandıkları aletten uzay gemisine geçmesi muhteşem değil de nedir?
*profesörün hal ve hareketlerinden uzay yolculuğunun artık tamamen basitleştiğini, kadıköy-taksim arası otobüs yolculukları kadar normalmiş gibi gösterildiğini farkedebiliriz. profesörün uzay gemisinde cebinden düşen kalemi kontrol edememesi, uzaya göre tuvalet terbiyesi öğrenmesi, insanlığın uzayda tekrar bebekleşmeye başlmasını gösterir. *ay'a geçtiğimizde orda da bir monolit olduğunu görürüz. bu ilk monolit ile aynı yerden gelmektedir. insanlığın 4.5 milyon yıl sonra ay'a çıktığındaki halini görebilmek için aynı güç tarafından gönderilmiştir. bu noktada farkedilmesi gereken aya çıkan insanların da atalarımızında monolit'e cesaret ve merakla yaklaştıklarıdır.
*daha sonra başrol diyebileceğimiz HAL9000 çıkar karşımıza. HAL9000 son teknoloji ürünü bir bilgisayardır. HAL9000 uzay gemisindeki insanların sıkıcı ve kendisini tamir etmekten başka bir işe yaramadığını farkeder. kusursuz olan HAL9000 sistemde hata olduğuna dair uyarı verir. insanlar hata olmadığını farkedip HAL9000'i affeder. HAL9000 tekrar hata verip sistemi bozar ancak bu sefer insanlar bunu farkeder ve HAL9000'i kapatmaya karar verir. bunun farkına vardan HAL900 insanlarla oynamaya başlar. (frank ve dave'in HAL9000'i kapatmaya karar verdikleri sahnede HAL9000 dudak okuyarak kapatılacağını anlar. o dönem kimse böyle bir bilgisayarın mümkün olmadığını söylemiş. ancak ilerleyen yıllarda dudak okuyabilen bir bilgisayar geliştirilmiştir.) HAL9000'in frank'ı öldürdüğü sahnede yaklaşık 4 dakika sadece uzayın sessizliğinde nefes alıp verişleri dinleriz. bu insanın en temel ihtiyacına yapılan vurgudur. ayrıca insan zekasının ürettiği HAL9000'in zekasının artık bir insan gibi işlediğini farkederiz. bu da en başta söylediğim insanoğluna zekanın tanrı tarafından değil bir dış güç tarafından verildiğini doğrular niteliktedir. dave'i öldürmek için içeri almayan HAL9000 herşeyi hesaplamasına rağmen bir şeyi unutuyor. o da insan cesaretidir. dave tüm riske rağmen solunum cihazı olmadan içeri girmeye çalışıyor. dave HAL9000'in belleğini silmeye başlıyor. burada HAL9000'in kendini kapatmaması için dave'e yalvardığını görüyoruz.. hatta öyle yalvarıyor ki insanlık belirtileri olarak algılayabiliriz bunları. peki dave HAL9000'i neyle kapatıyor? teknolojinin geldiği son nokta dave tarafından bir adet tornavidayla kapatılıyor.
*HAL9000 kapatıldıktan sonra dave yani insanoğlu uzayda yalnız kalıyor. bu yalnızlıkla beraber artık varış yerine de yaklaşıyor. sonra iki monolit'ten de çok daha büyük bir monolit görüyoruz. dave tüm cesaretini kullanarak o monolit'e gidiyor ve hop! dave çok hızlı bir yolcuktan sonra artık eski dave değil. dave hatta normal uzayda bile değil, 3 boyut kavramı kalmıyor. dave artık 4 boyutlu zamann içerisinde, zaman oluyor. düşünce hızından daha hızlı hareket edebilen, ışık hızına ulaşıyor. artık dave bir odanın içersine giriyor. bu oda 4 boyutu temsil ediyor. önce şimdiki kendisine bakıyor daha sonra ise başka kendisine bakmak zorunda; yaşlılığına. ve dave, yani insanoğlunun artık en korktuğu en büyük şeyle yani ölümle yüzleşmesi gerekiyor. dave bu noktada ölümle yüzleşiyoır. son yemeğinde şarabı döküyor ve kadeh parçalanıyor. burada kadehin parçalanmasına rağmen şarabın hala orada olduğunu görüyoruz. bu beden-ruh ilişkisine bir göndermedir. dave daha sonra kendi ölümünü görüyor. ve ölümden sonra yeniden doğuşa tanık oluyoruz. nietzsche'nin übermensch'ini de içinde bulunduran metaforlara tanık oluyoruz bu noktada.
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Aşırı derecede sıkıcı bir film olmuş ilk konusma sahnesi yarim saat sonra flan basliyordu
Açıkçası filmin tam olarak neyi anlatmaya çalıştığını anlayamasam da beğendim, ama gereksiz, uzun sahnelerde yok değil. Tabi bu filmi 1968 yılında izleseydim muhtemelen benim için dünyanın en iyi filmi olurdu. Son olarak intersteller da az sahne aşırmamış hani :))
NOT:
@donna_giovanni nin yorumunu okuduktan sonra film daha da güzel geldi ve sahiden film baya baya bir şeyler anlatıyormuş, izleyip de anlayabilene.
