Amadeus

Ludwig Van'a bile hocalık yapmış, Amadeus'un kankası, koca çınar Salieri'ye, bu filmde yapılan muamelenin asıl sorumlusu Peter Shaffer değildir de, kendim yazdım diye iddia ettiği ve sonradan haberdar olduğunu söylediği oyunun gerçek ozanı olan Puşkin'dir. Hadi arakladı demeyelim de esinlendi diyelim öyle olsun. Oscar hikayesi de, Foucault'nun zihniyeti ile ifade edersek yaşayan beyaz adamların, ölü beyaz adamları ödüllendirmesinin öyküsüdür aslında. Amerikalılar, Mozart da olsan, Puşkin dahi olsan, sana ödül verebilecek kadar da kendilerini Dünyanın merkezinde konumlandırırlar. Güya yapımcı alır ödülü ama sorsan şimdi kimdi bu adam diye kimse tanımaz. Bu, bir nevi Nobel komitesinin Tolstoy'u ödüle layık görmesi kadar - ki görmemişlerdir - komik bir durum nitekim. Çok güzel yazmışsın Leo'cuğum, seni müstahak gördük bu ödüle denir mi, denmez. Gülerler adama. Puşkin ise tam olarak Beyaz adam sayılmazdı. Habeş kanı taşırdı, esmerdi ve kıvırcık saçları vardı yiğidin. Foucault'ya sorsan şimdi bu ne iş o zaman diye, ironi der sıyrılır işin içinden. Salieri'ye kıymayın. Haa, Shaffer de çıksa, sen de Habili, Kabili Eski Ahit'ten arakladın sayın Puşkin dese bişey diyemezsin. Edebiyat böyle birşeydir. Gelen çalar, giden çırpar. Hırsızlık hukuki bir kavramdır aslında, edebi eserler ile asla bağdaşmaz. Peki o zaman Antonio niye gitmemiş adamcağızın cenazesine dersen, o zamanlar Aristokrasi'nin hükmü geçerdi. Fransız Devrimi yok daha. Sanatçılar uşak muamelesi görürdü. İnsan hakları, Burjuva Hakları bilem duyulmamış zamanlar. Belki adam Marki'nin torununa ders verecekdi gidemedi. Uzattık belki ama maksat muhabbet olsun, devran dönsün. Güzel film, iyidir iyi. Rock me Amadeus!