12 yıl önce
Beyaz Bant
(2009)The White Ribbon a.k.a Das weiße Band - Eine deutsche Kindergeschichte
7.5
178 OYPUAN VER
5
Imdb: 7.8 (77.571 OY)
KONUSU
Birinci Dünya Savaşından kısa bir süre önce, Almanyanın kuzeyinde bir Protestan köyü. Yaşamı inanç, iş ve feodal toplum yapısı yönetmektedir. Köyde ritüel cezaları andıran esrarengiz kazaların meydana gelmesiyle, köy halkının huzuru kaçar. Fail henüz meçhuldür ve öğretmenin şüphelerine de kimse inan
... Devamı
Birinci Dünya Savaşından kısa bir süre önce, Almanyanın kuzeyinde bir Protestan köyü. Yaşamı inanç, iş ve feodal toplum yapısı yönetmektedir. Köyde ritüel cezaları andıran esrarengiz kazaların meydana gelmesiyle, köy halkının huzuru kaçar. Fail henüz meçhuldür ve öğretmenin şüphelerine de kimse inanmak istemez. Hanekein Cannes Film Festivalinin Altın Palmiye ödüllü filmi.
Filmin öyküsü 1913 yılında Almanya’nın kuzeyinde öğrencilere sıra dışı cezalar verilen bir köy okulunda geçiyor. Haneke bu filmdefaşizmin ortaya çıkışında okulda verilen eğitimin rolünü çözmeye çalışacak. Bu yıl Eurimages’in en yüksek destek verdiği yönetmen olan Haneke’ye bu filmi için $6.3 milyonluk Eurimages’in fonundan $1 milyon ayrılmıştı. Ayrıca Fransız-Alman Film örgütü de filme $400.000 destek vermişti. Toplam bütçesi $2 milyon olan filmin Eylül 2009’da gösterime girmesi bekleniyor.
Filmin öyküsü 1913 yılında Almanya’nın kuzeyinde öğrencilere sıra dışı cezalar verilen bir köy okulunda geçiyor. Haneke bu filmdefaşizmin ortaya çıkışında okulda verilen eğitimin rolünü çözmeye çalışacak. Bu yıl Eurimages’in en yüksek destek verdiği yönetmen olan Haneke’ye bu filmi için $6.3 milyonluk Eurimages’in fonundan $1 milyon ayrılmıştı. Ayrıca Fransız-Alman Film örgütü de filme $400.000 destek vermişti. Toplam bütçesi $2 milyon olan filmin Eylül 2009’da gösterime girmesi bekleniyor.
-
Michael Haneke
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
The School...
The School...
The Pastor
The Pastor...
Klara
The Midwife
Doktor
Anna
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Das weiße Band - Eine deutsche Kindergeschichte (2009)
1. Dünya Savaşından sadece bir yıl önce, 1913 yılında geçen hikaye Almanyanın bir köyünde vuku buluyor. Olayların yaşandığı esnada köyde öğretmenlik yapan şahsın (Ernst Jacobi) hatıralarını dış ses olarak anlatmaya başlamasıyla filme başlıyoruz.
Otoritenin, baskının ve din adamlarının mutlakıyetinde her bir olayın her bir hayatın stabil ve önceden çizildiği şekliyle ilerlediği köyde bir takım garip olaylar gelişir. Evine dönen doktorun atı daha sonra bulunamayan bir tele takılır ve doktor yaralanır, baronun oğlu işkence edilmiş bulunur, ahır yanar ve dahası. Düzenli ve mekanize bir yaşam olan köyde faili ya da failleri bulunamayan bu olaylar huzursuzluk yaratmaya başlar. Fail bulunamaz ancak yönetmenin derdi zaten bunları yapanı bulmak değildir.
Enseste, fiziksel ve sözsel aşağılamalara maruz kalan, yaşadıkları ağır travmaların üstüne ha ... Devamı
1. Dünya Savaşından sadece bir yıl önce, 1913 yılında geçen hikaye Almanyanın bir köyünde vuku buluyor. Olayların yaşandığı esnada köyde öğretmenlik yapan şahsın (Ernst Jacobi) hatıralarını dış ses olarak anlatmaya başlamasıyla filme başlıyoruz.
Otoritenin, baskının ve din adamlarının mutlakıyetinde her bir olayın her bir hayatın stabil ve önceden çizildiği şekliyle ilerlediği köyde bir takım garip olaylar gelişir. Evine dönen doktorun atı daha sonra bulunamayan bir tele takılır ve doktor yaralanır, baronun oğlu işkence edilmiş bulunur, ahır yanar ve dahası. Düzenli ve mekanize bir yaşam olan köyde faili ya da failleri bulunamayan bu olaylar huzursuzluk yaratmaya başlar. Fail bulunamaz ancak yönetmenin derdi zaten bunları yapanı bulmak değildir.
Enseste, fiziksel ve sözsel aşağılamalara maruz kalan, yaşadıkları ağır travmaların üstüne ha ... Devamı
Das weiße Band - Eine deutsche Kindergeschichte (2009)
1. Dünya Savaşından sadece bir yıl önce, 1913 yılında geçen hikaye Almanyanın bir köyünde vuku buluyor. Olayların yaşandığı esnada köyde öğretmenlik yapan şahsın (Ernst Jacobi) hatıralarını dış ses olarak anlatmaya başlamasıyla filme başlıyoruz.
Otoritenin, baskının ve din adamlarının mutlakıyetinde her bir olayın her bir hayatın stabil ve önceden çizildiği şekliyle ilerlediği köyde bir takım garip olaylar gelişir. Evine dönen doktorun atı daha sonra bulunamayan bir tele takılır ve doktor yaralanır, baronun oğlu işkence edilmiş bulunur, ahır yanar ve dahası. Düzenli ve mekanize bir yaşam olan köyde faili ya da failleri bulunamayan bu olaylar huzursuzluk yaratmaya başlar. Fail bulunamaz ancak yönetmenin derdi zaten bunları yapanı bulmak değildir.
Enseste, fiziksel ve sözsel aşağılamalara maruz kalan, yaşadıkları ağır travmaların üstüne hayatlar kurmaya çalışacak olan buradaki çocuklar çok yakın bir gelecekte karşımıza çıkacak olan Nazi-Almanyasının köklerini oluşturmaktadır ve Hanekenin dikkatimizi çekmeyi istediği mesele de burada yatmaktadır. Tanrıya beni öldürmesi için bir şans verdim. Böyle bir şey yapmadı. Demek ki benden memnun. diyerek, dikte edilen ve anlamlandıramadığı din kuralları, hiyerarşik düzen ve yaptırımları kendi çabasıyla bulmaya çalıştığı mantıklı bir düzleme oturtmaya çalışan Martin (Leonard Proxauf) ve diğerleri, sonraki 30 sene içerisinde tüm dünyayı etkileyecek olan Nazi hareketinin nelerin ve nasıl bir toplumsal yapının üzerine kurulmuş olduğunu hepimize gösteriyor.