NOT:
@donna_giovanni nin yorumunu okuduktan sonra film daha da güzel geldi ve sahiden film baya baya bir şeyler anlatıyormuş, izleyip de anlayabilene.
Film anlaşılsada anlaşılmasada sıkıcı, bu tip filmler böyle sıkıcı bir havaya sahip olmak zorundamı bilmiyorum, insan ve evrenle alakalı önemli meseleleride perdeye aktarırken gene seyirciyi perdeye kitleyen sıkmayan bir üslup izlenemezmi yıldızlararası filmide aynı şekilde sıkıcıydı. Fakat şuda var ki evren ve insan hakkındaki önemli meseleleri zevkle sinema perdesinde izlemek mümkün, örnekleride mevcut bu sebebiyetle konu ne kadar önemli olsada bu sıkıcı havasından dolayı filme gereken ilgiyi göstermicem.
Hayatımda izlediğim tüm sıkıcı filmleri birleştirsem bunun milyonda biri kadar sıkıcı olamazlar. Bir filmi sırf popüler diye göklere çıkarmanın anlamı nedir bilmiyorum. Ya adam 10 vermiş filme, kafayı yicem gerçekten kuduruyorum şu an.
Filmin isminin Bir Uzay Macerası olduğuna bakmayın siz. Film tam olarak insanın macerasını anlatıyor. Yönetmen bu hikayeye bizleri dakikalarca süren bir siyah ekranla hazırlıyor. Bu siyah ekranı geçmeye çalıştığınızda ise tuzağına düşüyorsunuz. Çünkü insan artık sabırsız ve kibirli. Bu kibrin, kendini en üste taşıma çabasının motivasyonu ise tanrının mükemmelliği. İnsanın macerası da bu mükemmelliği tattığı andan itibaren başlıyor. Fakat 6 milyon yıl sonra o mükemmellik insan gözünde değerini kaybediyor. Peki ne zaman akıllanıyor?
@donna-giovanni muazzam bir yorum yazmış zaten.
@donna-giovanni muazzam bir yorum yazmış zaten.
Filmin sonunda monolitin girdiği odada elinde meşale tutan Apollon heykelleri var. Apollon Antik Yunan?da ışığın ve düzenin tanrısıydı ve Antik Yunan?ın Arktik dönemlerinde insanlar savaş yıkım gibi büyük sorunların doğurduğu kaygılara çare bulmak için Parnassos Dağı?nın tepesinde bulunan, ona adanmış Delfi tapınağına giderlerdi. Bu yol boyunca insanların vardıklarında dertlerine derman bulacakları düşüncesi, bu inanmışlık işleri kolaylaştırırdı. Tapınağın girişinde ??Kendini bul?? yazardı ve vardıklarında sorunlarını anlattıkları rahipler onlara müphem kehanetlerde bulunurlardı. Misal Pers işgali sırasında onlara kurtuluşun tahtalarda olduğunu söylemişlerdi. Verdikleri bu kehanetler insanları sorunlarının üzerine düşünmeye itiyor ve onlara farklı bakış açıları kazandırarak sorunlarını kendi kendilerine çözmelerini sağlıyorlardı. Tahta kehanetinden sonra meclislerde ortaya tahtalarla ilgili binle
... Devamı
Filmin sonunda monolitin girdiği odada elinde meşale tutan Apollon heykelleri var. Apollon Antik Yunan?da ışığın ve düzenin tanrısıydı ve Antik Yunan?ın Arktik dönemlerinde insanlar savaş yıkım gibi büyük sorunların doğurduğu kaygılara çare bulmak için Parnassos Dağı?nın tepesinde bulunan, ona adanmış Delfi tapınağına giderlerdi. Bu yol boyunca insanların vardıklarında dertlerine derman bulacakları düşüncesi, bu inanmışlık işleri kolaylaştırırdı. Tapınağın girişinde ??Kendini bul?? yazardı ve vardıklarında sorunlarını anlattıkları rahipler onlara müphem kehanetlerde bulunurlardı. Misal Pers işgali sırasında onlara kurtuluşun tahtalarda olduğunu söylemişlerdi. Verdikleri bu kehanetler insanları sorunlarının üzerine düşünmeye itiyor ve onlara farklı bakış açıları kazandırarak sorunlarını kendi kendilerine çözmelerini sağlıyorlardı. Tahta kehanetinden sonra meclislerde ortaya tahtalarla ilgili binlerce öneri ve fikir sunulmuş; kimi tahta evlere sığınalım, kimi tahta kayıklarla kaçıp ülkeyi terk edelim demiş, ancak en sonunda büyük bir asker kurdurduğu tahtadan gemilerden oluşan filolarla perslere karşı savaşıp işgali püskürtmüştü. Film ??İnsanın şafağı?? yazısıyla maymunlarla (appes) başlıyor. Burada kendi halinde yaşayan maymunlar diğer hayvanlara karşı savunmasızlardır ve bir kaplan aralarından birine saldırdığında kaçıp onu ölüme terk etmek zorunda kalırlar. Ancak daha sonra monolit iner maymunlar beytullaha yüz sürer gibi monoliti elleyip merak giderirler ve daha sonra kemikleri silah olarak kullanmayı öğrenirler. İlkin kendilerinden daha güçsüz hayvanlara saldırıp etini yer ardından kıt su kaynaklarını işgal eden diğer maymunları kovup aralarından birini öldürürler. Savunmasız haldeyken bu icatla birden güçlenen insanlığın atası birden kendi soyuna bile zarar vermeye ve öldürmeye başlıyor... Ardından kamera uzay çağına kayıyor. Burada hala gizemini koruyan monolite ulaşmak için insanoğlu bir seyehate çıkıyor ve bu yolda yine bir alet olan bilgisayarın insanları öldürüp sorun çıkardığına tanık oluyoruz. Yolculukta sürekli uzay aracının bir sperm hücresine benzeyen başına zoom yapılarak bir metafor yakalanıyor. Bu araç insanlığın uzaya saldığı bir tohum. Zaten ışık huzmesinden geçtikten sonra araç uzay boşluğunda bir sperm hücresine dönüşüyor ve orada bir zigot oluşturuyor. Bu zigot göründükten sonra karakterimiz bir odaya giriyor. Odada Apollon heykelleri var ve karakter burada kendini buluyor. Yönetmen bunu burada karakterin kendi yaşlanmış haline baktığı planlarla direkt fiziksel olarak göstermiş. Oda minimal eşyalarla döşenmiş ve içinde tablo, heykel gibi sanat eserleri var. Bu oda uzayın derinliklerinde yani baktığınız zaman diğer insanlarla ve dünyayla bağlantısız; odanın içinde herhangi bir iletişim aracı görünmüyor. Karakterimiz adeta bir keşişin kendini manastıra kapatması gibi bu odadan hiç çıkmadan yaşlanıyor. Burada göze çarpan bir detay odaya ilk girdiğinde içeride duran küçük uzay aracının adam yaşlanınca ortadan kaybolması. Bu anne rahmine yapışıp zigota dönüşen spermi simgeliyor olabilir. Veya artık bu yoldan geri dönüş olmadığını, adamın gemileri yaktığını vs. Adam bu odadaki ömrünün son kertesinde yatağa düşmüş, ölmek üzereyken monolit odaya giriyor ve adam adeta bir aydınlanma yaşamış, o monolitin olayını kavramış ancak heyecandan konuşamıyormuş gibi eliyle monoliti gösteriyor ve ölüyor. Adam ölünce plasenta içinde bir bebeğe yani bebeğin anne karnındaki son evresine dönüşüyor doğmaya hazır hale geliyor. Yani adam bir sorunun cevabını bulmak, monolitin gizemini çözmek için yola çıkıyor, bu yolda dünyadan ayrılıp uzaklaşıyor, bir spermin içinden çıkıp zigota dönüyor, bir rahime girip burada kendisini buluyor ve bir keşiş gibi ömrünü orada geçirerek düşünüyor, ve en sonunda monoliti görüp aydınlanıyor ve sorusunun cevabını bulduğunda insanlığın uzaya serptiği bu tohum nihayet başka bir boyutta bir bebek olarak doğuyor. İnsanlığın yeni şafağında insanlığın medeniyetinin çağ atlayışını temsil ediyor bu. Ancak burada bebek çıplak ve savunmasız. Çıplak yani üzerinde hiçbir eşya, hiçbir alet yok. Bu durum ve film boyunca gözümüzün içine sokulan minimalizm bize yeni bir çağ açıp medeniyeti yükseltmenin yolunun eşyalardan kurtulmak olduğunu mu anlatıyor? Bebek, maymun, maymunun maymun öldüren silahı ve insanın ona ihanet edip öldüren bilgisayarı HAL 9000 öğeleriyle aslında insanlığın bundan sonra geleceği yer veya yapması gereken şey en başa dönmek bütün alet ve eşyalardan kurtulmak mı demek istiyor? Peki o aydınlanma ve ilerleme sağlayan monolitin anlamı ne? Yoksa direkt kehaneti çözüp de varacağımız cevabı mı simgeliyor? Bu benim fikrim, doğruluğu tartışılır ancak kesin olan bir şey varsa o da Stanley Kubrick bize bu filmle yeni bir delfi kehaneti veriyor ve insanlığın geleceği hakkında düşünmemizi ve medeniyetimizin gelişimi ve varacağı yerle ilgili sorunlara çözüm bulmamızı istiyor.
İlk bölümünü çok sevdiğim ama ilerleyen zamanda filmi ileri ala ala bitirebildiğim aaağğğbbii kubrik yhaaaa filmi.
Filmi anlamaya çalışarak izlemenin keyfi de ayrı ama bu film bana çok kasıntı geldi. Onun haricinde bir çok insan filmi anlamasa da sadece gösteriş için bu filmden bahsedip durduğunu düşünüyorum.
Filmi anlamaya çalışarak izlemenin keyfi de ayrı ama bu film bana çok kasıntı geldi. Onun haricinde bir çok insan filmi anlamasa da sadece gösteriş için bu filmden bahsedip durduğunu düşünüyorum.
Filmi izlerken anlamlandıramadıysanız ve sıkılıyorsanız eşzamanlı olarak internetten bir çözümleme okumanızı tavsiye ederim. Bitiminden sonra da en az 3-4 çözümleme daha okumanız filmin ne kadar kaliteli bir yapım olduğunu ve bunu yaparken ilklere imza attığını anlamanıza yardımcı olacaktır.
Interstellar'ın ve bu filmin birbirine benzerliği ise ikisinde de insanlığın tekrar evrimleşip 5. Boyuta ulaşabilen halinin zamana hükmetmesi ve insanlığa (yani kendi köklerine) yardım etmeye kalkmalarıdır.
Bu teori yani üstün-insan teorisi günümüzde fanatikleri gitgide artan ve modern bir din/dinler halini almıştır. (Mensubu değilim bu arada: )
Interstellar'ın ve bu filmin birbirine benzerliği ise ikisinde de insanlığın tekrar evrimleşip 5. Boyuta ulaşabilen halinin zamana hükmetmesi ve insanlığa (yani kendi köklerine) yardım etmeye kalkmalarıdır.
Bu teori yani üstün-insan teorisi günümüzde fanatikleri gitgide artan ve modern bir din/dinler halini almıştır. (Mensubu değilim bu arada: )
1968'de çekilen Türk filmlerine bir bak.Sonra Uzay filmlerinin bu kalitede işleri ne zaman çıkartmasına bak.Sonra yönetmenin geçmişine bak,tarzına bak ve son olarak filmin vermek istediği mesajı anlamaya çalış.
Sonra yap yorumunu...
Diyalogsuz bir film denilebilir.Bunu da sevmiyo olabilirsin.
Özetle o yıllarda böyle bir film...
Sonra yap yorumunu...
Diyalogsuz bir film denilebilir.Bunu da sevmiyo olabilirsin.
Özetle o yıllarda böyle bir film...
kitabıyla zaten aşırı etikiye sahip olan bir yapıtın kubrick yönetmenliğinde ondan aşağı kalması imkansızdı.
hal9000.
işkence çektirilerek yok edilen sistem. minik bir şarkıyla veda ediyor ekranlara. şerefsiz.
hal9000.
işkence çektirilerek yok edilen sistem. minik bir şarkıyla veda ediyor ekranlara. şerefsiz.
Öncelikle şunu söylemek lazım ki, 1950 senesinden önce doğmamış (film görücüye çıktığında 18 yaşında olma geyiği) hiçbir kimse (buna bilim adamı, sinema kurdu, Nobel ödüllü eleştirmen, Kopenag ödüllü yazar, hede hödö ödüllü herkes dahildir) bu filme kötü diyemez. Benim gözümde bunu demek dünya tepsi şeklinde ben çok eminim demekten daha geçerli değil açıkçası.
Bundan yanlızca 10 Yıl sonra Star wars serisi ve bu civarlarda da star trekler, BSG'ler havada uçuşmaya başladı, ancak daha uzaya yeni gidilmişken ve görsel efekt ne diye sorulduğunda dünya nüfusunun %99.99999999'unun 'O ne lan' şeklinde cevap vereceği bir zamanda böyle bir film çekilmiş. Bunu takdir etmeyelim de ne yapalım? Buna saygıyla eğilmeyelim de ne edelim?
Ancak şöyle de bir sorun var. Interstellar'ın bugün maruz kaldığı teknik sorunu, bu film de yaşıyor. Bu kendi zamanımız için de, ve önemli bir ölçüde kendi zamanı için de oldukça geçerli ve bu söylediğim oldukça gözlen ... Devamı
Bundan yanlızca 10 Yıl sonra Star wars serisi ve bu civarlarda da star trekler, BSG'ler havada uçuşmaya başladı, ancak daha uzaya yeni gidilmişken ve görsel efekt ne diye sorulduğunda dünya nüfusunun %99.99999999'unun 'O ne lan' şeklinde cevap vereceği bir zamanda böyle bir film çekilmiş. Bunu takdir etmeyelim de ne yapalım? Buna saygıyla eğilmeyelim de ne edelim?
Ancak şöyle de bir sorun var. Interstellar'ın bugün maruz kaldığı teknik sorunu, bu film de yaşıyor. Bu kendi zamanımız için de, ve önemli bir ölçüde kendi zamanı için de oldukça geçerli ve bu söylediğim oldukça gözlen ... Devamı
Öncelikle şunu söylemek lazım ki, 1950 senesinden önce doğmamış (film görücüye çıktığında 18 yaşında olma geyiği) hiçbir kimse (buna bilim adamı, sinema kurdu, Nobel ödüllü eleştirmen, Kopenag ödüllü yazar, hede hödö ödüllü herkes dahildir) bu filme kötü diyemez. Benim gözümde bunu demek dünya tepsi şeklinde ben çok eminim demekten daha geçerli değil açıkçası.
Bundan yanlızca 10 Yıl sonra Star wars serisi ve bu civarlarda da star trekler, BSG'ler havada uçuşmaya başladı, ancak daha uzaya yeni gidilmişken ve görsel efekt ne diye sorulduğunda dünya nüfusunun %99.99999999'unun 'O ne lan' şeklinde cevap vereceği bir zamanda böyle bir film çekilmiş. Bunu takdir etmeyelim de ne yapalım? Buna saygıyla eğilmeyelim de ne edelim?
Ancak şöyle de bir sorun var. Interstellar'ın bugün maruz kaldığı teknik sorunu, bu film de yaşıyor. Bu kendi zamanımız için de, ve önemli bir ölçüde kendi zamanı için de oldukça geçerli ve bu söylediğim oldukça gözlenebilir bir durum. Hem o gün hem de bugün çekilen filmlerde kullanılan kamera açıları, konu anlatımı, müzik, ses editing vb. olgularını bu 2 filmle karşılaştırdığınızda, 2 filmin de izlenen trendlerin oldukça dışına çıkmış olduğunu görüyoruz. Kubrick, Filmi gereğinden oldukça fazla uzatmış ve arka fon müziklerinde gereğinden fazla tasarruflu davranmış. Giriş sekansında 2 dakika boyunca karanlık bir ekran ve gerilim dolu bir müzik bence bunların en az bahsedilmesi gerekeni. Buradaki amacı bu yeni yeni yeşeren ve fazla ileri gidilememiş film türünde, seyirciye o anları yaşatarak, gerçekçi bir gerilim vermek elbette, ancak bunun seyirciyi ne oranda sıkabileceğini hesaba katamamış diye düşünüyorum. Interstellar'da da buna paralal bir durum söz konusu. Hikaye anlatılışı ve diyaloglar gene Holwood filmlerinin standart akışının dışında. Enteresan kamera açıları ve Bilim-kurgu temasında pek alışık olmadığımız bir kilise müziği tercihi, bunlardan birkaçı.
Tabi bu söylediklerim, 2 film için de (özellikle Kubrick için söylüyorum) 'Kötü' yakıştırması yapabileceğimiz anlamına gelmiyor. Yapamayız da. Hatta bence yapmamalıyız da. Destek olmamız lazım...
Örgüsel bağlamda, 2 film de zamanının bilim ve hayalgücü sınırlarını aşmaya çalışıyor, lakin bu noktada, Kubrick daha çok yaradılış, felsefe ve hayal gücüne yoğunlaşmış. Zamanına göre de YALNIZCA BU BAĞLAMDA Interstellar'ın bugün yaptığından kat ve kat ötede bir iş yapmış. İşin bilim kısmına gelince, Nolan da bugüne kadar hemen hemen hiç erişilememiş bir noktaya gelmiş. Zamanındaki bir takım bilimsel teorileri kıvraklıkla beyaz perdeye taşımış. (Karadelik bilmem ne hede hödö diyeceğinize azıcık araştırın da, bakalım sizin bilim değil bu dediğiniz şeylerin %bilmemkaçı aslında bilimmiş; sizin esası bu, interstellar'da bunlar, bunlar yanlış dediğiniz şeylerin kaçı sadece kağıt üzerinde kalmış ve birçok yoruma açık teorilerden ibaret olduğunu anlayın diye diyorum). Tabi bunu karşılaştırma yapmak için söylemiyorum ancak tema anlamında ve zamanına göre Kubrick uçup gitmiş dersem hakaret etmiş olurum. Ben 8. boyuta bir bakıp gelmiş mi diye düşündüm. Hani tüm insanlık bilimi, 1 adet insanın nefes alışı gibi birşeye dönüşmüş olduğu bir boyut... o derece.
Elbette 1950 senesinden çoooook sonra doğan ben Interstellar'dan kat ve kat daha fazla keyif aldım, ancak bu aslında Kubrick'e bir iltifattır, lakin 36 senedir bu kadar şeyi ele alıp tek bir filme sığdıran başka bir bilim-kurgu filmi olmadı (Evet olmadı abicim. Bunu kabul edin artık). Adam öyle birşey yapmış ki zamanında, Kubrick'e kendi filminde göz kırpan ve ben daha iyisini yapmak için elimden geleni yapacağım diye kendini gaza getiren yönetmen ancak 36 sene sonra piyasaya çıkmış. Tamam, The Contact bambaşka bir olay, ancak ele alınan konunun çapı da düşünülmeli ve ne tarz bilimsel teorileri kendisine taban aldığı da karşılaştırılmalı.
Her film zamanında güze, ancak şu var ki, kanıtlanmış/kanıtlanmamış bilimsel teori tabanlı, uzaya yolculuk filmlerinde ilk 3'lü Bu nacizane film; The Contact ve Interstellar'dır. Bunun aksi bir iddia mümkün değildir.
İyi film/kötü film/en iyi film vb. konularında halk değerlendirmesi hep subjektiftir, ancak yukarıdaki (belki de büyük kısmını anlatamamış olduğum) çerçeve dahilinde, ya da paralel bakış açıları dahilinde, kendi kişisel zevklerimizi minimuma indirerek, teknik bir takım gözlemler yardımıyla gerçek anlamda iyi/kötü film kavramına kesinlik getirilebilir diye düşünüyorum.
Her zaman söylediğimi tekrar söylüyorum: Benim, senin, onun, falanın bir filmi beğenip beğenmememiz, onu iyi ya da kötü film yapmaz, sadece beğenmemiş olursun. Açıkçası ben Space Odyssey'de zamanına göre bile abartı uzatılmış sahneler barındırdığından hem sıkıldım, hem de sinirlendim, hatta ya böyle film mi çekilir bile dedim bazı yerlerinde ancak... Bu onu değil kendi zamanının, tüm zamanların en iyi bilim-kurgu filmlerinden biri yapmaktan alıkoyamadı ve gelecek hiçbir filmin de bunu ciddi anlamda sarsabileceğini düşünmüyorum. Aksini iddia eden şu cümleye benzer bir cümle kurmuş olacaktır;
'Ben bir Endüstri Mühendisiyim ve Henry Ford hiç doğmasaymış keşke. Ne yapmış ki o! O olmasa ben şimdi kim bilir nerelerde olacaktım'
Saygılar.
Bundan yanlızca 10 Yıl sonra Star wars serisi ve bu civarlarda da star trekler, BSG'ler havada uçuşmaya başladı, ancak daha uzaya yeni gidilmişken ve görsel efekt ne diye sorulduğunda dünya nüfusunun %99.99999999'unun 'O ne lan' şeklinde cevap vereceği bir zamanda böyle bir film çekilmiş. Bunu takdir etmeyelim de ne yapalım? Buna saygıyla eğilmeyelim de ne edelim?
Ancak şöyle de bir sorun var. Interstellar'ın bugün maruz kaldığı teknik sorunu, bu film de yaşıyor. Bu kendi zamanımız için de, ve önemli bir ölçüde kendi zamanı için de oldukça geçerli ve bu söylediğim oldukça gözlenebilir bir durum. Hem o gün hem de bugün çekilen filmlerde kullanılan kamera açıları, konu anlatımı, müzik, ses editing vb. olgularını bu 2 filmle karşılaştırdığınızda, 2 filmin de izlenen trendlerin oldukça dışına çıkmış olduğunu görüyoruz. Kubrick, Filmi gereğinden oldukça fazla uzatmış ve arka fon müziklerinde gereğinden fazla tasarruflu davranmış. Giriş sekansında 2 dakika boyunca karanlık bir ekran ve gerilim dolu bir müzik bence bunların en az bahsedilmesi gerekeni. Buradaki amacı bu yeni yeni yeşeren ve fazla ileri gidilememiş film türünde, seyirciye o anları yaşatarak, gerçekçi bir gerilim vermek elbette, ancak bunun seyirciyi ne oranda sıkabileceğini hesaba katamamış diye düşünüyorum. Interstellar'da da buna paralal bir durum söz konusu. Hikaye anlatılışı ve diyaloglar gene Holwood filmlerinin standart akışının dışında. Enteresan kamera açıları ve Bilim-kurgu temasında pek alışık olmadığımız bir kilise müziği tercihi, bunlardan birkaçı.
Tabi bu söylediklerim, 2 film için de (özellikle Kubrick için söylüyorum) 'Kötü' yakıştırması yapabileceğimiz anlamına gelmiyor. Yapamayız da. Hatta bence yapmamalıyız da. Destek olmamız lazım...
Örgüsel bağlamda, 2 film de zamanının bilim ve hayalgücü sınırlarını aşmaya çalışıyor, lakin bu noktada, Kubrick daha çok yaradılış, felsefe ve hayal gücüne yoğunlaşmış. Zamanına göre de YALNIZCA BU BAĞLAMDA Interstellar'ın bugün yaptığından kat ve kat ötede bir iş yapmış. İşin bilim kısmına gelince, Nolan da bugüne kadar hemen hemen hiç erişilememiş bir noktaya gelmiş. Zamanındaki bir takım bilimsel teorileri kıvraklıkla beyaz perdeye taşımış. (Karadelik bilmem ne hede hödö diyeceğinize azıcık araştırın da, bakalım sizin bilim değil bu dediğiniz şeylerin %bilmemkaçı aslında bilimmiş; sizin esası bu, interstellar'da bunlar, bunlar yanlış dediğiniz şeylerin kaçı sadece kağıt üzerinde kalmış ve birçok yoruma açık teorilerden ibaret olduğunu anlayın diye diyorum). Tabi bunu karşılaştırma yapmak için söylemiyorum ancak tema anlamında ve zamanına göre Kubrick uçup gitmiş dersem hakaret etmiş olurum. Ben 8. boyuta bir bakıp gelmiş mi diye düşündüm. Hani tüm insanlık bilimi, 1 adet insanın nefes alışı gibi birşeye dönüşmüş olduğu bir boyut... o derece.
Elbette 1950 senesinden çoooook sonra doğan ben Interstellar'dan kat ve kat daha fazla keyif aldım, ancak bu aslında Kubrick'e bir iltifattır, lakin 36 senedir bu kadar şeyi ele alıp tek bir filme sığdıran başka bir bilim-kurgu filmi olmadı (Evet olmadı abicim. Bunu kabul edin artık). Adam öyle birşey yapmış ki zamanında, Kubrick'e kendi filminde göz kırpan ve ben daha iyisini yapmak için elimden geleni yapacağım diye kendini gaza getiren yönetmen ancak 36 sene sonra piyasaya çıkmış. Tamam, The Contact bambaşka bir olay, ancak ele alınan konunun çapı da düşünülmeli ve ne tarz bilimsel teorileri kendisine taban aldığı da karşılaştırılmalı.
Her film zamanında güze, ancak şu var ki, kanıtlanmış/kanıtlanmamış bilimsel teori tabanlı, uzaya yolculuk filmlerinde ilk 3'lü Bu nacizane film; The Contact ve Interstellar'dır. Bunun aksi bir iddia mümkün değildir.
İyi film/kötü film/en iyi film vb. konularında halk değerlendirmesi hep subjektiftir, ancak yukarıdaki (belki de büyük kısmını anlatamamış olduğum) çerçeve dahilinde, ya da paralel bakış açıları dahilinde, kendi kişisel zevklerimizi minimuma indirerek, teknik bir takım gözlemler yardımıyla gerçek anlamda iyi/kötü film kavramına kesinlik getirilebilir diye düşünüyorum.
Her zaman söylediğimi tekrar söylüyorum: Benim, senin, onun, falanın bir filmi beğenip beğenmememiz, onu iyi ya da kötü film yapmaz, sadece beğenmemiş olursun. Açıkçası ben Space Odyssey'de zamanına göre bile abartı uzatılmış sahneler barındırdığından hem sıkıldım, hem de sinirlendim, hatta ya böyle film mi çekilir bile dedim bazı yerlerinde ancak... Bu onu değil kendi zamanının, tüm zamanların en iyi bilim-kurgu filmlerinden biri yapmaktan alıkoyamadı ve gelecek hiçbir filmin de bunu ciddi anlamda sarsabileceğini düşünmüyorum. Aksini iddia eden şu cümleye benzer bir cümle kurmuş olacaktır;
'Ben bir Endüstri Mühendisiyim ve Henry Ford hiç doğmasaymış keşke. Ne yapmış ki o! O olmasa ben şimdi kim bilir nerelerde olacaktım'
Saygılar.
Belki ben bu filmin Derinliğine varamadım ama acayip bayık bir film ilk 5 dakikası karanlık ve muzik var sinema etrafında atmosfer süper etkileyici olabilir ama insanın o bölümleri geçesi geliyor ve geçiyor acayip temposuz yavaş film uzay gemisinin geçmesi 10 dk fenan ve koyması 10 dk koyması zaten flashback mi flashforward veya anlamadım. Sonunda bir şey anlamadım tek ilginç gelen yeri efektleri ve görselleri ustaca bir film olduğu belli ama ben anlayamıyom :)
Puan:65
Puan:65
Ah Stanley ah sen yok musun...
Bu filmden ne mi anladım? Güldürmeyin beni film her şey olabilir. Asıl kötü tarafı filmin sadece Kubrick'in anlıyor olması. :) Bu tarz filmler daha çok saçmalıklarla dolu zannedilip sevilmez. Ben de sevmedim, çünkü saçmalıklarla dolu. Bu benim çağ bilincimin verdiği bir tepki. Yanlış zamanda bulunduğumuz için çağ ötesi zekaya sahip olan Kubrick'i anlamada zorluk çekmemiz normal. Filmde birçok felsefe yapılıyor. Yaratılışı Darwin'in teorisine göre alan Kubrick biraz da Nietzsche'nin ilerleyen insanüstü kavramına değiniyor. Tabi olayı bu kadar karmaşık anlatması filmi alıp götürüyor. Kötü film mi evet kötü film iyi film mi bilmiyorum. Film kendi içinde kendini aşamama durumuna sahip. Geleceğe yönelik tahmin yapılsa da geçmişe yönelik ihtimal üretilemiyor. Maymundan geldiğimizi kabul edip yaratılışımıza yönelik bir temel atmayan yapım ileride yeniden yaratılan insanı göstererek sonsuz ilerleyişi bizlere anla ... Devamı
Bu filmden ne mi anladım? Güldürmeyin beni film her şey olabilir. Asıl kötü tarafı filmin sadece Kubrick'in anlıyor olması. :) Bu tarz filmler daha çok saçmalıklarla dolu zannedilip sevilmez. Ben de sevmedim, çünkü saçmalıklarla dolu. Bu benim çağ bilincimin verdiği bir tepki. Yanlış zamanda bulunduğumuz için çağ ötesi zekaya sahip olan Kubrick'i anlamada zorluk çekmemiz normal. Filmde birçok felsefe yapılıyor. Yaratılışı Darwin'in teorisine göre alan Kubrick biraz da Nietzsche'nin ilerleyen insanüstü kavramına değiniyor. Tabi olayı bu kadar karmaşık anlatması filmi alıp götürüyor. Kötü film mi evet kötü film iyi film mi bilmiyorum. Film kendi içinde kendini aşamama durumuna sahip. Geleceğe yönelik tahmin yapılsa da geçmişe yönelik ihtimal üretilemiyor. Maymundan geldiğimizi kabul edip yaratılışımıza yönelik bir temel atmayan yapım ileride yeniden yaratılan insanı göstererek sonsuz ilerleyişi bizlere anla ... Devamı
Ah Stanley ah sen yok musun...
Bu filmden ne mi anladım? Güldürmeyin beni film her şey olabilir. Asıl kötü tarafı filmin sadece Kubrick'in anlıyor olması. :) Bu tarz filmler daha çok saçmalıklarla dolu zannedilip sevilmez. Ben de sevmedim, çünkü saçmalıklarla dolu. Bu benim çağ bilincimin verdiği bir tepki. Yanlış zamanda bulunduğumuz için çağ ötesi zekaya sahip olan Kubrick'i anlamada zorluk çekmemiz normal. Filmde birçok felsefe yapılıyor. Yaratılışı Darwin'in teorisine göre alan Kubrick biraz da Nietzsche'nin ilerleyen insanüstü kavramına değiniyor. Tabi olayı bu kadar karmaşık anlatması filmi alıp götürüyor. Kötü film mi evet kötü film iyi film mi bilmiyorum. Film kendi içinde kendini aşamama durumuna sahip. Geleceğe yönelik tahmin yapılsa da geçmişe yönelik ihtimal üretilemiyor. Maymundan geldiğimizi kabul edip yaratılışımıza yönelik bir temel atmayan yapım ileride yeniden yaratılan insanı göstererek sonsuz ilerleyişi bizlere anlatabiliyor. Ha bir de bilimsel bir tartışma konusu olan 4. boyut da filmde yer alıyor. Son sahnelerde evrensel atlamayı gerçekleştiren kahraman yeni bir boyutta karşımıza çıkıyor. 4. boyut üzerine araştırmalar her ne kadar imkansız gibi gelse de unutmamamız gereken asıl sözü söyleyip yorumumu bitiriyorum.
" Hiçbir şey varlığıyla yok edilebilir olma ihtimalini yok olanın var olma ihtimaliyle çeliştiremez."
İyi seirler
P: 5
P: 8.1
Bu filmden ne mi anladım? Güldürmeyin beni film her şey olabilir. Asıl kötü tarafı filmin sadece Kubrick'in anlıyor olması. :) Bu tarz filmler daha çok saçmalıklarla dolu zannedilip sevilmez. Ben de sevmedim, çünkü saçmalıklarla dolu. Bu benim çağ bilincimin verdiği bir tepki. Yanlış zamanda bulunduğumuz için çağ ötesi zekaya sahip olan Kubrick'i anlamada zorluk çekmemiz normal. Filmde birçok felsefe yapılıyor. Yaratılışı Darwin'in teorisine göre alan Kubrick biraz da Nietzsche'nin ilerleyen insanüstü kavramına değiniyor. Tabi olayı bu kadar karmaşık anlatması filmi alıp götürüyor. Kötü film mi evet kötü film iyi film mi bilmiyorum. Film kendi içinde kendini aşamama durumuna sahip. Geleceğe yönelik tahmin yapılsa da geçmişe yönelik ihtimal üretilemiyor. Maymundan geldiğimizi kabul edip yaratılışımıza yönelik bir temel atmayan yapım ileride yeniden yaratılan insanı göstererek sonsuz ilerleyişi bizlere anlatabiliyor. Ha bir de bilimsel bir tartışma konusu olan 4. boyut da filmde yer alıyor. Son sahnelerde evrensel atlamayı gerçekleştiren kahraman yeni bir boyutta karşımıza çıkıyor. 4. boyut üzerine araştırmalar her ne kadar imkansız gibi gelse de unutmamamız gereken asıl sözü söyleyip yorumumu bitiriyorum.
" Hiçbir şey varlığıyla yok edilebilir olma ihtimalini yok olanın var olma ihtimaliyle çeliştiremez."
İyi seirler
P: 5
P: 8.1
Filmle ilgili pek çok yorum yapılabilir. Kubrick`in ne dediğini sadece kendi biliyor bence bizim yaptıklarımızın hepsi tahmin.
Gördüklerim arasında bu filmi en iyi anlatan açıklama ise animasyonlarla hazırlanmış olan bu site http://www.kubrick2001.com/
Gördüklerim arasında bu filmi en iyi anlatan açıklama ise animasyonlarla hazırlanmış olan bu site http://www.kubrick2001.com/
2001: Uzay Macerası filmine Benzer Film ekliyorsun.
2001: Uzay Macerası filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
2001: Uzay Macerası filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL