Yenilmez

sinema açısından çok fazla beğenmediğim, klasik bir holivud filmi.aslında yönetmeninin eastwood olduğunu gördüğümde, bi holivud filmi izleyeceğimi tahmin ediyordum. tamam çok sıkıldığımı, bitse de gitsek şeklinde izlediğimi söylemiyorum ama avrupa, iran ya da uzakdoğu sineması kadar da haz vermedi film açıkcası. tam göbeğinden geldiği holivuda ihanet etmediğini daha önceki filmlerinde de izlediğim clint amca, oyunculuk olarak hala listemin üst sıralarında yer alsa da, yönetmenliği için bunu söylemem son derece güç. keşke bu yönetmenlik mevzusuna hiç girişmeseydi diyorum ama enerjisini yine de bu alanda kullanmasını takdir etmeden de geçemiyorum.

filmi izlememdeki en önemli neden nelson mandela ve ona olan hayranlığımdı ki bu filmle hayranlığım bir kez daha yenilendi hatta arttı. filmde güney afrika rugby takımı kaptanı pineaarın(m.damon) söylediği gibi, tanıdığım kimseye benzemiyor bu adam. çünkü...yine pineaardan devam edeyim : "30 sene bir hücrede kalıp, dışarı çıkar çıkmaz kendisini o hücreye kapatanlara en küçük nefret duymayışı hatta onlara hizmet etmeye çalışmasını aklım almıyor." evet, birebir aynı şekilde olmasa da filmde geçen bir cümle ama, gerçekten buna benim de aklım kesmiyor. bu çok üst düzey ve pek kimsenin ulaşamayacağı bir yetkinlik. gidip tanışmayı, ellerinden öpmeyi çok isterdim. öylesine hayran olunası bir kişilik.

film, sporun asla sadece spor olmadığı üzerinden ilerliyor. hatta güzel bir söz de vardır : futbol, asla sadece futbol değildir. burada haliyle futbol yerine, rugby de konulabilir ki filmin yaptığı da tam olarak bu. rugbynin yani sporun, kitleleri birleştirici tarafından bakılıyor filme. tabi ki olumlu bir bakış açısı, kabul ediyorum. lakin mandelanın(m.freeman) bütün devlet işlerini ve gezilerini bir yana bırakarak, sadece rugby ile ilgileniyor gibi gösterilmiş olması ve o dönemde g.afrikada yaşanan siyahlar ve beyazlar arasındaki ırkçılığın sadece bir rugby maçı sayesinde düzelmiş gibi gösterilmesi ve bunun gerisinde kalan daha birçok etkene neredeyse değinilmemiş ya da çok kısa şekilde değinilmiş olması gerçeklikten uzak göründü gözüme ki holivudu sevmeyişimdeki aslan payı da budur.

ben nelson mandela`yı, morgan freeman`dan başkasının canlandırılmasını pek tercih etmem esasen. çünkü gerçekten birbirlerine o kadar benziyorlar ki...bunun yanına freemanın tartışmaya yer bırakmayan oyunculuğunu da hesaba kattığımızda çok fazla bir seçim hakkım olmuyor gibi. bunun yanında filmin diğer ağır topu, matt damon`dan daha sağlam bir performans beklerdim sanırım. ama dediğim gibi, sinema açısından çok üst kademelerde bir film değildi ve filmi izlemem için mandela ve freemanın oyunculuğu kafiydi ki bu faktörler beni doyurdu.

rugbyden hiç anlamam. hala da anlamıyorum. ilgilenmeye de niyetim yok. yalnız filmde adı geçen bir oyuncu üzerine kısa bir okuma yaptım. acaba diyorum, filmde onun üzerinde az da olsa durulabilir miydi, hani bir syagı göstergesi olarak. acaba durulsaydı filmin atmosferine zarar verir miydi, bilemiyorum ama yine de içimde kaldı bu adam: johan lamu. yeni zellanda rugby takımının efsane sol açığıymış. 120kg ve 100mt yi 10sn civarında koşuyormuş. inanılmaz bir şey bu. o cüsse ile bu hız...yani zamanının michael jordan`ı gibi bir şey. rugby sporunun yaşayan efsanelerinden. ama çok oynama fırsatı bulamamış. böbrek rahatsızlığı ile başlayıp diyalize kadar uzanan rahatsızlıklarından dolayı. ama yine de kalbimizdesin lamu...

kısaca, mandelayı seviyor merak ediyorsanız izlenebilecek ama sinemasal açıdan çok fazla beklentilere girilmemesi gereken bir film olmuş.