Kapalı mekanlar, uzun çekimler ve şahane oyunculukların birleşimiyle Haneke, imzası olan ekranın başından kalkıp gitme isteğini mükemmele yakın şekilde başarıyor. Filmin siyah-beyaz çekilmiş olması sadece bir tarih filmi izlencesi değil, toplum ve kokuşmuş aile yapısındaki buhranın izleyiciyi sarması açısından da dekorla bütünleşik şahane bir görsel haz sunuyor. Ayrıca filmin posteri de son yıllarda yapılmış en güzel film posterlerinden birisi. Her ögesiyle bütünlüğü yakalamış bir eser. Salt cevapları vermek yerine ihtimaller ve açık kapılar bırakan, yönetmenliğinin yanı sıra senaryosu da Michael Hanekeye ait olan Das weisse Band, Eine deutsche Kindergeschichte (The White Ribbon, a German Children’s Story) Cannesda Altın Palmiye ödülünü kazanarak zaten rüştünü ispatlamış bir film.
1. Dünya Savaşından sadece bir yıl önce, 1913 yılında geçen hikaye Almanyanın bir köyünde vuku buluyor. Olayların yaşandığı esnada köyde öğretmenlik yapan şahsın (Ernst Jacobi) hatıralarını dış ses olarak anlatmaya başlamasıyla filme başlıyoruz.
Otoritenin, baskının ve din adamlarının mutlakıyetinde her bir olayın her bir hayatın stabil ve önceden çizildiği şekliyle ilerlediği köyde bir takım garip olaylar gelişir. Evine dönen doktorun atı daha sonra bulunamayan bir tele takılır ve doktor yaralanır, baronun oğlu işkence edilmiş bulunur, ahır yanar ve dahası. Düzenli ve mekanize bir yaşam olan köyde faili ya da failleri bulunamayan bu olaylar huzursuzluk yaratmaya başlar. Fail bulunamaz ancak yönetmenin derdi zaten bunları yapanı bulmak değildir.
Enseste, fiziksel ve sözsel aşağılamalara maruz kalan, yaşadıkları ağır travmaların üstüne hayatlar kurmaya çalışacak olan buradaki çocuklar çok yakın bir gelecekte karşımıza çıkacak olan Nazi-Almanyasının köklerini oluşturmaktadır ve Hanekenin dikkatimizi çekmeyi istediği mesele de burada yatmaktadır. Tanrıya beni öldürmesi için bir şans verdim. Böyle bir şey yapmadı. Demek ki benden memnun. diyerek, dikte edilen ve anlamlandıramadığı din kuralları, hiyerarşik düzen ve yaptırımları kendi çabasıyla bulmaya çalıştığı mantıklı bir düzleme oturtmaya çalışan Martin (Leonard Proxauf) ve diğerleri, sonraki 30 sene içerisinde tüm dünyayı etkileyecek olan Nazi hareketinin nelerin ve nasıl bir toplumsal yapının üzerine kurulmuş olduğunu hepimize gösteriyor.
Kapalı mekanlar, uzun çekimler ve şahane oyunculukların birleşimiyle Haneke, imzası olan ekranın başından kalkıp gitme isteğini mükemmele yakın şekilde başarıyor. Filmin siyah-beyaz çekilmiş olması sadece bir tarih filmi izlencesi değil, toplum ve kokuşmuş aile yapısındaki buhranın izleyiciyi sarması açısından da dekorla bütünleşik şahane bir görsel haz sunuyor. Ayrıca filmin posteri de son yıllarda yapılmış en güzel film posterlerinden birisi. Her ögesiyle bütünlüğü yakalamış bir eser. Salt cevapları vermek yerine ihtimaller ve açık kapılar bırakan, yönetmenliğinin yanı sıra senaryosu da Michael Hanekeye ait olan Das weisse Band, Eine deutsche Kindergeschichte (The White Ribbon, a German Children’s Story) Cannesda Altın Palmiye ödülünü kazanarak zaten rüştünü ispatlamış bir film.
Eine Kindergeschichte Von Michael Haneke
--Yazı eser miktarda bilgi içermektedir--
1913-1914 yılları arasında geçen, 2009 yapımı siyah-beyaz bir Michael Haneke filmi Das Weisse Band. Hemen her Haneke filmi seyri ardına iliştirilen "rahatsız edici" sıfatı izleyenlerce, belki fiziksel şiddet eylemlerinin bulunduğu sahnelerin birebir olarak gösterilmeyişinden, belki filmde mevcut ebeveyn-çocuk diyalogunun büyük bir gafletle "normal"leştirmiş olunuşundan diğer Haneke filmlerine nazaran bu filmine daha az yapıştırılıyor diyebiliriz (başka bir yönetmenin herhangi bir filmine göre hala hayli rahatsız edici tabii ki).
Filmde bir Nazi göndermesi pek tabii mevcut. Bunu gerek seneler üzerinden basit bir hesap yaptığımızda, gerek filmin başında anlatıcının yaşlanmış sesiyle söylediği "anlatacaklarım belki de bu ülkede olmuş bazı şeyleri açıklığa kavuşturabilir" cümlesinden, gerekse de çocuklara ebeveynler ... Devamı
--Yazı eser miktarda bilgi içermektedir--
1913-1914 yılları arasında geçen, 2009 yapımı siyah-beyaz bir Michael Haneke filmi Das Weisse Band. Hemen her Haneke filmi seyri ardına iliştirilen "rahatsız edici" sıfatı izleyenlerce, belki fiziksel şiddet eylemlerinin bulunduğu sahnelerin birebir olarak gösterilmeyişinden, belki filmde mevcut ebeveyn-çocuk diyalogunun büyük bir gafletle "normal"leştirmiş olunuşundan diğer Haneke filmlerine nazaran bu filmine daha az yapıştırılıyor diyebiliriz (başka bir yönetmenin herhangi bir filmine göre hala hayli rahatsız edici tabii ki).
Filmde bir Nazi göndermesi pek tabii mevcut. Bunu gerek seneler üzerinden basit bir hesap yaptığımızda, gerek filmin başında anlatıcının yaşlanmış sesiyle söylediği "anlatacaklarım belki de bu ülkede olmuş bazı şeyleri açıklığa kavuşturabilir" cümlesinden, gerekse de çocuklara ebeveynler ... Devamı
Eine Kindergeschichte Von Michael Haneke
--Yazı eser miktarda bilgi içermektedir--
1913-1914 yılları arasında geçen, 2009 yapımı siyah-beyaz bir Michael Haneke filmi Das Weisse Band. Hemen her Haneke filmi seyri ardına iliştirilen "rahatsız edici" sıfatı izleyenlerce, belki fiziksel şiddet eylemlerinin bulunduğu sahnelerin birebir olarak gösterilmeyişinden, belki filmde mevcut ebeveyn-çocuk diyalogunun büyük bir gafletle "normal"leştirmiş olunuşundan diğer Haneke filmlerine nazaran bu filmine daha az yapıştırılıyor diyebiliriz (başka bir yönetmenin herhangi bir filmine göre hala hayli rahatsız edici tabii ki).
Filmde bir Nazi göndermesi pek tabii mevcut. Bunu gerek seneler üzerinden basit bir hesap yaptığımızda, gerek filmin başında anlatıcının yaşlanmış sesiyle söylediği "anlatacaklarım belki de bu ülkede olmuş bazı şeyleri açıklığa kavuşturabilir" cümlesinden, gerekse de çocuklara ebeveynleri tarafından masumiyeti hatırlatması bahanesi ile ama farklılaştırıcı, ötekileştirici bir ceza sembolü olarak takılan beyaz bant - II. Dünya Savaşı sırasında Almanlarca Yahudilere takılan ayrıştırma amaçlı Davut yıldızlı kol bandı analojisi üzerinden alabiliyoruz. Fakat Haneke'nin bu göndermeyi izleyiciye kör göze parmak şeklinde değil de daha çok hissettirerek aktarmasının arkasındaki amacın, izleyicinin "anlatılan hikayedeki yanlıştan kendisini soyutlamasının önüne geçmek" olduğunu düşünüyorum. Çünkü ebeveyn tarafından yanlış programlanmış bir çocuk yetiştiriciliği her zaman faşist zihniyetin mesulü olduğu, soykırım gibi görünür boyutta bir sonuç doğurmuyor. Ya da şöyle söyleyelim; çocuğun etrafına dehşet saçan bir katile dönüşmemesi ailenin onu doğru yetiştirdiği anlamına gelmiyor, yanlış hala yanlış, ki hikayenin modern burjuva ailesine uyarlanmış halini ve sonuçlarını diğer Haneke filmlerinde görebilmekteyiz. Benny's Video'da metodoloji olarak farklı ancak doğurduğu netice itibarıyla benzer bir aileye yönelik eleştiri mevcutken La Pianiste'de ise yine baskıcı ve manipülatif bir aileye mensup mutsuz, kendini dış dünyaya kapatmış orta yaşlı bir piyano öğretmeni anlatılır. Yani Haneke'nin yanlış yapılandırılmış aile kavramıyla büyük ve de haklı bir derdi var. Bu filmde ise aileleri (özellikle eril karakterler) tarafından dövülen, cezalandırılan, aşağılanan, cinsel tacize uğrayan çocuklar görünürde diktaya itaat ederken, öfke ve acılarını otorite figürünün yakınındakine yani dolaylı yoldan kendisine yöneltmek şeklinde bir intikam mekanizması geliştiriyorlar (papazın kuşunu öldürmeleri, baronun ve ebenin oğullarına işkence yapmaları, bebek olan kardeşlerini bilinçlice soğuk havaya maruz bırakmaları gibi).
Ucu açık bırakılmış gibi görünse de bütün suç eylemlerinin failinin öğretmenin de ayrımsadığı gibi çocuklar olduğu bariz. Bunu doktorun gerili tele takılıp düşmesinin ardından çocukların doktorun kızını ziyaretinden, soğuk havaya maruz kalan bebeğin ağlamasını duymadıklarını söylemelerinden, kızlardan birinin olacakları önceden gördüğünü söylediği rüyalarından vs. anlıyoruz. İkircikte kalmamıza neden olan diğer ihtimal ise çok basit bir yok sayma mekanizmasına dayanıyor aslında. Tıpkı öğretmenin suçluların çocuklar olduğunu söylediğinde papazın öğretmeni evinden kovması gibi bütün kasaba da suçu gıyabında ebe ve doktora yükleyerek olayı örtbas ediyor, görmezden geliyor. Çünkü o yaşlardaki bir düzine çocuğun suç eylemi, doğrudan ebeveynin çocukla iletişimindeki aksaklığa yani ebeveynin bizatihi kendisine işaret eder. Bu yok sayma mekanizması kasaba halkına mesuliyeti kendinde arama, yanlışını kabullenip metotlarını yeniden yapılandırma gibi bir yükten ve de masum bir çocuğun bir canavara dönüşme sürecinin mimarı oldukları ithamından sıyrılma olanağı sunuyor.
Hakkında genel olarak yazılanların aksine Haneke'nin "insan doğası" gibi kof bir kavramın varlığını kabullenip buna eleştiri getirdiğini düşünmüyorum. Aksine insanı yoğuran, şekillendiren, davranışlarını belirleyip ekseriyetle kötücül tutumlara iten, en başta aile olmak üzere, etmenleri gözden geçirmemiz gerektiğini her seferinde üstüne basa basa söylüyor kendisi. Das Weisse Band'da bu sava dair en büyük dayanağım ise küçük oğlunun papazın kuşunun öldürülüşünün ardından çok sevdiği kendi kuşunu "seninkinin yerini alsın diye getirdim; çünkü çok üzgünsün" diyerek babasına verdiği ve babasının bu eyleme karşılık ifadesiz bir yüzle sadece "teşekkür ederim" dediği sekans. Papazın çocuklarıyla arasına ördüğü duygusal duvarın karşısında küçük oğlu, henüz yitirilmemiş insani masumiyeti temsil eder. Oysa birkaç yıl sonra babasının kuşunu öldüren ablası gibi her anını kendisini nefrete iten ailesine dolaylı ya da doğrudan zarar verme düşüncesiyle, her eylemini bu basit intikam dürtüsüyle gerçekleştirmeye kendisi de başlamış olacak. Çünkü çocukluk gibi hassas bir dönem boyunca müdahil oldukları süreçte, maruz kaldıkları duygusuz ortamda ortaklaşıyorlar. Sonuçsa mutsuz yaşanmış ve çevresine de mutsuz yaşatılarak sönmüş hayatlardan soykırıma varan bir yelpazede vahamet. Yoksa binlerce insanı bir katliamı, bir vahşeti gerçekleştirmeye ya da buna zemin hazırlamaya başka nasıl ikna edebilirsiniz ki?
--Yazı eser miktarda bilgi içermektedir--
1913-1914 yılları arasında geçen, 2009 yapımı siyah-beyaz bir Michael Haneke filmi Das Weisse Band. Hemen her Haneke filmi seyri ardına iliştirilen "rahatsız edici" sıfatı izleyenlerce, belki fiziksel şiddet eylemlerinin bulunduğu sahnelerin birebir olarak gösterilmeyişinden, belki filmde mevcut ebeveyn-çocuk diyalogunun büyük bir gafletle "normal"leştirmiş olunuşundan diğer Haneke filmlerine nazaran bu filmine daha az yapıştırılıyor diyebiliriz (başka bir yönetmenin herhangi bir filmine göre hala hayli rahatsız edici tabii ki).
Filmde bir Nazi göndermesi pek tabii mevcut. Bunu gerek seneler üzerinden basit bir hesap yaptığımızda, gerek filmin başında anlatıcının yaşlanmış sesiyle söylediği "anlatacaklarım belki de bu ülkede olmuş bazı şeyleri açıklığa kavuşturabilir" cümlesinden, gerekse de çocuklara ebeveynleri tarafından masumiyeti hatırlatması bahanesi ile ama farklılaştırıcı, ötekileştirici bir ceza sembolü olarak takılan beyaz bant - II. Dünya Savaşı sırasında Almanlarca Yahudilere takılan ayrıştırma amaçlı Davut yıldızlı kol bandı analojisi üzerinden alabiliyoruz. Fakat Haneke'nin bu göndermeyi izleyiciye kör göze parmak şeklinde değil de daha çok hissettirerek aktarmasının arkasındaki amacın, izleyicinin "anlatılan hikayedeki yanlıştan kendisini soyutlamasının önüne geçmek" olduğunu düşünüyorum. Çünkü ebeveyn tarafından yanlış programlanmış bir çocuk yetiştiriciliği her zaman faşist zihniyetin mesulü olduğu, soykırım gibi görünür boyutta bir sonuç doğurmuyor. Ya da şöyle söyleyelim; çocuğun etrafına dehşet saçan bir katile dönüşmemesi ailenin onu doğru yetiştirdiği anlamına gelmiyor, yanlış hala yanlış, ki hikayenin modern burjuva ailesine uyarlanmış halini ve sonuçlarını diğer Haneke filmlerinde görebilmekteyiz. Benny's Video'da metodoloji olarak farklı ancak doğurduğu netice itibarıyla benzer bir aileye yönelik eleştiri mevcutken La Pianiste'de ise yine baskıcı ve manipülatif bir aileye mensup mutsuz, kendini dış dünyaya kapatmış orta yaşlı bir piyano öğretmeni anlatılır. Yani Haneke'nin yanlış yapılandırılmış aile kavramıyla büyük ve de haklı bir derdi var. Bu filmde ise aileleri (özellikle eril karakterler) tarafından dövülen, cezalandırılan, aşağılanan, cinsel tacize uğrayan çocuklar görünürde diktaya itaat ederken, öfke ve acılarını otorite figürünün yakınındakine yani dolaylı yoldan kendisine yöneltmek şeklinde bir intikam mekanizması geliştiriyorlar (papazın kuşunu öldürmeleri, baronun ve ebenin oğullarına işkence yapmaları, bebek olan kardeşlerini bilinçlice soğuk havaya maruz bırakmaları gibi).
Ucu açık bırakılmış gibi görünse de bütün suç eylemlerinin failinin öğretmenin de ayrımsadığı gibi çocuklar olduğu bariz. Bunu doktorun gerili tele takılıp düşmesinin ardından çocukların doktorun kızını ziyaretinden, soğuk havaya maruz kalan bebeğin ağlamasını duymadıklarını söylemelerinden, kızlardan birinin olacakları önceden gördüğünü söylediği rüyalarından vs. anlıyoruz. İkircikte kalmamıza neden olan diğer ihtimal ise çok basit bir yok sayma mekanizmasına dayanıyor aslında. Tıpkı öğretmenin suçluların çocuklar olduğunu söylediğinde papazın öğretmeni evinden kovması gibi bütün kasaba da suçu gıyabında ebe ve doktora yükleyerek olayı örtbas ediyor, görmezden geliyor. Çünkü o yaşlardaki bir düzine çocuğun suç eylemi, doğrudan ebeveynin çocukla iletişimindeki aksaklığa yani ebeveynin bizatihi kendisine işaret eder. Bu yok sayma mekanizması kasaba halkına mesuliyeti kendinde arama, yanlışını kabullenip metotlarını yeniden yapılandırma gibi bir yükten ve de masum bir çocuğun bir canavara dönüşme sürecinin mimarı oldukları ithamından sıyrılma olanağı sunuyor.
Hakkında genel olarak yazılanların aksine Haneke'nin "insan doğası" gibi kof bir kavramın varlığını kabullenip buna eleştiri getirdiğini düşünmüyorum. Aksine insanı yoğuran, şekillendiren, davranışlarını belirleyip ekseriyetle kötücül tutumlara iten, en başta aile olmak üzere, etmenleri gözden geçirmemiz gerektiğini her seferinde üstüne basa basa söylüyor kendisi. Das Weisse Band'da bu sava dair en büyük dayanağım ise küçük oğlunun papazın kuşunun öldürülüşünün ardından çok sevdiği kendi kuşunu "seninkinin yerini alsın diye getirdim; çünkü çok üzgünsün" diyerek babasına verdiği ve babasının bu eyleme karşılık ifadesiz bir yüzle sadece "teşekkür ederim" dediği sekans. Papazın çocuklarıyla arasına ördüğü duygusal duvarın karşısında küçük oğlu, henüz yitirilmemiş insani masumiyeti temsil eder. Oysa birkaç yıl sonra babasının kuşunu öldüren ablası gibi her anını kendisini nefrete iten ailesine dolaylı ya da doğrudan zarar verme düşüncesiyle, her eylemini bu basit intikam dürtüsüyle gerçekleştirmeye kendisi de başlamış olacak. Çünkü çocukluk gibi hassas bir dönem boyunca müdahil oldukları süreçte, maruz kaldıkları duygusuz ortamda ortaklaşıyorlar. Sonuçsa mutsuz yaşanmış ve çevresine de mutsuz yaşatılarak sönmüş hayatlardan soykırıma varan bir yelpazede vahamet. Yoksa binlerce insanı bir katliamı, bir vahşeti gerçekleştirmeye ya da buna zemin hazırlamaya başka nasıl ikna edebilirsiniz ki?
bir haneke filmi için kilit cümle şudur: "rahatsız edici!"
hiç seyretmediyseniz de bu cümle sizi bir süre idare eder. açın ekşi'yi, her haneke filminin altında en az üç (rakamla 3) defa yazılıdır bu kilit cümle.
sıradan bir faninin yerinde olmaktan imtina etmeyeceği orta/üst orta sınıftan insanları, film ilerledikçe itin götüne sokup çıkarır haneke. ya bir psikopatın karşısında çaresiz kalırlar ya da kendileri zaten tüm o temiz suratlarının ardında bir psikopatı taşımaktadırlar.
teknik açıdan da hikaye desteklenir. uzun planlar, hareketsiz kamera, müziğin olmayışı, renksiz dekorlar, güzel veya yakışıklı olmayan sıradan oyuncular vs, her şey siz sinemayı terk edin diyedir. gidin ve akşam yemeğinde somon füme yiyin lütfen! ya da ne bok yerseniz yiyin!
uzatmayayım, haneke'nin her filmi iyidir, ama en iyisi bu değil.
hiç seyretmediyseniz de bu cümle sizi bir süre idare eder. açın ekşi'yi, her haneke filminin altında en az üç (rakamla 3) defa yazılıdır bu kilit cümle.
sıradan bir faninin yerinde olmaktan imtina etmeyeceği orta/üst orta sınıftan insanları, film ilerledikçe itin götüne sokup çıkarır haneke. ya bir psikopatın karşısında çaresiz kalırlar ya da kendileri zaten tüm o temiz suratlarının ardında bir psikopatı taşımaktadırlar.
teknik açıdan da hikaye desteklenir. uzun planlar, hareketsiz kamera, müziğin olmayışı, renksiz dekorlar, güzel veya yakışıklı olmayan sıradan oyuncular vs, her şey siz sinemayı terk edin diyedir. gidin ve akşam yemeğinde somon füme yiyin lütfen! ya da ne bok yerseniz yiyin!
uzatmayayım, haneke'nin her filmi iyidir, ama en iyisi bu değil.
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Micheal haneke çok iyi bir yazar çok iyi bir yönetmen olması dışında bir sanatçıdır sözünü esirgemez bütün filmlerinde bir görüşü bir derdi vardır herkesi mutlu etmeye çalışmaz tokat gibi bir film The White Ribbon gelende bize bir burjuva hikayesi anlatan Haneke bizi 1900 lerin başında alman kasabasına götürüyor bize nazilerin nasıl ortaya çıktığını anlatıyor sadece hitler ile doğmadığı toplumsal bir sorun olduğunu gösteriyor. Sevgisiz büyüyen çocukları yanlış eğitimden geçen çocukları görüyoruz. Filmdeki karakterleri mesleklerine göre isimlendirdiğini görüyoruz doktor,rayip. Cinayetlerin kimin yaptığından çok neden yaptığı filmde dikkate alınması gerek bir olaydır çok zeki ve çok ta sert bir filmdir. En temel sorulardan birini sorar Hitler ortaya çıktı Almanya'yı savaşa mı sürükledi yoksa Almanya mı hitleri doğurdu teninde hissediyorsun kötümserliği.
haneke’nin başyapıtlarından birisi olan beyaz bant’ın görsel yöndeki etkileyiciliği çok dikkat çekiyor. beyaz rengin filmde bir kaç kez dile getirildiği üzere masumiyetle olan ilgisini düşündüğümüzde filmin çok ama çok etkileyici, dikkat çekici ve estetik siyah beyaz renk kullanımı bu masumiyet temasının, masumiyet gerçeğinin ya var ya da yok oluşu ya da yok edilişini sanki dünyayı iki renge ayırarak göstermiş oluyor bizlere.
beyaz bant, aslında yönetmenin bütün filmlerinde takip ettiği, anlattığı, izini sürdüğü temel temaların ve meselelerin özeti gibi: haneke her zaman için sadece avrupa ve 1. dünya ülkelerinde yaşanan konfor eksiklikleri, adaletsizlikler, eşitsizlikler; iletişimsizlik, yabancılaşma, suç, şiddet gibi toplumsal olguları ve onların kişisel hikayelerde kendini belli eden biçimlerini anlatan filmler çekti, ancak yönetmenin sözünü etmemesi ve işaret etmemesine rağmen bu ülkeler arasında olmayan diğer yerlerde de hem aynı ... Devamı
beyaz bant, aslında yönetmenin bütün filmlerinde takip ettiği, anlattığı, izini sürdüğü temel temaların ve meselelerin özeti gibi: haneke her zaman için sadece avrupa ve 1. dünya ülkelerinde yaşanan konfor eksiklikleri, adaletsizlikler, eşitsizlikler; iletişimsizlik, yabancılaşma, suç, şiddet gibi toplumsal olguları ve onların kişisel hikayelerde kendini belli eden biçimlerini anlatan filmler çekti, ancak yönetmenin sözünü etmemesi ve işaret etmemesine rağmen bu ülkeler arasında olmayan diğer yerlerde de hem aynı ... Devamı
haneke’nin başyapıtlarından birisi olan beyaz bant’ın görsel yöndeki etkileyiciliği çok dikkat çekiyor. beyaz rengin filmde bir kaç kez dile getirildiği üzere masumiyetle olan ilgisini düşündüğümüzde filmin çok ama çok etkileyici, dikkat çekici ve estetik siyah beyaz renk kullanımı bu masumiyet temasının, masumiyet gerçeğinin ya var ya da yok oluşu ya da yok edilişini sanki dünyayı iki renge ayırarak göstermiş oluyor bizlere.
beyaz bant, aslında yönetmenin bütün filmlerinde takip ettiği, anlattığı, izini sürdüğü temel temaların ve meselelerin özeti gibi: haneke her zaman için sadece avrupa ve 1. dünya ülkelerinde yaşanan konfor eksiklikleri, adaletsizlikler, eşitsizlikler; iletişimsizlik, yabancılaşma, suç, şiddet gibi toplumsal olguları ve onların kişisel hikayelerde kendini belli eden biçimlerini anlatan filmler çekti, ancak yönetmenin sözünü etmemesi ve işaret etmemesine rağmen bu ülkeler arasında olmayan diğer yerlerde de hem aynı hem benzer sorunların yaşandığını, ve beyaz bant’ta anlatılan istismar ve sömürü, kötülük ve suç olgusunun ve bunların çeşitli örneklerinin çok daha kapsamlı, çok daha karmaşık ve birbirine dolaşmış ağlarla iç içe geçmiş biçimlerinin her gün sayısız şekilde yaşandığını artık biliyoruz. bu anlamda beyaz bant’taki suçlular aslında bir dereceye dek yine de masumlar diyebiliriz. ancak zaten yönetmenin ana meselesinin bir dedektiflik hikayesi yada bir gerilim filmi yapmak olmadığı belli. haneke aslında bütün suç, kötülük, çürüme, çökme ve yabancılaşmalar, iletişimsizlik ve her türden şiddet olgusunun altında beyaz bant filminde çocuk istismarına, batının ve aslında dünyanın çocuk istismarı, suistimali ve çocuklarını maruz bıraktığı şeyler üzerinden çocuklarını yiyen medeniyete kadar aynı yeri işaret ediyor ve orayı gösteriyor.
haneke’nin amour hariç bütün filmlerinde çocuklar istismar edilir: yedinci kıta’da ailesiyle beraber intihar eder, ya da benny’nin videosu’nda hayvanlara şiddet uygular ve insan öldürür, funny games’te insan öldürür ve öldürülürler vb şeklinde bu döngü devam eder. haneke aslında aile, din, devlet kurumları ve aygıtları, sınıfsal ayrımlar ve eşitsizlikler, tüketime dayalı yaşama biçimlerinin pompalanması gibi olguları kullanarak çocukluğun imha edilmesinin altını çizer ve bu yıkımın çok can yakıcı nihai sonuçları olduğunu, olacağını söyler. hiç bir haneke filminde bu filmdeki kadar çocuk yoktur, ve hiç bir haneke filminde bu sömürü bu kadar edepli, sessiz, sakin, uysal ve masumiyetle iç içe geçmiş şekilde de verilmez.
yönetmenin filmlerinin seyirciyi rahatsız etmek, huzursuz seyirler dilemek, şiddet kullanmadan şiddeti anlatmak , müzik kullanmamak vb yönleri ve nitelikleri yönetmenin sinemasına dair garip bir imaj ve poz çiziyor . yönetmenin temel derdinin insanı geren filmler çekmek olduğunu sanmak yanlış, çünkü senelerce tv’de çalışan ve ardından sinemaya başlayan yönetmenin temel meselesi; hollywood sineması ve anaakım sinema, ticari sinema örneklerinin sonu gelmez şekilde sürdürdüğü gibi, seyircinin gerçekliği algılamasına indirilmiş görsel darbelerin bertaraf edilmesini sağlayarak, sahte ve yalan psikolojik durumlar ve hisler, çözümlerle zihni ve hissiyatı zedelenmiş seyirciyi bu dünyada tanık olunan ve yaşanan, var olan gerçeklikleri anlamaya, ona bakmaya ve onu umursamaya çağırmak aslında. bu anlamda haneke filmleri gözleri ve algısı hızlı kurgular, dramatik müzik kullanımı, gerçek olmayan ama çok rahatça istismar edilen şiddet sahneleri, sadece filmde var olabilecek karakterler aracılığıyla dağılmış, zarar görmüş insanları film üzerinden gerçekliği doğru şekilde algılamak ve onu görebilmek için çaba göstermeye çağıran çalışmalar aslında. bu amacı yönetmenin ne derece başarabildiği, yönetmenin yönteminin ne derece bu etkiyi yaratabildiği, ve filmlerinin bu anlamda çıtayı ne derece yukarı çıkarabildiği elbette tartışılır. ancak yönetmenin filmde gerçek duygusunu yaratmak amacıyla kullandığı yöntemlerin filmlerinin insanı "rahatsız edici" filmler olarak nitelendirilmesi önemli bir noktayı ıskalıyor olabilir: filmlerin rahatsız edici olmalarının sebebinin aslında örneğin bir insanı öldürmenin, bir insanın öldürülmesine bizim tanık olmamızın çok kötü bir deneyim olduğunu bize hissettiriyor olması olabilir. filmlerinde müzik kullanılmamasının sebebi gerçek hayatta olaylar yaşanırken olaylara eşlik eden dramatik bir müzik duymuyor olmamız olabilir. bu örnekler çoğaltılabilir.
yani yönetmen hikayesini anlatırken zaman tüketmemize yardımcı olacak entelektüel bir eğlencelik yaratmıyor; izleyiciyi onu istismar eden ticari sinema aygıtlarından mahrum bırakarak gerçek hisler, gerçek problemler, gerçek meseleleri farketmeye, bu meseleler üzerine düşünmeye ve uyuşmadan farkına vararak izlemeye, tanık olmaya çağırıyor, sinema saniyede 24 kare gerçektir derken bunu kastediyor yönetmen ve bence bunu her filminde kendine özgü bir şekilde, etkileyici bir biçimde yapıyor.
beyaz bant’ı kesinlikle öneririm.
beyaz bant, aslında yönetmenin bütün filmlerinde takip ettiği, anlattığı, izini sürdüğü temel temaların ve meselelerin özeti gibi: haneke her zaman için sadece avrupa ve 1. dünya ülkelerinde yaşanan konfor eksiklikleri, adaletsizlikler, eşitsizlikler; iletişimsizlik, yabancılaşma, suç, şiddet gibi toplumsal olguları ve onların kişisel hikayelerde kendini belli eden biçimlerini anlatan filmler çekti, ancak yönetmenin sözünü etmemesi ve işaret etmemesine rağmen bu ülkeler arasında olmayan diğer yerlerde de hem aynı hem benzer sorunların yaşandığını, ve beyaz bant’ta anlatılan istismar ve sömürü, kötülük ve suç olgusunun ve bunların çeşitli örneklerinin çok daha kapsamlı, çok daha karmaşık ve birbirine dolaşmış ağlarla iç içe geçmiş biçimlerinin her gün sayısız şekilde yaşandığını artık biliyoruz. bu anlamda beyaz bant’taki suçlular aslında bir dereceye dek yine de masumlar diyebiliriz. ancak zaten yönetmenin ana meselesinin bir dedektiflik hikayesi yada bir gerilim filmi yapmak olmadığı belli. haneke aslında bütün suç, kötülük, çürüme, çökme ve yabancılaşmalar, iletişimsizlik ve her türden şiddet olgusunun altında beyaz bant filminde çocuk istismarına, batının ve aslında dünyanın çocuk istismarı, suistimali ve çocuklarını maruz bıraktığı şeyler üzerinden çocuklarını yiyen medeniyete kadar aynı yeri işaret ediyor ve orayı gösteriyor.
haneke’nin amour hariç bütün filmlerinde çocuklar istismar edilir: yedinci kıta’da ailesiyle beraber intihar eder, ya da benny’nin videosu’nda hayvanlara şiddet uygular ve insan öldürür, funny games’te insan öldürür ve öldürülürler vb şeklinde bu döngü devam eder. haneke aslında aile, din, devlet kurumları ve aygıtları, sınıfsal ayrımlar ve eşitsizlikler, tüketime dayalı yaşama biçimlerinin pompalanması gibi olguları kullanarak çocukluğun imha edilmesinin altını çizer ve bu yıkımın çok can yakıcı nihai sonuçları olduğunu, olacağını söyler. hiç bir haneke filminde bu filmdeki kadar çocuk yoktur, ve hiç bir haneke filminde bu sömürü bu kadar edepli, sessiz, sakin, uysal ve masumiyetle iç içe geçmiş şekilde de verilmez.
yönetmenin filmlerinin seyirciyi rahatsız etmek, huzursuz seyirler dilemek, şiddet kullanmadan şiddeti anlatmak , müzik kullanmamak vb yönleri ve nitelikleri yönetmenin sinemasına dair garip bir imaj ve poz çiziyor . yönetmenin temel derdinin insanı geren filmler çekmek olduğunu sanmak yanlış, çünkü senelerce tv’de çalışan ve ardından sinemaya başlayan yönetmenin temel meselesi; hollywood sineması ve anaakım sinema, ticari sinema örneklerinin sonu gelmez şekilde sürdürdüğü gibi, seyircinin gerçekliği algılamasına indirilmiş görsel darbelerin bertaraf edilmesini sağlayarak, sahte ve yalan psikolojik durumlar ve hisler, çözümlerle zihni ve hissiyatı zedelenmiş seyirciyi bu dünyada tanık olunan ve yaşanan, var olan gerçeklikleri anlamaya, ona bakmaya ve onu umursamaya çağırmak aslında. bu anlamda haneke filmleri gözleri ve algısı hızlı kurgular, dramatik müzik kullanımı, gerçek olmayan ama çok rahatça istismar edilen şiddet sahneleri, sadece filmde var olabilecek karakterler aracılığıyla dağılmış, zarar görmüş insanları film üzerinden gerçekliği doğru şekilde algılamak ve onu görebilmek için çaba göstermeye çağıran çalışmalar aslında. bu amacı yönetmenin ne derece başarabildiği, yönetmenin yönteminin ne derece bu etkiyi yaratabildiği, ve filmlerinin bu anlamda çıtayı ne derece yukarı çıkarabildiği elbette tartışılır. ancak yönetmenin filmde gerçek duygusunu yaratmak amacıyla kullandığı yöntemlerin filmlerinin insanı "rahatsız edici" filmler olarak nitelendirilmesi önemli bir noktayı ıskalıyor olabilir: filmlerin rahatsız edici olmalarının sebebinin aslında örneğin bir insanı öldürmenin, bir insanın öldürülmesine bizim tanık olmamızın çok kötü bir deneyim olduğunu bize hissettiriyor olması olabilir. filmlerinde müzik kullanılmamasının sebebi gerçek hayatta olaylar yaşanırken olaylara eşlik eden dramatik bir müzik duymuyor olmamız olabilir. bu örnekler çoğaltılabilir.
yani yönetmen hikayesini anlatırken zaman tüketmemize yardımcı olacak entelektüel bir eğlencelik yaratmıyor; izleyiciyi onu istismar eden ticari sinema aygıtlarından mahrum bırakarak gerçek hisler, gerçek problemler, gerçek meseleleri farketmeye, bu meseleler üzerine düşünmeye ve uyuşmadan farkına vararak izlemeye, tanık olmaya çağırıyor, sinema saniyede 24 kare gerçektir derken bunu kastediyor yönetmen ve bence bunu her filminde kendine özgü bir şekilde, etkileyici bir biçimde yapıyor.
beyaz bant’ı kesinlikle öneririm.
Soluğumu iki buçuk saat sonunda salabildim. Bu kusursuz sinematografi ile özgün bir senaryonun buluşmasını izlemek için geç bile kalmışım.
Almanya’da nazizm nasıl doğdunun yanıtı belki de bu film. Ataerkil şiddet toplumunda, sosyal sınıfların yaşamın her anında hissedildiği, neredeyse her karesi fotoğraf güzelliğinde olan bir film.
Rahatsız edici mi? Evet. Haneke gözden kaçanları, görülmek istemeyenleri; bir de şu açıdan bakın diyerek izleyicinin gözüne sokuyor. O yüzden rahatsız oluyoruz işte!
Almanya’da nazizm nasıl doğdunun yanıtı belki de bu film. Ataerkil şiddet toplumunda, sosyal sınıfların yaşamın her anında hissedildiği, neredeyse her karesi fotoğraf güzelliğinde olan bir film.
Rahatsız edici mi? Evet. Haneke gözden kaçanları, görülmek istemeyenleri; bir de şu açıdan bakın diyerek izleyicinin gözüne sokuyor. O yüzden rahatsız oluyoruz işte!
Dini baskının gözler önüne serildiği bir haneke filmi daha! diğer filmlerine göre beni daha az rahatsız edici bir hale soksa da yine de filmden aldığım keyif haneke standartları adına gayet başarılıydı. Uzun ve laf sokucu diyaloglar, donukluk, mesafenin içerisine saklanmış tüm istismar, utanç, din ve saflık. üzerine de görsel bir görüntü keyfi gelince 2 saat 24 dakikalık bir keyife dönüşüyor.
Saklı ve Ölümcül Oyunların çok çok altında bir iç gerilim sunabiliyor. Sanatsal ve iç gerilimi çok daha yüksek bir film bekliyordum benim için hayal kırıklığı oldu.
Bazı filmler hiç aklımda kalmaz..Bu da onlardan biri olacak..Öyle bir çorba yapmışlar ki,hiçbirşey anlamadan filmi bitirdim..Sanat filan denmişte,sanattan da anlarız biraz..Bu sanat değil,entelektüel zorlama..Haneke kendini zorlamış yani..Sanat yapacağım diye kasarsan,işte böyle bir ucube ortaya çıkar..Dayakçı papaz,sapık doktor,değişik çocuklar..Ne bu?Konu ne Haneke? Yine de 10/5
çok küfür etmek isyitorum ama başıma kötü işler gelebilir diye korkuyorum.
film siyah beyaz ve iki saat olmasına rağmen biterken çok üzüldüm.Oysaki sıkılırım diye aylardır erteleyip duruyordum izlemeyi.Bütün o olayları kimin yaptığı üzerine kırk saat düşünücem şimdi o yüzden biraz sinirliyim hanekeye(şaka tabi)
karliye noldu? doktor nereye gitti? kereste yerini kim yaktı? o papazın çocuklarının bu işte parmağı ne?ebe kadın bisikletle nereye gitti? beraber mi kaçtılar? yahu o doktor ne ayak? filmdeki öğretmen hariç kimse güven vermiyor insana.Çocuklar bile bir acayip.Bitiş sahnesinde bütün bunların cevabını vermesini beklemem zaten saçma oldu farkındayım ama gene de dank diye bitince şok oldum.
edit:Yok hızımı alamadım.Doktorun düşmesine sebep olan o teli kim gerdi arkadaş?Aralarındaki ilişki münasebetiyle ebenin yaptğını düşünmüyorum.(düşme olayı ebeye o iğrenç sözleri söylemeden önceydi çünkü) Kızı üzerinde pislik fanteziler geliştirdiğine göre yapan kızıdır diye ta ... Devamı
karliye noldu? doktor nereye gitti? kereste yerini kim yaktı? o papazın çocuklarının bu işte parmağı ne?ebe kadın bisikletle nereye gitti? beraber mi kaçtılar? yahu o doktor ne ayak? filmdeki öğretmen hariç kimse güven vermiyor insana.Çocuklar bile bir acayip.Bitiş sahnesinde bütün bunların cevabını vermesini beklemem zaten saçma oldu farkındayım ama gene de dank diye bitince şok oldum.
edit:Yok hızımı alamadım.Doktorun düşmesine sebep olan o teli kim gerdi arkadaş?Aralarındaki ilişki münasebetiyle ebenin yaptğını düşünmüyorum.(düşme olayı ebeye o iğrenç sözleri söylemeden önceydi çünkü) Kızı üzerinde pislik fanteziler geliştirdiğine göre yapan kızıdır diye ta ... Devamı
film siyah beyaz ve iki saat olmasına rağmen biterken çok üzüldüm.Oysaki sıkılırım diye aylardır erteleyip duruyordum izlemeyi.Bütün o olayları kimin yaptığı üzerine kırk saat düşünücem şimdi o yüzden biraz sinirliyim hanekeye(şaka tabi)
karliye noldu? doktor nereye gitti? kereste yerini kim yaktı? o papazın çocuklarının bu işte parmağı ne?ebe kadın bisikletle nereye gitti? beraber mi kaçtılar? yahu o doktor ne ayak? filmdeki öğretmen hariç kimse güven vermiyor insana.Çocuklar bile bir acayip.Bitiş sahnesinde bütün bunların cevabını vermesini beklemem zaten saçma oldu farkındayım ama gene de dank diye bitince şok oldum.
edit:Yok hızımı alamadım.Doktorun düşmesine sebep olan o teli kim gerdi arkadaş?Aralarındaki ilişki münasebetiyle ebenin yaptğını düşünmüyorum.(düşme olayı ebeye o iğrenç sözleri söylemeden önceydi çünkü) Kızı üzerinde pislik fanteziler geliştirdiğine göre yapan kızıdır diye tahmin ettim.Doktor senden iğreniyorum dediği ve yerin dibine soktuğu bir kadınla niye kaçsın? adam ve özürlü çocuk bir anda ortadan kayboldu ve ebe de panik halinde bisikleti ödünç alıp gitti kasabadan.Belki de karli öldü ve kadın da delirip adamı öldürdü.Ya da ben şu an baya sallıyorum.Sigi'ye olanları papazın iki çocuğunun yaptığını düşünüyorum çünkü babalarının onları sopayla dövdüğü gibi sigi de o şekilde dövülmüştü.Aynı şeyi karli'ye de onlar yapmış olabilir.Kızın kuşu öldürdüğünü gördük zaten.Martinse cinsel dürtüleri yüzünden yatağa bağlandığı için normallikten oldukça uzak büyüyor.İkisi bu hınçla sigi ve karli olayına karışmış olabilir zaten filmin başında da öğretmen onların okul çıkışı niye eve gitmeyip kasaba dışına çıktıklarını anlamadığından bahsediyordu ve ne zaman bir olay olsa bunlar hasta ziyareti bahanesiyle ortada bitti.Kereste yapılan yeri ise iş kazası sonucu annesi ölen ve babası intihar eden çocuk yapmış olabilir malum kasabanın işverenine oldukça gıcıktı.Sigbi'yi de o dövmüş olabilir demiştim ama düşününce bir çocuğa bu yüzden işkence yapması mantıksız.O değil de öğretmen ile eva'nın o ürkek öpüşme sahnesi ne kadar güzel ve içtendi.Bütün gece düşüneceğim galiba filmi bence hanekenin son filminden bile daha gerçekçiydi.
karliye noldu? doktor nereye gitti? kereste yerini kim yaktı? o papazın çocuklarının bu işte parmağı ne?ebe kadın bisikletle nereye gitti? beraber mi kaçtılar? yahu o doktor ne ayak? filmdeki öğretmen hariç kimse güven vermiyor insana.Çocuklar bile bir acayip.Bitiş sahnesinde bütün bunların cevabını vermesini beklemem zaten saçma oldu farkındayım ama gene de dank diye bitince şok oldum.
edit:Yok hızımı alamadım.Doktorun düşmesine sebep olan o teli kim gerdi arkadaş?Aralarındaki ilişki münasebetiyle ebenin yaptğını düşünmüyorum.(düşme olayı ebeye o iğrenç sözleri söylemeden önceydi çünkü) Kızı üzerinde pislik fanteziler geliştirdiğine göre yapan kızıdır diye tahmin ettim.Doktor senden iğreniyorum dediği ve yerin dibine soktuğu bir kadınla niye kaçsın? adam ve özürlü çocuk bir anda ortadan kayboldu ve ebe de panik halinde bisikleti ödünç alıp gitti kasabadan.Belki de karli öldü ve kadın da delirip adamı öldürdü.Ya da ben şu an baya sallıyorum.Sigi'ye olanları papazın iki çocuğunun yaptığını düşünüyorum çünkü babalarının onları sopayla dövdüğü gibi sigi de o şekilde dövülmüştü.Aynı şeyi karli'ye de onlar yapmış olabilir.Kızın kuşu öldürdüğünü gördük zaten.Martinse cinsel dürtüleri yüzünden yatağa bağlandığı için normallikten oldukça uzak büyüyor.İkisi bu hınçla sigi ve karli olayına karışmış olabilir zaten filmin başında da öğretmen onların okul çıkışı niye eve gitmeyip kasaba dışına çıktıklarını anlamadığından bahsediyordu ve ne zaman bir olay olsa bunlar hasta ziyareti bahanesiyle ortada bitti.Kereste yapılan yeri ise iş kazası sonucu annesi ölen ve babası intihar eden çocuk yapmış olabilir malum kasabanın işverenine oldukça gıcıktı.Sigbi'yi de o dövmüş olabilir demiştim ama düşününce bir çocuğa bu yüzden işkence yapması mantıksız.O değil de öğretmen ile eva'nın o ürkek öpüşme sahnesi ne kadar güzel ve içtendi.Bütün gece düşüneceğim galiba filmi bence hanekenin son filminden bile daha gerçekçiydi.
Alman mürebbiyeleri şimdi anladık.
Filmi İzlemeyen Kimseler İçin Tehlike Oranı %16
Uzun diyaloglar, donuk geçişler, gereksiz odaklar, garip karakterlerle; oldukça dolanbaçlı bir yoldan, basit bir mesaj vermek istemiş bize Haneke.
Ama neden Almanya ?
İnsan aklının kızılcık sopası,tanrı ve erk ile yontulduğu tek ülke Almanya değildir sanıyorum.
Kötülük kimin rahminden doğar ?
Kötülüğü kim gebe bırakır ?
Kötülüğün ebesi kimdir ?
Uzun diyaloglar, donuk geçişler, gereksiz odaklar, garip karakterlerle; oldukça dolanbaçlı bir yoldan, basit bir mesaj vermek istemiş bize Haneke.
Ama neden Almanya ?
İnsan aklının kızılcık sopası,tanrı ve erk ile yontulduğu tek ülke Almanya değildir sanıyorum.
Kötülük kimin rahminden doğar ?
Kötülüğü kim gebe bırakır ?
Kötülüğün ebesi kimdir ?
ya bi git...iki makale yaz rahatla...metaforlar alt metinler oooo...ı hate you haneeke
Cache’den de yukarı bir noktaya çıkarmış filmini Haneke. Trier son filmini Tarkovsky’e ithaf etti düşünüyorum da Haneke bunu Bergman’a ithaf etse olur muydu. Bergman havası var ama bir yere kadar diyebilirim. Hatta şöyle; filmde koluna beyaz bant takılan çocuk Fanny och Alexander’deki bizzat Alexander (Bergman’ın küçüklüğü). Yani Papaz’ın ailesinde benzerlik bulabilsek de film birden fazla hikayeyi içine alıyor tüm köy üzerinden bir nevi baskı rejimi okuması da rahatlıkla çıkabiliyor. Ve çok klişe olacak ama çocukların masumiyeti ve tertemiz dimağların "psikopatlaştırılması" (Faşist Almanya’ya selam) irdelenmiş. Güzel. Filozof yönetmenler var hala ortada.
Ekleme: filmde masumane bir aşkın doğuşu ve filizlenmesi de müthiş bir şekilde anlatılmış, ilk diyalog, başı omza koyma vs. gibi sahnelerde izleyici de heyecanlanıyor ikiliyi izlerken.
Ekleme: filmde masumane bir aşkın doğuşu ve filizlenmesi de müthiş bir şekilde anlatılmış, ilk diyalog, başı omza koyma vs. gibi sahnelerde izleyici de heyecanlanıyor ikiliyi izlerken.
olmuş mudur olmamış mıdır tam da bilemediğim film;fakat kendisi başlı başına o kadar donuk ki,siyah-beyaz olmasına hiç gerek duyulmasa da olurmuş.zira bu filme hangi rengi katarsanız katın,film çıkışında aklınızda siyah ve beyazdan başka muhtemelen hiçbirşey kalmayacaktır
Beyaz Bant filmine Benzer Film ekliyorsun.
Beyaz Bant filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Beyaz Bant filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL